Είναι μεγάλο όπλο η προσευχή.

''Έχουμε ανάγκη από όπλα, και είναι μεγάλο όπλο η προσευχή''.

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Η προσευχή η βγαλμένη απ' την καρδιά, είναι μεγάλο πνευματικό όπλο για τον Χριστιανό. Ο πόλεμος που διεξάγη ο πιστός δεν είναι του κόσμου τούτου. Είναι πόλεμος καθημερινός με τα πνεύματα της ακαθαρσίας. Τους πρώην αγγέλους του Θεού που ελεύθεροι όντες ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην επανάσταση του εναντίον του Τριαδικού Δημιουργού του. 

Αυτόν τον πόλεμο έχει να διεξάγη καθημερινώς ο Χριστιανός. Δεν του φταίνε οι άνθρωποι όποιοι κι αν είναι. Δεν μας φταίνε οι άλλοι όπως συνήθως νομίζουμε όλοι. Οι εχθροί του πιστού Χριστιανού της Βίβλου είναι ο διάβολος και οι δαίμονες του. Αυτοί προτρέπουν τους ανθρώπους να χωρίζονται μεταξύ τους γι' ανύπαρκτους λόγους, να σκοτώνονται, να μισιούνται, να κάνουν κακό μεταξύ τους, να χωρίζονται αδελφοί Χριστιανοί γι' ανθρώπινες παραδόσεις και κατασκευάσματα, να κάνουν σχίσματα και να διχάζονται σε παρατάξεις και ομάδες.

Η προσευχή είναι η μόνη οδός σωτηρίας απ' το κακό που προσπαθούν να φυτέψουν οι δαίμονες στην δημιουργία του Κυρίου. Ανάμεσα σε ανθρώπους, αλλά κι ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση, με την καταστροφή της δηλ. από τον άνθρωπο που την χρησιμοποιεί όχι αρμονικά αλλά αχόρταγα.

Οι εκδηλώσεις βίας από πιστούς της Βίβλου για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από άμυνα της πατρίδος όταν κληθούμε και αμυντική προστασία της οικογένειας είναι αντιχριστιανικές. Τί να κάνουμε, ρωτούν πολλοί που δεν έχουν μελετήσει τον λόγο του Θεού, όταν βλέπουμε να γκρεμίζονται ναοί, να παραθεωρείται η πίστη μας και να προβάλλεται η αμαρτία και η απιστία παντού;

Προσευχή είναι η απάντηση. Καρδιακή προσευχή. Προσευχή με πνεύμα ζεστό, καρδιά που νιώθει τί λέει στον Ιησού τον Κύριο μας. Έτσι νικούσαν οι αρχαίοι αδελφοί μας το κακό, με το καλό, όχι με διαδηλώσεις, συνεργασίες με την εξουσία όποιας απόχρωσης, συμπόρευση με πάσης φύσεως συμφέροντα και σκοπιμότητες. Καθαρή προσευχή από πιστούς μαθητές του ευαγγελίου του Ιησού.

Τί σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι ο μαθητής του λόγου του Θεού, είναι αφανής, προσεύχεται κλεισμένος στο πιο απόμερο δωμάτιο του, ταπεινά, με μετάνοια καρδιακή για τις αμαρτίες του, με πόνο για το κακό που κυριαρχεί στις καρδιές των συνανθρώπων του και κλαίει. Κλαίει πρώτα για τα δικά του λάθη, για τ' ότι αποστάτησε από τον Κύριο του. Κλαίει για τ' ότι πίκρανε κάποιον συνάνθρωπο του. Κλαίει για το κακό που βλέπει γύρω του, όπως έκανε ο Λώτ στα Σόδομα. 

Αυτός είναι ο αληθινός προσευχητής, αυτός που σπαράζει η καρδιά του για την αμαρτία, την δική του και των άλλων, την κακοποίηση του φτωχού, την άγνοια των ανθρώπων για το μήνυμα του Ιησού, την σαρκολατρεία, την αποστασιοποίηση των Χριστιανών από το ευαγγέλιο. 

Αυτή η καρδιά γεμάτη αγάπη για όλα και όλους, δακρύζει. Το δάκρυ καθαρίζει την καρδιά, και η καρδιά όσο καθαρίζει τόσο γίνεται οίκος του Κυρίου. Ναός του Θεού.

Αυτά τα όπλα έχει ο αληθινός πιστός του Ιησού. Πίστη, ελπίδα, αγάπη, ταπείνωση, εγκράτεια αισθήσεων, πραότητα, ειρήνη Χριστού, χρηστότητα, αυτομεμψία, συγχωρητικότητα. Όποια άλλα μέσα, δεν είναι του Χριστιανού και δεν επιτρέπεται να τα χρησιμοποιεί ένας γνήσιος μαθητής του ευαγγελίου.