Λύσεις υπάρχουν; Μπροστά σ' αυτή την τραγική πνευματική κρίση της ορθοδοξίας τί κάνουμε; Οι αγκυλώσεις του παρελθόντος εξακολουθούν να ενυπάρχουν εντός της ενστάσεως και μαρτυρίας κατά της αιρετικής οικουμενικής κινήσεως.
Ελπίζαμε πως η αποτείχιση θα γίνει μία ιστορική ευκαιρία γι' αναμόρφωση των κακώς κειμένων εν τη ορθοδόξω εκκλησία. Ευκαιρία για μία καθολική μεταρρύθμιση. Όσοι ακούν την λέξη μεταρρύθμιση το μυαλό τους τρέχει στους αιρετικούς Λούθηρο, Καλβίνο, Ζβίγγλιο. Υπάρχουν πολλών ειδών μεταρρυθμίσεις. Αιρετικές αλλά κι ορθόδοξες. Αντ' αυτού λοιπόν, βλέπουμε ανύπαρκτα προβλήματα που ταλάνισαν τους πιστούς στο παρελθόν να επανέρχονται στην επιφάνεια, όπως τo ανούσιο ημερολογιακό ζήτημα, οι ηλεκτρονικές κάρτες που δεν ενέχουν ουδένα κίνδυνο σφραγίσματος, εφόσον δεν εμφανίστηκε, δεν ξέρουμε καν αν γεννήθηκε, ο αντίχριστος που θα σφραγίζει στ' όνομα του, όπως γράφει η θεόπνευστος Αποκάλυψη στο 13ο κεφάλαιο και ο έγκυρος ερμηνευτής της, όσιος Εφραίμ ο Σύρος, τον οποίον, ποτέ κάποιος κατοπινός άγιος ερμηνευτής αμφισβήτησε.
Βλέπετε τον λόγο του ''Λόγος στην παρουσία του Κυρίου, και για την συντέλεια του κόσμου και στην παρουσία του Αντιχρίστου'', στα Άπαντα Ασκητικά έργα του στον 4ο τόμο, σελ. 118 και μετά, εκδόσεις ''Περιβόλι της Παναγιάς'' του 1992. Ο όσιος Εφραίμ λέει αν δεν έρθουν πρώτα οι δύο προφήτες που θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό, αν δεν μείνουν άταφοι στην Ιερουσαλήμ τρείς μέρες, αν δεν αναστηθούν και μετά αναληφθούν στον ουρανό δεν θα ξεκινήσει το σφράγισμα του ο άνομος. Σημείο πως αυτοί θα είναι οι δύο προφήτες μάρτυρες της Αποκαλύψεως είναι πως όσο καιρό κηρύττουν μετάνοια δεν θα βρέχει, δηλ. για 1260 μέρες.
Οι σημερινοί ερμηνευτές των εσχάτων έχουν άλλες απόψεις. Τις οποίες πρώτη διατύπωσε η οραματατίστρια προτεστάντισα της πιο κάτω φωτογραφίας, η Mary Stewart Relfe. Οι ορθόδοξοι αντί να δανείζονται, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, οράματα και αιρετικές ιδέες εξ Αμερικής, καλό θα ήταν να μελετούν τους ορθοδόξους πατέρες που δόξα τω Θεώ έχουν βαθύτατο πλούτο ορθών ερμηνειών της Αποκαλύψεως. Κανείς εξ αυτών δεν γράφει κάπου πως το σφράγισμα θα ξεκινήσει πριν έμφανιστούν οι δύο προφήτες. Η Relfe το είπε πρώτη και πολλοί ορθόδοξοι σήμερα το διαλαλούν ως ορθή ερμηνεία της Αποκαλύψεως.
Στα δύο βιβλία που συνέγραψε, ισχυρίστηκε πως ο ίδιος ο Χριστός της εμφανίστηκε την ώρα που καθόταν στο τραπέζι της κι είχ' εμπρός της διάφορα barcode. Όταν άγγιξε με το δάκτυλο του ένα από αυτά τότε η κυρία της φωτογραφίας είδε τα τρία εξάρια. Δηλ. είχε μία, όπως η ίδια θεώρησε, αποκάλυψη από τον Χριστό. Πάνω σ' αυτό το όραμα της, βάσισε όλες τις θεωρίες της και οι σημερινοί ορθόδοξοι, ευτυχώς ελάχιστοι σε σχέση με το σύνολο, έχουν δεχτεί τις θεωρίες αυτές ως σωστές, ενώ οι άγιοι γράφουν τ' ακριβώς αντίθετα απ' αυτά που γράφει η αιρετική αποθανούσα οραματίστρια.
Πηγή φωτογραφίας: leagueofprayer.com
Άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα στην ορθοδοξία μας όπως σήμερα έχει διαμορφωθεί στην εξωτερική της μορφή, είναι ο ολοκληρωτικός κληρικαλισμός ο οποίος συνεχίζει να μην αφήνει περιθώρια δράσεως σε χαρισματικούς πιστούς να βοηθήσουν στην αντίσταση κατά της διαβολικής αιρέσεως του οικουμενισμού. Υπάρχουν πιστοί οι οποίοι με την κατάλληλη στήριξη θα μπορούσαν να προσφέρουν πάρα πολλά. Με ταπείνωση και πνεύμα μετανοίας στην σύνολη ομολογιακή δράση τους. Όταν όμως οι ρασοφόροι μονίμως μιλούν εκείνοι, κηρύττουν εκείνοι, έχουν πρωταγωνιστική δράση εκείνοι, τότε πώς θα εργαστούν, όπως λέει ο απόστολος Πέτρος, ως ζωντανά λιθάρια στο πνευματικό σώμα του Ιησού Χριστού και οι αφανείς πιστοί, που ως τώρα έχουν παθητική στάση ακροατών στις ομιλίες ρασοφόρων;
Πηγή εικόνος: pbs.twimg.com
Η ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος που πολλοί αδαείς θεωρούν αιρετική.
Kάποιοι λέγουν πολλά οικοδομητικά λόγια, αλλά πολλοί περισσότεροι λέγουν ό,τι φαντάζονται, όπως πχ οι κενολογούντες περί της εικόνoς της Αγίας Τριάδος, πως δήθεν διδάσκει το φιλιόκβε και τον αρειανισμό, πως δήθεν υποβιβάζει το Άγιο Πνεύμα και άλλα εικονομαχικά λόγια, χωρίς να μας δίνουν πατερικές πηγές που να στηρίζουν τις εικονολογικές τους φαντασίες. Ποιοί πατέρες είχαν τέτοιες απόψεις για την συγκεκριμένη εικόνα; Να μας τους κατονομάσουν και να μας δώσουν παραπομπές απ' τα κείμενα τους. Άλλοι λέγουν περί σφραγίσματος εκεί που δεν υπάρχει, δηλ. σε κάρτες, σε ΑΜΚΑ, ΑΦΜ. Άλλοι υποστηρίζουν πως πρέπει δήθεν να επιστρέψουμε στην παράδοση, εννοώντας το παλαιό ημερολόγιο, όταν η εκκλησία δεν έδωσε ποτέ σημασία σε ημέρες και ημερολόγια.
Παράδοση είναι η Αγία Γραφή και όσα δογμάτισαν οι οικουμενικές σύνοδοι, επίσης η διδασκαλία των πατέρων μας, όταν αυτή συμφωνεί με την Γραφή. Υπάρχουν θέσεις αγίων που η εκκλησία δεν τις αποδέχτηκε. Αυτό δεν είναι παράδοση. Υπάρχουν θέσεις αγίων για θέματα που δεν αφορούν την σωτηρία μας που είναι διάφορες μεταξύ τους. Αυτό δεν είναι σωτηριολογική παράδοση.
Κλείνοντας την παρένθεση κι επιστρέφοντας στο θέμα μας, με τέτοιες αιρετικές και πεπλανημένες απόψεις που απάδουν της ορθοδόξου αποστολικής παραδόσεως, αποτείχιση με μέλλον δεν βλέπουμε. Αν κάνουμε λάθος ο Κύριος να μας ελεήσει και συγχωρέσει. Αλλά για νά 'χει ευλογία και πνευματική καρποφορία απ' τον Κύριο μία αντιαιρετική κίνηση εντός του σώματος του Ιησού Χριστού, πρέπει η κίνηση αυτή, να είναι απολύτως ομόφρονη με την Αγία Γραφή και τις οικουμενικές συνόδους. Πρέπει οι αντιοικουμενιστές να είν' ενωμένοι κι όχι διχασμένοι γι' ανούσιους λόγους.
Αν και όταν υπάρχουν πλάνες κι αιρετικές διδαχές μέσα στην όποια αντιαιρετική κίνηση, τότε ένας πιστός που έχει αγανακτήσει απ' τον αιρετικό οικουμενισμό και θέλει να βρεί πνευματική στέγη σ' άλλο ορθόδοξο χώρο, αν είναι γνώστης των δογμάτων της πίστεως μας, θ' απογοητευθεί απ' τις διδαχές κάποιων αντιοικουμενιστών. Πιθανόν πολλοί να κάθονται σε κοινωνία με την αυτοκέφαλη εκκλησία της Ελλάδος λόγω των καταστάσεων που διαδραματίστηκαν τα τελευταία χρόνια εντός του χώρου των ενισταμένων αντιοικουμενιστών.
Θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι όσον αφορά τις πλάνες που έχουν διεισδύσει στην εκκλησία του Χριστού. Αναφερόμενοι σ' όλο το φάσμα των αυτοπροσδιοριζομένων ως ορθοδόξων, ασχέτως αν κάποιοι δεν αναγνωρίζουν αλλήλους ως ορθοδόξους. Θα παρουσιάσουμε πλάνες που έχουν εμφανιστεί στον χώρο της ορθοδοξίας όπως κι αν ο καθένας διεκδικεί και ορίζει το τί είναι ορθοδοξία, ώστε οι ορθόδοξοι που όντως θέλουν να είναι σωστοί στην πίστη και την πράξη τους ν' απομακρύνονται απ' όποιον ή όποιους κηρύττουν ή πράττουν αντιβιβλικώς και αντορθοδόξως. Δεν θέλουμε προς το παρόν να μιλήσουμε με ονόματα και πρόσωπα διότι ο αγώνας μας είναι εναντίον των αιρετικών ιδεών και όχι εναντίον των προσώπων που έχουν τις αιρετικές απόψεις, θέσεις, ιδέες ή όπως θέλει κάποιος να το ονομάσει.
Ζούμε σε καιρούς που πρέπει να εξετάζουμε και να επαληθεύουμε όσα διαβάζουμε κι ακούμε από ρασοφόρους, μέσα απ' την αλάθητη Γραφή και την δογματική διδασκαλία των αγίων πατέρων των οικουμενικών συνόδων. Αυτό συνιστά στις κατηχήσεις του ο άγιος και δογματολόγος της εκκλησίας μας ο Κύριλλος Ιεροσολύμων, στην 4η κατήχηση του, κεφάλαιο 17. Ο άγιος τονίζει ιδιαιτέρως την μελέτη και την επαλήθευση όσων διδάσκουν οι ποιμένες, μέσα απ' την Γραφή. Κάποιοι αδαείς ίσως τολμούσαν να τον ονομάσουν προτεστάντη γιατί δήθεν υπερτονίζει την Γραφή. Τα έχουμε ακούσει κι αυτά... Όποιος τονίζει την Γραφή είναι αιρετικός, προτεσταντίζει, είναι κρυφός προτεστάντης κι άλλα ευφάνταστα.
Πρώτη μεγάλη αίρεση που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνος και εξαπλώθηκε στον 20ο, είναι ο γνωστός οικουμενισμός. Η πλάνη πως όλες οι αποκαλούμενες εκκλησίες των αιρετικών συν την μία αγία καθολική και αποστολική εκκλησία του Χριστού έχουν μέρος της αληθείας και όταν ενωθούν ορατώς, τότε η αρχαία αποστολική εκκλησία θα ξαναβρεί την πρώτη ενότητα της. Βλασφημία μεγίστη αυτή η θεωρία. Ξεκίνησε απ' τον χώρο των διαμαρτυρομένων της Ευρώπης στα τέλη του 19ου αιώνος, συμμετείχαν οι αγγλικανοί και δυστυχώς πολύ γρήγορα εισήλθαν ενεργώς στην οικουμενική κίνηση και οι ορθόδοξοι ηγέτες του πατριαρχείου Κων/πόλεως απ' τις αρχές του 20ού αιώνος.
Η αίρεση σήμερα έχει εξαπλωθεί σ' όλες τις τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες ανά την οικουμένη και σχεδόν όλες συμμετέχουν στο παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών και στον διαθρησκειακό διάλογο. Την αίρεση αναθεμάτισε επισήμως και συνοδικώς η σύνοδος των Ρώσσων επισκόπων της Διασποράς, το 1983, επί μητροπολίτου και προέδρου της, αγίου Φιλαρέτου του Ομολογητού. Κοιμήθηκε οσιακώς το 1985 και στην ανακομιδή των τιμίων λειψάνων το σώμα του βρέθηκε άφθορο. Ίσως γι' αυτό το ενταφίασαν πάλι οι επίσκοποι των Ρώσσων της Διασποράς που από το 1985 οπότε κοιμήθηκε ο άγιος, εκείνοι είχαν ενωθεί με το οικουμενιστικό πατριαρχείο Μόσχας τη χρονιά του 2007.
Η αποκλειστικότητα της αληθείας την οποία μας διδάσκει ο Κύριος στην Αγία Γραφή σχετικοποιείται απ' την αιρετική οικουμενιστική θεωρία των κλάδων. Ο οικουμενισμός προάγει την ιδέα πως όλες οι θρησκείες είναι διαφορετικές παραδόσεις που οδηγούν στον ένα κοινό Θεό όλων. Ισλαμισμός με σχεδόν όλα τα παρακλάδια του, Παπισμός με όλα τα εντός αυτού ρεύματα, Βουδισμός ή αλλιώς η θρησκεία χωρίς θεό σε όλες του τις αποχρώσεις, Λάο Τσέ, Σιντοϊσμός, Σίχ, Βραχμανισμός με τους εκατομμύρια φευδοθεούς του, Ιουδαϊσμός που αρνείται τον Χριστό ως Θεό Λόγο όπως τον ομολογεί ο μαθητής κι απόστολος του Χριστού, Ιωάννης ο Θεολόγος στο ευαγγέλιο του, Προτεσταντισμός με τις χιλιάδες διαφορετικές ομολογίες του, Χάρε Κρίσνα, Κομφουκιανισμός, ανιμιστικές θρησκείες ιθαγενών ανά τον κόσμο, όλα είναι το ίδιο.
Αυτό δείχνουν στην πράξη οι συμπροσευχές αντιπροσώπων όλων των προαναφερομένων θρησκειών με την ενεργό συμμετοχή δυστυχώς και ρασοφόρων της ορθοδόξου χριστιανικής αληθείας της Αγίας Γραφής. Η προσπάθεια αυτή εκ μέρους επισκόπων της ορθοδόξου πίστεως, να εξισώσουν την σωτήρια αλήθεια της Γραφής με τις αιρέσεις και τις λοιπές ανθρώπινες και πλάνες θρησκείες που δεν διδάσκουν την αλήθεια της Βίβλου, είναι βλασφημία κατά του αληθινού Θεού της Βίβλου, διαβολή κατά του σωτηριώδους έργου του Τριαδικού Θεού και έργο του διαβόλου, όχι του Αγίου Πνεύματος. Η πρακτική τους τις τελευταίες δεκαετίες συνεπάγεται εξίσωση όλων των θρησκειών, κι ας μην το κατανοούν οι ίδιοι οι ηγέτες του οικουμενικού κινήματος, λόγω πνευματικής τυφλότητος.
Δεύτερη πλάνη που εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνος είναι ο παλαιοημερολογιτισμός ή Γοχισμός, εκ του ΓΟΧ, που είναι τα αρχικά των λέξεων Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο παλαιοημερολογιτισμός θεώρησε το ημερολόγιο ως απαραίτητο δόγμα για την σωτηρία, δηλ. μετέτρεψε σε δόγμα την χρήση ημερολογίου για τις εορτές της εκκλησίας. Επειδή ενός κακού μύρια έπονται, πολλοί παλαιοημερολογίτες πίστεψαν την πλάνη και μάλιστα εξέδωσαν κι εγκυκλίους κάποιες παρατάξεις, πως όποιος δεν ακολουθεί ένα συγκεκριμένο ημερολόγιο, το ιουλιανό, κολάζεται, είν' εκτός ορθοδόξου εκκλησίας, κι όσες εκκλησίες δεν ακολουθούν το ιουλιανό ημερολόγιο απ' το 1924, τα μυστήρια τους είναι άκυρα. Το ίδιο θεωρούν πως είναι άκυρα και τα μυστήρια όσων εκκλησιών ακολουθούν το ιουλιανό αλλά έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με τις εκκλησίες που ακολουθούν το διορθωμένο ιουλιανό, δηλ. το νέο ημερολόγιο.
Σήμερα οι παρατάξεις των ''ΓΟΧ'' είναι πολλές, περίπου 15 και η κάθε μία θεωρεί εαυτήν την κανονική εκκλησία της Ελλάδος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ταυτίζουν το νέο ιουλιανό διορθωμένο ημερολόγιο με το παπικό γρηγοριανό ενώ δεν είναι ίδια μεταξύ τους, βλέπετε στο βιβλίο των αστροφυσικών Δανέζη και θεοδοσίου, ''Η οδύσσεια των ημερολογίων''. Θεωρούν πως η διόρθωση του ημερολογίου είναι η αρχή του οικουμενισμού.
Η αλήθεια είναι πως, οι ας πούμε ορθόδοξοι αλλά στην πραγματικότητα οικουμενιστές, είχαν ξεκινήσει το έργο τους για την οικοδόμηση του οικουμενισμού λίγα χρόνια πριν. Αλλά οι αποκαλούμενοι ΓΟΧ στάθηκαν στο ημερολογιακό ανύπαρκτο θέμα. Παράδειγμα πως οι χειροτονίες των αγγλικανών αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες από τον πατριάρχη Κων/πόλεως Μελέτιο το 1922. Τότε δεν υπήρξαν οι αντιδράσεις που σημειώθηκαν το 1924, ενώ η αναγνώριση αυτή ήταν και είναι πολύ σοβαρό θέμα κι όχι ανούσιο όπως η ημερολογιακή διόρθωση. Η δογματοποίηση του ημερολογίου είναι πλάνη και η εν εγκυκλίω απόφανση πως οι εκκλησίες που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο δεν έχουν μυστήρια, είναι βλασφήμια κατά της εκκλησίας του Χριστού.
Η Γραφή που έχει απαντήσεις για όλα κι εκεί είν' η αλήθεια πλήρως αποκαλυμένη λύνει το δήθεν πρόβλημα. Ο Κύριος μας δεν ασχολήθηκε ποτέ του με το Σάββατο τυπολατρικά και γι' αυτό οι ιουδαίοι σκανδαλίζονταν. Οι απόστολοι δεν ασχολούνταν με ημερολόγια, χρόνους κι ημέρες.
Μελετήστε στη Γραφή σας, τα Ματθαίος 12: 1-8, Μάρκος 2: 23-28, Λουκάς 6: 1-5, Κορινθίους Β' 3: 6, Γαλάτας 4: 10-11, Κολοσσαείς 2: 6-23. Όποιος δέχεται την αλήθεια της Αγίας Γραφής όπως γράφτηκε κι όχι όπως την φέρνει στα μέτρα του ο καθένας, θα καταλάβει πόσο άδικα χάθηκε τόσο χαρτί και τόνοι μελάνης, για ένα θέμα που είναι λυμένο για όποιον μελετά την Γραφή και δεν ακολουθεί τυφλά τον αλάθητο πνευματικό του γιατί ''αυτός ξέρει''...
Τρίτη πλάνη η αγιομαχία, η οποία υπήρχε κατά περίπτωση στο σώμα του Χριστού, την εκκλησία, σε πολλές ιστορικές περιόδους. Παράδειγμα ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, δεν θεωρούσε για κάποια χρόνια άγιο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Το φαινόμενο είχε λάβει έκταση στο στρατόπεδο των εχθρών του αγίου. Με την παρέλευση ετών η αγιομαχία κατά του προσώπου του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εξαφανίστηκε. Συνέβαλε σ' αυτό, το σημαντικό γεγονός της επανόδου των τιμίων λειψάνων του αγίου Ιωάννου στην Κων/πολη απ' τον άγιο πατριάρχη Πρόκλο.
Δεν συνέβη το ίδιο όμως μ' άλλους αγίους της εκκλησίας όπως τον άγιο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, τον άγιο Αυγουστίνο Ιππώνος, τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, τον άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τον Θαυματουργό, τον άγιο Ιωάννη του Σαν Φραντζίσκο τον Θαυματουργό, τον άγιο Φιλάρετο τον Ομολογητή, τον όσιο Νικόλαο Πλανά, τον όσιο Ιάκωβο Ευβοίας τον Τσαλίκη, τον όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, τον όσιο Πορφύριο τον Καυκοκαλυβίτη, τον όσιο Γεώργιο τον Ομολογητή τον Καρσλίδη, τον όσιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή.
Υπάρχει και μιά άλλη οσιακή μορφή, ο γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, που έχει περάσει στη αφάνεια και την λήθη, αλλά θεωρούμε πως είναι μεγάλος άγιος λόγω της επί 40 χρόνια απόλυτης υπακοής και της εσωτερικής νηπτικής εργασίας του. Υπακοής που έκανε στον γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή όταν ο γέρων Ιωσήφ ήταν ακόμη κοσμικός ενώ ο γέρων Αρσένιος ήταν μεγαλόσχημος! Αυτό ήταν αληθινή ταπείνωση. Όπως η Γραφή λέει, ''ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς δίνει την χάρη του''.
Δυστυχώς υπάρχουν αδελφοί μας ορθόδοξοι, πλανημένοι από τον εχθρό της σωτηρίας μας τον διάβολο, οι οποίοι πολεμούν την αγιότητα κάποιων εκ των προσώπων αυτών. Εκτός του τελευταίου που αναφέραμε, για τον οποίον δεν έχει ανακύψει ζήτημα.
Είναι σοβαρό, θα ρωτήσει κάποιος, το να μην δέχεται κάποιος ορθόδοξος έναν άγιο, να μην τον τιμά ως άγιο; Είναι πολύ σοβαρό και ικανό να κολάσει τον αγιομάχο που στα λοιπά θέματα μπορεί να είν' ορθόδοξος. Θ' αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα μίας άλλης περιπτώσεως αγιομαχίας που δεν κατάφερε να ριζώσει στις ψυχές των ορθοδόξων. Είναι η περίπτωση αγιομαχίας κατά του οσίου Αντωνίου του Σίγια. Η σχετική ιστορική μαρτυρία υπάρχει στο βιβλίο ''Η ΘΗΒΑΪΔΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ'', μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Μπότση, 4η έκδοση, 1988, σελ. 198.
Ένας ιερέας, ο π. Χαρίτων, δεν πίστευε στην αγιότητα του οσίου ανδρός και φθονούσε την τιμή που του απέδιδαν οι ορθόδοξοι πιστοί. Κάποια μέρα εκφράστηκε ανόσια εναντίον του αγίου Αντωνίου κι αμέσως τυφλώθηκε. Ο π. Χαρίτων κατάλαβε πως ο Θεός τον διαπαιδαγώγησε με τον τρόπο αυτό κι άρχισε να μετανοεί για την βλασφήμια εναντίον του οσίου του Θεού. Προσευχήθηκε με θέρμη κι η όραση του επανήλθε το ίδιο ξαφνικά όπως την είχε χάσει. Μετά απ' αυτό αναχώρησε για το μοναστήρι του οσίου Αντωνίου στον ποταμό Σίγια κι αφιερώθηκε στον μοναχικό αγώνα προκειμένου να γίνει αληθινός μαθητής του ευαγγελίου.
Απ' το περιστατικό αυτό και μόνο μπορεί να καταλάβει ο καλόπιστος ορθόδοξος που αληθινά τρέμει να μην κολάσει την ψυχή του με τις πράξεις, τις σκέψεις και τα λόγια του, πως δεν είναι μικρό κι ασήμαντο να μην δεχεται την αγιότητα ενός ανθρώπου του Θεού. Δυστυχώς όμως υπάρχουν ορθόδοξοι που δεν αποδέχονται την αγιότητα κάποιων προσώπων της εκκλησίας και κινδυνεύουν να κολαστούν οι ίδιοι και να κολάσουν όσους τους πιστεύουν. Πρέπει να φυλαγόμεθα από αγιομάχους ορθοδόξους, οι οποίοι έπεσαν θύματα του διαβόλου. Με αγάπη να τους νουθετούμε να μην βλασφημούν αγίους αδελφούς της εκκλησίας μας. Όποιος μάχεται εναντίον της αγιότητος ενός μέλους του σώματος του Χριστού, μάχεται κατά του Αγίου Πνεύματος που χαρίτωσε τον άγιο και τον ανέδειξε.
Μετά από δύο νουθεσίες αγάπης και αληθείας, μακρυά από αγιομάχους ορθοδόξους σ' όποιον εκκλησιαστικό χώρο κι αν βρίσκονται. Δεν φανατιζόμαστε, δεν μισούμε κανέναν, αλλά φυλαγόμαστε να μην παρασυρθούμε απ' το δηλητήριο της πλάνης. Μάλιστα ευχόμαστε καθημερινώς να φωτισθούν οι αδελφοί μας πού 'χουν πιαστεί από κάποια παγίδα του διαβόλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου