Παρασκευή 31 Αυγούστου 2018
Είναι μεγάλο όπλο η προσευχή.
''Έχουμε ανάγκη από όπλα, και είναι μεγάλο όπλο η προσευχή''.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η προσευχή η βγαλμένη απ' την καρδιά, είναι μεγάλο πνευματικό όπλο για τον Χριστιανό. Ο πόλεμος που διεξάγη ο πιστός δεν είναι του κόσμου τούτου. Είναι πόλεμος καθημερινός με τα πνεύματα της ακαθαρσίας. Τους πρώην αγγέλους του Θεού που ελεύθεροι όντες ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην επανάσταση του εναντίον του Τριαδικού Δημιουργού του.
Αυτόν τον πόλεμο έχει να διεξάγη καθημερινώς ο Χριστιανός. Δεν του φταίνε οι άνθρωποι όποιοι κι αν είναι. Δεν μας φταίνε οι άλλοι όπως συνήθως νομίζουμε όλοι. Οι εχθροί του πιστού Χριστιανού της Βίβλου είναι ο διάβολος και οι δαίμονες του. Αυτοί προτρέπουν τους ανθρώπους να χωρίζονται μεταξύ τους γι' ανύπαρκτους λόγους, να σκοτώνονται, να μισιούνται, να κάνουν κακό μεταξύ τους, να χωρίζονται αδελφοί Χριστιανοί γι' ανθρώπινες παραδόσεις και κατασκευάσματα, να κάνουν σχίσματα και να διχάζονται σε παρατάξεις και ομάδες.
Η προσευχή είναι η μόνη οδός σωτηρίας απ' το κακό που προσπαθούν να φυτέψουν οι δαίμονες στην δημιουργία του Κυρίου. Ανάμεσα σε ανθρώπους, αλλά κι ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση, με την καταστροφή της δηλ. από τον άνθρωπο που την χρησιμοποιεί όχι αρμονικά αλλά αχόρταγα.
Οι εκδηλώσεις βίας από πιστούς της Βίβλου για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από άμυνα της πατρίδος όταν κληθούμε και αμυντική προστασία της οικογένειας είναι αντιχριστιανικές. Τί να κάνουμε, ρωτούν πολλοί που δεν έχουν μελετήσει τον λόγο του Θεού, όταν βλέπουμε να γκρεμίζονται ναοί, να παραθεωρείται η πίστη μας και να προβάλλεται η αμαρτία και η απιστία παντού;
Προσευχή είναι η απάντηση. Καρδιακή προσευχή. Προσευχή με πνεύμα ζεστό, καρδιά που νιώθει τί λέει στον Ιησού τον Κύριο μας. Έτσι νικούσαν οι αρχαίοι αδελφοί μας το κακό, με το καλό, όχι με διαδηλώσεις, συνεργασίες με την εξουσία όποιας απόχρωσης, συμπόρευση με πάσης φύσεως συμφέροντα και σκοπιμότητες. Καθαρή προσευχή από πιστούς μαθητές του ευαγγελίου του Ιησού.
Τί σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι ο μαθητής του λόγου του Θεού, είναι αφανής, προσεύχεται κλεισμένος στο πιο απόμερο δωμάτιο του, ταπεινά, με μετάνοια καρδιακή για τις αμαρτίες του, με πόνο για το κακό που κυριαρχεί στις καρδιές των συνανθρώπων του και κλαίει. Κλαίει πρώτα για τα δικά του λάθη, για τ' ότι αποστάτησε από τον Κύριο του. Κλαίει για τ' ότι πίκρανε κάποιον συνάνθρωπο του. Κλαίει για το κακό που βλέπει γύρω του, όπως έκανε ο Λώτ στα Σόδομα.
Αυτός είναι ο αληθινός προσευχητής, αυτός που σπαράζει η καρδιά του για την αμαρτία, την δική του και των άλλων, την κακοποίηση του φτωχού, την άγνοια των ανθρώπων για το μήνυμα του Ιησού, την σαρκολατρεία, την αποστασιοποίηση των Χριστιανών από το ευαγγέλιο.
Αυτή η καρδιά γεμάτη αγάπη για όλα και όλους, δακρύζει. Το δάκρυ καθαρίζει την καρδιά, και η καρδιά όσο καθαρίζει τόσο γίνεται οίκος του Κυρίου. Ναός του Θεού.
Αυτά τα όπλα έχει ο αληθινός πιστός του Ιησού. Πίστη, ελπίδα, αγάπη, ταπείνωση, εγκράτεια αισθήσεων, πραότητα, ειρήνη Χριστού, χρηστότητα, αυτομεμψία, συγχωρητικότητα. Όποια άλλα μέσα, δεν είναι του Χριστιανού και δεν επιτρέπεται να τα χρησιμοποιεί ένας γνήσιος μαθητής του ευαγγελίου.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Η προσευχή η βγαλμένη απ' την καρδιά, είναι μεγάλο πνευματικό όπλο για τον Χριστιανό. Ο πόλεμος που διεξάγη ο πιστός δεν είναι του κόσμου τούτου. Είναι πόλεμος καθημερινός με τα πνεύματα της ακαθαρσίας. Τους πρώην αγγέλους του Θεού που ελεύθεροι όντες ακολούθησαν τον Εωσφόρο στην επανάσταση του εναντίον του Τριαδικού Δημιουργού του.
Αυτόν τον πόλεμο έχει να διεξάγη καθημερινώς ο Χριστιανός. Δεν του φταίνε οι άνθρωποι όποιοι κι αν είναι. Δεν μας φταίνε οι άλλοι όπως συνήθως νομίζουμε όλοι. Οι εχθροί του πιστού Χριστιανού της Βίβλου είναι ο διάβολος και οι δαίμονες του. Αυτοί προτρέπουν τους ανθρώπους να χωρίζονται μεταξύ τους γι' ανύπαρκτους λόγους, να σκοτώνονται, να μισιούνται, να κάνουν κακό μεταξύ τους, να χωρίζονται αδελφοί Χριστιανοί γι' ανθρώπινες παραδόσεις και κατασκευάσματα, να κάνουν σχίσματα και να διχάζονται σε παρατάξεις και ομάδες.
Η προσευχή είναι η μόνη οδός σωτηρίας απ' το κακό που προσπαθούν να φυτέψουν οι δαίμονες στην δημιουργία του Κυρίου. Ανάμεσα σε ανθρώπους, αλλά κι ανάμεσα στους ανθρώπους και τη φύση, με την καταστροφή της δηλ. από τον άνθρωπο που την χρησιμοποιεί όχι αρμονικά αλλά αχόρταγα.
Οι εκδηλώσεις βίας από πιστούς της Βίβλου για οποιονδήποτε λόγο, εκτός από άμυνα της πατρίδος όταν κληθούμε και αμυντική προστασία της οικογένειας είναι αντιχριστιανικές. Τί να κάνουμε, ρωτούν πολλοί που δεν έχουν μελετήσει τον λόγο του Θεού, όταν βλέπουμε να γκρεμίζονται ναοί, να παραθεωρείται η πίστη μας και να προβάλλεται η αμαρτία και η απιστία παντού;
Προσευχή είναι η απάντηση. Καρδιακή προσευχή. Προσευχή με πνεύμα ζεστό, καρδιά που νιώθει τί λέει στον Ιησού τον Κύριο μας. Έτσι νικούσαν οι αρχαίοι αδελφοί μας το κακό, με το καλό, όχι με διαδηλώσεις, συνεργασίες με την εξουσία όποιας απόχρωσης, συμπόρευση με πάσης φύσεως συμφέροντα και σκοπιμότητες. Καθαρή προσευχή από πιστούς μαθητές του ευαγγελίου του Ιησού.
Τί σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι ο μαθητής του λόγου του Θεού, είναι αφανής, προσεύχεται κλεισμένος στο πιο απόμερο δωμάτιο του, ταπεινά, με μετάνοια καρδιακή για τις αμαρτίες του, με πόνο για το κακό που κυριαρχεί στις καρδιές των συνανθρώπων του και κλαίει. Κλαίει πρώτα για τα δικά του λάθη, για τ' ότι αποστάτησε από τον Κύριο του. Κλαίει για τ' ότι πίκρανε κάποιον συνάνθρωπο του. Κλαίει για το κακό που βλέπει γύρω του, όπως έκανε ο Λώτ στα Σόδομα.
Αυτός είναι ο αληθινός προσευχητής, αυτός που σπαράζει η καρδιά του για την αμαρτία, την δική του και των άλλων, την κακοποίηση του φτωχού, την άγνοια των ανθρώπων για το μήνυμα του Ιησού, την σαρκολατρεία, την αποστασιοποίηση των Χριστιανών από το ευαγγέλιο.
Αυτή η καρδιά γεμάτη αγάπη για όλα και όλους, δακρύζει. Το δάκρυ καθαρίζει την καρδιά, και η καρδιά όσο καθαρίζει τόσο γίνεται οίκος του Κυρίου. Ναός του Θεού.
Αυτά τα όπλα έχει ο αληθινός πιστός του Ιησού. Πίστη, ελπίδα, αγάπη, ταπείνωση, εγκράτεια αισθήσεων, πραότητα, ειρήνη Χριστού, χρηστότητα, αυτομεμψία, συγχωρητικότητα. Όποια άλλα μέσα, δεν είναι του Χριστιανού και δεν επιτρέπεται να τα χρησιμοποιεί ένας γνήσιος μαθητής του ευαγγελίου.
Αγιοκατάταξη του Γέροντος Αμφιλοχίου Μακρή.
Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής γεννήθηκε στο νησί της αποκάλυψης, στην Πάτμο το 1889. Υπήρξε μεγάλος υπερασπιστής της ορθοδοξίας, έχοντας υποφέρει πολλά κατά τη διάρκεια της Ιταλικής κατοχής στα νησιά της Δωδεκανήσου. Κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων, ίδρυσε πολλά κρυφά σχολειά και διασφάλισε ότι η ελληνική γλώσσα και η ορθόδοξη πίστη θα συνεχιζόταν και θα μεταλαμπαδευόταν στα νέα παιδιά των νησιών, παρά τις απόπειρες των φασιστών και της εκκλησίας της Ρώμης να αποκοπούν από τις ρίζες τους.
Για πολλά χρόνια υπήρξε ηγούμενος της μονής του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο. Επίσης ίδρυσε τη Γυναικεία Μονή του Ευαγγελισμού το 1937. Έχει χαρακτηριστεί για τις πολλές αρετές του, την αγάπη του, την ταπεινότητα του και την πατρική του ανησυχία για τα πνευματικά παιδιά του. Ο μακαριστός Γέροντας αγωνίσθηκε για τον μοναχισμό και την Ορθόδοξη Ιεραποστολή. Ο ίδιος ταξίδεψε ως ιεροκήρυκας κατά τη διάρκεια όλων των πολεμικών ετών και αργότερα. Επιπλέον ο γέροντας ίδρυσε πολλά μοναστήρια σε διάφορα ελληνικά νησιά και ήταν υπεύθυνος για τα ορφανοτροφεία και διάφορα άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Ο Άγιος Αμφιλόχιος εκοιμήθη το 1970.
«Σας παρακαλώ να εφαρμόσετε αυτήν την εντολήν: Όσον μπορείτε να καλλιεργήσετε την αγάπην προς το πρόσωπον του Χριστού σε τέτοιο σημείον, όπου, όταν θα προφέρετε το όνομά Του, να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια σας. Η καρδιά σας πρέπει να καίγεται πραγματικά. Τότε Αυτός θα γίνη ο Δάσκαλός σας. Αυτός θα είναι ο Οδηγός σας, ο Αδελφός σας, ο Πατέρας σας και ο Γέροντάς σας».
Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής
Πηγή: pemptousia.gr
Ο άγιος Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω για τον Οικουμενισμό.
Νεκταρίου τον Φίλον και Πατμίων το καύχημα δεύτε πάντες τιμήσωμεν, ορφανών τον προστάτην, μοναζόντων το στήριγμα. Αμφιλόχιε Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ υπέρ των ψυχών ημών.
Ο Γέροντας᾽Αμφιλόχιος ἔδρασε σέ ὅλη του τή ζωή καί σέ ὅλους τούς τομεῖς πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ ᾽Εκκλησία ἱεραποστολικά. Δεχόταν μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί τούς ᾽Ορθόδοξους καί τούς ἑτερόδοξους, χωρίς αὐτό, φυσικά, νά σημαίνει ὅτι ἔκαμνε ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση δογματική ἤ στά τῆς πίστεως. Οἱ ἑτερόδοξοι μπροστά του ἔκλιναν τό γόνυ τους καί ἀρκετοί μεταστράφηκαν στήν ᾽Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾽Ορθοδοξία μας.
«…ο Γέροντας πράγματι εθαύμαζε την οργάνωση των Μοναχικών ταγμάτων της Δύσεως και εδιάβαζε περιοδικό σχετικό με τις κινήσεις των σε όλο τον κόσμον· αυτό τον έκαμνε θιασώτη για την ένωση των Εκκλησιών, αλλά με τον όρον της αναπτύξεως του πραγματικού θεολογικού διαλόγου επί ίσοις όροις. Απέρριπτε βέβαια την υποταγή των Ορθοδόξων στο «αλάθητο» του Πάπα, διότι κάτι τέτοιο θα εσήμαινε την εξασθένιση και την υποδούλωση της Ορθοδοξίας, επιθυμούσε όμως την επιστροφή του Ποντίφηκα στις αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και στην εποχή της αδιαιρέτου Εκκλησίας του Χριστού. Προσηύχετο για την ένωση των Εκκλησιών κάθε μέρα, και συνεμερίζετο στο θέμα αυτό, τις απόψεις του σύγχρονου ομολογητού Ιουστίνου Πόποβιτς.
H στάση του ήταν κρυστάλλινη και ο διωγμός των Ιταλών κατακτητών επεκύρωνε την άποψή μου αυτή.
Γιατί εξορίστηκε ο αείμνηστος από τους Ιταλούς; Δεν ήταν προμελετημένη η αυτοκεφαλοποίηση της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου, για να αναγκάσουν τους Δωδεκανησίους να γίνουν, θέλοντας και μη, ουνίτες; [...]
Αυτός, και μάλιστα μόνον αυτός, περιήρχετο από το ένα νησί στο άλλο και με τον αποστολικό του ζήλο και την διακρίνουσα αυτόν αφιλοκέρδεια προσπαθούσε να τονώση το θρησκευτικό συναίσθημα του υπόδουλου Ελληνισμού.»
Aρχιμ/του Παύλου Νικηταρά, "Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής, Μια σύγχρονη Μορφή της Πάτμου (1889-1970)"
Πηγή: trelogiannis.blogspot.com
Τρίτη 28 Αυγούστου 2018
Νικόλαος Σωτηρόπουλος 30-10-1994 Γερμανία: Ο διωγμός του από τους Οικουμενιστές.
Ο θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος, αφιερωμένος στον Κύριο, σωματικώς και πνευματικώς, με την προσωπικότητα του ενόχλησε και γι' αυτό αφορίστηκε. Τέτοιου είδους αφορισμοί είναι άδικοι και άκυροι. Στην αρχή του οπτικοακουστικού υλικού, γίνεται μία μικρή ταραχή για να μην κηρύξει ο θεολόγος στο χώρο που προορίζετο για την ομιλία. Τελικώς κάποιος ομογενής πιστός της Γερμανίας παρέθεσε την αυλή του για να γίνει η σύναξη των ορθοδόξων. Αξίζει να ακούσετε την ομιλία του μακαριστού πια αδελφού Νικολάου.
Είναι αναμενόμενο όποιος δεν συμφωνεί με τις μή ορθόδοξες κινήσεις, όπως ο οικουμενισμός και ο ζηλωτισμός να μην έχει πρόσβαση σε ναούς για να κηρύξει την βιβλική οδό. Έτσι πολλοί Χριστιανοί απογοητευμένοι κάθονται σπίτια τους, μόνοι τους και αποτειχισμένοι. Η συνάθροιση μας είναι μία προσπάθεια να δημιουργηθούν χριστιανικές συναθροίσεις ορθοδόξων Χριστιανών, οι οποίοι μη παρασυρόμενοι δεξιά ή αριστερά, μένουν στην οδό του ευαγγελίου του Ιησού και την όντως παράδοση των πατέρων.
Δεν έχουμε ναούς και δεν θέλουμε ώστε να είμαστε ελεύθεροι να κηρύττουμε το μήνυμα του Θεανθρώπου Ιησού από την Γαλιλαία. Μόνο τον Κύριο Χριστό μας αναγνωρίζουμε για κεφαλή και αρχηγό της Εκκλησίας.
Οι συναθροίσεις μας πραγματοποιούνται σε σπίτια πιστών που διψούν για άμεση, απλή, αληθινή και πνευματική λατρεία στον Κύριο. Χωρίς πολύπλοκα τελετουργικά, πολυτέλειες, εξουσίες και λαμπρές αμφιέσεις. Λειτουργούμε όπως οι αρχαίες κατακόμβες των πρώτων Χριστιανών αδελφών μας.
Για επικοινωνία με την συνάθροιση μας: prayerassembly33@gmail.com
Είναι αναμενόμενο όποιος δεν συμφωνεί με τις μή ορθόδοξες κινήσεις, όπως ο οικουμενισμός και ο ζηλωτισμός να μην έχει πρόσβαση σε ναούς για να κηρύξει την βιβλική οδό. Έτσι πολλοί Χριστιανοί απογοητευμένοι κάθονται σπίτια τους, μόνοι τους και αποτειχισμένοι. Η συνάθροιση μας είναι μία προσπάθεια να δημιουργηθούν χριστιανικές συναθροίσεις ορθοδόξων Χριστιανών, οι οποίοι μη παρασυρόμενοι δεξιά ή αριστερά, μένουν στην οδό του ευαγγελίου του Ιησού και την όντως παράδοση των πατέρων.
Δεν έχουμε ναούς και δεν θέλουμε ώστε να είμαστε ελεύθεροι να κηρύττουμε το μήνυμα του Θεανθρώπου Ιησού από την Γαλιλαία. Μόνο τον Κύριο Χριστό μας αναγνωρίζουμε για κεφαλή και αρχηγό της Εκκλησίας.
Οι συναθροίσεις μας πραγματοποιούνται σε σπίτια πιστών που διψούν για άμεση, απλή, αληθινή και πνευματική λατρεία στον Κύριο. Χωρίς πολύπλοκα τελετουργικά, πολυτέλειες, εξουσίες και λαμπρές αμφιέσεις. Λειτουργούμε όπως οι αρχαίες κατακόμβες των πρώτων Χριστιανών αδελφών μας.
Για επικοινωνία με την συνάθροιση μας: prayerassembly33@gmail.com
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2018
Να λάβεις από Αυτόν την άφεση.
''Πρώτα πρώτα προσευχήσου να λάβεις το χάρισμα των δακρύων, για να μπορέσεις έτσι να μαλακώσεις την αγριότητα της ψυχής σου και αφού εξομολογηθείς εναντίον σου τις αμαρτίες σου στον Κύριο, να λάβεις από Αυτόν την άφεση''.
Όσιος Νείλος ο Ασκητής*
Πόση σοφία είχαν οι αρχαίοι πατέρες του Σώματος του Χριστού. Είχαν καθαρθεί από την αμαρτία και ερμήνευαν ορθώς την Γραφή. Μας άφησαν παρακαταθήκη την ορθόδοξη αποστολική παράδοση αλλά εμείς την λησμονήσαμε και την καλύψαμε κάτω από μεταγενέστερες ανθρώπινες παραδόσεις.
Πρώτον γράφει ο όσιος Νείλος πρέπει να προσευχόμαστε να μας δωρίσει ο Κύριος το χάρισμα των δακρύων. Γιατί; Εξηγεί αμέσως, για να μαλακώσει η αγριεμένη καρδιά μας. Από τί αγρίεψε η καρδιά μας; Απ' την αμαρτία που ελευθέρως επιλέξαμε ν' ακολουθήσουμε ως τρόπο ζωής.
Μετά τί κάνουμε αφού μας χαρίσει ο Κύριος δάκρυα; Μετά εξομολογούμαστε στον Κύριο τις αμαρτίες μας. Όχι με δικαιολογίες και διάθεση αυτοδικαίωσης αλλά τις λέμε στον Κύριο με διάθεση εναντίον μας. Δηλαδή με διάθεση να εναντιωθούμε στον αμαρτωλό εαυτό μας. Να πούμε με απλά λόγια και ταπεινή διάθεση από καρδιάς, με δάκρυα, όσα κακά σκεφτήκαμε, είπαμε και πράξαμε. Τότε λαμβάνουμε απ' Αυτόν την άφεση των αμαρτιών μας. Αυτό διδάσκει ο όσιος και αν το εφάρμοζαν οι πιστοί, πολύ ειρήνη θα είχαν στην ψυχή τους.
Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας χαρίσει το δάκρυ που μαλακώνει την καρδιά, ας εξομολογηθούμε στον Κύριο τις αμαρτίες μας με αίσθημα απόλυτης ευθύνης για όσα κάναμε και ο Κύριος δεν θα μας αφήσει να σηκωθούμε από την εξομολόγηση αυτή μόνοι κι έρημοι, αλλά θα σηκωθούμε με ειρήνη και σιγουριά για την αγάπη του Κυρίου, για το ότι μας συγχώρησε. Με σιγουριά ότι είναι δίπλα μας και μας στηρίζει στη νέα ζωή της μετανοίας που μόλις ξεκινήσαμε. Είναι μαζί μας, μας αγκαλιάζει κάθε στιγμή.
Το μονοπάτι για να πάμε στον σταυρό του Κυρίου είναι η ταπείνωση. Όποιος εξομολογηθεί με καρδιακή ταπείνωση λαμβάνει την σωτηρία. Η σωτηρία είναι στον Γολγοθά μαζί με τον Ιησού.
*Περί προσευχής 153 κεφάλαια, κεφάλαιο 5. Φιλοκαλία τόμος πρώτος, σελ. 220. Εκδόσεις ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Όσιος Νείλος ο Ασκητής*
Πόση σοφία είχαν οι αρχαίοι πατέρες του Σώματος του Χριστού. Είχαν καθαρθεί από την αμαρτία και ερμήνευαν ορθώς την Γραφή. Μας άφησαν παρακαταθήκη την ορθόδοξη αποστολική παράδοση αλλά εμείς την λησμονήσαμε και την καλύψαμε κάτω από μεταγενέστερες ανθρώπινες παραδόσεις.
Πρώτον γράφει ο όσιος Νείλος πρέπει να προσευχόμαστε να μας δωρίσει ο Κύριος το χάρισμα των δακρύων. Γιατί; Εξηγεί αμέσως, για να μαλακώσει η αγριεμένη καρδιά μας. Από τί αγρίεψε η καρδιά μας; Απ' την αμαρτία που ελευθέρως επιλέξαμε ν' ακολουθήσουμε ως τρόπο ζωής.
Μετά τί κάνουμε αφού μας χαρίσει ο Κύριος δάκρυα; Μετά εξομολογούμαστε στον Κύριο τις αμαρτίες μας. Όχι με δικαιολογίες και διάθεση αυτοδικαίωσης αλλά τις λέμε στον Κύριο με διάθεση εναντίον μας. Δηλαδή με διάθεση να εναντιωθούμε στον αμαρτωλό εαυτό μας. Να πούμε με απλά λόγια και ταπεινή διάθεση από καρδιάς, με δάκρυα, όσα κακά σκεφτήκαμε, είπαμε και πράξαμε. Τότε λαμβάνουμε απ' Αυτόν την άφεση των αμαρτιών μας. Αυτό διδάσκει ο όσιος και αν το εφάρμοζαν οι πιστοί, πολύ ειρήνη θα είχαν στην ψυχή τους.
Ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας χαρίσει το δάκρυ που μαλακώνει την καρδιά, ας εξομολογηθούμε στον Κύριο τις αμαρτίες μας με αίσθημα απόλυτης ευθύνης για όσα κάναμε και ο Κύριος δεν θα μας αφήσει να σηκωθούμε από την εξομολόγηση αυτή μόνοι κι έρημοι, αλλά θα σηκωθούμε με ειρήνη και σιγουριά για την αγάπη του Κυρίου, για το ότι μας συγχώρησε. Με σιγουριά ότι είναι δίπλα μας και μας στηρίζει στη νέα ζωή της μετανοίας που μόλις ξεκινήσαμε. Είναι μαζί μας, μας αγκαλιάζει κάθε στιγμή.
Το μονοπάτι για να πάμε στον σταυρό του Κυρίου είναι η ταπείνωση. Όποιος εξομολογηθεί με καρδιακή ταπείνωση λαμβάνει την σωτηρία. Η σωτηρία είναι στον Γολγοθά μαζί με τον Ιησού.
*Περί προσευχής 153 κεφάλαια, κεφάλαιο 5. Φιλοκαλία τόμος πρώτος, σελ. 220. Εκδόσεις ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.
Τετάρτη 22 Αυγούστου 2018
Διαβάστε την Αγία Γραφή ! - (ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ)
Ο μεγάλος θεολόγος και φιλόλογος Νικόλαος Σωτηρόπουλος σ' αυτό το επίκαιρο απόσπασμα απ' ομιλία του θίγει ένα διαχρονικό πρόβλημα των ορθοδόξων. Την άγνοια της Γραφής.
Από την άγνοια των Γραφών προέκυψαν τα μεγάλα προβλήματα του ορθοδόξου χριστιανισμού στον εικοστό αιώνα αλλά και παλαιότερα. Σχίσματα, πλάνες, αιρέσεις, έριδες, προσωπολατρείες, ανθρώπινα κατασκευάσματα που πήραν την θέση δόγματος στις συνειδήσεις πολλών πιστών. Αν η Γραφή ήταν η καθημερινή μελέτη των χριστιανών δεν θα υπήρχαν τα λυπηρά φαινόμενα της εποχής μας.
Θα είχαν φως Χριστού στην ζωή τους οι πιστοί, θα είχαν ειρήνη μέσα τους, θα είχαν τα γνωρίσματα των αρχαίων χριστιανών απ' τους οποίους πολύ απέχουμε διότι αφήσαμε τις Γραφές και πιάσαμε τις ανθρώπινες παραδόσεις. Εξαιρέσεις πάντα υπήρχαν και υπάρχουν, η γενική κατάσταση είναι όμως μακρυά από το ευαγγέλιο του Χριστού.
Πνευματική γνώση.
''Πρέπει κανείς να φροντίζει να μένει μαζί ή τουλάχιστον να συνομιλεί συχνά με ανθρώπους που έχουν πνευματική γνώση''.
Όσιος Μάρκος ο Ασκητής
Ένας πνευματικώς ώριμος και φτασμένος όσιος πατέρας του Σώματος του Χριστού, ο Μάρκος ο Ασκητής, μας άφησε πολλά συγγράμματα του για να καταδυθούμε στο νόημα των Γραφών και της χριστιανικής ζωής. Το απόσπασμα παραπάνω είναι κλειδί για την κατάσταση σήμερα.
Πόσοι έχουν όντως πνευματική γνώση; Πόσοι έχουν την διάκριση να ανατέμνουν μία πονεμένη ψυχή και να την βοηθήσουν στην πάλη κατά των δαιμόνων, του σαρκικού και κοσμικού φρονήματος, χωρίς να την ταράξουν με ανθρώπινες παραδόσεις και μεσαιωνικές ενοχές;
Πόσοι μπορούν να μεταδώσουν ευαγγέλιο Χριστού ώστε ν' αναπαύσουν πνευματικώς τον πληγωμένο αδελφό; Λίγοι, ίσως περισσότεροι απ' όσους νομίζουμε αλλά μάλλον λίγοι. Συνάνθρωποι μας αναπνέουν πνευματικά καυσαέρια από διδασκαλίες μακρινές του ευαγγελίου. Τύποι και ρηχότητα έχουν θάψει πολλές φορές το έργο του πτωχού Χριστού. Του Χριστού που κατηγόρησε το ιερατείο της εποχής του για την παράδοση που είχε επιβάλλει στους ισραηλίτες.
''Αλοίμονο σας γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές'', είπε πολλές φορές ο Κύριος σ' αυτά τα δύο κινήματα των ιουδαίων, όπως διαβάζουμε στο 23ο κεφάλαιο του Ματθαίου. Τα θρησκευτικά κινήματα των γραμματέων και φαρισαίων διακρίνονταν για την τήρηση του γράμματος του νόμου, έδιναν σημασία στους εξωτερικούς καθαρμούς και στις παραδόσεις των παλαιοτέρων πρεσβυτέρων. Είχαν απομακρυνθεί από το νόημα του λόγου του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. Είχαν φτιάξει δική τους παράδοση, ξένη από 'κείνη του Θεού. Έλεγαν αλλά δεν έπρατταν, έβαζαν φορτία βαριά στους ώμους των ανθρώπων, ό,τι έκαναν τό 'καναν για τις εντυπώσεις, φάρδαιναν τις άκρες απ' τα ιμάτια τους, τους άρεσαν οι πρώτες θέσεις στη συναγωγή και οι καλύτερες στα δείπνα, τους άρεσε να τους προσφωνούν ''δάσκαλε μου''.
Αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αρμόζουν σε πνευματικούς ανθρώπους. Έτσι ισχύει σε κάθε εποχή. Ας κλάψουμε για την πνευματική κατάσταση μας, πρώτα τη δική μας και μετά για την γενική. Ας βγάλουμε προσευχές μέσα απ' την καρδιά μας, να μας οδηγήσει ο Χριστός στην πραγματική του παράδοση και να ξεφύγουμε από τις παραδόσεις των ανθρώπων που φαίνονται σημαντικές αλλά δεν είναι παρά ανθρώπινες επινοήσεις.
Πού θα βρούμε τις παραδόσεις του Θεού; Πού αλλού παρά στην Αγία Γραφή. Στον λόγο του Θεού. Ειδικώς η Καινή Διαθήκη είναι η νέα συνθήκη σωτηρίας του ανθρώπου. Δώρο Θεού και όχι κατόρθωμα ανθρώπινο. Κάθε μέρα να μελετάμε την Καινή Διαθήκη για να μην μας παρασύρει ο άνεμος κάθε ανθρώπινης διδασκαλίας που έχει το ένδυμα της δήθεν σωτήριας παραδόσεως. Ας ευχηθούμε εκ καρδίας να μας στείλει ο Ιησούς από την Ναζαρέτ, ο Κύριος και Σωτήρας μας, αδελφούς και πατέρες με όντως πνευματική γνώση που αποκτάται από την ταπεινή μελέτη και προσευχή. Με θεμέλιο την αγάπη. Χωρίς αγάπη και ταπείνωση η μελέτη των Γραφών δεν ωφελεί σε τίποτα. Αντιθέτως πολλοί μελέτησαν, αλλά έβγαλαν δικά τους συμπεράσματα και γέννησαν αιρέσεις, σχίσματα, έριδες, πλάνες.
Όποιος μελετά και προσεύχεται ταπεινά δεν κινδυνεύει.
Τρίτη 21 Αυγούστου 2018
Όπως η γη που διψά για βροχή.
''Σημάδι της ψυχής που αδιαφορεί είναι το να μην ακούει με ευχαρίστηση τις Άγιες Γραφές, ενώ η ψυχή που αγρυπνά δέχεται τους θείους λόγους, όπως η γη που διψά για βροχή''.
Όσιος Εφραίμ ο Σύρος
Ποιος αλήθεια διψά σήμερα για την Αγία Γραφή όπως διψά η γη για την βροχή; Πόσοι ορθόδοξοι διαβάζουν κάθε μέρα τις Γραφές; Ελάχιστοι. Γι' αυτό η ορθοδοξία της εποχής μας δεν έχει μεγάλη σχέση με την ορθοδοξία των πατέρων, με την ορθή δόξα των Γραφών. Στη θεωρία καλά λέγονται όλα. Στην πράξη οι καρποί δείχνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Σχίσματα και πλάνες ανθρώπινες λόγω αγνοίας των Γραφών. Πνευματική κατάσταση σχεδόν ανύπαρκτη λόγω αγνοίας των Γραφών. Αν μελετούσαμε οι Χριστιανοί κάθε μέρα τις Γραφές θα είμασταν σ' αυτό το επίπεδο εξ απόψεως εκκλησιαστικής;
Από την μία ο παγκοσμοιοποιημένος νεοχριστιανισμός των οικουμενιστών κι από την άλλη τα εσωστρεφή ζηλωτικά σχίσματα. Τα δύο αυτά κινήματα του εικοστού αιώνος ξεπήδησαν λόγω αγνοίας των Γραφών. Αν και οι δύο πλευρές μελετούσαν και πρόσεχαν τις Γραφές και όχι τις προσωπικές τους ιδέες και ανθρώπινες παραδόσεις δεν θα είχαν απομακρυνθεί από την Αγία Γραφή.
Αποκλείει την σωτηρία έξω από τον εαυτό του ο Χριστός της Βίβλου, κατά Ιωάννην κεφ. 14. Αποκλείει την σωτηρία σε ημέρες, εποχές, νουμηνίες, σάββατα, ο Χριστός και ο απόστολος του Παύλος, κατά Ματθαίον κεφ. 12, κατά Μάρκον κεφ. 2, κατά Λουκάν κεφ. 6, προς Γαλάτας κεφ. 4, προς Κολοσσαείς κεφ. 2.
Μόνη οδός, αλήθεια και ζωή είναι ο Χριστός. Ό,τι σκεπάζει το έργο του Ιησού για 'μάς και στρέφει την προσοχή μας αλλού είναι παγίδα για την σωτηρία της ψυχής μας.
Απύθμενος ωκεανός νοημάτων και διδασκαλίας η Γραφή. Δεν φυλακίζεται σε συνέδρια, πρόσωπα, ομάδες, διεθνής συμπροσευχές κοσμικού χαρακτήρος, διαλέξεις, ημερολόγια. Η Γραφή βιώνεται, με μελέτη καθημερινή και ταπεινή προσευχή. Ταπεινή. Κάθε ώρα και στιγμή. Με αγάπη.
Κύριε, ελέησε με!
''Κύριε, ελέησε με, γιάτρεψε την ψυχή μου που είναι βαρειά τραυματισμένη, διότι αμάρτησα σε Σένα''.
Άγιος Βασίλειος ο Μέγας
Μία πολύ επίκαιρη προσευχή μετανοίας από τον άγιο Βασίλειο επίσκοπο Καισαρείας. Ο πληγωμένος άνθρωπος που ακολουθεί το φώς του Χριστού, διακρίνει τις αμαρτίες του, νιώθει ότι είναι πληγές στην ψυχή του. Βλέπει το σώμα του ταλαιπωρημένο από τις κακές συνήθειες. Πού να στραφεί; Πού αλλού εκτός από τον μόνο Κύριο και Σωτήρα, τον Ιησού τον Χριστό του Θεού;
Μόνο Εκείνος μπορεί και θέλει να σηκώσει το πλάσμα του από την σκλαβιά της αμαρτίας, την μόνη πραγματική σκλαβιά. Αυτός είναι ο πόλεμος που δίνουμε κάθε μέρα οι Χριστιανοί! Ο πνευματικός πόλεμος εναντίον των ακαθάρτων πνευμάτων, των δαιμόνων, οι οποίοι έρχονται και μας προτρέπουν ν' αμαρτήσουμε εναντίον του αδελφού μας, εναντίον του Θεού μας. Να επαναστατήσουμε για να γίνουμε δήθεν ελεύθεροι από τον Θεό που μας απαγορεύει να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Το αυτεξούσιο μας το έδωσε ο Δημιουργός όχι για να κάνουμε ο,τι θέλουμε αλλά ο,τι είναι ωφέλιμο για τον αδελφό μας. Η ψευδής ελευθερία που μας παρουσιάζουν οι δαίμονες είναι μία φωτεινή παγίδα για να μας παρασύρουν μαζί τους στην απώλεια. Πίσω από το δαιμονικό φως του διαβόλου, κρύβεται η σκλαβιά της αμαρτίας η οποία πληγώνει θανάσιμα την ψυχή μας και την σκοτώνει αιωνίως.
Δόξα τω Θεώ όμως, γιατί ο Πατέρας έστειλε τον Υιό του και με το σωτήριο έργο του μας απελευθέρωσε από το κακό, από τον θάνατο, από την αμαρτία. Σ' εμάς απομένει έν' απλό αποφασιστικό βήμα. Να πέσουμε στα γόνατα και να ζητήσουμε από τον Ιησού τον Κύριο να μας ελεήσει, να γιατρέψει τις πληγές της ψυχής μας, να μας κάνει παιδιά του!
Όπως ο αθλητής ταχύτητας γονατίζει για να κάνει καλύτερη εκκίνηση από τους συναγωνιστές του, έτσι και ο Χριστιανός γονατίζει ενώπιον του Θεού που είναι πανταχού παρών ώστε να πετάξει ψηλά και να σπάσει τις αλυσίδες της σκλαβιάς του, της αμαρτίας.
Πόσο ωραία προσευχή μετανοίας μας παρέδωσε ο σοφός άγιος του Θεού Βασίλειος. Ας την λέμε συνέχεια.
Κύριε ελέησε με, γιάτρεψε με, αμάρτησα και είμαι τραυματισμένος, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησε με!
Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς.
''Δεν πρέπει να μισούμε τους αιρετικούς, αλλά την αίρεση, όχι τον άνθρωπο, αλλά την πονηρή πράξη, την διεφθαρμένη γνώμη''.
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Πόσο σοφά, πόσο χριστιανικά μιλά και σκέπτεται ο άγιος. Πόσο έχουν απομακρυνθεί από την σκέψη των αγίων αρκετοί, αν όχι οι πιο πολλοί, σημερινοί χριστιανοί. Συγχέουν τον άνθρωπο με τις πράξεις του. Αντί να καταφέρονται εναντίον της κακίας σε όλες της τις μορφές, καταφέρονται εναντίον του κακού ανθρώπου. Ο χριστιανός πρέπει ν' αγαπά όλον τον κόσμο, όχι το κοσμικό φρόνημα. Όλους τους ανθρώπους, όχι τα κακά που κάνουν.
Αντιθέτως αντικρύζουμε το αντιχριστιανικό φαινόμενο, πιστοί και κάποιες ελάχιστες φορές ακόμη και ροσοφόροι, να μιλούν εναντίον των συνανθρώπων τους με λόγια απαξιωτικά, προσβλητικά, υβριστικά. Αυτού του είδους η συμπεριφορά δεν είναι πνευματική αλλά δαιμονική. Δεν μπορεί να θεραπευθεί ο αμαρτωλός εαυτός μας αν βρίζουμε τον εαυτό μας. Το ίδιο δεν θεραπεύεται ο συνάνθρωπος μας από την αμαρτία αν δέχεται τις ύβρεις μας, θεραπεύεται όμως όταν δέχεται την αγάπη μας.
Αν επιμένει στην αντιβιβλική πλάνη του ή πράξη του, τότε αποχωρούμε και προσευχόμαστε για τον αδελφό ν' ανανήψει πνευματικώς. Ν' ανοίξουν τα πνευματικά του μάτια να δεί με το φώς του Χριστού. Αδύνατον ν' αγαπά χριστιανός τον συνανθρωπο του αλλά να τον βρίζει για την οποιαδήποτε αντιβιβλική άποψη του ή επιλογή του. Αγάπη με ύβρεις, με επιθέσεις λεκτικές, με προσβολές δεν συμβαδίζουν. Το γράφει με απλότητα και σαφήνεια ο απόστολος Παύλος στους χριστιανούς της Κορίνθου, Α' Κορινθίους 13: 4, ''Εκείνος που αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη''.
Ας μην αυταπατάται όποιος πιστός έχει κακή συμπεριφορά προς τον αδελφό του αλλά λέει πως δήθεν το κάνει από αγάπη για να τον διορθώσει.
Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018
ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΖΗΛΩΤΙΣΜΟΣ
Η διακοπή πνευματικής κοινωνίας από τους αποκλίνοντες εκ της Αγίας Γραφής, εκφράζεται με την διακοπή της αναφοράς του ονόματος του αποκλίνοντος επισκόπου, στις προσευχές εντός ναού και την τέλεση της θείας ευχαριστίας. Η δημιουργία κατ' οίκον συναθροίσεων με προσευχή και μελέτη των Γραφών, ως διαμαρτυρία για την κατάσταση που κυριαρχεί στη ορθόδοξη εκκλησία, δεν είναι σχίσμα. Μπορεί μάλιστα να βοηθήσει στην αναγέννηση των πιστών εν Χριστώ, αν γίνει σωστά.
Πολλές φορές στην ιστορία του ορθοδόξου χριστιανισμού, πιστοί που ασχολούντο με τα αιρετικά παραστρατήματα των επισκόπων, διέκοπταν την πνευματική κοινωνία μαζί τους, από αγάπη για την αλήθεια του Χριστού και για να επαναφέρουν στην βιβλική οδό τους επισκόπους που ξεστράτιζαν από την Αγία Γραφή. Η αγάπη είναι το κίνητρο και όχι η εμπάθεια. Αν δεν υπάρχει αγάπη τότε η επιστροφή στο ευαγγέλιο του Ιησού είναι αδύνατη.
Ο Άγιος Μάρκος επίσκοπος Εφέσσου ο Ευγενικός, διέκοψε πνευματική κοινωνία με όσους υπέγραψαν την ένωση με τους παπικούς στην Φλωρεντία το 1439. Δεν χειροτόνησε επισκόπους, δεν δημιούργησε σχίσμα στην εκκλησία με την ίδρυση δικής του παρατάξεως. Ήξερε πως τα όρια είναι μόνο η αποτείχιση, όχι η δημιουργία συνόδων επισκόπων εκεί που ακόμη υπάρχουν επίσκοποι που δεν έχουν καθαιρεθεί.
Αν ένας επίσκοπος χειροτονηθεί σ' επαρχία που υπάρχει ήδη προγενέστερος επίσκοπος, τότε πως θα θεραπευθεί το Σώμα του Χριστού από τους αιρετικούς, είτε επισκόπους, είτε θεολόγους, είτε μοναχούς, είτε οιονδήποτε; Γι' αυτό η δημιουργία συνοδικών σχημάτων χωρίς πρώτα την θεραπεία της αιρέσεως είναι σχίσμα και μεγάλη πλάνη, που δεν βοηθά στην θεραπεία εκ της αιρέσεως, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Πολλές φορές στην ιστορία του ορθοδόξου χριστιανισμού, πιστοί που ασχολούντο με τα αιρετικά παραστρατήματα των επισκόπων, διέκοπταν την πνευματική κοινωνία μαζί τους, από αγάπη για την αλήθεια του Χριστού και για να επαναφέρουν στην βιβλική οδό τους επισκόπους που ξεστράτιζαν από την Αγία Γραφή. Η αγάπη είναι το κίνητρο και όχι η εμπάθεια. Αν δεν υπάρχει αγάπη τότε η επιστροφή στο ευαγγέλιο του Ιησού είναι αδύνατη.
Ο Άγιος Μάρκος επίσκοπος Εφέσσου ο Ευγενικός, διέκοψε πνευματική κοινωνία με όσους υπέγραψαν την ένωση με τους παπικούς στην Φλωρεντία το 1439. Δεν χειροτόνησε επισκόπους, δεν δημιούργησε σχίσμα στην εκκλησία με την ίδρυση δικής του παρατάξεως. Ήξερε πως τα όρια είναι μόνο η αποτείχιση, όχι η δημιουργία συνόδων επισκόπων εκεί που ακόμη υπάρχουν επίσκοποι που δεν έχουν καθαιρεθεί.
Αν ένας επίσκοπος χειροτονηθεί σ' επαρχία που υπάρχει ήδη προγενέστερος επίσκοπος, τότε πως θα θεραπευθεί το Σώμα του Χριστού από τους αιρετικούς, είτε επισκόπους, είτε θεολόγους, είτε μοναχούς, είτε οιονδήποτε; Γι' αυτό η δημιουργία συνοδικών σχημάτων χωρίς πρώτα την θεραπεία της αιρέσεως είναι σχίσμα και μεγάλη πλάνη, που δεν βοηθά στην θεραπεία εκ της αιρέσεως, αλλά κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης: "Ο Οικουμενισμός είναι το ακάθαρτο πνεύμα του Σατανά" [video]
Πολύ σημαντική πληροφορία για την αίρεση του οικουμενισμού από έναν πνευματικό γέροντα, τον π. Εφραίμ τον Κατουνακιώτη. Ο οικουμενισμός κυριαρχείται από ακάθαρτα πνεύματα.
Αυτό πληροφορήθηκε ο γέροντας στην προσευχή του, από την αφόρητη δυσωδία που γέμισε το κελλί του, η οποία δεν τον άφηνε ν' αναπνεύσει πνευματικώς! Το ίδιο ένιωθε όταν προσευχόταν για περιπτώσεις μαγείας. Αν θέλουν οι Χριστιανοί ν' αναπνεύσουν την ευωδία του Αγίου Πνεύματος και ν' απελευθερωθούν από την πνευματική ασφυξία της αιρέσεως του οικουμενισμού, ας προσευχηθούν στον Κύριο να τους ανοίξει τα μάτια της ψυχής, ώστε να δουν τί πρέπει να κάνουν για την ψυχή τους.
Ας αρχίσουν μ' επιμέλεια να μελετούν τις Γραφές και να προσεύχονται κάθε μέρα για ν' αποκτήσουν μία ζωντανή σχέση με τον Χριστό τον μόνο Σωτήρα. Σ' εκείνον ας στρέψουμε την καρδιά μας όλοι. Μακριά από προσωπολατρείες και ιδεοληψίες.
Με ταπείνωση προσευχήθηκε ο π. Εφραίμ και ο Κύριος του απάντησε, γιατί ο οικουμενισμός δεν έχει βιβλική βάση αλλά είναι αντιβιβλική ανθρώπινη επινόηση. Αν προσευχηθεί ο καθένας λοιπόν χωρίς τις δικές του ιδέες στο μυαλό του, αλλά αφήσει τον Κύριο να τον οδηγήσει αποκλείεται να πλανηθεί. Όταν υπάρχει ταπείνωση ο Ιησούς είναι οδηγός μας. Η υπερηφάνεια γεννά αιρέσεις. Στα νειάτα του ο π. Εφραίμ ήταν ζηλωτής αλλά άφησε κι αυτήν την πλάνη, ακολουθώντας τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή.
Αυτό πληροφορήθηκε ο γέροντας στην προσευχή του, από την αφόρητη δυσωδία που γέμισε το κελλί του, η οποία δεν τον άφηνε ν' αναπνεύσει πνευματικώς! Το ίδιο ένιωθε όταν προσευχόταν για περιπτώσεις μαγείας. Αν θέλουν οι Χριστιανοί ν' αναπνεύσουν την ευωδία του Αγίου Πνεύματος και ν' απελευθερωθούν από την πνευματική ασφυξία της αιρέσεως του οικουμενισμού, ας προσευχηθούν στον Κύριο να τους ανοίξει τα μάτια της ψυχής, ώστε να δουν τί πρέπει να κάνουν για την ψυχή τους.
Ας αρχίσουν μ' επιμέλεια να μελετούν τις Γραφές και να προσεύχονται κάθε μέρα για ν' αποκτήσουν μία ζωντανή σχέση με τον Χριστό τον μόνο Σωτήρα. Σ' εκείνον ας στρέψουμε την καρδιά μας όλοι. Μακριά από προσωπολατρείες και ιδεοληψίες.
Με ταπείνωση προσευχήθηκε ο π. Εφραίμ και ο Κύριος του απάντησε, γιατί ο οικουμενισμός δεν έχει βιβλική βάση αλλά είναι αντιβιβλική ανθρώπινη επινόηση. Αν προσευχηθεί ο καθένας λοιπόν χωρίς τις δικές του ιδέες στο μυαλό του, αλλά αφήσει τον Κύριο να τον οδηγήσει αποκλείεται να πλανηθεί. Όταν υπάρχει ταπείνωση ο Ιησούς είναι οδηγός μας. Η υπερηφάνεια γεννά αιρέσεις. Στα νειάτα του ο π. Εφραίμ ήταν ζηλωτής αλλά άφησε κι αυτήν την πλάνη, ακολουθώντας τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή.
Μεσογαίας Νικόλαος συνομιλία με άθεο!!
Μία πολύ εύστοχη επισήμανση του Μεσογαίας Νικολάου. Ό,τι απορρίπτει ο πατέρας απορρίπτουμε κι εμείς.
Αντί να κλείσουν το μαγαζί όμως, προτείνουμε κάτι άλλο, ας το αλλάξουν, κι ας το επιστρέψουν εκεί που ήταν τους πρώτους αιώνες. Με την απλότητα της λατρείας, χωρίς πολυτελείς αμφιέσεις, μίτρες, ράβδους, θρόνους και κληρικαλισμούς.
Εύγε στον επίσκοπο για τον ευθύ λόγο του. Ας προχωρήσουμε όλοι μαζί στις πράξεις.
Αντί να κλείσουν το μαγαζί όμως, προτείνουμε κάτι άλλο, ας το αλλάξουν, κι ας το επιστρέψουν εκεί που ήταν τους πρώτους αιώνες. Με την απλότητα της λατρείας, χωρίς πολυτελείς αμφιέσεις, μίτρες, ράβδους, θρόνους και κληρικαλισμούς.
Εύγε στον επίσκοπο για τον ευθύ λόγο του. Ας προχωρήσουμε όλοι μαζί στις πράξεις.
Τρίτη 14 Αυγούστου 2018
Κυριακή 12 Αυγούστου 2018
Σάββατο 11 Αυγούστου 2018
Η ανάσταση του Χριστού και τα ψεύδη των Εβραίων.
Του Μακαριστού Θεολόγου και Φιλόλογου Νικολάου Σωτηρόπουλου
Αυτό που από την πρώτη στιγμή υποστήριξαν οι Εβραίοι, σχετικά με την Ανάσταση του Χριστού, είναι εκείνο το οποίο συνεχίζουν να υποστηρίζουν μέχρι και σήμερα, 2.000 χρόνια περίπου μετά. Ότι δηλαδή οι μαθητές του Χριστού, ήρθαν τη νύχτα και ενώ κοιμόνταν οι στρατιώτες-φύλακες του Τάφου, έκλεψαν το Σώμα Του και στη συνέχεια διέδωσαν πως Αυτός Αναστήθηκε.
Το συγκεκριμένο όμως επιχείρημα, ανατρέπεται χωρίς ιδιαίτερη σκέψη και με μεγάλη ευκολία από τα ίδια τους τα λεγόμενα. Διότι πώς είναι δυνατόν, οι φρουροί που υποτίθεται πως κοιμόνταν, να είδαν τους μαθητές του Χριστού να κλέβουν το Σώμα Του; «Εκείνοι που κοιμούνται δεν μπορούν να δουν πραγματικά γεγονότα, παρά μόνο όνειρα», παρατηρεί πολύ εύστοχα ο Άγιος Αυγουστίνος.
Ας υποθέσουμε όμως πως όλοι (!) οι φρουροί του Τάφου είχαν αποκοιμηθεί. Για πόσο θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτό, από τη στιγμή που ένας πελώριος λίθος θα έπρεπε να μετακινηθεί για να ανοίξει ο Τάφος;
Ο λίθος που έφραζε την είσοδο του Τάφου, ήταν τεραστίων διαστάσεων. Αυτό πολύ απλά σημαίνει, πως εάν προσπαθούσαν κάποιοι να τον αποκυλήσουν, θα προξενούσαν τέτοιο ισχυρό θόρυβο, ώστε θα ήταν αδύνατον να μείνει έστω και ένας φρουρός που να συνεχίζει να κοιμάται. Επομένως, γίνεται εύκολα αντιληπτό πως το επιχείρημα των Εβραίων, δεν μπορεί να σταθεί ούτε καν ως υπόθεση.
Ας προσπαθήσουμε όμως για λίγο να εισέλθουμε κι εμείς στην παρανοϊκή λογική τους, για να εξαλείψουμε και την παραμικρή αμφιβολία που μπορεί να υπάρξει, σχετικά με τα Ψεύδη που διέδωσαν και εξακολουθούν να διαδίδουν για την Ανάσταση του Κυρίου.
Ας εξετάσουμε λοιπόν το τι ακριβώς θα είχε συμβεί, εάν όλα αυτά τα αδιανόητα που ισχυρίζονται ήταν πραγματικότητα.
Πρώτα-πρώτα ο Πιλάτος θα είχε τιμωρήσει παραδειγματικά τους στρατιώτες της φρουράς του Τάφου, πράγμα που όχι απλά δεν συνέβη, αλλά και δεν υποστηρίχθηκε ποτέ από κανέναν, ούτε καν από τους ίδιους τους Εβραίους.
Έπειτα ο Πιλάτος, όπως είχε έρθει αρχικά σε συνεννόηση με τους Εβραίους, για την τοποθέτηση φρουράς έξω από τον Τάφο του Ιησού, έτσι και τώρα, αφού οι ίδιοι και πάλι θα το ζητούσαν, θα συνελάμβανε τους μαθητές Του και θα τους εξανάγκαζε να ομολογήσουν τον τόπο που έχουν κρύψει το Σώμα του Κυρίου τους. Έτσι θα δινόταν η ευκαιρία στους Εβραίους να το περιφέρουν σε ολόκληρη την Ιερουσαλήμ και να αποδείξουν σε όλους, πως ο Χριστός ήταν ένας λαοπλάνος και οι μαθητές Του επίσης, αφού δεν αναστήθηκε ποτέ, όπως ο Ίδιος Προείπε και όπως οι μαθητές Του κατόπιν διέδωσαν.
Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν έγινε ποτέ και δεν υποστηρίχθηκε ποτέ, ούτε από τους Εβραίους, ούτε από κανέναν άλλον. Κι αυτό γιατί ο Χριστός, και Θεός είναι, και Αναστήθηκε.
Χριστός Ανέστη αδελφοί.
Πηγή: https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/thaumata-oi-zontanes-apodeixeis-tes-yparxes-tou-theou
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)