Αποτείχιση, διαιρέσεις, ενότητα, προτάσεις.

Η αλήθεια είναι δυστυχώς θλιβερή. Η κίνηση της αποτείχισης ενώ είναι θεάρεστη όταν υφίσταται ρεύμα αίρεσης εντός του σώματος του Χριστού, δηλ. της εκκλησίας του, πήρε μία τροπή αποθαρρυντική. Οι αποτειχισμένοι χωρίστηκαν μεταξύ τους για διάφορους λόγους. Κάποιοι θεωρούν πως η αποτείχιση πρέπει να συνοδεύεται από την υιοθέτηση του λεγομένου παλαιού ημερολογίου. Και το θεωρούν αυτό ως όρο ένωσης, ευτυχώς όχι όλοι, προκειμένου να έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με τους αποτειχισμένους που ακολουθούν το λεγόμενο νέο ημερολόγιο. 

Κάποιοι θεωρούν πως η αποτείχιση πρέπει να γίνεται με βάση την ερμηνεία του 15ου κανόνος της ΑΒ' συνόδου επί αγίου Φωτίου του Μέγα, ως υποχρεωτικού. Άλλοι με βάση την ερμηνεία του κανόνος ως δυνητικού.

Όταν υπάρχει μία τόσο βλάσφημη και σ' έκταση δυναμική αίρεση ως ο οικουμενισμός, που προσπαθεί ν' αλλάξει τα πάντα, είναι δυνατόν ν' ασχολούμαστε με ημερολόγια; Είναι δυνατόν να γίνει σοβαρή αντίσταση -πνευματική εννοείται- κατά του οικουμενισμού όταν αναλωνόμαστε σε ημερολογιομαχίες; Είναι δυνατόν ν' ασχολούμαστε με την υποχρεωτική ή δυνητική ερμηνεία του 15ου κανόνος και ν' αδυνατίζουμε τον αγώνα κατά του οικουμενισμού, χωριζόμενοι λόγω της διαφορετικής ερμηνείας που δίνει ο κάθ' ένας εξ ημών;

Υποστηρίζουν σθεναρώς οι ακολουθούντες το παλαιό, πως η αλλαγή του ημερολογίου ήταν η αρχή του οικουμενισμού. Στην πραγματικότητα ήταν χρονική επιστροφή στο ημερολόγιο της εποχής των αγίων της Α' οικουμενικής συνόδου, όχι αλλαγή ημερολογίου, ούτε υιοθέτηση του γρηγοριανού ημερολογίου.  Οι πατέρες βέβαια δεν δογμάτισαν κανένα ημερολόγιο στην Α' οικ/κή σύνοδο. Ιστορικώς αυτό είναι μύθος.

Με βάση το σκεπτικό τους όμως, άρα και για την οικουμενιστική στροφή που έκαναν τα πατριαρχεία Μόσχας, Σερβίας, Ιεροσολύμων ευθύνεται το παλαιό ημερολόγιο που ακολουθούν. Για την μνημόνευση του πατριάρχη Κων/πόλεως στο Άγιο Όρος ευθύνεται το παλαιό ημερολόγιο που επίσης ακολουθούν και εκεί. 

Είν' εύκολο λοιπόν να καταλάβει ο οποιοσδήποτε πως δεν ευθύνονται τα ημερολόγια, που είναι ανθρώπινα κατασκευάσματα μέτρησης χρόνου, αλλά οι άνθρωποι που έχουν το αυτεξούσιο και ελεύθερα κάνουν τις επιλογές τους. Είναι αδιανόητο να πιστεύει κάποιος πως για την αιρετική στροφή στον οικουμενισμό φταίει ένα ημερολόγιο, το αποκαλούμενο νέο. Τότε γιατί τα πατριαρχεία που κράτησαν το παλαιό στράφηκαν κι αυτά στον οικουμενισμό; Ας δούμε τα πράγματα καθαρά όπως τα καταγράφει η Γραφή και όχι μέσα από τις δικές μας λογικές. 

Η Αγία Γραφή μας διδάσκει να μην ασχολούμαστε με ημέρες, εποχές, νουμηνίες, σάββατα, εορτές, ανθρώπινες διατάξεις και διδασκαλίες, αλλά ν' ασχολούμαστε με την κεφαλή του σώματος της εκκλησίας, την μόνη πραγματικότητα, τον Χριστό. Μελετήστε το κεφάλαιο 4 προς Γαλάτας και το κεφάλαιο 2 προς Κολοσσαείς.

Κάποιοι δυστυχώς προχωρούν πιο μακριά και υποστηρίζουν πως εκείνοι που ακολουθούν το νέο ακόμα κι αν είναι αποτειχισμένοι, είναι λίγο έστω, αλλά είναι οικουμενιστές γιατί το νέο είναι η αρχή του οικουμενισμού όπως νομίζουν. Δηλαδή κάποιος που δεν συμπροσεύχεται με οικουμενιστή στο φρόνημα αλλά διατηρεί το νέο ημερολόγιο για τις εορτές του χρόνου είναι κι αυτός οικουμενιστής, λιγότερο απ' τον οικουμενιστή στο φρόνημα, αλλά είναι, (το έχουμε ακούσει κι αυτό). Μπροστά σε τέτοια επιχειρήματα τί μπορεί κανείς ν' αντιτάξει; Πώς να γίνει συζήτηση με τέτοιες ιδεοληψίες που δεν έχουν καμία σχέση με την ενότητα που πρεσβεύει ο Χριστός και οι απόστολοι του;

Είναι δυνατόν όλοι να μιλάμε για ενότητα των αποτειχισμένων και ο καθένας μας να βάζει όρους για την ενότητα αυτή; Υπάρχουν ευτυχώς κάποιοι που δεν σκέπτονται έτσι και το αποδεικνύουν, παραμερίζοντας το ανούσιο θέμα του ημερολογίου ή το αν είναι υποχρεωτικός ή δυνητικός ο κανόνας. Εμείς ως συνάθροιση αποτειχισμένων αδιαφορούμε και για τα δύο αυτά δήθεν σοβαρά θέματα. Πολλοί όμως ενώ καλούν σ' ενότητα και μάλιστα μιλούν για την ενότητα που εύχεται ο Κύριος, θέτουν ως σοβαρό ζήτημα τις ημερομηνίες, τα ημερολόγια και τις ημέρες. 

Αυτή την ενότητα εύχεται ο Κύριος; Την ημερομηνιακή ή ημερολογιακή; Δηλαδή ο Κύριος εύχεται στην Γραφή την ενότητα να εορτάζουμε όλοι μαζί την ίδια μέρα την ανάσταση του; Την γέννηση του; 

Όχι βέβαια, διότι η πίστη και η ενότητα που εννοούνται στις Γραφές είναι η ενότητα στο πρόσωπο του Χριστού και η πίστη στο πρόσωπο του Χριστού. Αν η ενότητα βασιζόταν στο κοινό ημερολόγιο τότε γιατί οι παρατάξεις των παλαιοημερολογιτών είναι περίπου 15; Άρα η ενότητα είναι στην απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν ενεργήσει μέσα μας ο Παράκλητος, αναλόγως της καρδιακής κάθαρσης που έχουμε κάνει από τα πάθη, τότε βιώνουμε την εσωτερική αληθινή πνευματική ενότητα, όχι την εξωτερική και τυπική που δεν έχει κάποιο νόημα για τον μαθητή του ευαγγελίου της αγάπης.

 

Μια σπάνια εικόνα της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου να Τον κανακεύει σαν μωρό και να γνέθει για να Του πλέξει ρουχαλάκια. Η εικόνα βρίσκεται στην πατριαρχική μονή του αγίου Γεωργίου Καΐρου.

πηγή: petraxili.blogspot.com

Ο Θεός είναι πνεύμα και θέλει οι προσκυνητές του να τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά. Η ψυχολογική εξάρτηση -από τυπικές διατάξεις, τελετουργικά, ανθρώπινες παραδόσεις και επινοήσεις, όπως τα ημερολόγια, οι πολύπλοκες τελετές και τα εξωτερικά σχήματα λατρείας όπως τα άμφια- δεν συνεπάγεται πως πάντα επιφέρει και την πνευματική λατρεία.

Αντιθέτως όσο μεγαλύτερη σημασία δίνει κάποιος στο πότε θα εορτάσει τον τάδε άγιο τόσο απομακρύνεται από το πώς θα εορτάσει τον άγιο. Όσο μεγαλύτερη σημασία δίνει κάποιος στους κανόνες και στην ερμηνεία τους, τόσο εμποδίζει τον εαυτό του να συναντηθεί με τον αδελφό του στον κοινό αγώνα κατά της νοθείας του ευαγγελίου. Διότι η σχολαστική ερμηνεία όλο και κάποιες διαφορές θα δημιουργεί με τις ερμηνείες των άλλων.

Κάτι ακόμα που θα βοηθούσε στην πνευματική συνάντηση μεταξύ αδελφών Χριστιανών είναι η ανάρτηση όλων των σχολίων όταν γίνεται ένας διάλογος σε όποιον ιστότοπο. Η ανάρτηση μερικών σχολίων κάποιου σχολιαστή και όχι όλων όσων γράφει, δεν βοηθά στην απρόσκοπτη διεξαγωγή του διαλόγου.

Όσοι επιθυμούν τον διάλογο και την ένωση, όποια εκκλησιαστική τοποθέτηση κι αν έχουν, ας ξεκινήσουν απ' το να αναρτούν ΟΛΑ τα σχόλια των αναγνωστών που τους γράφουν. Όποιος έχει με το μέρος του το δίκαιο δεν φοβάται να κάνει διάλογο, ούτε να δίνει φωνή σ' όλες τις γνώμες.

Τί θα μπορούσε να γίνει με τα υπάρχοντα δεδομένα;

Όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, καλό θα ήταν να γινόταν μία πανελλαδική σύναξη αποτειχισμένων. Εμείς θα επιθυμούσαμε να παρευρίσκονται και μή αποτειχισμένοι αλλά προβληματισμένοι αδελφοί, ώστε να μας προσφέρουν με την κριτική τους. 

Να διαρκέσει τουλάχιστον δύο μέρες. Να συνδράμουν τον οβολό τους οι έχοντες, ώστε να έρθουν και οι μή έχοντες την οικονομική δυνατότητα μετακίνησης, να προσφέρουν οι πιστοί φιλοξενία σε όσους δεν έχουν δυνατότητα ενοικίασης δωματίου. 

Να συναθροισθούμε με πνεύμα ταπείνωσης και επίγνωση πως δεν είμαστε τίποτα σπουδαίοι, κανένας μας, είτε είμαστε πτυχιούχοι πανεπιστημίου, είτε απόφοιτοι πρώτης δημοτικού. Ο Θεός μας βλέπει όλους το ίδιο. Είμαστε όλοι ίσοι. Άλλωστε το χρέος μας κάνουμε, παλεύοντας να μην έχουμε πνευματική κοινωνία μ' εκείνους που σχετικοποιούν την αλήθεια του Χριστού. 

Να γίνει διάλογος και όχι μακρόχρονοι μονόλογοι. Ν' ακουστούν ΟΛΕΣ οι θέσεις, με ΑΓΑΠΗ. Να μιλήσουν όλοι, από τον γεροντότερο μέχρι τον νεότερο, ανεξαρτήτως διακονίας στο σώμα του Χριστού. 

ΟΛΟΙ οι αδελφοί, και οι πρεσβύτεροι και οι μοναχοί. Τα νέα κορίτσια, όσα θα υπάρχουν, οι νέοι, όσοι θα υπάρχουν, η γιαγιούλα, ο θεωρούμενος άσχετος, ο θεωρούμενος μορφωμένος, ΟΛΟΙ. Με όριο χρόνου ώστε να μην κρατήσει η σύναξη ένα μήνα. Ολοι να έχουν δεκαπέντε λεπτά να πουν τις απόψεις τους, τις προσδοκίες τους από την αποτείχιση, την πίκρα τους από τα αρνητικά φαινόμενα. Όλα όμως με αγάπη. Και η σύναξη από μόνη της θα προχωρήσει, αρκεί να γίνει διάλογος, με αγάπη.

Τότε μπορεί να γίνει μία καλή αρχή. Αν επαναληφθεί αυτό πολλές φορές, ίσως να μπουν οι βάσεις για αντιαιρετικό αγώνα με κατά Θεόν ενότητα. Ενότητα κατά Θεόν σημαίνει ενότητα εν αγάπη και αληθεία. Όταν εν ονόματι των ιδεών μας περί παράδοσης της εκκλησίας, διακόπτουμε σχέσεις με αδελφούς ομοπίστους μας, τότε καταργούμε τον νόμο του ευαγγελίου, που είναι ο νόμος της αγάπης.

Εκείνοι που θέλουν πράγματι την ενότητα θα φανούν και εκείνοι που απλώς φαντάζονται την ενότητα όπως εκείνοι την επιθυμούν επίσης θα φανούν. Ο λαός θ' αποφασίσει ποιους θα στηρίξει, οι ρασοφόροι αδελφοί θα δουν πόσο ο λαός είναι έτοιμος για αγώνα και όχι μόνο ν' ακούει ομιλητές, γιατί και ο λαός, όλος, πρέπει να μπει μπροστάρης, όχι να περιμένει όλα να του τα λύνουν οι ρασοφόροι αδελφοί του. Υπάρχουν και στον λαό του Θεού πολλοί που δεν σκέπτονται έτσι, είναι αλήθεια. Για μας δεν υπάρχει διαχωρισμός του λαού σε κατώτερους κι ανώτερους, σε ρασοφόρους και λαϊκούς, χρησιμοποιούμε αυτές τις εκφράσεις γιατί έχουν επικρατήσει και έτσι να γίνουμε κατανοητοί.  

Έτσι μαζί, ένα σώμα, θα πορευτούμε, όποιοι και όσοι πορευτούμε, χωρίς αρχηγίες, αυθεντίες και αλάθητους γέροντες. Εμείς αυτό επιθυμούμε για το σώμα του Χριστού, που μόνη κεφαλή και ΑΡΧΗΓΟ έχει τον Ιησού τον Κύριο όλων μας.

Αυτά τα λίγα με πνεύμα αγάπης, ταπείνωσης και διάθεση διαλόγου με βάση της Αγία Γραφή και τους όρους των οικουμενικών συνόδων. Τίποτα εκτός αυτών. Το θέλημα του Κυρίου να γίνει κι όχι το δικό μας!

Πηγή φωτογραφίας: pravoslavie.ru