Παρέμβασις (σκέψεις καὶ προτάσεις) εἰς τὴν ἀπὸ 19/9/2018 ἐπιστολὴ τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγωνιστοῦ ἱερέως π. Σταύρου Βάϊου.
Ἔλαβα καθυστερημένα λόγῳ ἀπουσίας μου εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγαπητοῦ ἱερέως π. Σταύρου Βάϊου, τὸ ὁποῖο βέβαια ἀπευθύνετο πρὸς ἅπαντας τοὺς ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατέρες καὶ ἀδελφούς, καὶ τὸ ὁποῖο, ὡς ἦτο φυσικό, ἐμελέτησα προσεκτικά. Ὡς ἐκ τούτου δοθείσης τῆς εὐκαιρίας θέλω νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις καὶ προτάσεις, οἱ ὁποῖες δύνανται ἴσως νὰ βοηθήσουν εἰς τὴν ἐπίλυσι τῶν δημιουργηθέντων προβλημάτων.
Κατ’ ἀρχὰς δὲν ὑπάρχει ἀντίρρησις ὅτι τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι πολὺ καλὸ καὶ βοηθᾶ ὅλους μας εἰς τὴν συνειδητοποίησι κάποιων πνευματικῶν πραγμάτων ποὺ ἀφοροῦν τὴν μεταξύ μας σχέσι καὶ τὴν συμπεριφορά μας. Βοηθάει στὴν ἀναγνώρισι τῶν λαθῶν μας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας κ.λπ. Εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖο ὅλοι μας εἴμεθα ἔνοχοι, διότι ὅλοι εἴμεθα ὑπὸ τὴν ἐπίρροια τῶν παθῶν καὶ δι’ αὐτὸ δὲν παραμένομε εἰς τὸ νὰ ἐκθέσωμε τὶς ἀπόψεις μας μὲ σωστὸ τρόπο, ἀλλὰ παρεκτρεπόμεθα σὲ χαρακτηρισμούς, ὑποτιμήσεις τῶν ἄλλων κ.λπ., ὅπως πολὺ σωστὰ περιέγραψε ὁ π. Σταῦρος.
Ἡ παρέμβασις ἡ ἰδική μου ἔγκειται σὲ δύο σημεῖα.
1) Εἶναι ἀρκετὴ ἡ διόρθωσις αὐτῶν τῶν λαθῶν καὶ σφαλμάτων καὶ ἡ μετάνοια δι’ ὅλα αὐτά, μὲ τὴν ὁποία καταλήγει στὴν ἐπιστολή του ὁ π. Σταῦρος, διὰ νὰ ὑπάρξη ταύτησι καὶ συμπόρευσι τῶν Ἀποτειχισμένων ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
2) Μήπως πρέπει νὰ ὑποχωρήσωμε καὶ στὶς θέσεις μας καὶ νὰ μετανοήσωμε, τρόπον τινὰ δι’ αὐτές, ἐπειδὴ αὐτὲς εἶναι τὸ ἀγκάθι καὶ ἡ αἰτία ὅλων τῶν προβλημάτων καὶ ἀπὸ αὐτὲς ξεκινοῦν καὶ οἱ διαπληκτισμοί, οἱ κακοὶ τρόποι συμπεριφορᾶς, ἐκφράσεων κ.λπ. καὶ εἶναι ἡ ἀφετηρία ὅλων τῶν ἀντιπαραθέσεων.
Ἂν ὑπονοῆ ὁ π. Σταῦρος καὶ τὴν μετάνοια ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας, τότε ἐγείρεται τὸ πρόβλημα, ποῖοι πρέπει νὰ μετανοήσουν, ὥστε νὰ ὑπάρξη σύγκλισις καὶ ταύτησις ἀπόψεων καὶ θέσεων.
Μήπως νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο οὔτε θέμα Πίστεως εἶναι, οὔτε Παραδόσεως, οὔτε στὴν Ἁγία Γραφὴ ὑπάρχει κάτι τὸ ὁποῖο νὰ ἀναφέρεται εἰς αὐτό, οὔτε κάποιος ἱερὸς Κανόνας ἀναφέρει κάτι, ἔστω καὶ ἀκροθιγῶς, οὔτε κάποιος Ἅγιος ἐδίδαξε κάτι παρόμοιο, οὔτε τέλος πάντων στὴν διαχρονικὴ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε συμφωνία στὴν ἀποδοχὴ ἑνὸς ἡμερολογίου;
Μήπως πρέπει πάλι νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ πού, ἀντιθέτως, θεωροῦν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο θέμα Πίστεως, Παραδόσεως ἱερᾶς καὶ ἀμετακινήτου, βασικὸ θέμα προκειμένου νὰ ἔχουν μὲ κάποιον ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, τὸ θεωροῦν θέμα σωτηρίας, τὸ ἔχουν ἱεροποιήσει (ἴσως καὶ εἰδωλοποιήσει), θεωροῦν ὅτι, ἂν δὲν ἀκολουθῆς τὸ Π. Η. ἀλλὰ τὸ Ν.Η., εἶσαι μέσα στὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔστω κι ἂν ἔχης ἀποτειχιστῆ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καί, τέλος πάντων, πρέπει νὰ γίνη ἀγώνας προκειμένου νὰ ἐπανέλθουμε στὸ Π.Η.;
Μήπως, ἐπίσης, πρέπει νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι δηλώνουν καὶ πιστεύουν ὅτι τὰ μυστήρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἄκυρα, καὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἀποτειχίστηκαν, δέχονται ἀδιακρίτως τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοὺς μεταδίδουν τὴν θεία Κοινωνία κ.λπ., καὶ δι’ αὐτὸ ἔχουν κάνει μία, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, μεσοβέζικη Ἀποτείχιση, ἡ ὁποία βέβαια ἀρέσει στοὺς Ἀντιοικουμενιστές, ἴσως καὶ στοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ δι’ αὐτὸ δὲν διώκονται, οὔτε καθαιροῦνται ἀπὸ αὐτούς κ.λπ.;
Μήπως τέλος πρέπει νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μέσα στὴν Ἀποτείχισι ὡς ἀρχηγοὶ καὶ πρωτοστάτες, μὲ ἀξιώσεις οἱ ἄλλοι νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν ἀδιαμαρτύρητα, νὰ ἀποφασίζουν μόνοι των διὰ τὸ δέον γενέσθαι σὲ κάθε περίπτωσι καὶ πρόβλημα, νὰ ἔρχωνται ὡς ἀρχηγοὶ σὲ ἐπικοινωνία μὲ Ἀποτειχισμένους καὶ Ἀντιοικουμενιστὲς ἄλλων χωρῶν (Ρωσίας, Ρουμανίας κ.λπ.), νὰ συνεργάζωνται καὶ νὰ συμφωνοῦν μαζί των ἐν ἀγνοίᾳ τῶν ὑπολοίπων καὶ χωρὶς κατ’ οὐσίαν συμφωνία καὶ ἐξουσιοδότησι ἀπὸ τὴν σύναξι τῶν Ἀποτειχισμένων καὶ τρόπον τινά, νὰ θεωροῦν ὅτι ἡ Ἀποτείχισι ἀρχίζει καὶ τελειώνει σὲ αὐτοὺς καὶ σὲ ὅσους συμφωνοῦν μαζί τους;
Ἡ παρέμβασίς μας λοιπόν εἰς τὴν ἐπιστολὴ τοῦ π. Σταύρου ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι πρέπει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ διευκρινισθῆ ἂν πρέπη νὰ μετανοήσωμε μόνο ὡς πρὸς τὴν συμπεριφορά μας, τὶς ἐκφράσεις μας, τὸν ἐγωϊσμό μας κ.λπ., ἢ πρέπει νὰ μετανοήσωμε καὶ ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ πρέπει νὰ δηλωθῆ ἡ ὁδὸς ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἀκολουθηθῆ, ὥστε νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ συμφωνία καὶ νὰ ἐπέλθη ἡ ὁμόνοια. Διότι ὅλα ὅσα ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του ὁ σεβαστὸς π. Σταῦρος εἶναι θεωρητικὰ καὶ προσωπικά, καὶ πρέπει νὰ διευκρινισθοῦν καὶ οἱ πρακτικὲς πλευρές, ὥστε αὐτὰ νὰ ὑλοποιηθοῦν.
Ἐμεῖς ἔχουμε προτείνει πάλι καὶ πολλάκις ὅτι ἡ λύσι τῶν προβλημάτων θὰ ὑπάρξη μόνο μὲ μιὰ σύναξι τῶν Ἀποτειχισμένων κληρικῶν καὶ μοναχῶν, εἰς τὴν ὁποία θὰ συζητηθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ θὰ δοθοῦν λύσεις μὲ ἀποφάσεις κατὰ πλειοψηφία καὶ ὄχι κατὰ ἀρχηγία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πνευματικὴ ὁδὸς ἡ ταπεινὴ καὶ κυρίως Πατερική. Δυστυχῶς ὅμως ἡ πνευματική, ταπεινὴ καὶ Πατερικὴ αὐτὴ ὁδὸς μέχρι σήμερα πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀποτειχισμένους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ εἶναι ἀρχηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ὑπάρχουν γύρω των δίκην ἠλεκτρονίων πρὸς πυρῆνα.
Τὸ χειρότερο ὅλων νομίζω εἶναι ἡ ἀντικατάστασις αὐτῆς τῆς συνάξεως καὶ Συνόδου τῶν Ἀποτειχισμένων μὲ δυτικῆς προελεύσεως ἡμερίδες καὶ εἰσηγήσεις, εἰς τὶς ὁποῖες ἐκθέτουμε ἁπλῶς τὶς ἀπόψεις μας, μὲ διάθεσι μάλιστα ἀποδοχῆς των, σὰν νὰ προῆλθαν ἀπὸ τὴν ἐπιφοίτησι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς βέβαια νὰ δίδουμε λύσι σὲ κανένα πρόβλημα, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τὰ περιπλέκωμε.
Τέλος ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ π. Σταύρου πέραν τῆς πνευματικῆς ὠφελείας της, εἶναι χρήσιμη καὶ ἀναγκαία, διότι δίδει τὴν εὐκαιρία νὰ συνειδητοποιηθοῦν βασικὰ θέματα καὶ προβλήματα τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ νομίζω ὅτι πρέπει εἰς τὸ σημεῖο αὐτό, νὰ ἀκουστοῦν καὶ οἱ ἀπόψεις ὅλων τῶν πατέρων, ἐφ’ ὅσον πιστεύουν ὅτι ἀγαποῦν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν μεταξύ μας ὁμόνοια.
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς
Πηγή: paterikiparadosi.blogspot.com
Η επιστολή του π. Σταύρου Βάιου εδώ
Ἔλαβα καθυστερημένα λόγῳ ἀπουσίας μου εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς τοῦ σεβαστοῦ καὶ ἀγαπητοῦ ἱερέως π. Σταύρου Βάϊου, τὸ ὁποῖο βέβαια ἀπευθύνετο πρὸς ἅπαντας τοὺς ἀποτειχισμένους ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ πατέρες καὶ ἀδελφούς, καὶ τὸ ὁποῖο, ὡς ἦτο φυσικό, ἐμελέτησα προσεκτικά. Ὡς ἐκ τούτου δοθείσης τῆς εὐκαιρίας θέλω νὰ καταθέσω κάποιες σκέψεις καὶ προτάσεις, οἱ ὁποῖες δύνανται ἴσως νὰ βοηθήσουν εἰς τὴν ἐπίλυσι τῶν δημιουργηθέντων προβλημάτων.
Κατ’ ἀρχὰς δὲν ὑπάρχει ἀντίρρησις ὅτι τὸ κείμενο αὐτὸ εἶναι πολὺ καλὸ καὶ βοηθᾶ ὅλους μας εἰς τὴν συνειδητοποίησι κάποιων πνευματικῶν πραγμάτων ποὺ ἀφοροῦν τὴν μεταξύ μας σχέσι καὶ τὴν συμπεριφορά μας. Βοηθάει στὴν ἀναγνώρισι τῶν λαθῶν μας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας κ.λπ. Εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖο ὅλοι μας εἴμεθα ἔνοχοι, διότι ὅλοι εἴμεθα ὑπὸ τὴν ἐπίρροια τῶν παθῶν καὶ δι’ αὐτὸ δὲν παραμένομε εἰς τὸ νὰ ἐκθέσωμε τὶς ἀπόψεις μας μὲ σωστὸ τρόπο, ἀλλὰ παρεκτρεπόμεθα σὲ χαρακτηρισμούς, ὑποτιμήσεις τῶν ἄλλων κ.λπ., ὅπως πολὺ σωστὰ περιέγραψε ὁ π. Σταῦρος.
Ἡ παρέμβασις ἡ ἰδική μου ἔγκειται σὲ δύο σημεῖα.
1) Εἶναι ἀρκετὴ ἡ διόρθωσις αὐτῶν τῶν λαθῶν καὶ σφαλμάτων καὶ ἡ μετάνοια δι’ ὅλα αὐτά, μὲ τὴν ὁποία καταλήγει στὴν ἐπιστολή του ὁ π. Σταῦρος, διὰ νὰ ὑπάρξη ταύτησι καὶ συμπόρευσι τῶν Ἀποτειχισμένων ἀπὸ τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ;
2) Μήπως πρέπει νὰ ὑποχωρήσωμε καὶ στὶς θέσεις μας καὶ νὰ μετανοήσωμε, τρόπον τινὰ δι’ αὐτές, ἐπειδὴ αὐτὲς εἶναι τὸ ἀγκάθι καὶ ἡ αἰτία ὅλων τῶν προβλημάτων καὶ ἀπὸ αὐτὲς ξεκινοῦν καὶ οἱ διαπληκτισμοί, οἱ κακοὶ τρόποι συμπεριφορᾶς, ἐκφράσεων κ.λπ. καὶ εἶναι ἡ ἀφετηρία ὅλων τῶν ἀντιπαραθέσεων.
Ἂν ὑπονοῆ ὁ π. Σταῦρος καὶ τὴν μετάνοια ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας, τότε ἐγείρεται τὸ πρόβλημα, ποῖοι πρέπει νὰ μετανοήσουν, ὥστε νὰ ὑπάρξη σύγκλισις καὶ ταύτησις ἀπόψεων καὶ θέσεων.
Μήπως νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι θεωροῦν ὅτι τὸ Ἡμερολόγιο οὔτε θέμα Πίστεως εἶναι, οὔτε Παραδόσεως, οὔτε στὴν Ἁγία Γραφὴ ὑπάρχει κάτι τὸ ὁποῖο νὰ ἀναφέρεται εἰς αὐτό, οὔτε κάποιος ἱερὸς Κανόνας ἀναφέρει κάτι, ἔστω καὶ ἀκροθιγῶς, οὔτε κάποιος Ἅγιος ἐδίδαξε κάτι παρόμοιο, οὔτε τέλος πάντων στὴν διαχρονικὴ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ὑπῆρξε συμφωνία στὴν ἀποδοχὴ ἑνὸς ἡμερολογίου;
Μήπως πρέπει πάλι νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ πού, ἀντιθέτως, θεωροῦν τὸ Ἰουλιανὸ Ἡμερολόγιο θέμα Πίστεως, Παραδόσεως ἱερᾶς καὶ ἀμετακινήτου, βασικὸ θέμα προκειμένου νὰ ἔχουν μὲ κάποιον ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία, τὸ θεωροῦν θέμα σωτηρίας, τὸ ἔχουν ἱεροποιήσει (ἴσως καὶ εἰδωλοποιήσει), θεωροῦν ὅτι, ἂν δὲν ἀκολουθῆς τὸ Π. Η. ἀλλὰ τὸ Ν.Η., εἶσαι μέσα στὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἔστω κι ἂν ἔχης ἀποτειχιστῆ ἀπὸ τοὺς αἱρετικοὺς καί, τέλος πάντων, πρέπει νὰ γίνη ἀγώνας προκειμένου νὰ ἐπανέλθουμε στὸ Π.Η.;
Μήπως, ἐπίσης, πρέπει νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι δηλώνουν καὶ πιστεύουν ὅτι τὰ μυστήρια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἄκυρα, καὶ αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἀποτειχίστηκαν, δέχονται ἀδιακρίτως τοὺς εὑρισκομένους εἰς τὴν αἵρεσι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τοὺς μεταδίδουν τὴν θεία Κοινωνία κ.λπ., καὶ δι’ αὐτὸ ἔχουν κάνει μία, κατὰ τὸ δὴ λεγόμενο, μεσοβέζικη Ἀποτείχιση, ἡ ὁποία βέβαια ἀρέσει στοὺς Ἀντιοικουμενιστές, ἴσως καὶ στοὺς Οἰκουμενιστές, καὶ δι’ αὐτὸ δὲν διώκονται, οὔτε καθαιροῦνται ἀπὸ αὐτούς κ.λπ.;
Μήπως τέλος πρέπει νὰ μετανοήσουν αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐνεργοῦν μέσα στὴν Ἀποτείχισι ὡς ἀρχηγοὶ καὶ πρωτοστάτες, μὲ ἀξιώσεις οἱ ἄλλοι νὰ τοὺς ἀκολουθοῦν ἀδιαμαρτύρητα, νὰ ἀποφασίζουν μόνοι των διὰ τὸ δέον γενέσθαι σὲ κάθε περίπτωσι καὶ πρόβλημα, νὰ ἔρχωνται ὡς ἀρχηγοὶ σὲ ἐπικοινωνία μὲ Ἀποτειχισμένους καὶ Ἀντιοικουμενιστὲς ἄλλων χωρῶν (Ρωσίας, Ρουμανίας κ.λπ.), νὰ συνεργάζωνται καὶ νὰ συμφωνοῦν μαζί των ἐν ἀγνοίᾳ τῶν ὑπολοίπων καὶ χωρὶς κατ’ οὐσίαν συμφωνία καὶ ἐξουσιοδότησι ἀπὸ τὴν σύναξι τῶν Ἀποτειχισμένων καὶ τρόπον τινά, νὰ θεωροῦν ὅτι ἡ Ἀποτείχισι ἀρχίζει καὶ τελειώνει σὲ αὐτοὺς καὶ σὲ ὅσους συμφωνοῦν μαζί τους;
Ἡ παρέμβασίς μας λοιπόν εἰς τὴν ἐπιστολὴ τοῦ π. Σταύρου ἔγκειται εἰς τὸ ὅτι πρέπει, ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ διευκρινισθῆ ἂν πρέπη νὰ μετανοήσωμε μόνο ὡς πρὸς τὴν συμπεριφορά μας, τὶς ἐκφράσεις μας, τὸν ἐγωϊσμό μας κ.λπ., ἢ πρέπει νὰ μετανοήσωμε καὶ ὡς πρὸς τὶς θέσεις μας, ἀφ’ ἑτέρου δὲ πρέπει νὰ δηλωθῆ ἡ ὁδὸς ἡ ὁποία πρέπει νὰ ἀκολουθηθῆ, ὥστε νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ συμφωνία καὶ νὰ ἐπέλθη ἡ ὁμόνοια. Διότι ὅλα ὅσα ἀναφέρει στὴν ἐπιστολή του ὁ σεβαστὸς π. Σταῦρος εἶναι θεωρητικὰ καὶ προσωπικά, καὶ πρέπει νὰ διευκρινισθοῦν καὶ οἱ πρακτικὲς πλευρές, ὥστε αὐτὰ νὰ ὑλοποιηθοῦν.
Ἐμεῖς ἔχουμε προτείνει πάλι καὶ πολλάκις ὅτι ἡ λύσι τῶν προβλημάτων θὰ ὑπάρξη μόνο μὲ μιὰ σύναξι τῶν Ἀποτειχισμένων κληρικῶν καὶ μοναχῶν, εἰς τὴν ὁποία θὰ συζητηθοῦν ὅλα αὐτὰ τὰ προβλήματα καὶ θὰ δοθοῦν λύσεις μὲ ἀποφάσεις κατὰ πλειοψηφία καὶ ὄχι κατὰ ἀρχηγία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ πνευματικὴ ὁδὸς ἡ ταπεινὴ καὶ κυρίως Πατερική. Δυστυχῶς ὅμως ἡ πνευματική, ταπεινὴ καὶ Πατερικὴ αὐτὴ ὁδὸς μέχρι σήμερα πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς ἀποτειχισμένους, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ εἶναι ἀρχηγοὶ καὶ οἱ ἄλλοι νὰ ὑπάρχουν γύρω των δίκην ἠλεκτρονίων πρὸς πυρῆνα.
Τὸ χειρότερο ὅλων νομίζω εἶναι ἡ ἀντικατάστασις αὐτῆς τῆς συνάξεως καὶ Συνόδου τῶν Ἀποτειχισμένων μὲ δυτικῆς προελεύσεως ἡμερίδες καὶ εἰσηγήσεις, εἰς τὶς ὁποῖες ἐκθέτουμε ἁπλῶς τὶς ἀπόψεις μας, μὲ διάθεσι μάλιστα ἀποδοχῆς των, σὰν νὰ προῆλθαν ἀπὸ τὴν ἐπιφοίτησι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, χωρὶς βέβαια νὰ δίδουμε λύσι σὲ κανένα πρόβλημα, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τὰ περιπλέκωμε.
Τέλος ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ τοῦ π. Σταύρου πέραν τῆς πνευματικῆς ὠφελείας της, εἶναι χρήσιμη καὶ ἀναγκαία, διότι δίδει τὴν εὐκαιρία νὰ συνειδητοποιηθοῦν βασικὰ θέματα καὶ προβλήματα τῆς Ἀποτειχίσεως καὶ νομίζω ὅτι πρέπει εἰς τὸ σημεῖο αὐτό, νὰ ἀκουστοῦν καὶ οἱ ἀπόψεις ὅλων τῶν πατέρων, ἐφ’ ὅσον πιστεύουν ὅτι ἀγαποῦν τὴν ἑνότητα καὶ τὴν μεταξύ μας ὁμόνοια.
Ἱερομόναχος Εὐθύμιος Τρικαμηνᾶς
Πηγή: paterikiparadosi.blogspot.com
Η επιστολή του π. Σταύρου Βάιου εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου