Αν κάποιος είναι ακατήχητος στην ουσία της πίστεως όπως είναι το 99% των Ελλήνων ορθοδόξων, διατρέχει μεγάλο κίνδυνο αν μείνει ξεκομμένος από την όποια εκκλησιαστική ζωή να πέσει πνευματικά και ν' αποδειχτεί πως η κίνηση του ν' αποτειχιστεί ήταν λάθος, διότι ενώ δεν γνώριζε τα βασικά της πίστης μας, ξαφνικά από ζήλο χωρίς την σωστή γνώση, βρέθηκε πνευματικά μετέωρος κι έπεσε. Πολλοί νομίζουν πως επειδή ξέρουν να κάνουν τον σταυρό τους, πάνε στο ναό και παρακολουθούν τις ακολουθίες, κάνουν νηστεία και μιλούν με τον πνευματικό, είναι μία χαρά. Η Αγία Γραφή άλλα μας λέει, η Φιλοκαλία άλλα μας λέει. Η πίστη μας θέλει σοβαρή κι εσωτερική δουλειά. Με κόπο και πόνο είμαστε αληθινοί πιστοί κι όχι πιστοί του πάσχα, των χριστουγέννων, πιστοί του ημερολογίου, του τάδε πνευματικού που τον θεωρούμε αυθεντία, του τάδε γέροντος, της τάδε ομάδας, πιστοί του νερόβραστου φαγητού, της τυπολατρείας, του νομικισμού.
Άλλο πιστός στον Τριαδικό Θεό, την Αγία Γραφή, την παράδοση των αγίων πατέρων κι άλλο πιστός στον εκάστοτε σύγχρονο ερμηνευτή που ελάχιστη σχέση ίσως έχει με το βιβλικό και φιλοκαλικό πνεύμα.
Άρα το ν' αποτειχιστεί κάποιος ή να μην αποτειχιστεί είν' απόφαση πολύ σοβαρή και πρέπει να ζυγιστεί δέκα φορές και με ταπεινή προσευχή. Διότι μπορεί το διακύβευμα να είν' η αθάνατη ψυχή μας. Εκείνος που χωρίς νά 'χει νικήσει τον παλαιό άνθρωπο της αμαρτίας, αποτειχιστεί και φέρει στον χώρο της αποτείχισης τις πλάνες και τα πάθη του, τελικώς κάνει καλό ή κακό στον εαυτό του και τους υπόλοιπους αποτειχισμένους, που ίσως μολυνθούν απ' τις πλάνες του και την υπέρ-ζηλωτική συμπεριφορά του;
Ένα παράδειγμα, κάποιος ορθόδοξος ακούει για οικουμενισμό, συμπροσευχές μ' απίστους στην Αγία Γραφή βουδιστές, ιουδαίους, μωαμεθανούς, ο πατριάρχης μετέδωσε την θεία κοινωνία σε παπικούς στη Ραβέννα, σύνοδος Κολυμπαρίου, άρνηση ευαγγελίου απ' τον επίσκοπο Αλ/πόλεως Άνθιμο και πόσα άλλα. Αποφασίζει ν' αποτειχιστεί αλλά δεν γνωρίζει την καθολική παράδοση της ορθόδοξης εκκλησίας κι ενώ είν' αποτειχισμένος, στις επαφές του μ' άλλους αποτειχισμένους μιλά γι' άκυρα μυστήρια των επισκόπων που συμπροσεύχονται μ' απίστους, μιλά για δήθεν παπικές εικόνες στην εικονολογική μας παράδοση και καταφέρεται εναντίον αυτών, όπως πχ για την εικόνα της Αγίας Τριάδος που πολλοί αδαείς την θεωρούν αντορθόδοξη. Είναι αποδεδειγμένο πως ο άνθρωπος του παραδείγματος μας έχει αιρετικές θέσεις. Αυτός ο ορθόδοξος θα σωθεί επειδή έκαν' αποτείχιση όταν έχει μέσα του τόσες αιρέσεις κι επιπλέον τις κηρύττει;
Ας μή γελιόμαστε αδελφοί, η αποτείχιση δεν είναι πανάκεια στην σημερινή σκοτεινή περίοδο που διανύουμε. Οι πλάνες κι οι αιρέσεις έχουν γεμίσει την ορθόδοξη εκκλησία και δεν είναι μόνο ο οικουμενισμός απ' τον οποίον πρέπει ν' απέχουμε, αλλά κι απ' όλες τις άλλες πλάνες κι αιρέσεις που δυστυχώς κηρύττονται από αδαείς, δήθεν θεολογούντες, περί ακύρων μυστηρίων, δήθεν παπικών εικόνων, δήθεν σωτηρίων ημερολογίων, κανόνων και παραδόσεων ξένων προς την Γραφή και τους πατέρες, περί σωτηρίας που θα έρθει απ' τα σλαυόφωνα πατριαρχεία τα οποία είναι βουτηγμένα στον οικουμενισμό όσο και τα ελληνόφωνα.
Είμαστε σ' εποχή που οι πλάνες έχουν γεμίσει την ορθοδοξία απ' ανθρώπους πού 'χουν συνείδηση ορθοδόξου. Κι είναι πολύ δύσκολο να πειστούν οι πλανημένοι αδελφοί μας πως δεν είν' αλάθητοι κι αυθεντίες, αλλά κενολογούντες, καινολογούντες κι επικίνδυνοι με τα αιρετικά κηρύγματα τους, τα οποία έχουν μία επικάλυψη αλαθήτου λόγω φήμης των κηρυττόντων.
Αν δεν μαρτυρείται απ' την Γραφή και την αγία παράδοση ό,τι λέει ο όποιος κήρυκας, όσο φημισμένος κι αν είναι, απορρίπτεται η διδαχή του χωρίς συζήτηση. Προσωπολατρεία στην εκκλησία σημαίνει ειδωλολατρεία. Ένα πρόσωπο μόνο λατρεύουμε, τον αρχηγό της πίστης μας, τον Ιησού και Κύριο μας. Η νουθεσία ως εντολή του Παύλου είναι καθήκον μας, μ' αγάπη κι ευγένια, αλλά κατόπιν αν ο αυθεντίας δεν μεταπείθεται και δεν ταπεινώνεται, τότε τον αφήνουμε και προσευχόμαστε για την αθάνατη ψυχή του. Και δυστυχώς έχουμε γεμίσει από αυθεντίες, αλάθητους γέροντες και πνευματικούς, που δεν γνωρίζουν ούτε την βασική καθημερινή μελέτη των Γραφών.
Πώς θα υπάρξει αναγέννηση του σώματος των πιστών όταν η Γραφή λείπει απ' τα σπίτια των ορθοδόξων κι όταν υπάρχει είναι κάτω από στρώμα σκόνης κάπου σ' ένα συρτάρι ή μία βιβλιοθήκη; Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ μελετούσε κάθ' εβδομάδα την Καινή Διαθήκη. Την τελείωνε και την άρχιζε πάλι την επόμενη, έτσι σ' επτά ημέρες είχε τελειώσει το θεόπνευστο βιβλίο και το ξανάρχιζε. Κι ομολογούσε πως κάθε φορά ανακάλυπτε νέα νοήματα! Όλοι οι άγιοι προτρέπουν τους πιστούς να μελετούν μέρα νύχτα την Αγία Γραφή. Το ίδιο λέμε αλλά κάποιοι αδαείς μας ονομάζουν προτεσταντίζοντες!
Εμείς γενικώς οι ορθόδοξοι, άγευστοι απ' το απύθμενο βάθος του πνεύματος της Γραφής, μιλάμε, δογματίζουμε, αποφαινόμαστε για το ποιά εικόνα πρέπει να έχουμε σπίτι μας και ποιά όχι, ποιό ημερολόγιο δήθεν σώζει και ποιό δήθεν σε πάει στην κόλαση, σαν να ήρθε ο Υιός του Θεού για να μας διδάξει ημερολόγια κι ισημερίες.
Φανατιζόμαστε γιατί ο δικός μας γέροντας είναι καλός και τα λέει ωραία, οι άλλοι δεν είναι σαν τον δικό μας, διχαζόμαστε για το αν κάποιος κανόνας είναι υποχρεωτικός ή δυνητικός, δογματίζουμε το ένα ή το άλλο, βγάζουμε μολυσμένους, ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει ποτέ τί είναι ο οικουμενισμός. Ανεβάζουμε βίντεο μ' ομιλίες εναντίον άλλων θέσεων όταν κι οι δικές μας είναι δηλητηριασμένες απ' άλλες πλάνες που δεν τις βλέπουμε. Το πνευματικό σκοτάδι είναι βαθύ, η νύχτα είναι απόλυτα σκοτεινή και κάποιοι ρασοφόροι κάνουν ό,τι μπορούν για να χειροτερεύουν την κατάσταση. Εξαιρέσεις υπάρχουν; Βεβαίως, πάντα και παντού, εμείς απλώς θίγουμε την γενική κατάσταση που επικρατεί.
Ψυχούλες αναζητούν το βάθος της Γραφής και το πνεύμα των αγίων πατέρων κι οι ποιμένες αντί να μελετούν και να βιώνουν την Γραφή και την Φιλοκαλία ώστε να την μεταδίδουν βιωματικά, αναλίσκονται σε λόγους προσαρμοσμένους στο κοσμικό φρόνημα που έχει κατακτήσει και το ποίμνιο. Διότι κακά τα ψέματα, οι σημερινοί ορθόδοξοι απέχουμε πάρα πολύ απ' τους αδελφούς μας που έζησαν ακόμη και πριν 100 μόλις χρόνια. Δεν ξέρω αν ερχόταν ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σήμερα σ' ένα μοναστήρι ή σ' ένα ναό κατά την ώρα της κοινής προσευχής τί συμπεράσματα θά 'βγαζε.
Καταλήγοντας λοιπόν όσον αφορά στον κανόνα που άλλοι τον δογματίζουν υποχρεωτικό κι άλλοι δυνητικό, εμείς υποστηρίζουμε πως ο κάθε πιστός αναλόγως των γνώσεων του και της κατανοήσεως πού 'χει για τα γεγονότα, αν κι εφόσον έχει ακούσει γι' αυτά, τότε υποχρεούται ή όχι να αποτειχιστεί. Δεν γίνεται να μείνει σε κοινωνία κάποιος με το πατριαρχείο Κων/πόλεως ή Μόσχας όταν έχει αναζητήσει κι έχει δει με τα μάτια του τα βήματα πού 'χουν κάνει στα σκοτεινά μονοπάτια του οικουμενισμού και της σχετικοποιήσεως της μόνης αλήθειας, του ευαγγελίου του Χριστού. Άπ 'την άλλη τί αποτείχιση υποχρεούται να κάνει κάποιος που δεν γνωρίζει τίποτα για όλ' αυτά; Να αποτειχιστεί χωρίς να ξέρει γιατί κι από τί αποτειχίζεται; Αφού δεν γνωρίζει, δεν έχει καν την συνείδηση της αποτειχίσεως.Τι υποχρέωση λοιπόν έχει;
Οι κανόνες έγιναν για τους ανθρώπους, όχι οι άνθρωποι για τους κανόνες. Πολλοί το ξεχνάμε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου