Με αφορμή το παρακάτω βίντεο. Το πνευματικό σώμα του Χριστού πρέπει να στέκεται έξω από κρατικές αντιπαλότητες. Πνευματικό σώμα του Χριστού είναι οι πιστοί, οι ενωμένοι με την κεφαλή του σώματος, τον Κύριο Ιησού.
Όποιος θέλει να είναι ζωντανό μέλος του σώματος του Ιησού, όποια τοπική εκκλησία θέλει να είναι ζωντανή ως μέλος του σώματος Εκείνου, πρέπει ν' απέχει από τέτοιου είδους εμπλοκές. Οι Χριστιανοί είναι η ζωντανή ευαγγελική μαρτυρία του φτωχού διδασκάλου από την Γαλιλαία. Έτσι τουλάχιστον έπρεπε να συμβαίνει. Οι Χριστιανοί δεν είναι του κόσμου τούτου. Αν και μένουν σ' αυτόν τον κόσμο, ώς περαστικοί ζουν και περιμένουν την ώρα της εξόδου τους για την αληθινή ζωή, με τον Τριαδικό Θεό. Η πολιτεία των Χριστιανών είναι η άνω Ιερουσαλήμ, όχι τα εγκόσμια σχήματα.
Αν υπάρχει ήδη ένα ιστορικό το οποίο δυστυχώς δεσμεύει τους ποιμένες που βρίσκονται τώρα σ' αυτή τη δύσκολη και λεπτή κατάσταση, ας προβούν οι ποιμένες σε ρηξικέλευθες κινήσεις, αποδεσμευόμενοι από κρατικούς εναγκαλισμούς και στρέφοντας τον λαό στην αφοσίωση της απλής αλλά σωτήριας διδασκαλίας του Ιησού.
Αν κι ο λαός αδιαφορεί ή βαριέται ν' αναλάβει ευθύνες ώστε οι τοπικές εκκλησίες να επιστρέψουν στην αρχαία πνευματική δόξα των πρώτων Χριστιανών αδελφών μας, τότε και οι ποιμένες δεν μπορούν να κάνουν ουσιαστικώς τίποτα. Μήπως γι' αυτό έχουμε φτάσει σ' αυτό το σήμειο;
Ο λαός του Θεού στην πλειοψηφία του είναι αδιάφορος για την πνευματική πενία των ημερών μας; Αρέσκεται να μεταθέτει τις ευθύνες στους πρεσβυτέρους και επισκόπους; Έχει κλειστεί στον εαυτό του κι έχει μία σχέση με τον Κύριο μυστική και ουσιαστική; Τίποτα απ' αυτά, λίγο απ' όλα ή κάτι άλλο;
Η ουσία είναι πως πρέπει οι Χριστιανοί, είτε αδελφοί με διακονία επισκόπου, είτε αδελφοί με διακονία επιτρόπου, είτε αδελφοί με διακονία καντηλανάφτη, ν' αλλάξουμε όλοι πορεία. Ν' αρχίσουμε άμεσα να μελετούμε με προσευχή ταπεινή και φρόνημα γενναίο, την Γραφή. Υπάρχουν εξαιρέσεις πάντα. Να ευθυγραμμίζουμε την ζωή μας με την ζωή των αρχαίων μαθητών του Ιησού.
Εκείνων που τους πρώτους αιώνες, η μόνη τους μέριμνα ήταν η καθημερινή, ζωντανή, ενθουσιώδης και ουσιώδης σχέση με τον Χριστό. Τότε δεν ασχολούνταν με αυτοκράτορες, σχέσεις πολιτείας και εκκλησίας, κανόνες κλπ. Άλλες εποχές θα πει κάποιος. Οι Χριστιανοί ζούσαν από δω την βασιλεία του Θεού. Δεν προσάρμοζαν την πίστη τους στις εποχές. Ζούσαν με τον Χριστό, για τον Χριστό, πέθαιναν με τον Χριστό, για τον Χριστό. Ήταν ενωμένοι με τον Χριστό. Δεν τους άγγιζαν οι γύρω τους κοσμικές καταστάσεις. Οι Χριστιανοί ήταν το αλάτι της γης. Το στοιχείο εκείνο που δεν αφήνει να σαπίσει το φαγητό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου