Παρασκευή 31 Μαΐου 2019
Ο άγιος Τριαδικός Θεός, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
Ο οικουμενισμός προάγει την ιδέα ενός ακαθόριστου θεού, ενός θεού βολικού για όλες τις ανθρώπινες πεπερασμένες αντιλήψεις.
Ο μόνος αληθινός Θεός αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή. Οποιαδήποτε άλλη δήθεν βιβλική αποκάλυψη θεού δεν είναι εκ του Τριαδικού Θεού, αλλά είτε είναι εκ του διαβόλου, είτε από ανθρώπινη ιδεοληψία.
Και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη δεν αφήνει περιθώρια ο Θεός για ύπαρξη άλλου θεού. Ένας είναι και μόνο αυτός υπάρχει. Αυτό είπε στον Μωυσή στη βάτο, όταν τον ρώτησε τί όνομα να πει στους Εβραίους όταν τον ρωτήσουν τ' όνομα του Θεού που του μίλησε. Απάντησε ο Θεός της Βίβλου, ''Εγώ είμαι εκείνος που είμαι'' (πιθανή προφορά στην εβραϊκή, Αέχ Γιαέχ Ασαέρ Αέχ Γιαέχ). Απάντηση που σημαίνει πως εκτός από Αυτόν άλλοι θεοί δεν είναι, δεν υπάρχουν.
Το ίδιο είπε και ο Χριστός όταν του είπαν οι Εβραίοι πως ακόμα ούτε πενήντα ετών δεν είναι και έχει δεί τον Αβραάμ; Και ο Ιησούς τους είπε πως ''πρίν τον Αβραάμ, εγώ είμαι''! Φοβερή αποκάλυψη του Ιησού για τον εαυτό του. Ομολόγησε ευθέως πως είναι Θεός αφού χρησιμοποίησε τ' όνομα που έδωσε και στον Μωυσή στη βάτο!
Ας γνωρίσουμε τον Θεό της Γραφής στην απόλυτη αποκάλυψη του, στην Καινή Διαθήκη. Όποιος διαβάζει με ταπείνωση την Καινή Διαθήκη αλλάζει η ζωή του, αλλάζει όλο του το είναι. Με τρόπο απαλό, γλυκό και χωρίς βία ψυχολογική, ενοχική τρομοκρατία.
Ο Τριαδικός Θεός έχει τον τρόπο να μεταμορφώνει τον άνθρωπο που μελετά τον λόγο του, χωρίς να παρεμβάλει στο αυτεξούσιο του. Απλώς τον κάνει έναν νέο άνθρωπο που συγχωρεί τους πάντες για όλα και αγαπά όλους χωρίς διακρίσεις. Έναν νέο άνθρωπο που αγαπά τον Άνθρωπο, φίλο ή εχθρό, αλλά δεν αγαπά την αμαρτία σε όποια της εκδήλωση. Έναν Χριστιανό της Βίβλου που ζει για τον Χριστό και πεθαίνει για τον Χριστό. Αμήν!
Ο μόνος αληθινός Θεός αποκαλύπτεται στην Αγία Γραφή. Οποιαδήποτε άλλη δήθεν βιβλική αποκάλυψη θεού δεν είναι εκ του Τριαδικού Θεού, αλλά είτε είναι εκ του διαβόλου, είτε από ανθρώπινη ιδεοληψία.
Και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη δεν αφήνει περιθώρια ο Θεός για ύπαρξη άλλου θεού. Ένας είναι και μόνο αυτός υπάρχει. Αυτό είπε στον Μωυσή στη βάτο, όταν τον ρώτησε τί όνομα να πει στους Εβραίους όταν τον ρωτήσουν τ' όνομα του Θεού που του μίλησε. Απάντησε ο Θεός της Βίβλου, ''Εγώ είμαι εκείνος που είμαι'' (πιθανή προφορά στην εβραϊκή, Αέχ Γιαέχ Ασαέρ Αέχ Γιαέχ). Απάντηση που σημαίνει πως εκτός από Αυτόν άλλοι θεοί δεν είναι, δεν υπάρχουν.
Το ίδιο είπε και ο Χριστός όταν του είπαν οι Εβραίοι πως ακόμα ούτε πενήντα ετών δεν είναι και έχει δεί τον Αβραάμ; Και ο Ιησούς τους είπε πως ''πρίν τον Αβραάμ, εγώ είμαι''! Φοβερή αποκάλυψη του Ιησού για τον εαυτό του. Ομολόγησε ευθέως πως είναι Θεός αφού χρησιμοποίησε τ' όνομα που έδωσε και στον Μωυσή στη βάτο!
Ας γνωρίσουμε τον Θεό της Γραφής στην απόλυτη αποκάλυψη του, στην Καινή Διαθήκη. Όποιος διαβάζει με ταπείνωση την Καινή Διαθήκη αλλάζει η ζωή του, αλλάζει όλο του το είναι. Με τρόπο απαλό, γλυκό και χωρίς βία ψυχολογική, ενοχική τρομοκρατία.
Ο Τριαδικός Θεός έχει τον τρόπο να μεταμορφώνει τον άνθρωπο που μελετά τον λόγο του, χωρίς να παρεμβάλει στο αυτεξούσιο του. Απλώς τον κάνει έναν νέο άνθρωπο που συγχωρεί τους πάντες για όλα και αγαπά όλους χωρίς διακρίσεις. Έναν νέο άνθρωπο που αγαπά τον Άνθρωπο, φίλο ή εχθρό, αλλά δεν αγαπά την αμαρτία σε όποια της εκδήλωση. Έναν Χριστιανό της Βίβλου που ζει για τον Χριστό και πεθαίνει για τον Χριστό. Αμήν!
Σάββατο 25 Μαΐου 2019
Οικουμενισμός, ΠΣΕ, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
Ο οικουμενισμός είναι παναίρεση και το έλεγαν όλοι οι άγιοι πατέρες του 20ου αιώνος, Ελλάδος, Ρουμανίας, Ρωσίας, Βουλγαρίας, Ιεροσολύμων, Σερβίας. Όλοι οι φωτισμένοι πατέρες κι όντως πιστοί στην Γραφή και την ορθόδοξη ερμηνεία της, αποκηρύσσουν τον οικουμενισμό ως υπαγόρευμα του διαβόλου.
Αδύνατον, πιστός της Γραφής να εναρμονίσει την αλήθεια των Γραφών με το σκοτάδι των θρησκειών κι αιρέσεων. Ο αλάθητος λόγος του Θεού το γράφει μ' απλότητα και ξεκάθαρο τρόπο.
Ο απόστολος του Χριστού Παύλος, λέει στους Χριστιανούς της Κορίνθου να μην έχουν πνευματικές σχέσεις με απίστους, διότι δεν μπορεί νά 'χει επικοινωνία το φως με το σκοτάδι και δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Χριστού και διαβόλου. Γι' αυτό τους λέει να εξέλθουν ανάμεσα απ' τους απίστους για να είναι παιδιά του Θεού. Μελετήστε την δεύτερη επιστολή του Παύλου στους πιστούς της Κορίνθου και ειδικά την περικοπή κεφ. 6: 14-18.
Η Κωνσταντινούπολη χειραγωγός του οικουμενισμού. π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
Από τότε μιλούσε ανοικτά ο π. Αθανάσιος, την ευχή του νά 'χουμε. Ο λαός ακόμη δεν αντιδρά, ακόμη αδιαφορεί. Το χειρότερο όπλο εναντίον της βιβλικής αλήθειας είναι η αδιαφορία των καλουμένων πιστών της.
Πέμπτη 23 Μαΐου 2019
Τρίτη 21 Μαΐου 2019
Παρασκευή 17 Μαΐου 2019
Ο πατριάρχης Αντιοχείας Ιωάννης παρεστάθη στην κηδεία του πατριάρχη των μαρωνιτών Σφέηρ.
Την Κυριακή 12 Μαΐου απεβίωσε ο πατριάρχης των μαρωνιτών, καρδινάλιος Μαρ Νασράλα Μπουτρός Σφέηρ σε ηλικία 98 ετών. Η κηδεία του έγινε στις 16, στον πατριαρχικό ναό των μαρωνιτών στο Μπκερκί του Λιβάνου.
Στην κηδεία του μαρωνίτου πατριάρχου, συμμετείχε κι ο ορθόδοξος πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης. Στην σύντομη ομιλία του είπε πως αναπέμπει προσευχές για τον αποθανόντα πατριάρχη. Η μόνη προσευχή που μπορούμε να κάνουμε γι' αποθανόντα αιρετικό είναι ''ο Θεός να τον ελεήσει''.
Πηγή: romfea.gr
Εκατό χρόνια οι ηγέτες των χριστιανικών δογμάτων, συμπορεύονται με ποικίλους τρόπους κι έχουν καταφέρει τον λαό να συνηθίσει το θέαμα και το φαινόμενο της συμπροσευχής μεταξύ αιρετικών κι ορθοδόξων.
Ο λαός έγινε αδιάφορος για την αλήθεια της Γραφής, υπάρχουν κι εξαιρέσεις, και νομίζει πως όποιος φέρει τ' όνομα του Χριστιανού είναι και πιστός στην Βίβλο.
Άλλο νά 'σαι πιστός σε κάποια εδάφια της Γραφής κι άλλο ν' αποδέχεσαι όλη την Γραφή εναρμονισμένη. Χωρίς να τονίζεις τα μέρη εκείνα που βολεύουν την ιδεοληψία σου, είτε περί παραδοσιοκρατίας όπως κάνουν οι ού κατ' επίγνωσην ζηλωτές, είτε περί πρωτείων τιμής κι εξουσίας όπως κάνουν οι αιρετικοί παπικοί αλλά δυστυχώς κάποιοι και εκ των ορθοδόξων, είτε περί κληρικαλισμού, ηγεμονισμού και πνευματικής χειραγωγήσεως όπως νομίζουν κάποιοι ρασοφόροι πως είναι το λειτούργημα τους, που δεν έχουν γνώση ακριβή όμως της θέσεως τους εντός του σώματος του Χριστού. Είτε περί ανυπαρξίας δήθεν του μυστηρίου της θείας μεταλήψεως, όπως πρεσβεύουν οι αιρετικοί διαμαρτυρόμενοι.
Οι Χριστιανοί της Βίβλου είν' εκείνοι που δέχονται ΌΛΗ την Γραφή όχι όποια εδάφια της ταιριάζουν στις ιδέες τους.
Στην Γραφή λοιπόν δεν υπάρχει χώρος και για την αλήθεια και για το ψεύδος, και για την ορθή πίστη και για την πλάνη. Οι συμμετέχοντες ρασοφόροι, σ' όποια έκφραση της οικουμενικής κινήσεως, εργάζονται για την οικοδόμηση της πανθρησκείας του αντιχρίστου. Όσοι δεν το έχουν ακόμη καταλάβει πρέπει χθές κιόλας ν' αποχωρήσουν απ' όλα τα θεσμικά όργανα του ΠΣΕ και να ομολογήσουν την απόλυτη και μόνη αλήθεια του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, την ορθόδοξη. Αμήν!
Στην κηδεία του μαρωνίτου πατριάρχου, συμμετείχε κι ο ορθόδοξος πατριάρχης Αντιοχείας κ. Ιωάννης. Στην σύντομη ομιλία του είπε πως αναπέμπει προσευχές για τον αποθανόντα πατριάρχη. Η μόνη προσευχή που μπορούμε να κάνουμε γι' αποθανόντα αιρετικό είναι ''ο Θεός να τον ελεήσει''.
Πηγή: romfea.gr
Εκατό χρόνια οι ηγέτες των χριστιανικών δογμάτων, συμπορεύονται με ποικίλους τρόπους κι έχουν καταφέρει τον λαό να συνηθίσει το θέαμα και το φαινόμενο της συμπροσευχής μεταξύ αιρετικών κι ορθοδόξων.
Ο λαός έγινε αδιάφορος για την αλήθεια της Γραφής, υπάρχουν κι εξαιρέσεις, και νομίζει πως όποιος φέρει τ' όνομα του Χριστιανού είναι και πιστός στην Βίβλο.
Άλλο νά 'σαι πιστός σε κάποια εδάφια της Γραφής κι άλλο ν' αποδέχεσαι όλη την Γραφή εναρμονισμένη. Χωρίς να τονίζεις τα μέρη εκείνα που βολεύουν την ιδεοληψία σου, είτε περί παραδοσιοκρατίας όπως κάνουν οι ού κατ' επίγνωσην ζηλωτές, είτε περί πρωτείων τιμής κι εξουσίας όπως κάνουν οι αιρετικοί παπικοί αλλά δυστυχώς κάποιοι και εκ των ορθοδόξων, είτε περί κληρικαλισμού, ηγεμονισμού και πνευματικής χειραγωγήσεως όπως νομίζουν κάποιοι ρασοφόροι πως είναι το λειτούργημα τους, που δεν έχουν γνώση ακριβή όμως της θέσεως τους εντός του σώματος του Χριστού. Είτε περί ανυπαρξίας δήθεν του μυστηρίου της θείας μεταλήψεως, όπως πρεσβεύουν οι αιρετικοί διαμαρτυρόμενοι.
Οι Χριστιανοί της Βίβλου είν' εκείνοι που δέχονται ΌΛΗ την Γραφή όχι όποια εδάφια της ταιριάζουν στις ιδέες τους.
Στην Γραφή λοιπόν δεν υπάρχει χώρος και για την αλήθεια και για το ψεύδος, και για την ορθή πίστη και για την πλάνη. Οι συμμετέχοντες ρασοφόροι, σ' όποια έκφραση της οικουμενικής κινήσεως, εργάζονται για την οικοδόμηση της πανθρησκείας του αντιχρίστου. Όσοι δεν το έχουν ακόμη καταλάβει πρέπει χθές κιόλας ν' αποχωρήσουν απ' όλα τα θεσμικά όργανα του ΠΣΕ και να ομολογήσουν την απόλυτη και μόνη αλήθεια του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, την ορθόδοξη. Αμήν!
Orthodoxy Sunday, Archbishop Averky.
Sermon of Archbishop Averky Delivered on Orthodoxy Sunday, March 7, 1971 in Holy Trinity Monastery, New York
"This is the Apostolic faith,
this is the faith of the Fathers,
this is the Orthodox faith –
confirm this universal faith."
Beloved brothers and sisters in the Lord, you will hear these solemn and significant words in the Rite of Orthodoxy which the Holy Church has established to be served on this day.
The first week of Great Lent has ended – a week of intensified prayer and ascetical repentance. Now the Holy Church, desiring to encourage and console us, has established for us in this first week of Great Lent, on its first Sunday, a spiritual celebration, one most dear and close to our hearts – The Triumph of Orthodoxy.
This celebration was first performed in 842 in Constantinople in the presence of the Blessed Empress Theodora by His Holiness Patriarch Methodius in memory of the overthrow of the last terrible heresy to shake Christ's Church, the heresy of iconoclasm. But in this celebration the Holy Church marks the triumph of the holy Orthodox faith in general, her victory over all impious heresies, false teachings and schisms. Our Lord Jesus Christ the Savior founded His Church on earth so that all belonging to her could be saved, could elude the nets of the devil and enter into the Heavenly Kingdom prepared for them. The devil exerted all his strength to overthrow and destroy the Church of Christ and, through this, to hinder the salvation of men. At first he raised up terrible persecutions against the Church on the part of the Jews and pagans. For almost three centuries the blood of Christian martyrs flowed without ceasing. But the devil did not succeed in his task. The blood of the martyrs, according to the apt expression of the Christian apologist Tertullian, became the "seeds of Christians." Christianity triumphed over its persecutors. "The meek lambs of Christ's flock transformed the wolf-like rage of their persecutors into lamb-like meekness."
But the devil did not rest after the defeat he suffered at the hands of the martyrs. When the Church of Christ triumphed in the world, he raised up a new, even more dangerous persecution against her: from within the Church, as the Holy Apostle Paul had foretold in his conversation with the Ephesian presbyters, men arose "speaking perverse things." Paul called such men "grievous wolves" (Acts 20:29-30). These were so-called "heretics" who tried to pervert the true teaching of Christ concerning faith and piety in order to make this teaching ineffective for men. When this happened, the Holy Church, in the person of its best servants, took up arms against these heretics in order to defend its true, undistorted teaching. There began to be convoked first "local" and then "ecumenical" councils. Bishops came together from all the corners of the earth and through the Holy Spirit they gave voice to the pure and undistorted Truth, following the example of the First Apostolic Council of Jerusalem (Acts 15:6-29). They also cut off heretics from the Church and anathematized them. This was in according with the clear commandment of Our Lord Jesus Christ Himself who said, "If he neglect to hear the Church, let him be unto thee as a heathen man and a publican" (Matthew 18:17). And in accordance with the commandment of the Holy Apostle Paul, that great apostle to the nations who said, "But though we, or an angel from heaven, preach any other gospel unto you than that which we have preached unto you, let him be accursed" (Galatians 1:8). And in another place he states: "If any man love not the Lord Jesus Christ, let him be anathema. Maranatha" (I Cor. 16:22).
Thus our moving, majestic and solemn Rite of Orthodoxy takes its beginning from our Lord and Savior Himself and from his great Apostle, called by Him to be the apostle to the nations," i.e., of the whole pagan world.
From the ninth century on the Holy Church has established that this rite should be served on the first Sunday of Great Lent and that it be named "Orthodox Sunday."
This rite, brothers and sisters, is particularly important and significant in the evil times we are experiencing, times in which the Orthodox faith is wavering and shaking. This wavering and shaking of the Orthodox faith is due to those very persons who ought to be strengthening and supporting it in the souls of the faithful. Those who should be pillars of Holy Orthodoxy – high-ranking hierarchs – including the heads of certain Local Churches – are departing from the Truth of Holy Orthodoxy. It is terrible to have to say that even the head of the Constantinopolitan Church, which is known as the "Ecumenical" Church, the man considered to be the first hierarch of all Orthodoxy, has set out this path!
Πηγή εικόνος: classicalchristianity.com
On all of this there undoubtedly lies the print of the Apostasy about which the Holy Apostle Paul foretold (II Thess. 2:3) – the apostasy of Christians from Christ.
We are now face to face with this Apostasy. The major threat to true Christian faith, the Orthodox faith, is the so called "Ecumenical Movement," headed by what is known as the "World Council of Churches," a body which denies the doctrine of the unity and infallibility of the True Church of Christ and attempts to create from all the presently existing and distorted faiths, a new "false-Church" which, from our point of view, will without any doubt be the "Church" of Antichrist, that false church which the Antichrist, whose coming is now being rapidly prepared in the world, will head.
From the teaching of the Word of God and the Holy Fathers of the Church we know that the Antichrist will be both the religious and political leader of all humanity: he will stand at the head of a new universal false-church; he will also be the director of one new world government and will attempt to submit all to his absolute power.
The Orthodox faith – this is the "faith of the Apostles," "the faith of the Fathers" – it is that faith which was preached by the Holy Apostles, who laid its foundations in the Holy Gospels and in their apostolic epistles to the faithful. It is that faith which the Apostolic Fathers, the direct disciples of the Holy Apostles, and the Holy Fathers and Teachers of the Church and their lawful successors, established by the Holy Spirit, interpreted for us in their marvelous and inspired writings.
Brothers and sisters, we must hold this faith steadfastly if we desire eternal salvation!
Now we shall perform with you this deeply instructive, moving and highly solemn rite which consists of two parts: the first part is the prayer of the Holy Church for all those who have gone astray or fallen away from the true Orthodox faith; in the second part the Holy Church pronounces dread anathema against all false teachers, heretics and schismatics who have grown stubborn in their malice and who do not wish to reunite with the true Church of Christ but instead struggle against her. Then we shall sing "Eternal Memory" for all departed defenders of Holy Orthodoxy and "Many Years" for those defenders of the Holy Orthodox faith and Church who are still among the living. Amen.
Πηγή: archbishopaverky.blogspot.com
Δευτέρα 13 Μαΐου 2019
Υπάρχουν ιδεολογίες που δεν ταιριάζουν με την Χριστιανική μας ιδιότητα, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος
Η θέση της Συνάθροισης μας είναι απόλυτη στο ζήτημα της πολιτικής. Τα μέλη μας και γενικώς οι ορθόδοξοι πιστοί δεν επιτρέπεται ν' ασχολούνται με πολιτικές ιδεολογίες, πολιτικά κόμματα και διαμάχες.
Ολ' αυτά επιφέρουν μίση, πάθη, διχόνοιες και κολάζουν τον άνθρωπο που γεμάτος εμπάθεια εναντίον του κομματικού αντιπάλου πεθαίνει αμετανόητος. Να προσθέσουμε πως οι πολιτικές ιδεολογίες ως ανθρώπινα κατασκευάσματα είναι γεμάτα από λάθος ιδέες και για τον άνθρωπο και για τον Θεό.
Ως εκ τούτου ο πιστός της Γραφής ασχολείται μ' αγάπη μ' όλους τους συνανθρώπους του χωρίς διακρίσεις, και προσεύχεται ταπεινά για όλους να έλθουν κοντά στον μόνο σωτήρα Χριστό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ, Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΘΑΝΌΝΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΣΤΗΝ CANBERRA, ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΑΦΟΡΑΣ.
Η αναφορά του πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθενίου, στη ομιλία που είχε εκφωνήσει κατά την Ζ' Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (Π.Σ.Ε.), που πραγματοποιήθηκε στην Canberra της Αυστραλίας κατά το έτος 1991, με την ευκαιρία των εξήντα χρόνων από την ίδρυση του Π.Σ.Ε., με θέμα ''Το Πνεύμα το Άγιον'', ακόμα είναι σημείο αναφοράς για τους Οικουμενιστές.
Να υπενθυμίσομε ότι ο πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος, είχε διατελέσει πρόεδρος του (Π.Σ.Ε.). Είχε έντονη δραστηριότητα στο ''Οικουμενικό'' (Οικουμενιστικό) κίνημα και έχει αποκληθεί ως «ο Πατριάρχης των Διαλόγων».
Στην ομιλία του αυτή, με θέμα ''Το Πνεύμα το Άγιον'', στην Canberra της Αυστραλίας (1991), που έγινε σημείο αναφοράς για τους Οικουμενιστές, μεταξύ άλλων αναφέρονται τα εξής : «Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, πορεύεται εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
Αν είναι δυνατόν να εκστομίζονται τέτοια λόγια, ότι δηλαδή το συνονθύλευμα αυτό του Π.Σ.Ε., με το πλήθος των αιρετικών προτεσταντικών παραφυάδων, πορεύεται εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Πότε ξανακούστηκε συμπόρευση με τους αιρετικούς και μάλιστα με τέτοια Αγιοτριαδική αναφορά; Για παράδειγμα, ποιά συμπόρευση μπορεί να υπάρξει με τους αιρετικούς Πεντηκοστιανούς; «Τις κοινωνία φωτί προς σκότος;» Απόστολος Παύλος (Β' Κορ.)
«Το Συμβούλιό μας δημιουργεί εκκλησιαστική ιστορία», ανέφερε ο μ. Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος. Η Μία Αγία Εκκλησία δημιουργεί Εκκλησιαστική ιστορία και όχι το συνονθύλευμα αυτό του Π.Σ.Ε., με το πλήθος των αιρετικών προτεσταντικών παραφυάδων.
«Κάθε Γενική Συνέλευση του», συνέχισε ο μ. Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος, «σύναξη χριστιανών ''ομοθυμαδόν επί το αυτό'' ορίζει την τριαδική του πορεία ''εν τω κόσμω τούτω'' για την Εκκλησία του Θεού που είναι και ο λαός του… Αυτή είναι η πορεία των αδελφών Εκκλησιών, του Παγκοσμίου Συμβουλίου μας, υπέρ ολοκλήρου του κόσμου, της κτίσεως και της δημιουργίας παντού και πάντοτε». Τι εξυπονοεί με τον λόγο τούτο μ. πατριάρχης; Αποτελεί ξεκάθαρη εκκλησιολογική στρέβλωση η αναφορά του αυτή.
Είναι αυτός ο πατριάρχης Αλεξανδρείας, που τουλάχιστον τρισσώς χαρακτήρισε τον Μωάμεθ ως «προφήτη» και το κοράνι «άγιο», γεγονός απαράδεκτο αλλά και βλάσφημο. Πως είναι δυνατό να συγκαταλέγεται ανάμεσα στους φωτισμένους από το Άγιο Πνεύμα Προφήτες, ο Μωάμεθ που με την συνέργεια του πονηρού δημιούργησε την Θεομάχο, Χριστομάχο και Πνευματομάχο, μωαμεθανική δαιμονιώδη πλάνη;
«Μη γίνεσθε ετεροζυγούντες απίστοις· τις γαρ μετοχή δικαιοσύνη και ανομία, ή τις κοινωνία φωτί προς σκότος; τις δε συμφώνησις Χριστού προς Βελίαρ, ή τις μερίς πιστώ μετά απίστου; τις δε συγκατάθεσις ναώ Θεού μετά ειδώλων; ημείς γαρ ναός Θεού εσμέν ζώντος» (Β' Κορ. 16: 14-16).
«Η σχετικοποίησις της Αληθείας», αναφέρει ο μακαριστός Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, «οδηγεί όχι μόνο εις τον διαχριστιανικόν συγκρητισμόν, αλλά και εις τον διαθρησκειακόν συγκρητισμόν».
Πηγή: pentapostagma.gr
Όχι διάλογος με τους αιρετικούς και αθέους αλλά μετάνοια, π. Αθανασίου Μυτιληναίου
Ο απόστολος Παύλος μιλά για νουθεσία προς τους αιρετικούς, όχι για διάλογο. Μετά από μία και δύο νουθεσίες ο απόστολος συμβουλεύει ν' αφήνουμε τον αιρετικό εφόσον δεν νουθετείται.
Κανένας συμβιβασμός με τον διάβολο έλεγ' ένας Ρουμάνος ομολογητής που επέζησε απ' τις απάνθρωπες φυλακές της κομμουνιστικής Ρουμανίας.
Καμία πνευματική συνάντηση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ φωτός ευαγγελίου και σκότους των άλλων αιρέσεων και ανθρωπίνων θρησκειών. Κανέναν σημείο πνευματικής συνάντησης δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ της αλήθειας του Χριστού και του σκοταδιστικού Μαρξισμού που αφάνισε εκατομμύρια ανθρώπους γιατί ήταν Χριστιανοί, δημοκράτες, τσαρικοί, αναρχικοί, πλούσιοι, ή άλλοι μικρογαιοκτήμονες που απλώς δεν ήθελαν να παραδώσουν την γη των παππούδων τους στους κομισάριους του κόμματος.
Όταν αναγνωρίσουν οι μαρξιστές τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος που διέπραξαν οι ηγέτες τους τότε ίσως μπορεί να γίνει μία συζήτηση με θέμα βέβαια την επιστροφή των αθέων στον Κύριο Ιησού Χριστό και την εγκατάλειψη της μαρξιστικής θεωρίας.
Κανένας συμβιβασμός με τον διάβολο έλεγ' ένας Ρουμάνος ομολογητής που επέζησε απ' τις απάνθρωπες φυλακές της κομμουνιστικής Ρουμανίας.
Καμία πνευματική συνάντηση δεν μπορεί να γίνει μεταξύ φωτός ευαγγελίου και σκότους των άλλων αιρέσεων και ανθρωπίνων θρησκειών. Κανέναν σημείο πνευματικής συνάντησης δεν μπορεί να υπάρξει μεταξύ της αλήθειας του Χριστού και του σκοταδιστικού Μαρξισμού που αφάνισε εκατομμύρια ανθρώπους γιατί ήταν Χριστιανοί, δημοκράτες, τσαρικοί, αναρχικοί, πλούσιοι, ή άλλοι μικρογαιοκτήμονες που απλώς δεν ήθελαν να παραδώσουν την γη των παππούδων τους στους κομισάριους του κόμματος.
Όταν αναγνωρίσουν οι μαρξιστές τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος που διέπραξαν οι ηγέτες τους τότε ίσως μπορεί να γίνει μία συζήτηση με θέμα βέβαια την επιστροφή των αθέων στον Κύριο Ιησού Χριστό και την εγκατάλειψη της μαρξιστικής θεωρίας.
Παρασκευή 10 Μαΐου 2019
Η εκκλησία εν διωγμώ! π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
Τα είπε πρό 40 ετών. Θα κατεβούμε στις κατακόμβες είπε. Ακούστε λέξη λέξη τί έλεγε! Κάποια απ' αυτά γίνονται σήμερα. Ταγοί συνθηκολογούν με αθέους και συμπορεύονται με τον καίσαρα...
Κανείς συμβιβασμός με τον διάβολο έλεγε ένας Ρουμάνος ομολογητής που μαρτύρησε στις φυλακές της κομμουνιστικής περιόδου αλλά τελικώς επέζησε.
Τα όπλα μας η αγάπη, η ταπείνωση, η μελέτη του ευαγγελίου, η συγχώρηση, η ασταμάτητη ευχή του Ιησού, ''ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ''. Έτσι γκρέμισαν τους σοσιαλιστικούς ψευδοπαραδείσους οι Χριστιανοί κρατούμενοι στο Πιτέστι, το Εούντ και σ' αλλες φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης στην κομμουνιστική ανατολική Ευρώπη.
Πέμπτη 9 Μαΐου 2019
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: ''Όχι πάτερ, δεν είναι τα πράγματα έτσι.''
Στο βίντεο θ' ακούσετε απόσπασμα μίας πολύ σημαντικής ομιλίας του πατρός Αθανασίου, στην οποία τολμά να πει λόγια που ελάχιστοι ρασοφόροι έχουν το θάρρος να ξεστομίσουν ενώπιον των πολλών. Ακούστε τον να λέει πως όταν κάποιος με την δράση του παγιδεύει τις ψυχές των πιστών, πρέπει να τον αναφέρουμε στον επίσκοπο ή στον εφημέριο μας.
Αλλά λέει ο π. Αθανάσιος μ' όλη του την ειλικρίνεια, πως δεν είν' οι ταγοί της εκκλησίας σε θέση να βοηθήσουν το ποίμνιο! Πως οι κληρικοί αδυνατούν να βοηθήσουν τους πιστούς και τους αφήνουν να κατασπαράζονται, εννοεί πνευματικώς. Και μιλά για την εποχή του, περίπου πρό 35 ετών! Σκεφτείτε, τί θα έλεγε σήμερα όπου οι επίσκοποι συμπροσεύχονται μ' απίστους στο ευαγγέλιο κι αιρετικούς; Τί θα έλεγε σήμερα όπου στην σύνοδο στο Κολυμβάριον της Κρήτης οι επικεφαλής των τοπικών εκκλησιών, κάποιων πατριαρχείων και αυτοκεφάλων εκκλησιών, απέδωσαν εμμέσως πλήν σαφώς κύρος στις αιρετικές εκκλησίες;
Συνεχίζοντας λέει, ''σε ποιόν να πας να το καταγγείλεις, ποιός θα σε ακούσει; Αυτό είναι το δυστύχημα.'' ... ''πού να πάτε, σε ποιόν, πού;'' Και μετά λέει κάτι τρομερό που δεν θέλουν ή δεν μπορούν πολλοί να καταλάβουν κι αναμένουν σωτηρία απ' τους ρασοφόρους-αυθεντίες.
Ακούστε τον φρικτό αλλά πολύ σοφό λόγο του π. Αθανασίου, ''αγαπητόν ποίμνιον, βοηθήστε εσείς τον εαυτό σας, μελετάτε τον λόγον του Θεού και βοηθήσατε εσείς τον εαυτόν σας, εμείς δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε, κι όχι μόνον αυτό, αλλά κάποτε σας ρίπτωμε κι εμείς, είτε το καταλαβαίνουμε είτε δεν το καταλαβαίνουμε, σας ρίπτωμε και εμείς εις τα χέρια των εχθρών. Ναι, γιατί και εμείς ως ταγοί, ως κληρικοί έχουμε γίνει θύματα αυτών των καταστάσεων''...
Και συνεχίζει με την προτροπή να μελετούν οι πιστοί τον λόγο του Θεού για να προστατεύσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, αφού οι κληρικοί δεν μπορούν να προστατεύσουν τον λαό του Θεού. Κι αν δούν λέει την αδιαφορία εκ μέρους των κληρικών να πούν ''πάτερ δεν είναι έτσι τα πράγματα, είναι αλλιώτικα''.
Ποίος τολμά σήμερα εντός του ναού να φωνάξει στον οικουμενιστή επίσκοπο, ''πάτερ υποστηρίζεις έργο διαβολικό'';
Ποίος τολμά να φωνάξει εντός του ναού στον επίσκοπο που αυτοπαρουσιάζεται ως ηγεμόνας, ''είσαι διάκονος του λαού, όχι αφεντικό'';
Ποίος τολμά να φωνάξει εν μέσω της ομιλίας του ρασοφόρου-αυθεντία, ''πάτερ γιατί καταφέρεσαι κατά ιερών εικόνων που αιώνες τιμούσαν οι άγιοι της ορθοδοξίας μας και νομίζεις πως ακολουθείς την παράδοση''; ''Γιατί μας παρασύρεις στην εικονομαχία'';
Ποίος τολμά να φωνάξει στους διχασμένους ρασοφόρους να ταπεινωθούν όλοι τους και να ενωθούν για τον κοινό αγώνα εναντίον του βλάσφημου οικουμενισμού; Να φωνάξουν όμως χωρίς μίσος και φανατισμό.
Ποίος τολμά να πεί στους κληρικούς πως ζουν σ' έναν δικό τους κόσμο, την ώρα που η Ευρώπη κενή από πνευματικότητα ευαγγελίου, ψάχνει να βρεί ματαίως, στους ψεύτικους ξενόφερτους θεούς σανίδα σωτηρίας;
Ποίος τολμά ν' απαιτήσει απ' τους κληρικούς ν' αφήσουν τις πολυτελείς ενδυμασίες και μ' απλότητα να πλησιάσουν τον απογοητευμένο πιστό λαό;
Ποίος τολμά να φωνάξει πως, ''δεν μας χρειάζονται οι δεσποτικοί θρόνοι, οι μίτρες κι οι πατερίτσες, αλλά μας χρειάζεται ευαγγελικό παράδειγμα κι αποστολική απλότητα;
Αυτή ακριβώς ειν' η θέση της συναθροίσεως μας. Οι σημερινοί κληρικοί δεν είναι σε θέση να στηρίξουν ουσιαστικώς τον Χριστιανό που θέλει να βρει τον δρόμο του ευαγγελίου. Ο καθένας τους έχει τις υποκειμενικές του θέσεις κι αυτές προβάλλει ως δήθεν θέσεις του ευαγγελίου του Χριστού μας. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν.
Άλλος στηρίζει το ημερολόγιο του στα εδάφια του αποστόλου Παύλου στα οποία μιλά για παραδόσεις. Ο απόστολος εννοεί βεβαίως και το γράφει, για τις αποστολικές παραδόσεις, όχι για τις ανθρώπινες που επινοεί καθ' ένας και τις θεωρεί δόγμα! Άλλος υποστηρίζει τις εκ των ΗΠΑ, περί ανυπάρκτου χαράγματος απόψεις του, σε αποκεκομμένα εκ του συνόλου βιβλίου εδάφια της Αποκαλύψεως, κι αντί να μάχεται κατά του οικουμενισμού πνευματικώς, αναλίσκεται και αποπροσανατολίζει τον αντιαιρετικό αγώνα μ' αναφορές άγνοιας στην κάρτα του πολίτη και σε κάθε ηλεκτρονικό μέσο σήμανσης.
Χάραγμα θα υπάρξει μόνο μετά την έλευση και το μαρτύριο των δύο προφητών-μαρτύρων του Θεού, απ' τον αντίχριστο. Πριν το κήρυγμα των δύο προφητών επί 1260 μέρες, το μαρτύριο τους και την ανάσταση τους την τρίτη ημέρα καθώς και την ανάληψη τους, χάραγμα δεν θα υπάρχει. Το ερμηνεύει σαφέστατα ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος.
Ποίος σήκωσε ποτέ τ' ανάστημα του απέναντι σ' εξουσιαστικές συμπεριφορές συνοδικών επισκόπων, πρωτοσυγκέλων και προϊσταμένων ναών; Όχι φωνές κι ενστάσεις υπερηφανείας κι ανταρσίας. Διαμαρτυρίες κι ενστάσεις ταπεινές.
Σε ζητήματα δε, Αγίας Γραφής και δόγματος, αποτείχιση πατερική, για τα κακώς κείμενα των εμφανιζομένων ως αντιπροσώπων του Θεού. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από εκπροσώπους ή αντιπροσώπους. Χρειαζόμαστε, αναζωπύρωση ευαγγελική, Αγιοπνευματική εμπειρία, επιστροφή στο αποστολικό πολίτευμα της αρχαίας εκκλησίας μας. Όχι αποτειχίσεις με βάσεις τις ανθρώπινες ιδεοληψίες και παραδόσεις.
Άλλος διακόπτει πνευματική κοινωνία με το σώμα του Χριστού λόγω του ανυπάρκτου προς το παρόν σφραγίσματος. Άλλος για το ανούσιο θέμα του ημερολογίου, άλλος δεν επικοινωνεί με τους θεωρούντες τους κανόνες περί αποτείχισης δυνητικούς ή το αντίστροφο. Άλλος κηρύττει κατά της εικόνος της Αγίας Τριάδος μή σεβόμενος την βιβλική παράδοση και την 7η οικουμενική σύνοδο. Άλλος λέει πως ο άνομος γεννήθηκε και ορίζει κιόλας πότε θα εμφανιστεί δημοσίως. Οι πλάνες γέμισαν τους ρασοφόρους κι οι πιστοί ακόμη περιμένουν σωτηρία απ' τις αυθεντίες-κληρικούς. Χάος από ιδεοληψίες, αντιβιβλικούς μύθους και προσωπικές απόψεις.
Όταν οι πιστοί κάνουν τα σπίτια τους εκκλησιές, τα σώματα και τις ψυχές τους ναούς του Αγίου Πνεύματος, τότε θα καταλάβουν πως δεν έχουν ανάγκη απ' τον κάθε ρασοφόρο που εμφανίζεται ως μεσίτης σωτηρίας. Τότε θα καταλάβουν οι πιστοί πως πρέπει να εργαστούν εσωτερικά και να κλάψουν μόνοι τους για τις αμαρτίες τους, αλλά και για να βρουν έναν πνευματοφόρο οδηγό να τους στηρίξει στον εν Χριστώ αγώνα τους. Πνευματικός που φέρει το όνομα τυπικά κι όχι ως όντως πνευματικός δηλ. μ' ενεργό το Άγιο Πνεύμα στη καρδιά του, μπορεί πολλές φορές να κάνει κακό.
Ο φανατισμός είν' ο χειρότερος εχθρός και το συχνότερο δηλητήριο του ζήλου για ένα πνευματικότερο, αναγεννημένο σώμα πιστών. Προσοχή, εμείς που πρεσβεύουμε αυτά, είμαστ' οι χειρότεροι αμαρτωλοί, δεν είμαστε σωτήρες κανενός και σίγουρα όχι της εκκλησίας. Έχει σωτήρα, κεφαλή κι αρχηγό η εκκλησία και τ' όνομα του Κύριος Ιησούς, ο Χριστός και Θεός Λόγος του Πατρός. Εμείς απλώς εκφράζουμε την απογοήτευση μας για την πνευματική παρακμή του σώματος του Χριστού, δηλ. της εκκλησίας μας και την απομάκρυνση απ' το πνεύμα της Γραφής και της Φιλοκαλίας.
Οι πνευματικοί αγώνες αυτού του είδους όμως, απαιτούν την απουσία προσωπολατρείας στον αλάθητο δήθεν πνευματικό, στον δεσπότη επειδή έχει το κακώς καλουμένο αξίωμα. Δεν είν' αξίωμα, αλλά διακονία ποιμένος ίδια μ' εκείνη του πρεσβυτέρου. Αυτά όλα απαιτούν μόχθο και προσωπική πνευματική εσωτερική εργασία, όχι ν' αυταπατώνται οι πιστοί πως την ευθύνη την έχουν οι κληρικοί και είν' οι ίδιοι ανεύθυνοι με βάση το μύθο περί υπακοής σ' όλα.
Αδελφοί κι αδελφές μας, εσείς πέστε στα γόνατα και ζητήστε έλεος και φώτιση απ' τον μόνο αληθινό Τριαδικό Θεό. Μην αναμένετε σωτηρία από μεσίτες ρασοφόρους. Αν βρείτε κατόπιν ταπεινής προσευχής και σοβαρής αναζήτησης κάποιον πνευματοφόρο πρεσβύτερο ή επίσκοπο, κρατήστε τον ως καθαρό χρυσάφι. Μέχρι τότε μην τρώτε τα πνευματικά δηλητήρια του κάθ' ενός αυτόκλητου μεσίτη και γέροντα. Εκτός της περίπτωσης που οι συμβουλές του εναρμονίζονται με την Αγία Γραφή!
Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ηταν μοναχός κι όμως οδήγησε χιλιάδες ψυχές κοντά στον Χριστό, δεν είχε καμία σημασία που δεν ήταν πρεσβύτερος, είχε ενεργό το Πνεύμα του Θεού!
Μελέτη των Γραφών, ταπείνωση, προσευχή με συντριβή για τις αμαρτίες μας κι ο Ιησούς αποκλείεται να μην μας ελεήσει!
Αλλά λέει ο π. Αθανάσιος μ' όλη του την ειλικρίνεια, πως δεν είν' οι ταγοί της εκκλησίας σε θέση να βοηθήσουν το ποίμνιο! Πως οι κληρικοί αδυνατούν να βοηθήσουν τους πιστούς και τους αφήνουν να κατασπαράζονται, εννοεί πνευματικώς. Και μιλά για την εποχή του, περίπου πρό 35 ετών! Σκεφτείτε, τί θα έλεγε σήμερα όπου οι επίσκοποι συμπροσεύχονται μ' απίστους στο ευαγγέλιο κι αιρετικούς; Τί θα έλεγε σήμερα όπου στην σύνοδο στο Κολυμβάριον της Κρήτης οι επικεφαλής των τοπικών εκκλησιών, κάποιων πατριαρχείων και αυτοκεφάλων εκκλησιών, απέδωσαν εμμέσως πλήν σαφώς κύρος στις αιρετικές εκκλησίες;
Συνεχίζοντας λέει, ''σε ποιόν να πας να το καταγγείλεις, ποιός θα σε ακούσει; Αυτό είναι το δυστύχημα.'' ... ''πού να πάτε, σε ποιόν, πού;'' Και μετά λέει κάτι τρομερό που δεν θέλουν ή δεν μπορούν πολλοί να καταλάβουν κι αναμένουν σωτηρία απ' τους ρασοφόρους-αυθεντίες.
Ακούστε τον φρικτό αλλά πολύ σοφό λόγο του π. Αθανασίου, ''αγαπητόν ποίμνιον, βοηθήστε εσείς τον εαυτό σας, μελετάτε τον λόγον του Θεού και βοηθήσατε εσείς τον εαυτόν σας, εμείς δεν μπορούμε να σας βοηθήσουμε, κι όχι μόνον αυτό, αλλά κάποτε σας ρίπτωμε κι εμείς, είτε το καταλαβαίνουμε είτε δεν το καταλαβαίνουμε, σας ρίπτωμε και εμείς εις τα χέρια των εχθρών. Ναι, γιατί και εμείς ως ταγοί, ως κληρικοί έχουμε γίνει θύματα αυτών των καταστάσεων''...
Και συνεχίζει με την προτροπή να μελετούν οι πιστοί τον λόγο του Θεού για να προστατεύσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, αφού οι κληρικοί δεν μπορούν να προστατεύσουν τον λαό του Θεού. Κι αν δούν λέει την αδιαφορία εκ μέρους των κληρικών να πούν ''πάτερ δεν είναι έτσι τα πράγματα, είναι αλλιώτικα''.
Ποίος τολμά σήμερα εντός του ναού να φωνάξει στον οικουμενιστή επίσκοπο, ''πάτερ υποστηρίζεις έργο διαβολικό'';
Ποίος τολμά να φωνάξει εντός του ναού στον επίσκοπο που αυτοπαρουσιάζεται ως ηγεμόνας, ''είσαι διάκονος του λαού, όχι αφεντικό'';
Ποίος τολμά να φωνάξει εν μέσω της ομιλίας του ρασοφόρου-αυθεντία, ''πάτερ γιατί καταφέρεσαι κατά ιερών εικόνων που αιώνες τιμούσαν οι άγιοι της ορθοδοξίας μας και νομίζεις πως ακολουθείς την παράδοση''; ''Γιατί μας παρασύρεις στην εικονομαχία'';
Ποίος τολμά να φωνάξει στους διχασμένους ρασοφόρους να ταπεινωθούν όλοι τους και να ενωθούν για τον κοινό αγώνα εναντίον του βλάσφημου οικουμενισμού; Να φωνάξουν όμως χωρίς μίσος και φανατισμό.
Ποίος τολμά να πεί στους κληρικούς πως ζουν σ' έναν δικό τους κόσμο, την ώρα που η Ευρώπη κενή από πνευματικότητα ευαγγελίου, ψάχνει να βρεί ματαίως, στους ψεύτικους ξενόφερτους θεούς σανίδα σωτηρίας;
Ποίος τολμά ν' απαιτήσει απ' τους κληρικούς ν' αφήσουν τις πολυτελείς ενδυμασίες και μ' απλότητα να πλησιάσουν τον απογοητευμένο πιστό λαό;
Ποίος τολμά να φωνάξει πως, ''δεν μας χρειάζονται οι δεσποτικοί θρόνοι, οι μίτρες κι οι πατερίτσες, αλλά μας χρειάζεται ευαγγελικό παράδειγμα κι αποστολική απλότητα;
Αυτή ακριβώς ειν' η θέση της συναθροίσεως μας. Οι σημερινοί κληρικοί δεν είναι σε θέση να στηρίξουν ουσιαστικώς τον Χριστιανό που θέλει να βρει τον δρόμο του ευαγγελίου. Ο καθένας τους έχει τις υποκειμενικές του θέσεις κι αυτές προβάλλει ως δήθεν θέσεις του ευαγγελίου του Χριστού μας. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν.
Άλλος στηρίζει το ημερολόγιο του στα εδάφια του αποστόλου Παύλου στα οποία μιλά για παραδόσεις. Ο απόστολος εννοεί βεβαίως και το γράφει, για τις αποστολικές παραδόσεις, όχι για τις ανθρώπινες που επινοεί καθ' ένας και τις θεωρεί δόγμα! Άλλος υποστηρίζει τις εκ των ΗΠΑ, περί ανυπάρκτου χαράγματος απόψεις του, σε αποκεκομμένα εκ του συνόλου βιβλίου εδάφια της Αποκαλύψεως, κι αντί να μάχεται κατά του οικουμενισμού πνευματικώς, αναλίσκεται και αποπροσανατολίζει τον αντιαιρετικό αγώνα μ' αναφορές άγνοιας στην κάρτα του πολίτη και σε κάθε ηλεκτρονικό μέσο σήμανσης.
Χάραγμα θα υπάρξει μόνο μετά την έλευση και το μαρτύριο των δύο προφητών-μαρτύρων του Θεού, απ' τον αντίχριστο. Πριν το κήρυγμα των δύο προφητών επί 1260 μέρες, το μαρτύριο τους και την ανάσταση τους την τρίτη ημέρα καθώς και την ανάληψη τους, χάραγμα δεν θα υπάρχει. Το ερμηνεύει σαφέστατα ο όσιος Εφραίμ ο Σύρος.
Ποίος σήκωσε ποτέ τ' ανάστημα του απέναντι σ' εξουσιαστικές συμπεριφορές συνοδικών επισκόπων, πρωτοσυγκέλων και προϊσταμένων ναών; Όχι φωνές κι ενστάσεις υπερηφανείας κι ανταρσίας. Διαμαρτυρίες κι ενστάσεις ταπεινές.
Σε ζητήματα δε, Αγίας Γραφής και δόγματος, αποτείχιση πατερική, για τα κακώς κείμενα των εμφανιζομένων ως αντιπροσώπων του Θεού. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη από εκπροσώπους ή αντιπροσώπους. Χρειαζόμαστε, αναζωπύρωση ευαγγελική, Αγιοπνευματική εμπειρία, επιστροφή στο αποστολικό πολίτευμα της αρχαίας εκκλησίας μας. Όχι αποτειχίσεις με βάσεις τις ανθρώπινες ιδεοληψίες και παραδόσεις.
Άλλος διακόπτει πνευματική κοινωνία με το σώμα του Χριστού λόγω του ανυπάρκτου προς το παρόν σφραγίσματος. Άλλος για το ανούσιο θέμα του ημερολογίου, άλλος δεν επικοινωνεί με τους θεωρούντες τους κανόνες περί αποτείχισης δυνητικούς ή το αντίστροφο. Άλλος κηρύττει κατά της εικόνος της Αγίας Τριάδος μή σεβόμενος την βιβλική παράδοση και την 7η οικουμενική σύνοδο. Άλλος λέει πως ο άνομος γεννήθηκε και ορίζει κιόλας πότε θα εμφανιστεί δημοσίως. Οι πλάνες γέμισαν τους ρασοφόρους κι οι πιστοί ακόμη περιμένουν σωτηρία απ' τις αυθεντίες-κληρικούς. Χάος από ιδεοληψίες, αντιβιβλικούς μύθους και προσωπικές απόψεις.
Όταν οι πιστοί κάνουν τα σπίτια τους εκκλησιές, τα σώματα και τις ψυχές τους ναούς του Αγίου Πνεύματος, τότε θα καταλάβουν πως δεν έχουν ανάγκη απ' τον κάθε ρασοφόρο που εμφανίζεται ως μεσίτης σωτηρίας. Τότε θα καταλάβουν οι πιστοί πως πρέπει να εργαστούν εσωτερικά και να κλάψουν μόνοι τους για τις αμαρτίες τους, αλλά και για να βρουν έναν πνευματοφόρο οδηγό να τους στηρίξει στον εν Χριστώ αγώνα τους. Πνευματικός που φέρει το όνομα τυπικά κι όχι ως όντως πνευματικός δηλ. μ' ενεργό το Άγιο Πνεύμα στη καρδιά του, μπορεί πολλές φορές να κάνει κακό.
Ο φανατισμός είν' ο χειρότερος εχθρός και το συχνότερο δηλητήριο του ζήλου για ένα πνευματικότερο, αναγεννημένο σώμα πιστών. Προσοχή, εμείς που πρεσβεύουμε αυτά, είμαστ' οι χειρότεροι αμαρτωλοί, δεν είμαστε σωτήρες κανενός και σίγουρα όχι της εκκλησίας. Έχει σωτήρα, κεφαλή κι αρχηγό η εκκλησία και τ' όνομα του Κύριος Ιησούς, ο Χριστός και Θεός Λόγος του Πατρός. Εμείς απλώς εκφράζουμε την απογοήτευση μας για την πνευματική παρακμή του σώματος του Χριστού, δηλ. της εκκλησίας μας και την απομάκρυνση απ' το πνεύμα της Γραφής και της Φιλοκαλίας.
Οι πνευματικοί αγώνες αυτού του είδους όμως, απαιτούν την απουσία προσωπολατρείας στον αλάθητο δήθεν πνευματικό, στον δεσπότη επειδή έχει το κακώς καλουμένο αξίωμα. Δεν είν' αξίωμα, αλλά διακονία ποιμένος ίδια μ' εκείνη του πρεσβυτέρου. Αυτά όλα απαιτούν μόχθο και προσωπική πνευματική εσωτερική εργασία, όχι ν' αυταπατώνται οι πιστοί πως την ευθύνη την έχουν οι κληρικοί και είν' οι ίδιοι ανεύθυνοι με βάση το μύθο περί υπακοής σ' όλα.
Αδελφοί κι αδελφές μας, εσείς πέστε στα γόνατα και ζητήστε έλεος και φώτιση απ' τον μόνο αληθινό Τριαδικό Θεό. Μην αναμένετε σωτηρία από μεσίτες ρασοφόρους. Αν βρείτε κατόπιν ταπεινής προσευχής και σοβαρής αναζήτησης κάποιον πνευματοφόρο πρεσβύτερο ή επίσκοπο, κρατήστε τον ως καθαρό χρυσάφι. Μέχρι τότε μην τρώτε τα πνευματικά δηλητήρια του κάθ' ενός αυτόκλητου μεσίτη και γέροντα. Εκτός της περίπτωσης που οι συμβουλές του εναρμονίζονται με την Αγία Γραφή!
Ο όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης ηταν μοναχός κι όμως οδήγησε χιλιάδες ψυχές κοντά στον Χριστό, δεν είχε καμία σημασία που δεν ήταν πρεσβύτερος, είχε ενεργό το Πνεύμα του Θεού!
Μελέτη των Γραφών, ταπείνωση, προσευχή με συντριβή για τις αμαρτίες μας κι ο Ιησούς αποκλείεται να μην μας ελεήσει!
Η προδοσία της ορθοδόξου πίστεως, π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
Τα λόγια του αειμνήστου πατρός Αθανασίου περιέγραφαν την εκκλησιαστική πραγματικότητα πολλά χρόνια πριν την καταλάβουμε όλοι μας. Την ευχή του νά 'χουμε!
Τετάρτη 8 Μαΐου 2019
Η παγκόσμια ρατσιστική χριστιανοφοβία γιγαντώνεται.
Οι δαυλοί του Νέρωνα. Πίνακας του Χένρυκ Σιμιράντζκι
Πίνακας που εικονίζει μαρτύρια αρχαίων Χριστιανών. Ο αυτοκράτωρ Νέρων χρησιμοποιούσε ως δαυλούς, Χριστιανούς πασαλειμένους με πίσσα ή ενδεδυμένους με άχυρα.
Πηγή εικόνος: wikimedia.org
Η πολιτική ορθότητα οδηγεί σε παγκόσμια δίωξη και γενοκτονία των Χριστιανών, αναφέρει έκθεση του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών.
Οι Χριστιανοί είναι οι πιο διωκόμενη από οποιαδήποτε θρησκευτική ομάδα και αντιμετωπίζουν σχεδόν γενοκτονικά επίπεδα καταπίεσης σε ορισμένα μέρη του κόσμου, λέει μια έκθεση που εκπονήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η έκθεση, που συντάχθηκε από τον αιδ. Philip Mounstephen, επίσκοπο του Truro και έναν Αγγλικανό ιεραπόστολο, εκτιμά ότι ένας στους τρεις ανθρώπους σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζει κάποια μορφή θρησκευτικής καταπίεσης, βρίσκοντας τους χριστιανούς ως την πιο ευρέως στοχευμένη ομάδα.
"Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν όχι μόνο τη γεωγραφική εξάπλωση των αντιχριστιανικών διώξεων, αλλά και την αυξανόμενη σοβαρότητά τους", αναφέρει η έκθεση, προσθέτοντας ότι "σε ορισμένες περιοχές, το επίπεδο και η φύση των διώξεων πλησιάζει στο να ανταποκρίνεται στον διεθνή ορισμό της γενοκτονίας".
Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Jeremy Hunt, ο οποίος εκπόνησε την έρευνα πέρυσι, δήλωσε την Παρασκευή ότι "η πολιτική ορθότητα" διαδραμάτισε ρόλο στις καταχρήσεις, επικρίνοντας τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επειδή "κοιμούνται" για το συγκεκριμένο θέμα.
"Αυτό που έχουμε ξεχάσει σε αυτό το κλίμα πολιτικής ορθότητας είναι στην πραγματικότητα ότι οι χριστιανοί που διώκονται είναι μερικοί από τους φτωχότερους ανθρώπους στον πλανήτη", δήλωσε ο Hunt.
Η έκθεση, που συντάχθηκε από τον αιδ. Philip Mounstephen, επίσκοπο του Truro και έναν Αγγλικανό ιεραπόστολο, εκτιμά ότι ένας στους τρεις ανθρώπους σε όλο τον κόσμο αντιμετωπίζει κάποια μορφή θρησκευτικής καταπίεσης, βρίσκοντας τους χριστιανούς ως την πιο ευρέως στοχευμένη ομάδα.
"Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν όχι μόνο τη γεωγραφική εξάπλωση των αντιχριστιανικών διώξεων, αλλά και την αυξανόμενη σοβαρότητά τους", αναφέρει η έκθεση, προσθέτοντας ότι "σε ορισμένες περιοχές, το επίπεδο και η φύση των διώξεων πλησιάζει στο να ανταποκρίνεται στον διεθνή ορισμό της γενοκτονίας".
Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Jeremy Hunt, ο οποίος εκπόνησε την έρευνα πέρυσι, δήλωσε την Παρασκευή ότι "η πολιτική ορθότητα" διαδραμάτισε ρόλο στις καταχρήσεις, επικρίνοντας τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επειδή "κοιμούνται" για το συγκεκριμένο θέμα.
"Αυτό που έχουμε ξεχάσει σε αυτό το κλίμα πολιτικής ορθότητας είναι στην πραγματικότητα ότι οι χριστιανοί που διώκονται είναι μερικοί από τους φτωχότερους ανθρώπους στον πλανήτη", δήλωσε ο Hunt.
Η έκθεση επικεντρώνεται στις διώξεις που βασίζονται στην πίστη στη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική - αποκλείοντας κυρίως την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.
«Νομίζω ότι υπάρχει μια λανθασμένη ανησυχία η οποία είναι κατά κάποιο τρόπο αποικιοκρατική, να μιλάμε για μια θρησκεία που σχετίστηκε με αποικιακές δυνάμεις και όχι με τις χώρες που μπήκαμε ως αποικιοκράτες», δήλωσε ο Hunt, προφανώς επιθυμώντας να αποτρέψει οποιαδήποτε συζήτηση της αποικιοκρατικής παρουσίας της Βρετανίας σε πολλές από τις περιφέρειες που αναφέρονται στην έκθεση και του ρόλου της στη δημιουργία θρησκευτικών εντάσεων.
Σύμφωνα με τον επίσκοπο του Truro, οι οπαδοί του Χριστού κινδυνεύουν να "εξαλειφθούν" στην γενέτειρα του Χριστιανισμού. Από το 20% του πληθυσμού στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική πριν από έναν αιώνα, ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί σε μόλις 4% σήμερα.
Δυστυχώς, η λέξη "εισβολή" δεν εμφανίζεται στην ενδιάμεση έκθεση ούτε μία φορά - όπως και στην εισβολή του Ιράκ από το αμερικανικό και το βρετανικό "συνασπισμό" του 2003. Η εισβολή και η κατοχή εξαπέλυσε τη σεχταριστική βία – συμπεριλαμβανομένης της ανάδυσης του Ισλαμικού Κράτος (ISIS) στο Ιράκ και τη Συρία. Η έκθεση σημειώνει ότι ο αριθμός των Ιρακινών χριστιανών έπεσε από 1,5 εκατομμύρια "πριν από το 2003" σε περίπου 120.000 σήμερα και στη Συρία από 1,7 εκατομμύρια το 2011 σε κάτω από 450.000 σήμερα.
Ωστόσο, με το Ηνωμένο Βασίλειο και τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ να ευνοούν την "αλλαγή καθεστώτος" στη Δαμασκό, είναι μη πολιτικά ορθό να επισημάνουμε ότι οι Σύριοι Χριστιανοί είναι ασφαλείς σε εδάφη ελεγχόμενα από τη συριακή κυβέρνηση, αλλά διώκονται σε μέρη της χώρας που είναι υπό τον έλεγχο των υποστηριζόμενων από τη Δύση «μετριοπαθών» ανταρτών όπως ο «Στρατός του Ισλάμ» ή «το Μέτωπο για την Κατάκτηση».
Ωστόσο, το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας βρίσκεται στο επίκεντρο της χορήγησης ασύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο στα «Λευκά Κράνη». Αυτές οι αυτοαποκαλούμενες μονάδες πολιτικής άμυνας λειτουργούν αποκλειστικά σε περιοχές που ελέγχονται από ισλαμιστές μαχητές, όπου οι χριστιανοί απειλούνται περισσότερο.
«Νομίζω ότι υπάρχει μια λανθασμένη ανησυχία η οποία είναι κατά κάποιο τρόπο αποικιοκρατική, να μιλάμε για μια θρησκεία που σχετίστηκε με αποικιακές δυνάμεις και όχι με τις χώρες που μπήκαμε ως αποικιοκράτες», δήλωσε ο Hunt, προφανώς επιθυμώντας να αποτρέψει οποιαδήποτε συζήτηση της αποικιοκρατικής παρουσίας της Βρετανίας σε πολλές από τις περιφέρειες που αναφέρονται στην έκθεση και του ρόλου της στη δημιουργία θρησκευτικών εντάσεων.
Σύμφωνα με τον επίσκοπο του Truro, οι οπαδοί του Χριστού κινδυνεύουν να "εξαλειφθούν" στην γενέτειρα του Χριστιανισμού. Από το 20% του πληθυσμού στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική πριν από έναν αιώνα, ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί σε μόλις 4% σήμερα.
Δυστυχώς, η λέξη "εισβολή" δεν εμφανίζεται στην ενδιάμεση έκθεση ούτε μία φορά - όπως και στην εισβολή του Ιράκ από το αμερικανικό και το βρετανικό "συνασπισμό" του 2003. Η εισβολή και η κατοχή εξαπέλυσε τη σεχταριστική βία – συμπεριλαμβανομένης της ανάδυσης του Ισλαμικού Κράτος (ISIS) στο Ιράκ και τη Συρία. Η έκθεση σημειώνει ότι ο αριθμός των Ιρακινών χριστιανών έπεσε από 1,5 εκατομμύρια "πριν από το 2003" σε περίπου 120.000 σήμερα και στη Συρία από 1,7 εκατομμύρια το 2011 σε κάτω από 450.000 σήμερα.
Ωστόσο, με το Ηνωμένο Βασίλειο και τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ να ευνοούν την "αλλαγή καθεστώτος" στη Δαμασκό, είναι μη πολιτικά ορθό να επισημάνουμε ότι οι Σύριοι Χριστιανοί είναι ασφαλείς σε εδάφη ελεγχόμενα από τη συριακή κυβέρνηση, αλλά διώκονται σε μέρη της χώρας που είναι υπό τον έλεγχο των υποστηριζόμενων από τη Δύση «μετριοπαθών» ανταρτών όπως ο «Στρατός του Ισλάμ» ή «το Μέτωπο για την Κατάκτηση».
Ωστόσο, το Βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας βρίσκεται στο επίκεντρο της χορήγησης ασύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο στα «Λευκά Κράνη». Αυτές οι αυτοαποκαλούμενες μονάδες πολιτικής άμυνας λειτουργούν αποκλειστικά σε περιοχές που ελέγχονται από ισλαμιστές μαχητές, όπου οι χριστιανοί απειλούνται περισσότερο.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
Τρίτη 7 Μαΐου 2019
Πόρνη δια προσευχής ανασταίνει παιδίον!
Η παλαιότερη εικόνα του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ. Αποτυπούσα το αληθινό πρόσωπο του οσίου πατρός.
Πολύ μεγάλη είναι η δύναμη της προσευχής, ακόμα κι ενός αμαρτωλού ανθρώπου, όταν προσφέρεται με όλη την καρδιά, μπορείς να το καταλάβεις αυτό από το ακόλουθο παράδειγμα από την αγία παράδοση. Μιά φορά, κατ΄ απαίτηση μιας απελπισμένης μητέρας, της οποίας ο θάνατος είχε στερήσει το μοναχογιό της, μια πόρνη που έτυχε να συναντήσει και η οποία ήταν ακόμη ακάθαρτη από την τελευταία αμαρτία της, συγκινημένη από τη λύπη της μητέρας φώναξε προς τον Κύριο : "Όχι για χάρη μιας ελεεινής αμαρτωλής σαν και μένα, αλλά για χάρη των δακρύων μιας μητέρας που λυπάται για το γιό της και εμπιστεύεται στην αγάπη, την καλοσύνη και την παντοδυναμία Σου, Χριστέ ο Θεός. ανάστησε το γιό της, Κύριε !". Και ο Κύριος τον ανάστησε. Βλέπεις, φιλόθεε, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της προσευχής ; Μας παρέχει το Πνεύμα του Θεού και ακόμα μπορεί να ασκηθεί από οποιοδήποτε.
ΠΗΓΗ : ΠΕΤΡΟΥ ΑΘ. ΜΠΟΤΣΗ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ - Ι ΔΙΔΑΧΕΣ ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΑΘΗΝΑ 1983, σ. 109.
Πολύ μεγάλη είναι η δύναμη της προσευχής, ακόμα κι ενός αμαρτωλού ανθρώπου, όταν προσφέρεται με όλη την καρδιά, μπορείς να το καταλάβεις αυτό από το ακόλουθο παράδειγμα από την αγία παράδοση. Μιά φορά, κατ΄ απαίτηση μιας απελπισμένης μητέρας, της οποίας ο θάνατος είχε στερήσει το μοναχογιό της, μια πόρνη που έτυχε να συναντήσει και η οποία ήταν ακόμη ακάθαρτη από την τελευταία αμαρτία της, συγκινημένη από τη λύπη της μητέρας φώναξε προς τον Κύριο : "Όχι για χάρη μιας ελεεινής αμαρτωλής σαν και μένα, αλλά για χάρη των δακρύων μιας μητέρας που λυπάται για το γιό της και εμπιστεύεται στην αγάπη, την καλοσύνη και την παντοδυναμία Σου, Χριστέ ο Θεός. ανάστησε το γιό της, Κύριε !". Και ο Κύριος τον ανάστησε. Βλέπεις, φιλόθεε, πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της προσευχής ; Μας παρέχει το Πνεύμα του Θεού και ακόμα μπορεί να ασκηθεί από οποιοδήποτε.
ΠΗΓΗ : ΠΕΤΡΟΥ ΑΘ. ΜΠΟΤΣΗ, ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ - Ι ΔΙΔΑΧΕΣ ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ, ΑΘΗΝΑ 1983, σ. 109.
Πηγή: tribonio.blogspot.com
Ο άγνωστος ασκητής.
"Όταν προ 65 και πλέον χρόνων βρισκόμουνα ψηλά στην πλαγιά του Άθωνα, κατά το μέρος της Αγίας Άννας μαζί μ΄ ένα κυνηγό αντιληφθήκαμε ανάμεσα στα βράχια και τους πλούσιους βράχους μια σαν σκιά ανθρώπου. Μη μπορώντας όμως απ΄ εκείνη τη θέση να διακρίνουμε τι πράγμα ήτανε, τρέξαμε κοντύτερα ακροβολισμένοι, αλλά η σκιά χάθηκε σαν αστραπή.
Στην επιμονή μας ανακαλύψαμε πάρα 'κεί μια σπηλιά, της οποίας το στόμιο τόκρυβαν από φυσικού τους ένας βράχος σαν πόρτα και θάμνοι. Αποπειραθήκαμε να μπούμε μέσα, αλλά ήταν τόσο πηχτό το σκοτάδι, που δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτε.
Φοβόμασταν τ' αγρίμια που μας γυρόφερναν. Λύκοι, τσακάλια, αγριογούρουνα και άλλα. Μα μήτε φως κρατάγαμε για να δούμε. Γι' αυτό αφήσαμε να το εξετάσουμε σε άλλη ευκαιρία.
Έτσι, ξανανταμώσαμε πάλι στο ίδιο μέρος, έχοντας τα σύνεργα για φως και πάλι ξαναείδαμε τη σκιά, που τώρα πια την αποδώσαμε σε ασκητή, αλλά και πάλι μας ξέφυγε. Γι' αυτό αρχίσαμε να ερευνήσουμε τη γνωστή πλέον σπηλιά. Ανάψαμε κεριά και μπήκαμε με προφύλαξη μέσα. γιατί φοβόμασταν τ' αγρίμια.
Προχωρώντας βρεθήκαμε μέσα σε μια άπλα - σαν δωμάτιο - σε μια άκρη καταγής υπήρχαν δυο σανίδια, που τάχε για κρεβάτι και μια πέτρα πλακουτσή για προσκέφαλο. Πάρα κεί κρεμόταν ένα τριμμένο παλιόρασο και κάτω είχε δύο δοχεία, που είχαν το ένα νερό και τ' άλλο παξιμάδι και ήταν σκεπασμένα το καθένα με μια πλάκα.
Αυτό ήταν όλο το νοικοκυριό του. Μετά από αρκετό χρόνο ξαναβρεθήκαμε με την ίδια συντροφιά πάλι στο ίδιο μέρος και θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τον ασκητή οπότε ξαναμπήκαμε στη σπηλιά με τις ίδιες προφυλάξεις και φως.
Τώρα όμως ξαφνιαστήκαμε, βρισκόμασταν προ ασκητού κεκοιμημένου από αρκετού χρόνου, αφού δεν υπήρχαν σάρκες παρά μόνον ο σκελετός σε πλήρη ζεύξη, επάνω στο ξύλο πούχε για κρεβάτι σε ύπτια θέση και χωρίς την παραμικρή δυσοσμία.
Τότε συγκεντρώσαμε όλα τα οστά και κατεβαίνοντας στην Κερασιά τα παραδώσαμε στον Γέροντα της Καλύβης των Εισοδίων της Θεοτόκου Ιερόθεο.
Τότε βρήκα στη σπηλιά ένα μεγάλο και χονδρό πολυφαδιασμένο κομποσχοίνι κατοστάρι. Το πήρα και το φυλάω ως ευλογία στο Κελλί μου, που το προσκυνάνε οι διερχόμενοι επισκέπτες.
Άλλη πληροφορία δεν έμαθα από τον Γέρο - Ιερόθεο, ούτε γιατ΄ όνομα του ασκητού, παρά μόνο ότι τα παξιμάδια του τα πήγαινε κάποιος Γέροντας Ρουμάνος από ένα Κελλί κάτω απ΄ τον Σταυρό προς την Σκήτη της Αγίας Άννας.
Την ευχή του να έχουμε.
(Διήγηση 85χρονου Γέροντα Δαμασκηνού - Ιερό Κελλίο Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καψάλας).
ΠΗΓΗ : "ΠΡΩΤΑΤΟΝ", ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1996, αριθ. 58, σελ. 49 κ.ε.
Πηγή: tribonio.blogspot.com
Στην επιμονή μας ανακαλύψαμε πάρα 'κεί μια σπηλιά, της οποίας το στόμιο τόκρυβαν από φυσικού τους ένας βράχος σαν πόρτα και θάμνοι. Αποπειραθήκαμε να μπούμε μέσα, αλλά ήταν τόσο πηχτό το σκοτάδι, που δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτε.
Φοβόμασταν τ' αγρίμια που μας γυρόφερναν. Λύκοι, τσακάλια, αγριογούρουνα και άλλα. Μα μήτε φως κρατάγαμε για να δούμε. Γι' αυτό αφήσαμε να το εξετάσουμε σε άλλη ευκαιρία.
Έτσι, ξανανταμώσαμε πάλι στο ίδιο μέρος, έχοντας τα σύνεργα για φως και πάλι ξαναείδαμε τη σκιά, που τώρα πια την αποδώσαμε σε ασκητή, αλλά και πάλι μας ξέφυγε. Γι' αυτό αρχίσαμε να ερευνήσουμε τη γνωστή πλέον σπηλιά. Ανάψαμε κεριά και μπήκαμε με προφύλαξη μέσα. γιατί φοβόμασταν τ' αγρίμια.
Προχωρώντας βρεθήκαμε μέσα σε μια άπλα - σαν δωμάτιο - σε μια άκρη καταγής υπήρχαν δυο σανίδια, που τάχε για κρεβάτι και μια πέτρα πλακουτσή για προσκέφαλο. Πάρα κεί κρεμόταν ένα τριμμένο παλιόρασο και κάτω είχε δύο δοχεία, που είχαν το ένα νερό και τ' άλλο παξιμάδι και ήταν σκεπασμένα το καθένα με μια πλάκα.
Αυτό ήταν όλο το νοικοκυριό του. Μετά από αρκετό χρόνο ξαναβρεθήκαμε με την ίδια συντροφιά πάλι στο ίδιο μέρος και θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τον ασκητή οπότε ξαναμπήκαμε στη σπηλιά με τις ίδιες προφυλάξεις και φως.
Τώρα όμως ξαφνιαστήκαμε, βρισκόμασταν προ ασκητού κεκοιμημένου από αρκετού χρόνου, αφού δεν υπήρχαν σάρκες παρά μόνον ο σκελετός σε πλήρη ζεύξη, επάνω στο ξύλο πούχε για κρεβάτι σε ύπτια θέση και χωρίς την παραμικρή δυσοσμία.
Τότε συγκεντρώσαμε όλα τα οστά και κατεβαίνοντας στην Κερασιά τα παραδώσαμε στον Γέροντα της Καλύβης των Εισοδίων της Θεοτόκου Ιερόθεο.
Τότε βρήκα στη σπηλιά ένα μεγάλο και χονδρό πολυφαδιασμένο κομποσχοίνι κατοστάρι. Το πήρα και το φυλάω ως ευλογία στο Κελλί μου, που το προσκυνάνε οι διερχόμενοι επισκέπτες.
Άλλη πληροφορία δεν έμαθα από τον Γέρο - Ιερόθεο, ούτε γιατ΄ όνομα του ασκητού, παρά μόνο ότι τα παξιμάδια του τα πήγαινε κάποιος Γέροντας Ρουμάνος από ένα Κελλί κάτω απ΄ τον Σταυρό προς την Σκήτη της Αγίας Άννας.
Την ευχή του να έχουμε.
(Διήγηση 85χρονου Γέροντα Δαμασκηνού - Ιερό Κελλίο Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Καψάλας).
ΠΗΓΗ : "ΠΡΩΤΑΤΟΝ", ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1996, αριθ. 58, σελ. 49 κ.ε.
Πηγή: tribonio.blogspot.com
Δευτέρα 6 Μαΐου 2019
Το απάνθρωπο και ρατσιστικό πρόσωπο της Χριστιανοφοβίας.
Υπό διωγμόν οι Χριστιανοί πρόσφυγες στην Ελλάδα.
Τραγική είναι η κατάσταση για τους χριστιανούς πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή.
Σύμφωνα με έκθεση που παρουσιάστηκε προσφάτως σε συνέδριο στη Μεγάλη Βρετανία οι Χριστιανοί πρόσφυγες αντιμετωπίζουν διώξεις από τους ισλαμιστές εξτρεμιστές στα στρατόπεδα και τα κέντρα προσφύγων στην Ευρώπη, και βασανίζονται προκειμένου να ασπαστούν το Ισλάμ.
Στη πιο δεινή θέση είναι εκείνοι που βαπτίστηκαν Χριστιανοί, ενώ ήταν μουσουλμάνοι.
Στην έκθεση τονίζεται ότι παρόλο που το διεθνές δίκαιο τους προστατεύει, οι κανόνες σπάνια εφαρμόζονται επειδή οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν για διακρίσεις. Σύμφωνα με την Yochana Darling, η οποία μίλησε στο συνέδριο του Westminster, και είναι επικεφαλής οργάνωσης που ασχολείται με τους Χριστιανούς πρόσφυγες στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πολύ άσχημη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στην δημοσιότητα, οι Χριστιανοί πρόσφυγες στην Αθήνα περιτριγυρίζονταν από μουσουλμάνους εξτρεμιστές, οι οποίοι τους παρουσιάζουν βίντεο από το Ισλαμικό Κράτος, στο οποίο απεικονίζονται Χριστιανοί να αποκεφαλίζονται. Και τους απειλούν ότι αυτή θα είναι η τύχη τους αν δεν ασπαστούν το Ισλάμ.
Ένας Ιρανός πρόσφυγας στην Ελλάδα υπέστη καρδιακή προσβολή όταν περίπου πενήντα εξτρεμιστές τον απείλησαν και τον κακοποίησαν όταν επέστρεψε από την εκκλησία με την οικογένειά του. Οι εξτρεμιστές έριξαν βενζίνη στο προσωρινό σπίτι τους και κράτησαν μαχαίρια στους λαιμούς των γυναικών και των παιδιών.
«Οι Χριστιανοί χλευάζονται, κακοποιούνται λεκτικά και απειλούνται. Τα τελευταία τρία χρόνια καταγράψαμε αμέτρητες περιπτώσεις σωματικών και σεξουαλικών επιθέσεων» ανέφερε η Darling.
Το 2016, τόσο η Open Doors στη Γερμανία όσο και η ICC στην Ελλάδα δημοσίευσαν δύο χωριστές αναφορές για τη δίωξη των χριστιανών προσφύγων. Οι εκθέσεις αυτές ήταν ανεξάρτητες η μία από την άλλη, αλλά παρήγαγαν σχεδόν ταυτόσημα αποτελέσματα: Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, 87-88% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι διώχθηκαν σε καταυλισμούς προσφύγων»
Η «τιμωρία» για όσους ασπάζονται τον Χριστιανισμό είναι ο βιασμός και ακολουθούν βασανιστήρια μέχρι να «επιστρέψουν στο Ισλάμ».
Οι γυναίκες και τα παιδιά απειλούνται με μαχαίρια στο λαιμό, ενώ οι άνδρες χτυπιούνται με μεταλλικούς σωλήνες και άλλα εργαλεία. Τους λούζουν με βενζίνη και τους απειλούν ότι θα τους κάψουν μόνο και μόνο επειδή διαβάζουν τη Βίβλο και ψέλνουν ή προσεύχονται.
Οι σκηνές τους καταστρέφονται.
Στην έκθεση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο στρατόπεδο της Μόριας στη Λέσβο, όπου το 95% των Χριστιανών προσφύγων δηλώνει ότι δεν μπορεί ούτε να διαβάσει τη Βίβλο.
Πηγή: https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/ypo-diogmon-oi-xristianoi-prosfyges-stin-ellada/
(Οι τονισμοί με μαύρα γράμματα δικοί μας)
Συνάθροιση: Γιατί δεν ακούγονται αυτά στα ΜΜΕ και δεν δίδεται το απαιτούμενο ενδιαφέρον για τα μισαλλόδοξα ρατσιστικά φαινόμενα εναντίον Χριστιανών μεταναστών από μουσουλμάνους μετανάστες; Οι αξιωματούχοι γιατί φοβούνται πως θα κατηγορηθούν για διακρίσεις όταν οι ίδιοι οι θύτες κάνουν διακρίσεις αφού απειλούν τα θύματα τους;
Δηλαδή οι αξιωματούχοι αφήνουν να υφίστανται βία, απειλές και διακρίσεις οι Χριστιανοί, για να μην κατηγορηθούν οι ίδιοι πως κάνουν διακρίσεις αν καταγγείλουν τους θύτες που κάνουν διακρίσεις; Τί νέα λογική είναι αυτή; Οι Χριστιανοί μετανάστες είναι λιγότερο μετανάστες απ' τους άλλους;
Ο Κύριος να φωτίσει όλους να σταματήσουν την βία εναντίον των Χριστιανών μεταναστών που κι αυτοί άφησαν τα παντα για ένα καλύτερο αύριο.
Τραγική είναι η κατάσταση για τους χριστιανούς πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή.
Σύμφωνα με έκθεση που παρουσιάστηκε προσφάτως σε συνέδριο στη Μεγάλη Βρετανία οι Χριστιανοί πρόσφυγες αντιμετωπίζουν διώξεις από τους ισλαμιστές εξτρεμιστές στα στρατόπεδα και τα κέντρα προσφύγων στην Ευρώπη, και βασανίζονται προκειμένου να ασπαστούν το Ισλάμ.
Στη πιο δεινή θέση είναι εκείνοι που βαπτίστηκαν Χριστιανοί, ενώ ήταν μουσουλμάνοι.
Στην έκθεση τονίζεται ότι παρόλο που το διεθνές δίκαιο τους προστατεύει, οι κανόνες σπάνια εφαρμόζονται επειδή οι αξιωματούχοι φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν για διακρίσεις. Σύμφωνα με την Yochana Darling, η οποία μίλησε στο συνέδριο του Westminster, και είναι επικεφαλής οργάνωσης που ασχολείται με τους Χριστιανούς πρόσφυγες στην Ελλάδα η κατάσταση είναι πολύ άσχημη.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στην δημοσιότητα, οι Χριστιανοί πρόσφυγες στην Αθήνα περιτριγυρίζονταν από μουσουλμάνους εξτρεμιστές, οι οποίοι τους παρουσιάζουν βίντεο από το Ισλαμικό Κράτος, στο οποίο απεικονίζονται Χριστιανοί να αποκεφαλίζονται. Και τους απειλούν ότι αυτή θα είναι η τύχη τους αν δεν ασπαστούν το Ισλάμ.
Ένας Ιρανός πρόσφυγας στην Ελλάδα υπέστη καρδιακή προσβολή όταν περίπου πενήντα εξτρεμιστές τον απείλησαν και τον κακοποίησαν όταν επέστρεψε από την εκκλησία με την οικογένειά του. Οι εξτρεμιστές έριξαν βενζίνη στο προσωρινό σπίτι τους και κράτησαν μαχαίρια στους λαιμούς των γυναικών και των παιδιών.
«Οι Χριστιανοί χλευάζονται, κακοποιούνται λεκτικά και απειλούνται. Τα τελευταία τρία χρόνια καταγράψαμε αμέτρητες περιπτώσεις σωματικών και σεξουαλικών επιθέσεων» ανέφερε η Darling.
Το 2016, τόσο η Open Doors στη Γερμανία όσο και η ICC στην Ελλάδα δημοσίευσαν δύο χωριστές αναφορές για τη δίωξη των χριστιανών προσφύγων. Οι εκθέσεις αυτές ήταν ανεξάρτητες η μία από την άλλη, αλλά παρήγαγαν σχεδόν ταυτόσημα αποτελέσματα: Κατά το χρονικό αυτό διάστημα, 87-88% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι διώχθηκαν σε καταυλισμούς προσφύγων»
Η «τιμωρία» για όσους ασπάζονται τον Χριστιανισμό είναι ο βιασμός και ακολουθούν βασανιστήρια μέχρι να «επιστρέψουν στο Ισλάμ».
Οι γυναίκες και τα παιδιά απειλούνται με μαχαίρια στο λαιμό, ενώ οι άνδρες χτυπιούνται με μεταλλικούς σωλήνες και άλλα εργαλεία. Τους λούζουν με βενζίνη και τους απειλούν ότι θα τους κάψουν μόνο και μόνο επειδή διαβάζουν τη Βίβλο και ψέλνουν ή προσεύχονται.
Οι σκηνές τους καταστρέφονται.
Στην έκθεση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο στρατόπεδο της Μόριας στη Λέσβο, όπου το 95% των Χριστιανών προσφύγων δηλώνει ότι δεν μπορεί ούτε να διαβάσει τη Βίβλο.
Πηγή: https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/ypo-diogmon-oi-xristianoi-prosfyges-stin-ellada/
(Οι τονισμοί με μαύρα γράμματα δικοί μας)
Συνάθροιση: Γιατί δεν ακούγονται αυτά στα ΜΜΕ και δεν δίδεται το απαιτούμενο ενδιαφέρον για τα μισαλλόδοξα ρατσιστικά φαινόμενα εναντίον Χριστιανών μεταναστών από μουσουλμάνους μετανάστες; Οι αξιωματούχοι γιατί φοβούνται πως θα κατηγορηθούν για διακρίσεις όταν οι ίδιοι οι θύτες κάνουν διακρίσεις αφού απειλούν τα θύματα τους;
Δηλαδή οι αξιωματούχοι αφήνουν να υφίστανται βία, απειλές και διακρίσεις οι Χριστιανοί, για να μην κατηγορηθούν οι ίδιοι πως κάνουν διακρίσεις αν καταγγείλουν τους θύτες που κάνουν διακρίσεις; Τί νέα λογική είναι αυτή; Οι Χριστιανοί μετανάστες είναι λιγότερο μετανάστες απ' τους άλλους;
Ο Κύριος να φωτίσει όλους να σταματήσουν την βία εναντίον των Χριστιανών μεταναστών που κι αυτοί άφησαν τα παντα για ένα καλύτερο αύριο.
Σάββατο 4 Μαΐου 2019
Συζητήσεις για κάρτα πολίτη, μοναχισμό και καρδιακή προσευχή.
Τις προηγούμενες μέρες, Παρασκευή, Σάββατο και Τρίτη πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις πολυθεματικές και πολύωρες. Απ' την μοναχική κλήση και τους βίους σύγχρονων οσίων γερόντων κυρίως Αγιορειτών, μέχρι την κάρτα του πολίτη και τον αδικαιολόγητο φόβο πολλών για δήθεν σφράγισμα μέσω κρατικών εγγράφων.
Η μελέτη της Γραφής και η προσευχή ήταν και πάλι το κεντρικό θέμα-κλειδί που δίνει απαντήσεις απλανείς στις πλάνες που κυκλοφορούν για το σφράγισμα και για την αριθμοφοβία που επικρατεί.
Συζητήθηκαν προβληματισμοί και ερωτήματα για τον κοινοβιακό και τον σκητιωτικό μοναχισμό.
Διαβάστηκαν βίοι οσίων μοναχών και ιερομονάχων του Αγίου Όρους κι αναπτύχθηκαν κεφάλαια από βιβλία που ασχολούνται με το πολύ σοβαρό θέμα της καρδιακής προσευχής, της ευχής του Ιησού, ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με''.
Αν θέλει ο Κύριος μας Ιησούς ας ευλογήσει τις επαφές μας προς δόξαν του αγίου ονόματος του και σωτηρία των αθανάτων ψυχών μας. Αμήν!
Η μελέτη της Γραφής και η προσευχή ήταν και πάλι το κεντρικό θέμα-κλειδί που δίνει απαντήσεις απλανείς στις πλάνες που κυκλοφορούν για το σφράγισμα και για την αριθμοφοβία που επικρατεί.
Συζητήθηκαν προβληματισμοί και ερωτήματα για τον κοινοβιακό και τον σκητιωτικό μοναχισμό.
Διαβάστηκαν βίοι οσίων μοναχών και ιερομονάχων του Αγίου Όρους κι αναπτύχθηκαν κεφάλαια από βιβλία που ασχολούνται με το πολύ σοβαρό θέμα της καρδιακής προσευχής, της ευχής του Ιησού, ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με''.
Αν θέλει ο Κύριος μας Ιησούς ας ευλογήσει τις επαφές μας προς δόξαν του αγίου ονόματος του και σωτηρία των αθανάτων ψυχών μας. Αμήν!
Μοναχός Αρσένιος Βλιαγκόφτης
Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών 1, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.
Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση. Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ. 8, 14), οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.
H σωστή πίστη, η υγιαίνουσα διδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, είναι αποτέλεσμα καθαράς συνειδήσεως, η οποία γεννιέται από τον καθαρό βίο. Η υγιής διδασκαλία της Εκκλησίας απευθύνεται στους πάντας. Ερωτά ο Απόστολος: Η Ιουδαίων ο Θεός μόνον; Ουχί δε και εθνών; Και απαντά: Ναι και εθνών2. Όχι μόνο στους Ιουδαίους αλλά σε όλους απευθύνεται ο Χριστός. Όλοι -αρκεί να το θέλουν- μπορούν να γίνουν κατά χάριν παιδιά του, να φθάσουν στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και στην κατά χάριν θέωση.
Όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται όλοι σ’ αυτό το κάλεσμα του Χριστού. Μάλλον αυτοί που ανταποκρίνονται είναι σχετικώς λίγοι. Αυτοί που ανταποκρίνονται αγιάζονται και σώζονται με τη χάρη του Χριστού και όχι με τις δικές τους μόνο δυνάμεις. Στην Εκκλησία έχουμε Χριστοσωτηρία και όχι αυτοσωτηρία ή εργοσωτηρία. Χάριτι έστε σεσωσμένοι3 βροντοφωνάζει ο Απόστολος.
Η σωστή πίστη φαίνεται στην καθημερινή πράξη. Όπως λέμε στη θεολογική γλώσσα, το δόγμα (δηλ. το τι πιστεύουμε) έχει -θα πρέπει να έχει- άμεση σχέση με το πως ζούμε. Παράλληλα όμως και σε αντίθεση προς το μυστήριο της ευσεβείας, που είναι η Εκκλησία, υπάρχει και το μυστήριο της ανομίας, η αίρεση δηλαδή και η πλάνη.
Σε αντίθεση με την Εκκλησία που χαρακτηρίζεται από ενότητα, στην αίρεση και την πλάνη υπάρχει πολυδιάσπαση. Είναι οι άθεοι και άπιστοι, οι αιρετικοί, οι σχισματικοί, αυτοί που κάνουν δικές τους φατρίες, οι σκανδαλοποιοί, αυτοί που επιμένουν στην αμαρτία και δεν μετανοούν.
Βασική αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι η υπερηφάνεια. Ει τις ετεροδιδασκαλεί… γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο ο Απόστολος Παύλος, τετύφωται4. Δηλαδή με απλά λόγια, όποιος φτιάχνει μία δική του θρησκεία, δηλ. μια αίρεση, τετύφωται, έχει μέσα του βουνό την υπερηφάνεια, γι’ αυτό και δεν υποτάσσεται στον αληθινό Θεό.
Η υπερηφάνεια και τα πάθη, που γεννώνται από αυτήν, ρίχνουν τον άνθρωπο στην αίρεση. Ρίζα γαρ πάντων των κακών έστιν η φιλαργυρία, γράφει πάλι στον μαθητή του Τιμόθεο ο θείος Παύλος, ης τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως…5. Η αμαρτία και τα πάθη μιαίνουν, λερώνουν τον νου και την συνείδηση και έτσι ο άνθρωπος απορρίπτει την υγιά διδασκαλία και ακολουθεί το δρόμο της αυτονομίας δουλεύοντας στα πάθη του. Οι απωσάμενοι την πίστιν και την αγαθήν συνείδησιν, εναυάγησαν περί την πίστιν 6.
Πίσω από τα πάθη φυσικά είναι ο διάβολος, ο πατέρας του ψεύδους, που τα υποκινεί και παρασύρει τον άνθρωπο. Η αίρεση, η ετεροδιδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, ξεκινά ως ένα ξένο σώμα μέσα στην Εκκλησία, το οποίο ο ζωντανός οργανισμός, που είναι η Εκκλησία, το αποβάλλει. Την αίρεση δημιουργεί ο θεός του αιώνος τούτου, δηλαδή το σαρκικό φρόνημα, το φρόνημα του παλαιού ανθρώπου, του ανθρώπου των παθών. Έτσι έχουμε μπροστά μας δύο αντίθετους κόσμους.
Την Εκκλησία από τη μία πλευρά και την αίρεση από την άλλη. Όπως το φως με το σκοτάδι δεν μπορούν να συνυπάρξουν, έτσι και η αλήθεια της Εκκλησίας με το ψέμα των αιρέσεων.
Να τι γράφει ο Απόστολος Παύλος στη Β’ προς Κορινθίους επιστολή του: κεφ. 6, 14
14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;. 15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου;. 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονται μου λαός. 17 διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς. 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει κύριος παντοκράτωρ.
Δηλαδή:
14 Μη συνάπτετε στενόν σύνδεσμον προς τους απίστους, με τους οποίους δεν ημπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να εμβαίνετε εις τον ίδιον ζυγόν μαζί τους. Διότι ποίος συνεταιρισμός ημπορεί να υπάρχη μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας; Ποία δε επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; 15 Ποία δε συμφωνία μπορεί να γίνη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποίον μερίδιον δύναται να έχη ένας πιστός με ένα άπιστον; 16 Πως δε ημπορεί να ευρίσκωνται μαζί εις τον ίδιον τόπον ο ναός του Θεού και τα είδωλα; Ναι, δεν έχουν καμμίαν θέσιν τα είδωλα εις σας. Διότι σεις είσθε ναός του ζώντος Θεού, καθώς είπεν εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός, Ότι θα κατοικήσω μέσα των και θα περιπατήσω μεταξύ των και θα είμαι Θεός ιδικός των και αυτοί θα είναι λαός μου. 17 Δι’ αυτό εξέλθετε από μέσα από τους απίστους και ξεχωρισθήτε από αυτούς, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίζετε οτιδήποτε ακάθαρτον. Και εγώ θα σας δεχθώ με στοργήν πατρικήν. 18 Και θα γίνω πατέρας σας και σεις θα είσθε παιδιά μου και θυγατέρες μου, λέγει ο Κύριος ο παντοκράτωρ 7.
Η εμφάνιση των αιρέσεων δίνει την ευκαιρία να δοκιμασθεί και η αγάπη μας προς τον Χριστό, αν είναι γνήσια ή όχι. Αυτό το νόημα έχει ο λόγος του Αποστόλου δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν 8.
Είπαμε ότι στη βάση όλων των αιρέσεων βρίσκεται η υπερηφάνεια. Απ’ αυτήν ακριβώς γεννιέται και η υπερβολική εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον εαυτό του και στην προκειμένη περίπτωση η πίστη ότι με την κτιστή διάνοιά του ο άνθρωπος θα βρει μόνος του την αλήθεια. Βλέπετε, συνιστά στους Κολοσσαείς ο Απόστολος, μη τις υμάς εσταί ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής [=κούφιας] απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν 9.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι κάνουν οι αιρέσεις. Οι αιρέσεις κηρύσσουν ένα άλλο Ευαγγέλιο (έτερον Ευαγγέλιον) και όχι το Ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας. Σήμερα κατ’ εξοχήν αυτό το έτερον Ευαγγέλιον συνοψίζεται στην εωσφορική πρόταση της αυτοσωτηρίας και αυτοθεώσεως του ανθρώπου χωρίς τον Θεό.
Οι αρχηγοί και διαφημιστές των αιρέσεων λένε στους ανθρώπους αυτά που τους αρέσουν, κολακεύουν τα πάθη τους, χαϊδεύουν τις ακοές των ανθρώπων 10. Οι αιρέσεις σπρώχνουν τους ανθρώπους προσέχειν μύθοις 11, να ασχολούνται με παραμύθια, θα λέγαμε στην απλή γλώσσα. Αυτό κι αν δεν γίνεται σήμερα! Βομβαρδίζονται οι άνθρωποι με ωροσκόπια, χαρτιά ταρώ και χίλια δύο άλλα παρόμοια. Τα υποψήφια θύματα εξαπατώνται με κούφια λόγια 12.
χ! Το κρίσιμο σημείο είναι αν πιστεύει κανείς στον σταυρό και στην ανάσταση του Χριστού και στο ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του ανθρώπου, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτία.
Το να δέχεται κάποιος τον Ιησού Χριστό ως ένα σπουδαίο πνευματικό δάσκαλο ή κοινωνικό επαναστάτη, δεν σημαίνει τίποτε. Αυτό που ξεχωρίζει την πίστη της Εκκλησίας από την πλάνη των αιρέσεων, είναι ότι η Εκκλησία ομολογεί και κηρύσσει Ιησούν Χριστόν σταυρωθέντα και αναστάντα, μοναδικό σωτήρα του ανθρώπου. Τίποτε λιγότερο από αυτό.
Η αντιμετώπιση των αιρέσεων
Ας δούμε τώρα τι λέγει ο Απόστολος Παύλος για την αντιμετώπιση των αιρέσεων. Όπως ξέρουμε, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Η γνώση και βίωση της πίστεως· η συνειδητή ένταξη στην Εκκλησία ως σώμα Χριστού και η στερέωση στην πίστη· αυτή είναι η καλύτερη πρόληψη.
Για να μη φάει ο λύκος τα πρόβατα, θα πρέπει ο τσομπάνης (ο ποιμήν) να είναι καλός και τα σκυλιά να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά και τα ίδια τα πρόβατα να γνωρίζουν να προφυλάσσονται.
Ας ξεκινήσουμε από αυτό το τελευταίο.
Ο Απόστολος μας δίνει απλές, αποτελεσματικές αλλά και κατηγορηματικές οδηγίες στα λογικά πρόβατα: Επειδή οι αιρετικές διδασκαλίες προκαλούν κλυδωνισμούς και αναταράξεις στις συνειδήσεις 16 γι’ αυτό, λέγει
α) μη διαβάζετε και μην ακούτε αιρετικά πράγματα (διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε… 17) και
β) απομακρυνθείτε από αιρετικούς ανθρώπους (μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών 18 και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μαλλον δε και έλέγχετε 19) και
γ) Ακόμη και άγγελος εξ ουρανού να σας κηρύξει άλλο ευαγγέλιο, μην το δεχθείτε. Να τι γράφει ο Απόστολος στους Γαλάτες: Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα εστω 20.
Δίνει δηλαδή ο Απόστολος ένα απόλυτο αλλά και ασφαλέστατο κριτήριο: Ό,τι δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας (εδώ συμπεριλαμβάνονται οι Ιεροί Κανόνες και η διδασκαλία των Αγίων), εσείς -λέγει- μην το δεχθείτε και μην το ακολουθήσετε, όποιος και αν είναι αυτός που θα σας το πει!
Ας έρθουμε τώρα και στους ποιμένες των λογικών προβάτων. Τι θα πρέπει να κάνουν αυτοί, ώστε με τη χάρη του Θεού να διαφυλάξουν τα πρόβατα από τους λύκους-αιρετικούς.
Κατ’ αρχήν ο καλός ποιμήν θα πρέπει να είναι πρόθυμος να θυσιασθεί για το ποίμνιο, κατά το πρότυπο του καλού ποιμένος Χριστού. Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος 21, παραγγέλλει ο θείος Παύλος. Ο καλός ποιμήν γνωρίζει ότι εχθρός είναι ο διάβολος και η πλάνη. Τον διάβολο λοιπόν και την πλάνη αποστρέφεται. Τους πλανωμένους, τα θύματα των αιρέσεων, τα αντιμετωπίζει όπως ο γιατρός τους ασθενείς. Προσπαθεί να τους βοηθήσει, εάν φυσικά το θέλουν και το δέχονται.
Ο καλός ποιμήν αφήνει τα 99 πρόβατα της μάνδρας για να αναζητήσει το ένα χαμένο και πανηγυρίζει όταν το βρεί 22. Ο καλός ποιμήν απευθύνεται σε όλους κηρύσσοντας το Ευαγγέλιον (=χαρμόσυνο άγγελμα) της σωτηρίας 23, ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας 24, ερμηνεύει σωστά το Ευαγγέλιο. Απευθύνεται κυρίως στην ελευθερία των προσώπων και προσπαθεί να κεντρίσει το φιλότιμό τους 25.
Ο καλός ποιμήν μιλάει τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται. Χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή του (σήμερα ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο-Internet) -υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι αυτά είναι συμβατά με το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας- προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, να μεταδώσει δηλαδή το Ευαγγέλιο.
Να τι γράφει ο Απόστολός μας στους Κορινθίους 9, 19 : 19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω· 20 καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὕπο νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, μὴ ὢν αὐτὸς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· 21 τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος θεοῦ ἀλλ’ ἔννομος Χριστοῦ, ἵνα κερδάνω τοὺς ἀνόμους· 22 ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσιν γέγονα πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω. 26
Ο καλός ποιμήν χρησιμοποιεί διαφόρους τρόπους ποιμαντικής δράσεως, όπως ο καλός γιατρός διάφορα φάρμακα, ανάλογα με το είδος και τη σοβαρότητα της αρρώστιας. Να τι υποδεικνύει στον μαθητή του Τιμόθεο: Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον (=παρηγόρησον), εν πάση μακροθυμία και διδαχή 27. Άλλοτε χρειάζεται πολλή αγάπη μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος 28 και άλλοτε αυστηρότητα 29 πάλι για το καλό του ασθενούντος πνευματικά ή πλανωμένου.
Μερικές φορές χρειάζεται και ο έλεγχος δημοσία και όχι μόνον κατ’ ιδίαν. …τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον εχωσι 30 γράφει ο Απόστολος προς τον μαθητή του Τιμόθεο. Είναι περιπτώσεις που επιβάλλεται άμεση ενέργεια και αποστομωτική απάντηση, διότι οι ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται (=που εξαπατούν τα μυαλά των άλλων) 31, κάνουν μεγάλη ζημιά. Στο να έχουν καλό αποτέλεσμα οι λόγοι και οι ενέργειες του ποιμένος βοηθεί το να είναι αυτός ακατηγόρητος 32, το να μη βαρύνεται, δηλαδή, με λόγους και πράξεις για τις οποίες μπορεί να κατηγορηθεί, ούτε, ακόμη περισσότερο, με σκάνδαλα.
Μερικές φορές η θεραπεία είναι δύσκολη, επειδή άργησε ο ασθενής να πάει στον γιατρό 33. Άλλες φορές πάλι επιβάλλεται η αποκοπή του μέλους που νοσεί ανιάτως και κινδυνεύει να μολύνει, σαν τη γάγγραινα, και τα υγιή μέλη 34. Πάντως ο καλός ποιμήν ποτέ δεν απελπίζεται, αφού το ξυπνητήρι της συνειδήσεως μπορεί να λειτουργήσει μέχρι και την τελευταία στιγμή, που ο άνθρωπος έχει τα μάτια του ανοιχτά σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ας δούμε και ερμηνεία του γνωστού γραφικού χωρίου αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος 35. Εδώ ο Απόστολος εννοεί τον αιρετικό που επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Αυτόν πράγματι, αφού τον συμβουλεύσει ο ποιμήν μια-δυο φορές και δεν διορθώνεται, είναι καλύτερα να παύσει να ασχολείται μαζί του και να τον αποκόψει.
Εδώ φθάσαμε στο τέλος του σύντομου ταξιδιού με οδηγό τον μέγα Απόστολο των εθνών Παύλο. Ακούσαμε τι λέγει για τις αιρέσεις και τον τρόπο της αντιμετωπίσεώς των. Θα το συνοψίσουμε και θα το επαναλάβουμε: μόνον η συνειδητή ένταξή μας στη μάνδρα της Εκκλησίας μας παρέχει ασφάλεια από τους λύκους-αιρετικούς, οι οποίοι μάλιστα πολλές φορές εμφανίζονται με ένδυμα προβάτου.
Ας ευχηθούμε ο καλός Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι, και εις επίγνωσιν αληθείας έλθείν 36, να φωτίζει με τις ευχές των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και πάντων των αγίων εμάς μεν να φυλάξουμε τον θησαυρό της πίστεως αγωνιζόμενοι και αγιαζόμενοι, τους δε μακράν της ποίμνης αιρετικούς και πλανωμένους να φωτίζει, ώστε να επιστρέψουν εν μετανοία στην αγκαλιά του στοργικού πατέρα, που τους περιμένει υπομονετικά.
Το στόμα του Χρυσορρήμονος Ιωάννου και η γραφίδα του θα χρειαζόταν για να εγκωμιάσουμε επαξίως τον μέγα Απόστολο Παύλο, το στόμα του Χριστού. Επειδή μας λείπουν και τα δύο αυτά, θα δανεισθούμε λόγους του ίδιου του Αποστόλου για να παρουσιάσουμε το θέμα μας. Φυσικά την αντιμετώπιση των αιρέσεων, θέμα τόσο σημαντικό στην ποιμαντική διακονία της Εκκλησίας, δεν θα μπορούσε να την αμελήσει αυτός που είχε την μέριμναν πασών των εκκλησιών 1, ο Απόστολος των Εθνών Παύλος.
Ας ξεκινήσουμε όμως από το πως βλέπει ο Απόστολος την υγιαίνουσα διδασκαλία. Τι είναι, δηλαδή, αυτό που σήμερα ονομάζουμε Ορθοδοξία, τι είναι η σωστή πίστη, για να την αντιδιαστείλουμε κατόπιν προς την αίρεση. Υιοί Θεού, λέγει ο Απόστολος, είναι όσοι κινούνται και καθοδηγούνται από το Άγιο Πνεύμα (Ρωμ. 8, 14), οι πνευματέμφοροι, δηλαδή οι Άγιοι. Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.
H σωστή πίστη, η υγιαίνουσα διδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, είναι αποτέλεσμα καθαράς συνειδήσεως, η οποία γεννιέται από τον καθαρό βίο. Η υγιής διδασκαλία της Εκκλησίας απευθύνεται στους πάντας. Ερωτά ο Απόστολος: Η Ιουδαίων ο Θεός μόνον; Ουχί δε και εθνών; Και απαντά: Ναι και εθνών2. Όχι μόνο στους Ιουδαίους αλλά σε όλους απευθύνεται ο Χριστός. Όλοι -αρκεί να το θέλουν- μπορούν να γίνουν κατά χάριν παιδιά του, να φθάσουν στον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και στην κατά χάριν θέωση.
Όμως, δυστυχώς, δεν ανταποκρίνονται όλοι σ’ αυτό το κάλεσμα του Χριστού. Μάλλον αυτοί που ανταποκρίνονται είναι σχετικώς λίγοι. Αυτοί που ανταποκρίνονται αγιάζονται και σώζονται με τη χάρη του Χριστού και όχι με τις δικές τους μόνο δυνάμεις. Στην Εκκλησία έχουμε Χριστοσωτηρία και όχι αυτοσωτηρία ή εργοσωτηρία. Χάριτι έστε σεσωσμένοι3 βροντοφωνάζει ο Απόστολος.
Η σωστή πίστη φαίνεται στην καθημερινή πράξη. Όπως λέμε στη θεολογική γλώσσα, το δόγμα (δηλ. το τι πιστεύουμε) έχει -θα πρέπει να έχει- άμεση σχέση με το πως ζούμε. Παράλληλα όμως και σε αντίθεση προς το μυστήριο της ευσεβείας, που είναι η Εκκλησία, υπάρχει και το μυστήριο της ανομίας, η αίρεση δηλαδή και η πλάνη.
Σε αντίθεση με την Εκκλησία που χαρακτηρίζεται από ενότητα, στην αίρεση και την πλάνη υπάρχει πολυδιάσπαση. Είναι οι άθεοι και άπιστοι, οι αιρετικοί, οι σχισματικοί, αυτοί που κάνουν δικές τους φατρίες, οι σκανδαλοποιοί, αυτοί που επιμένουν στην αμαρτία και δεν μετανοούν.
Βασική αιτία όλων αυτών των καταστάσεων είναι η υπερηφάνεια. Ει τις ετεροδιδασκαλεί… γράφει στον μαθητή του Τιμόθεο ο Απόστολος Παύλος, τετύφωται4. Δηλαδή με απλά λόγια, όποιος φτιάχνει μία δική του θρησκεία, δηλ. μια αίρεση, τετύφωται, έχει μέσα του βουνό την υπερηφάνεια, γι’ αυτό και δεν υποτάσσεται στον αληθινό Θεό.
Η υπερηφάνεια και τα πάθη, που γεννώνται από αυτήν, ρίχνουν τον άνθρωπο στην αίρεση. Ρίζα γαρ πάντων των κακών έστιν η φιλαργυρία, γράφει πάλι στον μαθητή του Τιμόθεο ο θείος Παύλος, ης τινές ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως…5. Η αμαρτία και τα πάθη μιαίνουν, λερώνουν τον νου και την συνείδηση και έτσι ο άνθρωπος απορρίπτει την υγιά διδασκαλία και ακολουθεί το δρόμο της αυτονομίας δουλεύοντας στα πάθη του. Οι απωσάμενοι την πίστιν και την αγαθήν συνείδησιν, εναυάγησαν περί την πίστιν 6.
Πίσω από τα πάθη φυσικά είναι ο διάβολος, ο πατέρας του ψεύδους, που τα υποκινεί και παρασύρει τον άνθρωπο. Η αίρεση, η ετεροδιδασκαλία, όπως την ονομάζει ο Απόστολος, ξεκινά ως ένα ξένο σώμα μέσα στην Εκκλησία, το οποίο ο ζωντανός οργανισμός, που είναι η Εκκλησία, το αποβάλλει. Την αίρεση δημιουργεί ο θεός του αιώνος τούτου, δηλαδή το σαρκικό φρόνημα, το φρόνημα του παλαιού ανθρώπου, του ανθρώπου των παθών. Έτσι έχουμε μπροστά μας δύο αντίθετους κόσμους.
Την Εκκλησία από τη μία πλευρά και την αίρεση από την άλλη. Όπως το φως με το σκοτάδι δεν μπορούν να συνυπάρξουν, έτσι και η αλήθεια της Εκκλησίας με το ψέμα των αιρέσεων.
Να τι γράφει ο Απόστολος Παύλος στη Β’ προς Κορινθίους επιστολή του: κεφ. 6, 14
14 Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ, ἢ τίς κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος;. 15 τίς δὲ συμφώνησις Χριστοῦ πρὸς Βελιάρ, ἢ τίς μέρις πιστῷ μετὰ ἀπίστου;. 16 τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ἡμεῖς γὰρ ναὸς θεοῦ ἐσμεν ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω καὶ ἔσομαι αὐτῶν θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονται μου λαός. 17 διό ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς. 18 καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθε μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει κύριος παντοκράτωρ.
Δηλαδή:
14 Μη συνάπτετε στενόν σύνδεσμον προς τους απίστους, με τους οποίους δεν ημπορείτε να αποτελέσετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να εμβαίνετε εις τον ίδιον ζυγόν μαζί τους. Διότι ποίος συνεταιρισμός ημπορεί να υπάρχη μεταξύ δικαιοσύνης και ανομίας; Ποία δε επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; 15 Ποία δε συμφωνία μπορεί να γίνη μεταξύ του Χριστού και του Σατανά; Ή ποίον μερίδιον δύναται να έχη ένας πιστός με ένα άπιστον; 16 Πως δε ημπορεί να ευρίσκωνται μαζί εις τον ίδιον τόπον ο ναός του Θεού και τα είδωλα; Ναι, δεν έχουν καμμίαν θέσιν τα είδωλα εις σας. Διότι σεις είσθε ναός του ζώντος Θεού, καθώς είπεν εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός, Ότι θα κατοικήσω μέσα των και θα περιπατήσω μεταξύ των και θα είμαι Θεός ιδικός των και αυτοί θα είναι λαός μου. 17 Δι’ αυτό εξέλθετε από μέσα από τους απίστους και ξεχωρισθήτε από αυτούς, λέγει ο Κύριος, και μη εγγίζετε οτιδήποτε ακάθαρτον. Και εγώ θα σας δεχθώ με στοργήν πατρικήν. 18 Και θα γίνω πατέρας σας και σεις θα είσθε παιδιά μου και θυγατέρες μου, λέγει ο Κύριος ο παντοκράτωρ 7.
Η εμφάνιση των αιρέσεων δίνει την ευκαιρία να δοκιμασθεί και η αγάπη μας προς τον Χριστό, αν είναι γνήσια ή όχι. Αυτό το νόημα έχει ο λόγος του Αποστόλου δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν 8.
Είπαμε ότι στη βάση όλων των αιρέσεων βρίσκεται η υπερηφάνεια. Απ’ αυτήν ακριβώς γεννιέται και η υπερβολική εμπιστοσύνη του ανθρώπου στον εαυτό του και στην προκειμένη περίπτωση η πίστη ότι με την κτιστή διάνοιά του ο άνθρωπος θα βρει μόνος του την αλήθεια. Βλέπετε, συνιστά στους Κολοσσαείς ο Απόστολος, μη τις υμάς εσταί ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής [=κούφιας] απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν 9.
Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά τι κάνουν οι αιρέσεις. Οι αιρέσεις κηρύσσουν ένα άλλο Ευαγγέλιο (έτερον Ευαγγέλιον) και όχι το Ευαγγέλιο της εν Χριστώ σωτηρίας. Σήμερα κατ’ εξοχήν αυτό το έτερον Ευαγγέλιον συνοψίζεται στην εωσφορική πρόταση της αυτοσωτηρίας και αυτοθεώσεως του ανθρώπου χωρίς τον Θεό.
Οι αρχηγοί και διαφημιστές των αιρέσεων λένε στους ανθρώπους αυτά που τους αρέσουν, κολακεύουν τα πάθη τους, χαϊδεύουν τις ακοές των ανθρώπων 10. Οι αιρέσεις σπρώχνουν τους ανθρώπους προσέχειν μύθοις 11, να ασχολούνται με παραμύθια, θα λέγαμε στην απλή γλώσσα. Αυτό κι αν δεν γίνεται σήμερα! Βομβαρδίζονται οι άνθρωποι με ωροσκόπια, χαρτιά ταρώ και χίλια δύο άλλα παρόμοια. Τα υποψήφια θύματα εξαπατώνται με κούφια λόγια 12.
χ! Το κρίσιμο σημείο είναι αν πιστεύει κανείς στον σταυρό και στην ανάσταση του Χριστού και στο ότι ο Χριστός είναι ο μοναδικός σωτήρας του ανθρώπου, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος χωρίς αμαρτία.
Το να δέχεται κάποιος τον Ιησού Χριστό ως ένα σπουδαίο πνευματικό δάσκαλο ή κοινωνικό επαναστάτη, δεν σημαίνει τίποτε. Αυτό που ξεχωρίζει την πίστη της Εκκλησίας από την πλάνη των αιρέσεων, είναι ότι η Εκκλησία ομολογεί και κηρύσσει Ιησούν Χριστόν σταυρωθέντα και αναστάντα, μοναδικό σωτήρα του ανθρώπου. Τίποτε λιγότερο από αυτό.
Η αντιμετώπιση των αιρέσεων
Ας δούμε τώρα τι λέγει ο Απόστολος Παύλος για την αντιμετώπιση των αιρέσεων. Όπως ξέρουμε, η καλύτερη θεραπεία είναι η πρόληψη. Η γνώση και βίωση της πίστεως· η συνειδητή ένταξη στην Εκκλησία ως σώμα Χριστού και η στερέωση στην πίστη· αυτή είναι η καλύτερη πρόληψη.
Για να μη φάει ο λύκος τα πρόβατα, θα πρέπει ο τσομπάνης (ο ποιμήν) να είναι καλός και τα σκυλιά να κάνουν σωστά τη δουλειά τους αλλά και τα ίδια τα πρόβατα να γνωρίζουν να προφυλάσσονται.
Ας ξεκινήσουμε από αυτό το τελευταίο.
Ο Απόστολος μας δίνει απλές, αποτελεσματικές αλλά και κατηγορηματικές οδηγίες στα λογικά πρόβατα: Επειδή οι αιρετικές διδασκαλίες προκαλούν κλυδωνισμούς και αναταράξεις στις συνειδήσεις 16 γι’ αυτό, λέγει
α) μη διαβάζετε και μην ακούτε αιρετικά πράγματα (διδαχαίς ποικίλαις και ξέναις μη παραφέρεσθε… 17) και
β) απομακρυνθείτε από αιρετικούς ανθρώπους (μη ουν γίνεσθε συμμέτοχοι αυτών 18 και μη συγκοινωνείτε τοις έργοις τοις ακάρποις του σκότους, μαλλον δε και έλέγχετε 19) και
γ) Ακόμη και άγγελος εξ ουρανού να σας κηρύξει άλλο ευαγγέλιο, μην το δεχθείτε. Να τι γράφει ο Απόστολος στους Γαλάτες: Αλλά και εάν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμίν παρ’ ο ευαγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα εστω 20.
Δίνει δηλαδή ο Απόστολος ένα απόλυτο αλλά και ασφαλέστατο κριτήριο: Ό,τι δεν συμφωνεί με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας (εδώ συμπεριλαμβάνονται οι Ιεροί Κανόνες και η διδασκαλία των Αγίων), εσείς -λέγει- μην το δεχθείτε και μην το ακολουθήσετε, όποιος και αν είναι αυτός που θα σας το πει!
Ας έρθουμε τώρα και στους ποιμένες των λογικών προβάτων. Τι θα πρέπει να κάνουν αυτοί, ώστε με τη χάρη του Θεού να διαφυλάξουν τα πρόβατα από τους λύκους-αιρετικούς.
Κατ’ αρχήν ο καλός ποιμήν θα πρέπει να είναι πρόθυμος να θυσιασθεί για το ποίμνιο, κατά το πρότυπο του καλού ποιμένος Χριστού. Μηδείς το εαυτού ζητείτω, αλλά το του ετέρου έκαστος 21, παραγγέλλει ο θείος Παύλος. Ο καλός ποιμήν γνωρίζει ότι εχθρός είναι ο διάβολος και η πλάνη. Τον διάβολο λοιπόν και την πλάνη αποστρέφεται. Τους πλανωμένους, τα θύματα των αιρέσεων, τα αντιμετωπίζει όπως ο γιατρός τους ασθενείς. Προσπαθεί να τους βοηθήσει, εάν φυσικά το θέλουν και το δέχονται.
Ο καλός ποιμήν αφήνει τα 99 πρόβατα της μάνδρας για να αναζητήσει το ένα χαμένο και πανηγυρίζει όταν το βρεί 22. Ο καλός ποιμήν απευθύνεται σε όλους κηρύσσοντας το Ευαγγέλιον (=χαρμόσυνο άγγελμα) της σωτηρίας 23, ορθοτομεί τον λόγον της αληθείας 24, ερμηνεύει σωστά το Ευαγγέλιο. Απευθύνεται κυρίως στην ελευθερία των προσώπων και προσπαθεί να κεντρίσει το φιλότιμό τους 25.
Ο καλός ποιμήν μιλάει τη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι άνθρωποι στους οποίους απευθύνεται. Χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή του (σήμερα ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο-Internet) -υπό την προϋπόθεση φυσικά ότι αυτά είναι συμβατά με το φρόνημα και το ήθος της Εκκλησίας- προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του, να μεταδώσει δηλαδή το Ευαγγέλιο.
Να τι γράφει ο Απόστολός μας στους Κορινθίους 9, 19 : 19 Ἐλεύθερος γὰρ ὢν ἐκ πάντων πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα τοὺς πλείονας κερδήσω· 20 καὶ ἐγενόμην τοῖς Ἰουδαίοις ὡς Ἰουδαῖος, ἵνα Ἰουδαίους κερδήσω· τοῖς ὕπο νόμον ὡς ὑπὸ νόμον, μὴ ὢν αὐτὸς ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον κερδήσω· 21 τοῖς ἀνόμοις ὡς ἄνομος, μὴ ὢν ἄνομος θεοῦ ἀλλ’ ἔννομος Χριστοῦ, ἵνα κερδάνω τοὺς ἀνόμους· 22 ἐγενόμην τοῖς ἀσθενέσιν ἀσθενής, ἵνα τοὺς ἀσθενεῖς κερδήσω· τοῖς πᾶσιν γέγονα πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω. 26
Ο καλός ποιμήν χρησιμοποιεί διαφόρους τρόπους ποιμαντικής δράσεως, όπως ο καλός γιατρός διάφορα φάρμακα, ανάλογα με το είδος και τη σοβαρότητα της αρρώστιας. Να τι υποδεικνύει στον μαθητή του Τιμόθεο: Κήρυξον τον λόγον, επίστηθι ευκαίρως ακαίρως, έλεγξον, επιτίμησον, παρακάλεσον (=παρηγόρησον), εν πάση μακροθυμία και διδαχή 27. Άλλοτε χρειάζεται πολλή αγάπη μήπως τη περισσοτέρα λύπη καταποθή ο τοιούτος 28 και άλλοτε αυστηρότητα 29 πάλι για το καλό του ασθενούντος πνευματικά ή πλανωμένου.
Μερικές φορές χρειάζεται και ο έλεγχος δημοσία και όχι μόνον κατ’ ιδίαν. …τους αμαρτάνοντας ενώπιον πάντων έλεγχε, ίνα και οι λοιποί φόβον εχωσι 30 γράφει ο Απόστολος προς τον μαθητή του Τιμόθεο. Είναι περιπτώσεις που επιβάλλεται άμεση ενέργεια και αποστομωτική απάντηση, διότι οι ανυπότακτοι, ματαιολόγοι και φρεναπάται (=που εξαπατούν τα μυαλά των άλλων) 31, κάνουν μεγάλη ζημιά. Στο να έχουν καλό αποτέλεσμα οι λόγοι και οι ενέργειες του ποιμένος βοηθεί το να είναι αυτός ακατηγόρητος 32, το να μη βαρύνεται, δηλαδή, με λόγους και πράξεις για τις οποίες μπορεί να κατηγορηθεί, ούτε, ακόμη περισσότερο, με σκάνδαλα.
Μερικές φορές η θεραπεία είναι δύσκολη, επειδή άργησε ο ασθενής να πάει στον γιατρό 33. Άλλες φορές πάλι επιβάλλεται η αποκοπή του μέλους που νοσεί ανιάτως και κινδυνεύει να μολύνει, σαν τη γάγγραινα, και τα υγιή μέλη 34. Πάντως ο καλός ποιμήν ποτέ δεν απελπίζεται, αφού το ξυπνητήρι της συνειδήσεως μπορεί να λειτουργήσει μέχρι και την τελευταία στιγμή, που ο άνθρωπος έχει τα μάτια του ανοιχτά σ’ αυτόν τον κόσμο.
Ας δούμε και ερμηνεία του γνωστού γραφικού χωρίου αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, ειδώς ότι εξέστραπται ο τοιούτος και αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος 35. Εδώ ο Απόστολος εννοεί τον αιρετικό που επιμένει να δημιουργεί σκάνδαλα και διαιρέσεις στην Εκκλησία. Αυτόν πράγματι, αφού τον συμβουλεύσει ο ποιμήν μια-δυο φορές και δεν διορθώνεται, είναι καλύτερα να παύσει να ασχολείται μαζί του και να τον αποκόψει.
Εδώ φθάσαμε στο τέλος του σύντομου ταξιδιού με οδηγό τον μέγα Απόστολο των εθνών Παύλο. Ακούσαμε τι λέγει για τις αιρέσεις και τον τρόπο της αντιμετωπίσεώς των. Θα το συνοψίσουμε και θα το επαναλάβουμε: μόνον η συνειδητή ένταξή μας στη μάνδρα της Εκκλησίας μας παρέχει ασφάλεια από τους λύκους-αιρετικούς, οι οποίοι μάλιστα πολλές φορές εμφανίζονται με ένδυμα προβάτου.
Ας ευχηθούμε ο καλός Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι, και εις επίγνωσιν αληθείας έλθείν 36, να φωτίζει με τις ευχές των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και πάντων των αγίων εμάς μεν να φυλάξουμε τον θησαυρό της πίστεως αγωνιζόμενοι και αγιαζόμενοι, τους δε μακράν της ποίμνης αιρετικούς και πλανωμένους να φωτίζει, ώστε να επιστρέψουν εν μετανοία στην αγκαλιά του στοργικού πατέρα, που τους περιμένει υπομονετικά.
________________
1. Β’ Κορ. 11, 28.
2. Ρωμ. 3, 29.
3. ‘Εφ. 2,5
4. Α’ Τιμ. 6, 3.
5. Α’ Τιμ. 6, 10.
6. Πρβλ. Α’ Τιμ. 1, 19.
7. Βλ. Καινή Διαθήκη, έκδ. Σωτήρ, 3-6-1993, σσ. 728
8. Α’ Κορ. 11, 12.
9. Κολ. 1, 8.
10. κνηθόμενοι την ακοήν, λέγει ο Απόστολος μας, γράφοντας στον μαθητή του Τιμόθεο (Β’ Τιμ. 4, 2).
11. Α’ Τιμ. 1, 3.
12. Εφ. 5, 6.
13. Β’ Κορ. 11, 13.
14. Φιλ. 1, 15.
15. Ρωμ. 16, 17-18.
16. Εφ. 4, 14.
17. Εβρ. 13, 9.
18. Εφ. 5, 7.
19. Εφ. 5, 11.
20. Γαλ. 1, 8.
21. Α’ Κορ. 10, 24).
22. Ματθ. 18, 12-13.
1. Β’ Κορ. 11, 28.
2. Ρωμ. 3, 29.
3. ‘Εφ. 2,5
4. Α’ Τιμ. 6, 3.
5. Α’ Τιμ. 6, 10.
6. Πρβλ. Α’ Τιμ. 1, 19.
7. Βλ. Καινή Διαθήκη, έκδ. Σωτήρ, 3-6-1993, σσ. 728
8. Α’ Κορ. 11, 12.
9. Κολ. 1, 8.
10. κνηθόμενοι την ακοήν, λέγει ο Απόστολος μας, γράφοντας στον μαθητή του Τιμόθεο (Β’ Τιμ. 4, 2).
11. Α’ Τιμ. 1, 3.
12. Εφ. 5, 6.
13. Β’ Κορ. 11, 13.
14. Φιλ. 1, 15.
15. Ρωμ. 16, 17-18.
16. Εφ. 4, 14.
17. Εβρ. 13, 9.
18. Εφ. 5, 7.
19. Εφ. 5, 11.
20. Γαλ. 1, 8.
21. Α’ Κορ. 10, 24).
22. Ματθ. 18, 12-13.
23. Κορ. 1, 28.
24. Β’ Τιμ. 2, 15.
25. Β’ Κορ. 8, 8.
26. Α’ Κορ. 9, 19-22.
27. Β’ Τιμ. 4, 2.
28. Β’ Κορ. 2, 6.
29. Α’ Κορ. 4, 18-21.
30. Α’ Τιμ. 5, 20.
31. Τίτ. 1, 10.
32. Τίτ. 2, 8.
33. Πρβλ. Εβρ. σ. 6.
34. Β’ Θεσσ. 3, 6.
35. Τίτ. 3, 10-11.
24. Β’ Τιμ. 2, 15.
25. Β’ Κορ. 8, 8.
26. Α’ Κορ. 9, 19-22.
27. Β’ Τιμ. 4, 2.
28. Β’ Κορ. 2, 6.
29. Α’ Κορ. 4, 18-21.
30. Α’ Τιμ. 5, 20.
31. Τίτ. 1, 10.
32. Τίτ. 2, 8.
33. Πρβλ. Εβρ. σ. 6.
34. Β’ Θεσσ. 3, 6.
35. Τίτ. 3, 10-11.
36. Πρβλ. Α’ Τιμ. 2,4 (Περιοδικό “ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ”, τεύχος 56)
Πηγή: alopsis.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)