''Η συνεχής μελέτη των θείων Γραφών είναι το φώς της ψυχής και μας προφυλάσσει από τα πάθη''.
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
Η πνευματική πτώση της παγκόσμιας χριστιανοσύνης έχει μία λύση κι αυτή είναι το άνωθεν ρητό του αγίου Ισαάκ. Μέσα σε μία πρόταση εμπεριέχει τόση γνώση και σοφία που αδυνατούμε να την αναπτύξουμε λόγω της πνευματικής μας πενίας και λόγω χώρου.
Ανακύπτουν κάποια ερωτήματα στα οποία πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και παραδείγματα προς μίμηση.
Γιατί οι σημερινοί Χριστιανοί είναι τόσο μακρυά από τους Χριστιανούς των πρώτων αιώνων; Γιατί τόσα σχίσματα, αιρέσεις, πλάνες, πάθη, πρωτεία εξουσίας και τιμής, ημερολατρεία, τυπολατρεία, προσωπολατρεία, ομάδες, διαιρέσεις, αυτόκλητοι δάσκαλοι και αυθεντίες; Γιατί τόση άγνοια εκ μέρους του λαού για το πιστεύω του και γιατί τα περιμένει όλα απ' το ιερατείο; Γιατί το ιερατείο έχει θέση εξουσίας στο ποίμνιο και όχι θέση διακονίας; Γιατί τόση πολυτέλεια αμφίων και πολυπλοκότητα τελετουργικών; Γιατί τόση κανονολογία και εμφάνιση προφητειών και προφητών που διαψεύδονται μονίμως;
Μήπως η απομάκρυνση από το πνεύμα των Γραφών γέννησε τόσα ξένα φαινόμενα και ανθρώπινες παραδόσεις που σκέπασαν την βιβλική διδαχή; Μήπως η καθημερινή ταπεινή μελέτη των Γραφών θα έφερνε ένα νέο φώς στην παγκόσμια Χριστιανοσύνη;
Μπορεί ένας ομιλητής που φορά άμφια έστω και λίγων χιλιάδων ευρώ να εμπνεύσει το ακροατήριο του, σε μία εποχή που οι νέοι ειδικώς δεν συγκινούνται απ' αυτά; Τί είδους πνευματική αναγέννηση μπορεί να επιφέρει μία ομιλία για την ταπείνωση, όταν ο ομιλητής κάθεται σε θρόνο, με μία μίτρα επί κεφαλής και κρατώντας μία ράβδο που αστράφτει; Ο ομιλητής που μονολογεί μπροστά σε ακροατήριο που μονίμως ακούει, ακούει, ακούει, καταφέρνει κάτι εκτός απ' το να έχει ακροατές; Καταφέρνει να κάνει τον κάθ' ένα που τον ακούει να πάει σπίτι του και να ζητήσει μ' όλη του την καρδιά, τον ζωντανό Ιησού να έρθει στη ζωή του και να τον κάνει ανακαινισμένη κτίση, ένα νέο άνθρωπο;
Δυστυχώς, εμείς από την παρακολούθηση των ομιλητών στο διαδίκτυο βλέπουμε πολλοί ρασοφόροι ομιλητές να είναι πλανεμένοι και μακράν της Αγίας Γραφής. Άλλοι προφητεύουν την έλευση του αντιχρίστου, άλλοι ερμηνεύουν την Αποκάλυψη με βάση λογικές της εποχής μας, άλλοι αρνούνται ιερές εικόνες που τιμούσαν άγιοι τόσων αιώνων και προσφάτως του αιώνος που μας πέρασε, όπως ο άγιος Νεκτάριος ο εν Αιγίνη. Άλλοι αλληλομαχούν για κανόνες και μυστήρια, άλλοι κάτι άλλο κοκ.
Αν δεν κάνουμε καθημερινή μελέτη των Γραφών, στη ψυχή μας υπάρχει σκοτάδι και πάθη. Ο άγιος Ισαάκ καθαρά μας το λέει πως αν μελετάμε την Γραφή θα έχουμε φώς και θα φυλαχθούμε από τα πάθη. Αν λοιπόν υπάρχει τόσο σκοτάδι τότε δεν υπάρχει μελέτη των Γραφών. Αν υπάρχουν πάθη τότε δεν υπάρχει εσωτερική εργασία μέσα μας. Δεν μελετάμε την Αγία Γραφή κάθε μέρα. Όχι τυπική ανάγνωση, αλλά με ταπείνωση και προσευχή, να ζητήσουμε να μας ανοίξει τα μάτια ο Κύριος να νιώσουμε τον λόγο του, να τον καταλάβουμε, να τον κάνουμε βίωμα μας και να τον έχουμε ζωντανό μέσα μας.
Αν είχαμε τον λόγο του Ιησού καθημερινό μας βίωμα, μαρτυρία προς όλους, αν είχαμε εργαστεί εσωτερικά στην καρδιά μας εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, του εγώ μας, θα είμασταν τόσο μακρυά από τον λόγο του Χριστού; ΌΧΙ.
Αλλά, το λάθος όλων μας είναι πως δεν θέλουμε να ματώσει η ψυχή μας για να συναντηθούμε με τον ταπεινό και φτωχό ξυλουργό της Ναζαρέτ, θέλουμε έτοιμη μασημένη τροφή από τους πολλούς πια, ομιλητές του διαδικτύου. Τρέχουμε ν' ακούσουμε τον τάδε ξακουστό γέροντα, τον πάτερ τάδε και τον πάτερ δείνα. Καλό κι αυτό, αλλά δεν αρκεί.
Βαριόμαστε να σκύψουμε μία ώρα την ημέρα να μελετήσουμε την Γραφή, τα λόγια του ίδιου του Θεού μας. Προτιμούμε ν' ακούμε διδασκαλίες ανθρώπων που κάποιες φορές δεν έχουν καμία σχέση με τα λόγια του Χριστού και δεν έχουμε ιδέα τί είπε ο Κύριος και σωτήρας μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συγκρίνουμε αν αυτά που λένε οι ιεροκήρυκες είναι λόγια δικά τους, λόγια του διαβόλου ή λόγια της Γραφής.
Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί ορθόδοξοι, δεν ξέρουν τί ν' απαντήσουν σ' αιρετικούς που τους χτυπούν την πόρτα και τους ρίχνουν το δηλητήριο της πλάνης τους. Διότι αντί να καθήσουν με ταπείνωση κι επιμονή να διαβάσουν τις Γραφές, αναπαύονται ν' ακούν τον αλάθητο πνευματικό τους ή τον τάδε πασίγνωστο ιεροκήρυκα.
Ποιός μιλά για αιώνια κόλαση; Ποιός μιλά για καθημερινή εξομολόγηση στον Κύριο; Ποιός διδάσκει τους αδελφούς να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να έχουν με τον Χριστό μία αληθινή κονωνία; Ποιός διδάσκει την καρδιακή προσευχή για την οποία οι νηπτικοί πατέρες έχυσαν αίμα και ιδρώτα να την μάθουν και να μας την διδάξουν με τα συγγράμματα τους;
Φώς οι Γραφές κι όσο τις έχουμε στο ράφι να σκονίζονται, τόσο σκονίζονται οι ψυχές μας απ' το σκοτάδι της πλάνης. Και δυστυχώς πολλές φορές την πλάνη την διδάσκουν ρασοφόροι αδόκιμοι στην Γραφή και τον αιώνιο πλούτο της.
Ταπείνωση, προσευχή για φωτισμό, έργα αγάπης είναι μία καλή αρχή για να έρθουμε κοντά στον Ιησού.
Η δόξα και η προσκύνηση ανήκουν μόνο στον ένα αληθινό Θεό, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα.
Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
Η πνευματική πτώση της παγκόσμιας χριστιανοσύνης έχει μία λύση κι αυτή είναι το άνωθεν ρητό του αγίου Ισαάκ. Μέσα σε μία πρόταση εμπεριέχει τόση γνώση και σοφία που αδυνατούμε να την αναπτύξουμε λόγω της πνευματικής μας πενίας και λόγω χώρου.
Ανακύπτουν κάποια ερωτήματα στα οποία πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και παραδείγματα προς μίμηση.
Γιατί οι σημερινοί Χριστιανοί είναι τόσο μακρυά από τους Χριστιανούς των πρώτων αιώνων; Γιατί τόσα σχίσματα, αιρέσεις, πλάνες, πάθη, πρωτεία εξουσίας και τιμής, ημερολατρεία, τυπολατρεία, προσωπολατρεία, ομάδες, διαιρέσεις, αυτόκλητοι δάσκαλοι και αυθεντίες; Γιατί τόση άγνοια εκ μέρους του λαού για το πιστεύω του και γιατί τα περιμένει όλα απ' το ιερατείο; Γιατί το ιερατείο έχει θέση εξουσίας στο ποίμνιο και όχι θέση διακονίας; Γιατί τόση πολυτέλεια αμφίων και πολυπλοκότητα τελετουργικών; Γιατί τόση κανονολογία και εμφάνιση προφητειών και προφητών που διαψεύδονται μονίμως;
Μήπως η απομάκρυνση από το πνεύμα των Γραφών γέννησε τόσα ξένα φαινόμενα και ανθρώπινες παραδόσεις που σκέπασαν την βιβλική διδαχή; Μήπως η καθημερινή ταπεινή μελέτη των Γραφών θα έφερνε ένα νέο φώς στην παγκόσμια Χριστιανοσύνη;
Μπορεί ένας ομιλητής που φορά άμφια έστω και λίγων χιλιάδων ευρώ να εμπνεύσει το ακροατήριο του, σε μία εποχή που οι νέοι ειδικώς δεν συγκινούνται απ' αυτά; Τί είδους πνευματική αναγέννηση μπορεί να επιφέρει μία ομιλία για την ταπείνωση, όταν ο ομιλητής κάθεται σε θρόνο, με μία μίτρα επί κεφαλής και κρατώντας μία ράβδο που αστράφτει; Ο ομιλητής που μονολογεί μπροστά σε ακροατήριο που μονίμως ακούει, ακούει, ακούει, καταφέρνει κάτι εκτός απ' το να έχει ακροατές; Καταφέρνει να κάνει τον κάθ' ένα που τον ακούει να πάει σπίτι του και να ζητήσει μ' όλη του την καρδιά, τον ζωντανό Ιησού να έρθει στη ζωή του και να τον κάνει ανακαινισμένη κτίση, ένα νέο άνθρωπο;
Δυστυχώς, εμείς από την παρακολούθηση των ομιλητών στο διαδίκτυο βλέπουμε πολλοί ρασοφόροι ομιλητές να είναι πλανεμένοι και μακράν της Αγίας Γραφής. Άλλοι προφητεύουν την έλευση του αντιχρίστου, άλλοι ερμηνεύουν την Αποκάλυψη με βάση λογικές της εποχής μας, άλλοι αρνούνται ιερές εικόνες που τιμούσαν άγιοι τόσων αιώνων και προσφάτως του αιώνος που μας πέρασε, όπως ο άγιος Νεκτάριος ο εν Αιγίνη. Άλλοι αλληλομαχούν για κανόνες και μυστήρια, άλλοι κάτι άλλο κοκ.
Αν δεν κάνουμε καθημερινή μελέτη των Γραφών, στη ψυχή μας υπάρχει σκοτάδι και πάθη. Ο άγιος Ισαάκ καθαρά μας το λέει πως αν μελετάμε την Γραφή θα έχουμε φώς και θα φυλαχθούμε από τα πάθη. Αν λοιπόν υπάρχει τόσο σκοτάδι τότε δεν υπάρχει μελέτη των Γραφών. Αν υπάρχουν πάθη τότε δεν υπάρχει εσωτερική εργασία μέσα μας. Δεν μελετάμε την Αγία Γραφή κάθε μέρα. Όχι τυπική ανάγνωση, αλλά με ταπείνωση και προσευχή, να ζητήσουμε να μας ανοίξει τα μάτια ο Κύριος να νιώσουμε τον λόγο του, να τον καταλάβουμε, να τον κάνουμε βίωμα μας και να τον έχουμε ζωντανό μέσα μας.
Αν είχαμε τον λόγο του Ιησού καθημερινό μας βίωμα, μαρτυρία προς όλους, αν είχαμε εργαστεί εσωτερικά στην καρδιά μας εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, του εγώ μας, θα είμασταν τόσο μακρυά από τον λόγο του Χριστού; ΌΧΙ.
Αλλά, το λάθος όλων μας είναι πως δεν θέλουμε να ματώσει η ψυχή μας για να συναντηθούμε με τον ταπεινό και φτωχό ξυλουργό της Ναζαρέτ, θέλουμε έτοιμη μασημένη τροφή από τους πολλούς πια, ομιλητές του διαδικτύου. Τρέχουμε ν' ακούσουμε τον τάδε ξακουστό γέροντα, τον πάτερ τάδε και τον πάτερ δείνα. Καλό κι αυτό, αλλά δεν αρκεί.
Βαριόμαστε να σκύψουμε μία ώρα την ημέρα να μελετήσουμε την Γραφή, τα λόγια του ίδιου του Θεού μας. Προτιμούμε ν' ακούμε διδασκαλίες ανθρώπων που κάποιες φορές δεν έχουν καμία σχέση με τα λόγια του Χριστού και δεν έχουμε ιδέα τί είπε ο Κύριος και σωτήρας μας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην μπορούμε να συγκρίνουμε αν αυτά που λένε οι ιεροκήρυκες είναι λόγια δικά τους, λόγια του διαβόλου ή λόγια της Γραφής.
Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί ορθόδοξοι, δεν ξέρουν τί ν' απαντήσουν σ' αιρετικούς που τους χτυπούν την πόρτα και τους ρίχνουν το δηλητήριο της πλάνης τους. Διότι αντί να καθήσουν με ταπείνωση κι επιμονή να διαβάσουν τις Γραφές, αναπαύονται ν' ακούν τον αλάθητο πνευματικό τους ή τον τάδε πασίγνωστο ιεροκήρυκα.
Ποιός μιλά για αιώνια κόλαση; Ποιός μιλά για καθημερινή εξομολόγηση στον Κύριο; Ποιός διδάσκει τους αδελφούς να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να έχουν με τον Χριστό μία αληθινή κονωνία; Ποιός διδάσκει την καρδιακή προσευχή για την οποία οι νηπτικοί πατέρες έχυσαν αίμα και ιδρώτα να την μάθουν και να μας την διδάξουν με τα συγγράμματα τους;
Φώς οι Γραφές κι όσο τις έχουμε στο ράφι να σκονίζονται, τόσο σκονίζονται οι ψυχές μας απ' το σκοτάδι της πλάνης. Και δυστυχώς πολλές φορές την πλάνη την διδάσκουν ρασοφόροι αδόκιμοι στην Γραφή και τον αιώνιο πλούτο της.
Ταπείνωση, προσευχή για φωτισμό, έργα αγάπης είναι μία καλή αρχή για να έρθουμε κοντά στον Ιησού.
Η δόξα και η προσκύνηση ανήκουν μόνο στον ένα αληθινό Θεό, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου