Ομιλία Αρχιεπίσκοπου Αθηνών Ιερώνυμου Β΄ Χειροτονία Μητροπολίτη Καστορίας κ. Καλλινίκου. Σχόλια 3ο μέρος.

Ο άγιος επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης ο ομολογητής, μαζί με άλλους δύο επισκόπους, τον Ελευθερουπόλεως Αμβόσιο και τον Παραμυθίας Παύλο, καθώς και ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης και άλλοι αγιορείτες, όταν διέκοψαν το μνημόσυνο του Αθηναγόρα του Α', διότι προχώρησε μαζί με τον Ρώμης Παύλο τον ΣΤ', σε άρση αναθεμάτων μεταξύ Κων/πόλεως και Ρώμης στις 7 Δεκεμβρίου του 1965, δεν ήξεραν τί έκαναν; Το πνευματικό τέκνο του οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, ο πατήρ Χαράλαμπος ο οποίος δεν μνημνόνευε όταν ήταν στη Νέα Σκήτη, τον επίσκοπο Κων/πόλεως δεν ήξερε τί έκανε; Πολύ ορθώς γνώριζαν την οδό της αποτειχίσεως και αυτήν εφήρμοσαν έναντι του προσώπου του αιρετικού Αθηναγόρα. Γιατί σήμερα οι επίσκοποι ίσως όχι όλοι, δεν θέλουν την αποτείχιση; Αυτή την οδό μας άφησαν παρακαταθήκη οι άγιοι και αυτή πρέπει να εφαρμόζουμε όταν εντός των μελών του σώματος του Χριστού εξαπλώνεται η όποια δογματική ή εκκλησιολογική αίρεση, από τους επισκόπους όπως συνήθως...

Συνεχίζοντας ο Αθηνών τον λόγο του λέει, ''Η ενότητα της εκκλησίας είναι πάνω απ' όλα γιατί αυτή η ενότητα στηρίζει την αληθινή πίστη και το πιστεύω το δικό σου και το πιστεύω το δικό μου.'' Πράγματι η ενότητα της εκκλησίας είναι πάνω απ' όλα αλλά η ενότητα εν Χριστώ, η ενότητα εν αγάπη και αληθεία. Όχι η ενότητα με τον αιρεσιάρχη πάπα Ρώμης, τον παναιρετικό Κων/πόλεως Βαρθολομαίο, σύμφωνα με τον αείμνηστο θεολόγο Νικόλαο Σωτηρόπουλο. Αυτή την ενότητα δεν την θέλει ο Κύριος, την αποστρέφεται διότι είναι ενότητα βασισμένη στην αίρεση και την πλάνη. 

 

Η ενότητα που στηρίζει την αληθινή πίστη είναι η εν Χριστώ ενότητα και όχι η ενότητα με βάση την τυφλή υπακοή σ' επισκόπους που ασχολούνται με ζητήματα που δεν είναι της αρμοδιότητος τους. Διότι οι επίσκοποι δεν είναι υπεύθυνοι για ζητήματα ιατρικής, αυτά τα θέματα είναι των ειδικών επιστημόνων και δεν επιτρέπεται να λαμβάνουν θέση ρασοφόροι πιστοί. Εκτός κι αν έχουν σπουδάσει και ασκήσει την ιατρική επιστήμη, αλλά και πάλι θα πρέπει λόγω της διακονίας τους να έχουν λόγο αγαπητικό, ενωτικό, όχι καταναγκαστικό και πιεστικό σε όποιο θέμα ιατρικής φύσεως. Ακόμη και για μία απλή χορήγηση κατασταλτικού φαρμάκου σε ασθενή εντός νοσοκομείου, έχει το δικαίωμα ο ίδιος ο ασθενής ή κάποιος συγγενής αν ο ασθενής δεν είναι εις θέσιν να επικοινωνεί με τον περιβάλλον, να δώσει ή όχι συναίνεση για την χορήγηση του. (Ο γράφων μιλά εκ πείρας)

 

Στο ευαγγέλιο του Ιωάννη κεφ. 5, στ. 1-9, καταγράφεται η θεραπεία του παραλύτου στη Βηθεσδά. Στα Ιεροσόλυμα υπήρχε την εποχή του Κυρίου μας, μία δεξαμενή με πέντε στοές η οποία ονομαζόταν Βηθεσδά. Εκεί βρισκόταν ένας κατάκοιτος 38 χρόνια και ο Κύριος τον ρώτησε, ''Θέλεις να γίνεις καλά;'' Όταν ο ίδιος ο Θεάνθρωπος σεβάστηκε το αυτεξούσιο του ασθενούς κατάκοιτου και τον ρώτησε αν θέλει να γίνει καλά, με ποιο δικαίωμα κάποιοι σημερινοί επίσκοποι πιέζουν να προβούν σε ιατρική πράξη πρεσβύτεροι ή και άλλοι πιστοί, οι οποίοι ίσως φοβούνται, ίσως έχουν ακούσει ή δει άλλους που είχαν περενέργειες και δεν θέλουν να κάνουν το βήμα; Ακολουθούν το παράδειγμα του Χριστού μας οι επίσκοποι εκείνοι που ασκούν πιέσεις και μιλούν εναντίον όσων δεν θέλουν; Άλλο έπραξε ο Κύριος και άλλα είδαμε στις οθόνες μας να λένε και να κάνουν κάποιοι επίσκοποι. Μπορούμε να έχουμε πνευματική σχέση με αυτούς τους επισκόπους; Όχι. 

 

Υπακοή κάνουμε στο παράδειγμα του Κυρίου, που μας παραδόθηκε μέσα απ' την Αγία Γραφή, δεν κάνουμε υπακοή σε ανθρώπινες παραδόσεις, επινοήσεις ανθρώπων. Το ότι ονομάζονται αρχιεπίσκοποι, πατριάρχες ή μητροπολίτες δεν συνεπάγεται πως κατέχουν το αλάθητο, ανθρωποι είναι και μόνο αν συμφωνούν τα λόγια και οι πράξεις τους με την Γραφή, έχουμε πνευματική κοινωνία μαζί τους. Η δε διακοπή κοινωνίας μαζί τους δεν έχει προσωπικά ή εμπαθή κίνητρα, αλλά κίνητρα συνειδησιακά. Με την διακοπή μάλιστα, εκφράζουμε την έμπρακτη ευαγγελική αγάπη μας προς το πρόσωπο αυτών, επιθυμώντας να τους αφυπνίσουμε και να τους κινητοποιήσουμε να επιστρέψουν στην οδό του ευαγγελίου, σε όσα έπραξε και δίδαξε ο σωτήρας μας Χριστός. Όταν το παιδί πάει προς τον δρόμο που περνούν αυτοκίνητα και ο πατέρας ή η μητέρα του φωνάζουν, δεν το μισούν, αντιθέτως επειδή το αγαπούν και δεν θέλουν το κακό του γι' αυτό το μαλώνουν.

Άλλη είναι η ενότητα λοιπόν εν Χριστώ και άλλη η ενότητα όπως μάλλον την εννοεί ο Αθηνών, δηλαδή, ενότητα με υπακοή στην σύνοδο επισκόπων ό,τι κι αν πρεσβεύει η σύνοδος αυτή. Τέτοια ενότητα δεν είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε και εμείς ως συνάθροιση πιστών δεν θέλουμε να έχουμε.

Εν συνεχεία ο Αθηνών Ιερώνυμος θίγει το πρόβλημα της από-ιεροποίησης, ''Οι ανάγκες των καιρών μας, η πατρίδα μας, η κοινωνία μας, η από-ιεροποίησις, που τόσο ωραία είπες, των πάντων γύρω μας, είτε λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται νεότητα, είτε λέγεται παιδεία, είτε λέγεται στρατός, είτε λέγεται αυτή η μανία της από-ιεροποιήσεως, δεν απαντιέται, κι ούτε αντιμετωπίζεται με κανέναν άλλο τρόπο παρά με αυτά που εσύ μας υπεγράμμισες σήμερα, το πιστεύω, την πίστη μας, τις ρίζες μας, την βάση μας, κι εμείς υπάκουοι σ' αυτά. Μπορούμε να παρεκκλίνουμε μέσα μας, μπορούμε να 'χουμε άλλες πολλές φορές, δεν βιαζόμαστε, υπακούμε στο θέλημα της ιεράς συνόδου της εκκλησίας.'' 

Αυτή η από-ιεροποίηση για την οποία μιλά ο αρχιεπίσκοπος είναι συνέπεια και της στάσης κάποιων εκ των επισκόπων και πρεσβυτέρων τα τελευταία χρόνια σε θέματα που καίνε τις καρδιές των ανθρώπων, των απίστων αλλά και των πιστών, των θερμών αλλά και των χλιαρών. Όταν τα κηρύγματα με ρίζες φιλοκαλικές έχουν σχεδόν εκλείψει, όταν οι άνεργοι βλέπουν επισκόπους με τα εγκόλπια τους δίπλα στους πολιτικούς και τους ενοχλεί αυτή η συμπόρευση. Όταν πολλοί επίσκοποι συμπροσεύχονται με αρνητές του Θεανθρώπου Χριστού, βουδιστές, ιουδαίους, μουσουλμάνους... μιλά ο αρχιεπίσκοπος για από-ιεροποίηση; Πρεσβύτεροι κηρύττουν νοησιαρχικά, συναισθηματικά και φιλοσοφικά κηρύγματα, γίνονται λαοφιλείς διότι δυστυχώς δεν φρόντισαν οι ρασοφόροι πιστοί να κατηχήσουν τους μή ρασοφόρους πιστούς, τί είναι ευαγγελικό φιλοκαλικό κήρυγμα, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, και μετά οι πιστοί αυτόν που πριν θαύμαζαν γιατί μιλούσε με κοσμικό τρόπο και τους γλύκαινε τ' αυτιά, τον βλέπουν ν' αποβάλλει το ράσο και απογοητεύονται. Τόσα χρόνια όμως αυτός ο πρεσβύτερος κήρυττε με την άδεια επισκόπων τα επιφανειακά κηρύγματα του. 

Η κοινωνία ολοένα δαιμονοποιείται, οι πάσης φύσεως αμαρτίες της σαρκός εκτός και εντός γάμου, έχουν εξαπλωθεί σχεδόν παντού, νομοθετούνται δεκαετίες ήδη, αντιχριστιανικοί νόμοι και οι επίσκοποι, εκτός κάποιων περιπτώσεων, έχουν σταματήσει να κηρύττουν θέτοντας το πνευματικό μαχαίρι του θείου λόγου στην ουσία του προβλήματος. Η ουσία είναι ότι οι πιστοί στην πλειοψηφία τους έχουν μαζί με την εκκλησιαστική διοίκηση εκκοσμικευθεί. Όταν ο ρασοφόρος πιστός, είτε είναι επίσκοπος είτε πρεσβύτερος, ενδύεται με άμφια που κοστίζουν μερικούς μισθούς ενός εργαζομένου, αυτό όσο κι αν πολλοί δεν θέλουν να το καταλάβουν ενοχλεί πολλούς πιστούς, (ο γράφων έχει πείρα του σκανδαλισμού αυτού που προκαλούν τα πολυτελή άμφια), αλλά και δίνει αφορμή στους απίστους να μιλούν εναντίον του Χριστού μας, ο οποίος ήταν ενδεδυμένος με τα απλά πτωχικά ρούχα της εποχής του και δεν φορούσε ούτε μίτρες στο κεφάλι, ούτε δύο εγκόλπια στο στήθος, ούτε αυτοκρατορικό σάκο. Αυτό δεν είναι από-ιεροποίηση; Και από 'κεί ξεκινά και η από-ιεροποίηση του υπολοίπου ιστού της πρώην ορθόδοξης ελληνικής κοινωνίας. Τί να εμπνεύσει έναν άνεργο ή αδύναμο στην πίστη, η όψη του επισκόπου ή πρεσβυτέρου που τα άμφια του είναι δύο, τρεις ίσως και πέντε και οκτώ μισθοί; Από τί να εμπνευστεί ο πιστός όταν βλέπει τον εφημέριο του ναού του να φορά σταυρό που κοστίζει ο πιο φτηνός 400 ευρώ; Δεν είναι αυτή η πίστη μας, δεν είναι αυτές οι ρίζες μας. Οι ρίζες μας είναι το ευαγγέλιο που μας διδάσκει την απλότητα, την λιτότητα στη ζωή μας, όσα δηλαδή έκανε και δίδαξε ο Κύριος μας. Ρίζες μας είναι οι απόστολοι οι οποίοι ταξίδευαν στην τότε ειδωλολατρική αυτοκρατορία για να κερδίσουν μία ψυχή για τον Χριστό μας, δεν ήταν κλεισμένοι στον δικό τους κόσμο. Εξαιρέσεις πάντα υπάρχουν, αλλά πού είναι οι εποχές που εξέλεγαν επισκόπους απ' τα μοναστήρια, απ' τους ερημίτες, απ' τους ταπεινούς και ρακένδυτους μοναχούς που είχαν περάσει απ' την υπακοή και την καταπάτηση του εγώ τους;

Για να ευαγγελισθεί και πάλι ο λαός μας, και οι ξένοι που ήρθαν στην πατρίδα μας να γνωρίσουν τον αληθινό τριαδικό Θεό, θα πρέπει να αλλάξουν οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι πλεύση, να επιστρέψουμε όλοι στο ευαγγέλιο εμπράκτως, να ασχολούνται οι επίσκοποι μόνο με την διακονία τους που είναι η πνευματική επιστήμη και όχι η ιατρική και τότε δεν θα ανατριχιάζουν κάποιοι ακούγωντας την λέξη ''αποτείχιση''. Να αποχωρήσουν όσοι θέλουν να ονομάζονται ορθόδοξοι από το οικουμενικό κίνημα της θρησκευτικής παγκοσμιοποίησης, δηλαδή το παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών, και όλα τα διαθρησκευτικά δαιμονικά συμβούλια και συμπροσευχές, και τότε η λέξη ''αποτείχιση'' δεν θα τους προκαλεί καμία ανατριχίλα. Να σταματήσουν κάποιοι να μιλούν για ψεκασμένους, αναφερόμενοι σ' εκείνους που έχουν άλλη άποψη, να αναπτύξουν τα επιχειρήματα τους χωρίς απαξιωτικές εκφράσεις, να σταματήσουν να πιέζουν για θέματα ιατρικής φύσης είτε πρεσβυτέρους, είτε επισκόπους, είτε άλλους πιστούς, να σταματήσουν να μιλούν για αργία σε όσους πρεσβυτέρους διαφωνούν για θέματα ιατρικά, άλλωστε δεν προβλέπεται από το κανονικό δίκαιο της εκκλησίας ο επίσκοπος να θέτει σε αργία πρεσβύτερο επειδή διαφωνεί σε θέμα ιατρικό... Να σταματήσουν τα συνοδικά δικαστήρια για τέτοιου είδους ζητήματα, να κοιτάξουν να πλησιάσουν τους πιστούς που διψούν για ευαγγέλιο και παράδειγμα ζωής, και αυτό σιγουρα δεν θα το πετύχουν με το να φορούν ενδύματα εποχής βυζαντίου, και με το να αποφαίνονται για θέματα πέραν των πνευματικών τους καθηκόντων όπως τα ιατρικά.

Να σταματήσουν κάποιοι να κηρύττουν τον επισκοποκεντρισμό. Έχουν φτάσει κάποιοι ρασοφόροι να πιστεύουν και να κηρύττουν ότι όταν δεν μνημονεύεται όνομα επισκόπου στην θεία λειτουργία η λειτουργία είναι άκυρη. Αυτό το χαρακτήριζε ο αείμνηστος και άγιος γέρων Νικόδημος Μπιλάλης, ''αίρεση αιρέσεων''. Όταν κι αν αλλάξουν πορεία οι πιστοί, ρασοφόροι και μή, δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα αποτειχίσεων. Αλλιώς σίγουρα, συνεχώς όλο και κάποιοι πρεσβύτεροι και άλλοι πιστοί, θα αποτειχίζονται απογοητευμένοι ή λόγω συνειδησιακού προβλήματος. Έτσι θα αρθεί η από-ιεροποίηση και όχι με την υπακοή στη σύνοδο επισκόπων είτε η σύνοδος ακολουθεί τα βήματα των αποστόλων είτε όχι.

Κλείνωντας τα σχόλια μας να ευχηθούμε καλή μετάνοια στους επισκόπους και πρεσβυτέρους, στους μοναχούς και όλους εν γένει τους πιστούς στον Χριστό μας, ορθοδόξους χριστιανούς, και πρό πάντων σ' εμάς που θελήσαμε να καταθέσουμε τις θέσεις μας σε όσα είπε ο Αθηνών Ιερώνυμος με αγάπη και πνεύμα επίγνωσης πως εμείς είμαστε χειρότεροι όλων και δεν έχουμε διάθεση να παραστήσουμε τους πρωτόπλαστους. Από θλίψη και πόνο γράφουμε όσα γράφουμε. 

Δόξα στον άγιο τριαδικό Θεό, Πατέρα, Υιό και Άγιο Πνεύμα.

Αμήν!