Ομιλία Αρχιεπίσκοπου Αθηνών Ιερώνυμου Β΄ Χειροτονία Μητροπολίτη Καστορίας κ. Καλλινίκου. Σχόλια 2ο μέρος.

Μιλώντας ο αρχιεπίσκοπος εν συνεχεία λέει, ''Υπάρχει μία φράσις, πολλοί βέβαια την ακούνε κι ανατριχιάζουν και δεν την θέλουν. Υπάρχει μία λέξις που όμως κυριολεκτεί, ''αποτειχίζομαι''. Αυτός λοιπόν που διαφωνεί και δεν θέλει να τηρήσει την γραμμή της εκκλησίας, της ιεράς συνόδου, έρχεται και λέει, αυτά που έχω είναι δικά μου πιστεύματα, αλλά όμως οφείλω υπακοή στην εκκλησία. Επομένως σας δίνω ένα χαρτί και σας λέω, αποτειχίζομαι κι απο 'δώ και πέρα κάνω ιδιωτική ζωή, κάνω αυτό που θέλω. Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα μας φέρεις σε τέτοια δυσκολία, πιστεύω ότι ποτέ δεν θα διαλέξεις έναν τέτοιο δρόμο και μ' έναν τέτοιο τρόπο θα υποστηρίξεις τις οποιεσδήποτε θέσεις σας. Η ενότητα της εκκλησίας είναι πάνω απ' όλα γιατί αυτή η ενότητα στηρίζει την αληθινή πίστη και το πιστεύω το δικό σου και το πιστεύω το δικό μου. Αυτές οι σκέψεις πρέπει να επικρατούν και σ' αυτούς που ανεβαίνουν σήμερα τα σκαλιά του θυσιαστηρίου κι ανέβηκαν και χθες και θ' ανέβουν κι αύριο αλλά και αυτούς που υπηρετούμε. Οι ανάγκες των καιρών μας, η πατρίδα μας, η κοινωνία μας, η από-ιεροποίησις, που τόσο ωραία είπες, των πάντων γύρω μας, είτε λέγεται οικογένεια, είτε λέγεται νεότητα, είτε λέγεται παιδεία, είτε λέγεται στρατός, είτε λέγεται αυτή η μανία της από-ιεροποιήσεως, δεν απαντιέται, κι ούτε αντιμετωπίζεται με κανέναν άλλο τρόπο παρά με αυτά που εσύ μας υπεγράμμισες σήμερα, το πιστεύω, την πίστη μας, τις ρίζες μας, την βάση μας, κι εμείς υπάκουοι σ' αυτά. Μπορούμε να παρεκκλίνουμε μέσα μας, μπορούμε να 'χουμε άλλες πολλές φορές, δεν βιαζόμαστε, υπακούμε στο θέλημα της ιεράς συνόδου της εκκλησίας.''

Ομολογεί ο αρχιεπίσκοπος πως υπάρχει μία λέξη που κάποιοι όταν την ακούν ανατριχιάζουν, αυτή η λέξη κυριολεκτεί και αναφέρει την λέξη, ''αποτειχίζομαι''. Όταν ανατριχιάζουν όσοι ακούν αυτήν την λέξη, αν είναι γνώστες των αποτειχίσεων των αγίων πατέρων και οι ίδιοι οι ανατριχιάζοντες ορθοδοξούν, γιατί να ανατριχιάζουν; Επιπλέον ο αρχιεπίσκοπος με την αναφορά του στην ανατριχίλα κάποιων στο άκουσμα της λέξεως αυτής ομολογεί, ίσως χωρίς να το καταλαβαίνει, πόση δύναμη έχει η αποτείχιση όταν βεβαίως γίνεται με τον πατερικό τρόπο, όπως διαβάζουμε ότι τον εφήρμοσαν οι ομολογητές και άγιοι πιστοί, σε καιρούς που εντός της εκκλησίας εμφανίστηκαν αιρετικοί που δίδασκαν νέα ευαγγέλια και κενές θεολογίες.

Η εκκλησιαστική ιστορία αρχής γενομένης από την εποχή των αποστόλων, έχει πάρα πολλά παραδείγματα προς μίμιση, της στάσεως που κράτησαν οι ορθόδοξοι όταν εντός εκκλησίας εμφανίζοντο ως συνήθως επίσκοποι και πρεσβύτεροι αιρετικοί και αθεολόγοι. Γιατί λοιπόν να ανατριχιάζουν οι ανατριχιάζοντες; Δεν δέχονται την ορθόδοξη στάση της αποτειχίσεως όσων δεν θέλουν να συμπορεύονται με τους επισκόπους τους όταν αυτοί κηρύττουν αιρέσεις, πλάνες εκκλησιολογικές και δογματικές, αντιβιβλικές τoποθετήσεις; Τα παραδείγματα τόσων αγίων, γνωστών και αγνώστων, που τηρούσαν αποστάσεις από αιρετικούς επισκόπους και πρεσβυτέρους πριν ακόμη αυτοί δικαστούν από αρμόδια συνοδικά δικαστήρια, τα ξεχνούν, τα παραβλέπουν ή δεν θέλουν να τα ξέρει ο λαός του Θεού; (Λαός του Θεού είναι όλοι οι ορθοδόξως βεβαπτισμένοι πιστοί, είτε έχουν διακονία επισκόπου, πρεσβυτέρου, διακόνου, μοναχού, επιτρόπου, διανομέα υλικής βοήθειας σε αναξιοπαθούντες συνανθρώπους μας ή αδελφούς στην πίστη, αφοσιωμένων στην προσευχή για τους άλλους και λοιποί. Ενώπιον του Κυρίου θα κριθούμε όλοι ως ίσοι και αναλόγως της διακονίας που μας δώθηκε εντός του σώματος του. Δεν έχουν περισσότερη χάρη οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι, επειδή έτσι έχει μάθει να ακούει το ποίμνιο. Έχουν άλλο χάρισμα διακονίας, όχι πιο πολλή χάρη. Πολλοί επίσκοποι και πρεσβύτεροι θα είναι στην αφάνεια της κολάσεως και πολλοί κακώς αποκαλούμενοι λαϊκοί, θα βρίσκονται μέσα στο άκτιστο φώς του τριαδικού Θεού. Στην πραγματικότητα όλοι είμαστε λαϊκοί, αφού όλοι αποτελούμε τον λαό του Θεού, άρα λαϊκοί. Απλώς άλλοι είναι λαϊκοί με διακονία επισκόπου, άλλοι με διακονία πρεσβυτέρου κλπ. Έτσι ακριβώς πολύ ορθώς το έθεσε σε μία ομιλία του ο υπαγόμενος στο πατριαρχείο Μόσχας, μακαριστός επίσκοπος Σουρόζ, Αντώνιος Bloom +2003. Δείτε στην ομιλία του από το 1' και 50'' μέχρι το 6' εδώ. (https://www.youtube.com/watch?v=ujO1XmEluSU) λέει επιπλέον πως δεν τελεί ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος την θεία λειτουργία αλλά ο Χριστός. Έτσι έρχεται σε πλήρη αρμονία με τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ο οποίος γράφει πως οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι όταν τελούν την θεία λειτουργία απλώς δανείζουν τα χέρια και το στόμα τους!

Δείτε το βίντεο με τον επίσκοπο Αντώνιο Bloom, να μιλά για την εμπειρία που είχε κατά την διάρκεια της θείας λειτουργίας και ομολογεί ότι λειτουργός είναι ο Χριστός εδώ (https://www.youtube.com/watch?v=OldVGsxHtpY)

Λέει ο αρχιεπίσκοπος πως όποιος διαφωνεί και δεν θέλει να τηρήσει την γραμμή της εκκλησίας, της ιεράς συνόδου, έρχεται και λέει αυτά είναι δικά μου πιστεύματα αλλά οφείλω υπακοή στην εκκλησία. Με τον τρόπο που τα εκφράζει ο αρχ/πος συγχέει αρκετά τις έννοιες, άλλο είναι η εκκλησία του Χριστού και άλλο είναι η σύνοδος των επισκόπων μίας γεωγραφικής τοπικής εκκλησίας ή και όλων των συνόδων των τοπικών εκκλησιών μαζί. Πολλές σύνοδοι επισκόπων στο διάβα της ιστορίας της εκκλησίας, θέσπισαν δόγματα και κανόνες εναντίον της Αγίας Γραφής. Όταν κάποιος αναφέρει την λέξη σύνοδος μαζί με την λέξη εκκλησία δίνει την εντύπωση σε όσους δεν γνωρίζουν πως η σύνοδος είναι η εκκλησία. Λάθος, εκκλησία είμαστε όλοι μαζί, και σύνοδος είναι οι επίσκοποι που αποτελούν την σύνοδο των επισκόπων μίας γεωγραφικής τοπικής εκκλησίας.

 

Όταν ο αρχιεπίσκοπος λέει, ''Αυτός λοιπόν που διαφωνεί και δεν θέλει να τηρήσει την γραμμή της εκκλησίας, της ιεράς συνόδου, έρχεται και λέει, αυτά που έχω είναι δικά μου πιστεύματα, αλλά όμως οφείλω υπακοή στην εκκλησία.'', συγχέει δύο διαφορετικά πράγματα, την εκκλησία του Χριστού, στην οποία όλοι ανήκουμε και η οποία έχει κεφαλή μόνο τον Χριστό, στον οποίον πρέπει να υπακούμε τυφλά, και την ιερά σύνοδο (των επισκόπων) η οποία πάρα πολλές φορές στα σχεδόν 1800 χρόνια εκκλησιαστικής ιστορίας συγκλήσεως συνόδων, στάθηκε απέναντι στον Χριστό και το σώμα του, δηλ. την εκκλησία του, τους ορθοδόξους πιστούς, και αντί για ιερά σύνοδος απεδείχθη μιαρά, πχ οι εικονομαχικές σύνοδοι που καταφέρθηκαν εναντίον της τιμής ενώπιον των ιερών εικόνων δεν ήταν ιερές σύνοδοι, αλλά μιαρές. Η σύνοδος των επισκόπων που συνεκλήθη στη Ρωσία το 1666 και απεφάνθη να μην ζωγραφίζεται ο Άναρχος Πατήρ έλαβε αιρετική απόφαση, αφού ήρθε σε αντίθεση με την 7η οικουμενική σύνοδο, γι' αυτό και οι Ρώσοι δεν έκαναν υπακοή και συνέχιζαν να ζωγραφίζουν τον Θεό Πατέρα στην ιερά εικόνα του συνθρόνου της Αγίας Τριάδος.

 

Οπότε όταν παρακάτω λέει ο αρχιεπίσκοπος, ''αλλά όμως οφείλω υπακοή στην εκκλησία'', πολύ ορθώς το λέει αν εννοεί εκκλησία το σώμα των πιστών με κεφαλή τον Χριστό. Ναί, όντως αν εννοεί εκκλησία το σώμα των πιστών, τότε πρέπει να κάνουμε υπακοή διότι το σώμα των πιστών αν αυτό τηρεί την διδασκαλία της Αγίας Γραφής, τους δογματικούς όρους των οικουμενικών συνόδων και την διδαχή των αγίων πατέρων, την γνωστή πατερική συμφωνία, είναι η εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος την ημέρα της πεντηκοστής. Βεβαίως μιλούμε για τους πιστούς οι οποίοι μελετούν, ομολογούν και εφαρμόζουν την Γραφή, την δογματική ορθόδοξη πίστη, την διδαχή των αγίων, ζουν συνειδητή ευαγγελική ζωή και όχι τυπική με τον καθιερωμένο εκκλησιασμό, το γρήγορο σταυροκόπημα στο στήθος και περνούν την ζωή τους όπως οι λοιποί -άσχετοι με το ευαγγέλιο- συνάνθρωποι μας. Οι τυπικώς διαβιούντες ορθόδοξοι είναι ασθενή μέλη της εκκλησίας. Αν ο αρχιεπίσκοπος εννοεί εκκλησία την σύνοδο των επισκόπων τότε εκφράζεται αστόχως διότι η σύνοδος των επισκόπων δεν αποτελεί την καθολική εκκλησία, αλλά μέρος αυτής, το διοικητικό μέρος στο οποίο συμμετέχουν μόνο επίσκοποι και όχι και οι λοιποί πιστοί. Οι πιστοί, είτε επίσκοποι, είτε πρεσβύτεροι, είτε μοναχοί, είτε οι λοιποί, αποτελούν όλοι μαζί την καθολική εκκλησία και δεν είναι υποχρεωμένοι να κάνουν υπακοή στην σύνοδο των επισκόπων ή στον επίσκοπο της γεωγραφικής περιοχής τους, αν δεν τηρεί η σύνοδος ή ο επίσκοπος τους όσα υπεσχέθη κατά την χειροτονία του, δηλαδή τήρηση της ορθοδόξου πίστεως, των ιερών κανόνων, της ιεράς παραδόσεως των αγίων που στηρίζεται στην Γραφή. 

 

Όταν σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον μίας πρωτοφανούς για την εκκλησιαστική ιστορία αποστασίας των ορθοδόξων από την Αγία Γραφή, όταν η αποστασία έχει εισχωρήσει σχεδόν παντού, βλέπουμε τραγική χαλάρωση ορθοδοξίας και ορθοπραξίας εντός της ορθοδόξου εκκλησίας, Βλέπουμε τραγική χαλάρωση ορθοδοξίας και ορθοπραξίας εντός της ορθοδόξου εκκλησίας.βλέπουμε εδώ και δεκαετίες επισκόπους και πρεσβυτέρους να συμπορεύονται με αιρετικούς, να συμμετέχουν σε λειτουργίες αιρετικών συμπροσευχόμενοι, το έκαναν και οι επίσκοποι Κων/πόλεως, πατριάρχες, Αθηναγόρας με τον επίσκοπο Ρώμης πάπα Παύλο τον 6ο, ο Δημήτριος με τον Ρώμης Ιωάννη Παύλο τον 2ο και ο Βαρθολομαίος με τον ίδιον, ακόμη συλλείτουργο δεν έχει γίνει. Οι Δράμας Παύλος, Νεαπόλεως Βαρνάβας και ο ηγούμενος της αγιορειτικής μονής αγίου Διονυσίου Πέτρος, συμπροσεύχονται με μουσουλμανικό τρόπο με ιμάμη σε νεκροταφείο μουσουλμάνων στην Τραπεζούντα στον τάφο του παππού του Τούρκου επιχειρηματία Εφκάν Μπασκάν, δείτε το βίντεο εδώ (https://www.youtube.com/watch?v=de17ZT8rv6Q) όπου μετά το 4' και 20'' οι επίσκοποι και ο ηγούμενος σηκώνουν τα χέρια σε μουσουλμανική στάση προσευχής. Βλέπουμε επισκόπους να συμπροσεύχονται κάθε χρόνο στην Ασσίζη της Ιταλίας με μάγους, σαμάνους, βουδιστές, εβραίους, μουσουλμάνους, παπικούς, αγγλικανούς, σίχ, προτεστάντες, και στο κέντρο πάντα ο αιρεσιάρχης επίσκοπος Ρώμης, ο λεγόμενος και πάπας. 

 

Όταν είμαστε γνώστες όλων αυτών και πολλών άλλων εκπτώσεων εκ της ορθοδόξου πίστεως και εκκλησιολογίας, πολλών επισκόπων, είτε φέρουν τον τίτλο του μητροπολίτου, είτε του αρχιεπισκόπου, είτε του πατριάρχου, τους οφείλουμε υπακοή; Όχι, γι' αυτό για πρώτη φορά και τόσο επισήμως ο Αθηνών Ιερώνυμος ανέφερε την λέξη ''αποτείχιση''. Διότι η αποτείχιση είναι η αποστολική και πατερική ορθή στάση έναντι των αιρετικών που υπάρχουν εντός της εκκλησίας αλλά ακόμη δεν έχουν δικαστεί από αρμόδιο συνοδικό όργανο. Φοβούνται λοιπόν την αποτείχιση διότι ακόμη και όπως ως τώρα έχει ξεκινήσει μετά την σύνοδο του Κολυμβαρίου της Κρήτης, με διχασμούς και όχι ενιαίο μέτωπο αντίστασης των αποτειχισμένων, τους φέρνει σε δύσκολη θέση, αφού ο Αθηνών είπε στον Καστορίας Καλλίνικο ''Επομένως σας δίνω ένα χαρτί και σας λέω, αποτειχίζομαι κι απο 'δώ και πέρα κάνω ιδιωτική ζωή, κάνω αυτό που θέλω. Πιστεύω ότι ποτέ δεν θα μας φέρεις σε τέτοια δυσκολία, πιστεύω ότι ποτέ δεν θα διαλέξεις έναν τέτοιο δρόμο και μ' έναν τέτοιο τρόπο θα υποστηρίξεις τις οποιεσδήποτε θέσεις σας.'' Γιατί ο Αθηνών λέει πως πιστεύει πως ο νέος επίσκοπος Καστορίας δεν θα διαλέξει έναν τέτοιο δρόμο και τρόπο για να υποστηρίξει τις θέσεις του; Αυτόν τον τρόπο μας διδάσκει η Γραφή, οι απόστολοι και οι άγιοι πατέρες. Οι σημερινοί επίσκοποι γιατί δεν τον θέλουν; Είναι λοιπόν απέναντι από την Αγία Γραφή, τους αποστόλους τους αγίους, οι οποίοι όποτε εμφανιζόταν αίρεση εντός της εκκλησίας λάμβαναν αποστάσεις από τους κήρυκες της αίρεσης;