Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019
Ο Πάπας Φραγκίσκος «ευλογεί» ξόανο.
Η Pachamama είναι μια θεότητα που λατρεύεται από τους αυτόχθονες πληθυσμούς των Άνδεων. Είναι γνωστή ως η μητέρα της γης / του χρόνου. Στη μυθολογία των Ίνκα, η Pachamama είναι θεά της γονιμότητας και της συγκομιδής και προκαλεί σεισμούς. Είναι επίσης μια πανταχού παρούσα και ανεξάρτητη θεότητα που έχει τη δική της αυτοδύναμη και δημιουργική δύναμη να συντηρεί τη ζωή σ’ αυτή τη γη. Η Παχαμάμα είναι η μητέρα του Θεού Ήλιου και της μαμάς Κιλά, της θεάς του φεγγαριού. Λέγεται ότι είναι επίσης σύζυγος του Inti, του γιου της. Η λατρεία της έχει υιοθετηθεί και από οπαδούς της Νέας Εποχής.
Το βίντεο δείχνει μια ιθαγενή γυναίκα να πλησιάζει τον Φραγκίσκο με το ξύλινο άγαλμα. Υποκλίνονται ο ένας στον άλλο. Τότε αυτή ευλογεί τον εαυτό της. Ο Φραγκίσκος στη συνέχεια τη μιμείται και ευλογεί και αυτός τον εαυτό του. Εκείνη του σφίγγει το χέρι. Ο Φραγκίσκος φαίνεται να αγγίζει το άγαλμα και μετά να το «ευλογεί». Καθώς η γυναίκα γυρίζει για να φύγει, ένας άλλος ιθαγενής την προτρέπει να δώσει το άγαλμα στον Πάπα. Στη συνέχεια γυρίζει πίσω στον Φραγκίσκο και του δίνει το άγαλμα. Αυτός το λαμβάνει κάνοντας υπόκλιση.
Το Βατικανό αρνήθηκε να αναφέρει ποιο είναι το άγαλμα. Ένας επίσημος διερμηνέας στην εκκλησία της Σάντα Μαρία στην Τραψοντίνα, όπου είχαν τοποθετηθεί τα αγάλματα, επιβεβαίωσε ότι το άγαλμα ήταν η «Pachamama», η «μητέρα, που νοιάζεται για τη ζωή, που δίνει τροφή στη ζωή».
Νωρίτερα, κάποιοι καθολικοί πήραν τα αγάλματα από την εκκλησία και τα έριξαν στον ποταμό Τίβερη.
Όταν κυκλοφόρησε η είδηση για την παγανιστική τελετή στους Κήπους του Βατικανού, πολλοί παρατηρητές αποστασιοποιήθηκαν από το ερώτημα εάν ο Πάπας ενέκρινε την τελετή, αλλά, ανέφεραν απλώς ότι προσευχόταν "στον Πατέρα μας". Το γεγονός ότι ευλόγησε το άγαλμα παραβλέφθηκε από πολλούς.
Αλλά ένας Βραζιλιάνος επίσκοπος, ο José Luis Azcona Hermoso από την πόλη Marajó, δήλωσε ότι η τελετή αυτή στους κήπους του Βατικανού, αποτελεί μια "σκανδαλώδη, δαιμονική τελετή".
"Η μητέρα γη δεν πρέπει να λατρεύει γιατί όλα, ακόμα και η γη, βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του Ιησού Χριστού. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πνεύματα με δύναμη ίση ή ανώτερη από τον Κύριο ή την Παναγία", δήλωσε ο επίσκοπος Hermoso σε ομιλία του στον καθεδρικό ναό της πολιτείας του Pará.
Πηγή: redskywarning.blogspot.com
Συνάθροιση: Το μείγμα έχει ξεκινήσει απ' το 1986 όταν ο πάπας Ρώμης Ιωάννης Παύλος ο 2ος, συγκέντρωσε στην Ασσίζη για πρώτη φορά εκπροσώπους όλων των θρησκειών και συμπροσευχήθηκαν.
Η συμπροσευχή καθιερώθηκε ετησίως και συμμετέχουν δυστυχώς κι οι αποκαλούμενοι ορθόδοξοι επίσκοποι, οι οποίοι θά 'πρεπε να παρίστανται 'κεί για κατήχηση στην αλήθεια του ευαγγελίου του Χριστού κι όχι για να συμπροσεύχονται με απίστους στον Τριαδικό Θεό.
Συχνά αναφέρεται η έκφραση ''το πνεύμα της Ασσίζης'', δηλώνοντας το πνεύμα ενότητος που κατέχει τους επικεφαλής των απανταχού της γης ηγετών θρησκειών προς μία πανθρησκειακή ενότητα, όπου καθένας θα πιστεύει ό,τι θέλει χωρίς να είναι απαραίτητο να μαθητεύσει στο ευαγγέλιο όπως έδωσε εντολή ο Ιησούς στους μαθητές του να κάνουν σε όλα τα έθνη. Άρα οι σημερινοί αποκαλούμενοι διάδοχοι των αποστόλων, δεν τηρούν την εντολή του Κυρίου για αποστολή με σκοπό την μαθητεία στο ευαγγέλιο, αλλά έχουν αλλάξει πορεία απ' αυτήν που είχαν οι απόστολοι μ' εντολή του ίδιου του Κυρίου μας Ιησού.
Όσοι δεν ακολουθούν τις εντολές του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού είναι Χριστιανοί στ' όνομα όχι στην ουσία. Αυτή είναι κι η απάντηση γιατί στην κόλαση βρίσκονται πάρα πολλοί Χριστιανοί.
Μακρυά από ποιμένες που δεν κατηχούν στο ευαγγέλιο αλλά συμπορεύονται με την νέα παγκόσμια θρησκεία του πνεύματος της Ασσίζης δηλ. του διαβολικού πνεύματος.
Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2019
Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019
Η Ιερά Κοινότητα των 20 Ιερών Μονών δεν αποδέχθηκε την πρόσκληση της Μονής Ξενοφώντος.
Μεγάλη παραπληροφόρηση επικρατεί για την επίσκεψη του Πατριάρχη στο Άγιον Όρος. Παρουσιάζεται στις διάφορες ιστοσελίδες ότι δήθεν «σύσσωμο το Αγιον Ορος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο».
Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική: Η Ιερά Κοινότητα των 20 Ιερών Μονών δεν αποδέχθηκε την πρόσκληση της Μονής Ξενοφώντος να παρευρεθεί στο πατριαρχικό συλλείτουργο της Κυριακής, όπου ο Πατριάρχης μνημόνευσε τον Επιφάνιο. Συλλειτούργησαν μόνο 7 ηγούμενοι Μονών (Βατοπεδίου, Χιλιανδαρίου, Διονυσίου, Σιμωνόπετρας, Ιβήρων, Σταυρονικήτα και Παντοκράτορος), παρόλο που η Μονή κάλεσε όλους τους ηγουμένους, σε μια προσπάθεια να φανεί ότι όλο το Άγιον Όρος είναι εδώ.
Στην υποδοχή του Πατριάρχη στις Καρυές απουσίαζαν οι ηγούμενοι των Μονών Καρακάλλου, Ξηροποτάμου, Αγίου Παύλου και Κωνσταμονίτου. Μάλιστα η Μονή Κωνσταμονίτου δεν έστειλε κανένα εκπρόσωπο. Παρόλα αυτά οι ιστοσελίδες γράφουν: «Σύσσωμο το Αγιον Ορος υποδέχθηκε τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο – Και οι 20 Μονές παρών». Αντίθετα, παρόντες ήταν 100 αστυνομικοί με εκπαιδευμένα σκυλιά.
Πηγή: orthodoxostypos.gr
Οι Χριστιανοί στην Κίνα επιστρέφουν στις κατακόμβες.
Εντείνονται οι διώξεις εναντίον Χριστιανών στην Κίνα. Το Σαββατοκύριακο οι κινεζικές αρχές προχώρησαν στην κατεδάφιση ενός ιερού ναού την ώρα της θείας λειτουργίας και συνέλαβαν πιστούς και ιερείς. Το αιτιολογικό για την κατεδάφιση ήταν ότι «συγκεντρώνεται πλήθος για διαταράσσεται η κοινωνική τάξη».
Τα τελευταία χρόνια το Πεκίνο στο πλαίσιο «εκκοσμίκευσης του κράτους» προχωρεί σε διώξεις των χριστιανών, απαγορεύει την κυκλοφορία των ιερών βιβλίων, την τέλεση λειτουργιών και μυστηρίων.
Οργανώσεις που δραστηριοποιούνται στην Κίνα τονίζουν ότι πλέον οι Χριστιανοί, υπό το φόβο φυλάκισης, έχουν δημιουργήσει ιδιωτικούς υπόγειους χώρους λατρείας, προκειμένου να προσεύχονται.
«Αναβιώνουν οι κατακόμβες στην Κίνα» δήλωνε χαρακτηριστικά ένας Χριστιανός στην Κίνα.
Ενδεικτικό του μένους των αρχών εναντίον των πιστών είναι ότι οι θρησκείες «απειλούν την εθνική ασφάλεια» και όσοι τις ακολουθούν είναι «προδότες» και ως τέτοιοι πρέπει να τιμωρούνται.
Πηγή: orthodoxostypos.gr
Συνάθροιση: Ο κομμουνισμός όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν αλλάζει. Όσα έκαναν οι μπολσεβίκοι στη Ρωσσία απ' το 1917 μέχρι το 1987, όσα έκαναν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα σ' όποιο κράτος κι αν εμφανίστηκαν, τα ίδια προσπαθούν να κάνουν κι οι κομμουνιστές στην Κίνα.
Δεν διδάχθηκαν απ' την ιστορία απ' τις αποτυχίες και τις πτώσεις των κομμουνιστικών δικτατορικών καθεστώτων; Δεν βλέπουν πως έρχεται αργά αλλά σταθερά η σειρά τους να σβήσουν απ' την ιστορία;
Αιρέσεις και πλάνες εντός της ορθοδοξίας, γ'.
Τέταρτη πλάνη η εικονομαχία. Απ' την δεκαετία του 1950 εμφανίστηκε η νέα κενολογία της ορθοδόξου εικόνος. Στο Παρίσι ένας αγιογράφος, ο Λεωνίδας Αλεξάντροβιτς Ουσπένσκυ, 1902-1987, διατύπωσε τις αιρετικές εικονομαχικές ιδέες πως δήθεν η ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος και της Αναστάσεως εκ του τάφου του Κυρίου μας, δεν είναι ορθόδοξες αλλά δυτικής προελεύσεως. Πατερικές μαρτυρίες δεν έχουν δημοσιευτεί για όσα διατύπωσε ο αγιογράφος Ουσπένσκυ, αλλ' όπως μ' όλες τις πλάνες σχεδόν, έτσι κι αυτή εξαπλώθηκε και στον ελληνικό χώρο, στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη.
Έτσι η εικόνα της Αγίας Τριάδος συκοφαντήθηκε ως παπική διότι δήθεν διδάσκει το φιλιόκβε, αιρετική γιατί δήθεν διδάσκει τον αρειανισμό, υποτίθεται πως υποβιβάζει το Άγιο Πνεύμα και μάλιστα κάποιος ρασοφόρος είχε πει κάποτε σε μία ομιλία του ''θα έχουμε λοιπόν στα σπίτια μας εικόνα της Αγίας Τριάδος που να παρουσιάζει το φιλιόκβε;''
Εγείρεται το ερώτημα με βάση την απορία του εν λόγω ρασοφόρου, για να μην την έχουμε τί έπρεπε να κάνουμε, να την πετάξουμε; Άπαγε της βλασφημίας. Εικόνες πετούσαν οι εικονομάχοι και οι σημερινοί διαμαρτυρόμενοι που τις θεωρούν είδωλα. Ποιός άγιος ή άγιοι τόλμησαν να πουν ποτέ πως η εικόνα αυτή παρουσιάζει το φιλιόκβε; Πού το είδαν γραμμένο οι νέοι εικονολόγοι και το υποστηρίζουν; Ποιός άγιος ή άγιοι τόλμησαν να υποστηρίξουν ποτέ πως η εικόνα αυτή διδάσκει το αρειανικό δόγμα, ότι ο Υιός είναι νεότερος απ' τον Πατέρα και άρα κτίσμα του; Δεν έχουμε διαβάσει ποτέ και πουθενά άγιοι της ορθόδοξης εκκλησίας να γράφουν τέτοιες ερμηνείες για την απεικόνιση της Αγίας Τριάδος. Ερμηνείες, που οι νέοι δήθεν θεολογούντες γύρω απ' τις εικόνες, δεν μας λένε από πού δανείστηκαν τέτοια επιχειρήματα. Πώς έβγαλαν τέτοια συμπεράσματα αφού δεν έχουμε αγίους πατέρες να υποστηρίζουν τα ίδια; Αν υπάρχουν πατέρες που νά 'χουν τις απόψεις των νέοεικονομάχων να μας τις παρουσιάσουν.
Η μεγάλη αίρεση της εικονομαχίας, αναβίωσε στον αιώνα της αποστασίας απ' την ορθόδοξη βιβλική αλήθεια. Στον αιώνα που οι ποιμένες απομακρύνθηκαν ακόμα πιο πολύ απ' την φιλοκαλική παράδοση για το εσωτερικό νόημα του ευαγγελίου. Πολλοί κήρυκες, δυστυχώς και ρασοφόροι, εμφανιζόμενοι ή νομιζόμενοι ως γνώστες λόγω πτυχίων ή ονόματος, έχουν πλανηθεί κι αποπροσανατολίζουν το ποίμνιο του Χριστού σ' αιρέσεις πού 'χουν αναθέματα από οικουμενικές συνόδους. Η αίρεση της εικονομαχίας έχει αναθέματα απ' την 7η οικουμενική. Είτε κάποιος απορρίπτει μία, δύο ή όλες τις εικόνες, εικονομάχος είναι όσο δεν μετανοεί στηριζόμενος στην ''αυθεντία'' του.
Η μεγάλη πτώση είναι πως σχεδόν όλες οι αιρέσεις που έχουν εμφανιστεί στον εικοστό αιώνα γεννήθηκαν απ' τους ρασοφόρους. Εκείνοι που θα έπρεπε να είν' απλανείς πνευματικοί οδηγοί, δηλ. οδηγοί χωρίς πλάνες, δυστυχώς είναι οδηγοί με πλάνες. Ευτυχώς όχι όλοι. Εξαιρέσεις, το λέμε, υπάρχουν παντού και πάντα.
Μετά από νουθεσία μ' αγάπη και πραότητα πρέπει να φεύγουμε μακρυά απ' ορθοδόξους επιμένοντες στην εικονομαχική αυτή διδασκαλία, είτε είναι στις επίσημες τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες είτε σ' όποιον άλλον αντιοικουμενιστικό χώρο. Διότι το δηλητήριο της εικονομαχίας έχει εισχωρήσει σχεδόν παντού όπως και της αγιομαχίας. Αλλά η εικονομαχία έχει λάβει διαστάσεις τραγικές.
Πηγή: fdathanasiou.files.wordpress.com
Άλλη μία εικόνα που οι νεοεικονομάχοι δεν αποδέχονται ως ορθόδοξη. Η ανάσταση του Χριστού εκ του τάφου. Φτάνουν κάποιοι στο σημείο να υποστηρίζουν πως εικονίζει ένα γεγονός που κανείς δεν είδε! Το γεγονός της εις Άδου καθόδου ποιός το είδε; Αλλά το εικονίζουμε.
Άλλοι πλανημένοι εικονομάχοι κατά της εικόνος της Αγίας Τριάδος, υποστηρίζουν πως στο όραμα του προφήτου Δανιήλ μόνο ο Χριστός εμφανίστηκε, Δανιήλ 9: 9-14. Ο προφήτης όμως μιλά στ' όραμα του για δύο πρόσωπα, πώς είναι δυνατόν και τα δύο πρόσωπα να είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός; Λένε κάποιοι εικονομάχοι πως στο όραμα είν' ο Υιός του ανθρώπου ο οποίος πηγαίνει προς τον εαυτό του ως Υιό του Θεού, δηλ. ο Χριστός πηγαίνει προς την θεία δόξα του. Ερμηνεία που δεν συναντάται πουθενά στην πατερική γραμματεία. Είν' αντορθόδοξη διότι τ' όνομα ''Παλαιός των Ημερών'' οι νεοεικονομάχοι τ' αποδίδουν μόνο στον Υιό και Λόγο του Πατρός. Δογματοποιούν κάτι που οι πατέρες δεν αναφέρουν ως δόγμα. Είναι θεολογικώς γνωστό και βέβαιο πως τ' όνομα ''Παλαιός των Ημερών'' είναι κοινό όνομα και των τριών ομοουσίων υποστάσεων του ενός Θεού.
Ορθοδόξως και βιβλικώς, ερμηνεύει ο άγιος μάρτυρας του Χριστού Ιππόλυτος, P.G. του Migne, τόμος 10, σελ. 637, Ιππολύτου εις τον Δανιήλ, πως ο Παλαιός των Ημερών που εμφανίστηκε στ' όραμα του Δανιήλ είν' ο Πατέρας, όχι ο Υιός όπως υποστηρίζουν κάποιοι πλανημένοι εικονομάχοι. Δεν λέει ο άγιος Ιππόλυτος πως μόνο ο Πατέρας είν' ο Παλαιός των Ημερών ή μόνο ο Υιός ή μόνο το Άγιο Πνεύμα, αλλά λέει πως στο συγκεκριμένο όραμα είν' ο Πατέρας.
Στ' όραμα του αγίου μάρτυρος Στεφάνου έχουμε την ενατένιση του Θεού Πατρός και του Ιησού Χριστού, όταν ο μάρτυρας ήταν πλήρης Αγίου Πνεύματος. Ο θεόπνευστος πατέρας Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέει πως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος είδε τον Χριστό και τον Πατέρα του, διότι ο αόρατος Θεός γίνεται ορατός από 'κείνους πού χουν καθαρή καρδιά. Και ρωτά ο άγιος, πώς είδε ο μάρτυρας τον αόρατο Θεό; Κι απαντά ο ίδιος, τον είδε πνευματικώς! Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων, ΕΠΕ 2, 212 και 2, 214.
Εκείνοι που υποστηρίζουν πως μόνο μία εικόνα Αγίας Τριάδος υπάρχει στην ορθόδοξη εκκλησία, πως κανείς δεν είδε ποτέ τον Θεό Πατέρα, πρέπει να μελετήσουν σοβαρώς και να ταπεινωθούν για το λάθος τους, διότι στα πρακτικά της 7ης οικουμενικής στο 2ο τόμο, σελ. 883, γράφουν οι άγιοι πατέρες, ''Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας αυτού εικόνας ασπαζόμεθα''.
Αν έγραφε ''την τιμία αυτού εικόνα'', δηλ. στον ενικό αριθμό τότε θα μπορούσαν ίσως να στηρίξουν το ιδεολόγημα τους περί μίας μόνο εικόνος της Αγίας Τριάδος στον χώρο της ορθοδόξου εκκλησίας. Αλλά τα πρακτικά αναφέρουν πως στην εποχή της 7ης οικουμενικής υπήρχαν όχι μία, αλλά περισσότερες απεικονίσεις της Αγίας Τριάδος. Οπότε ασφαλώς οι νέοι εικονολόγοι είναι μακρυά απ' το πνεύμα της Αγίας Γραφής, όπως ερμηνεύουν τα οράματα της οι άγιοι πατέρες και μακρυά απ' το πνεύμα της 7ης οικουμενικής η οποία μακαρίζει κι όσους ζωγραφίζουν και τιμούν τις προφητικές οράσεις, βλέπετε Ιωάννου Καρμίρη, ''Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', Αθήναι, 1960, τόμος Α', σελ. 245.
Όσοι πεπλανημένως υποστηρίζουν πως το Άγιο Πνεύμα υποβιβάζεται εικονιζόμενο στην εικόνα της Αγίας Τριάδος, πρέπει να μας πουν πού βρήκαν στους πατέρες αυτήν την μαρτυρία, γιατί αν είναι δική τους τότε δεν μας ενδιαφέρει καθόλου, ως νέο εφεύρημα ανθρωπίνου λογικής και φαντασίας. Ποτέ δεν διαβάσαμε κάτι τέτοιο σε κείμενα οικουμενικής συνόδου.
Όσοι πάλι λένε πως απαγορεύεται γενικώς η απεικόνιση ως περιστεράς του Αγίου Πνεύματος, να μελετήσουν και να ταπεινωθούν αναγνωρίζοντας το λάθος τους, διότι η εκκλησία έχει καταδικάσει όποιον απαγορεύει την απεικόνιση του Παρακλήτου εν είδει περιστεράς. Ιστορικό παράδειγμα κάποιος Ξενίας, ο οποίος έλεγε πως είναι νηπιώδους γνώσεως να ζωγραφίζεται το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς. Η 7η οικουμενική στην 5η πράξη, σελ. 819, του 2ου τόμου των συνοδικών, αναθεμάτισε τον Ξενία μαζί με τους λοιπούς εικονομάχους.
Όσοι πάλι υποστηρίζουν πως το Άγιο Πνεύμα επιτρέπεται να εικονίζεται μόνο στην βάπτιση του Κυρίου μας, να μας υποδείξουν πού στηρίζουν βιβλικώς ή πατερικώς την ερμηνεία αυτή. Τέτοια πράγματα εμείς τόσα χρόνια δεν διαβάσαμε σε ερμηνείες αγίων πατέρων και κείμενα οικουμενικών συνόδων. Παρακαλώ δείξτε μας τις απόψεις σας μέσα απ' τη Γραφή ή τις οικουμενικές συνόδους.
Ας προσέξουν όσοι θέλουν να ξεφύγουν απ' την αίρεση του οικουμενισμού, αποτειχιζόμενοι απ' την τοπική τους εκκλησία, μην βρεθούν σε κοινωνία με εικονομάχους ή αγιομάχους ή ασχολουμένους με ημερολόγια και παρατάξεις. Όποιος αποτειχίζεται απ' την τοπική του εκκλησία, μητρόπολη, πατριαρχείο, αυτοκέφαλη εκκλησία, πρέπει χωρίς δισταγμό αλλά μ' ευγένια να ρωτά τον ρασοφόρο που έρχεται σ' επαφή, πριν έρθει σε κοινωνία μαζί του, τί φρονεί γύρω απ' όσα γράφουμε κι όσα ακόμα θα γράψουμε.
Αυτό πρέπει να κάνει ο πιστός κι άδολος Χριστιανός που νοιάζεται για την ψυχή του, αν δεν θέλει να πέσει σ' αιρέσεις και πλάνες δεχόμενος όσα του λέει ο ρασοφόρος ομιλητής, ή να μην βρεθεί σ' εκκλησιαστική κοινωνία με κάποιον που εμφανίζεται παραδοσιακός κι αντιοικουμενιστής, αλλά έχει άλλα πνευματικά προβλήματα, όπως όσα έχουμε αναφέρει και θ' αναφέρουμε παρακάτω.
Η τακτική αυτή είναι η παράδοση των αγίων αποστόλων, όπου γράφεται καθαρά στην Γραφή πως δεν πρέπει να λέμε χαίρε σ' όποιον κήρυκα δεν φέρει την σωστή διδασκαλία. Αυτή η στάση δεν είναι και δεν πρέπει να είν' αποτέλεσμα φανατισμού, μίσους και υπερηφανείας, αλλά ένδειξη διαμαρτυρίας με σκοπό τον σωφρονισμό του πλανημένου συνανθρώπου μας. Μετά από δύο νουθεσίες ευγενικές, με πραότητα και ουσιαστική εκδήλωση αγάπης, αν ο πλανημένος αδελφός επιμένει, τον αφήνουμε κι αρχίζουμε προσευχή για να μαλακώσει η καρδιά του και να δεχτεί την ορθή βιβλική διδασκαλία. Σκεπτόμενοι πάντοτε πως κι εμείς κάποια στιγμή μπορεί να πέσουμε σ' αίρεση ή πλάνη ή σχίσμα.
Δεν είν' απρεπές κι ένδειξη αγένειας η εξέταση των φρονημάτων του ρασοφόρου που είναι αντιοικουμενιστής ή οικουμενιστής. Το συμβουλεύει και σε μία του επιστολή ο όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης στον τόμο 99 της P.G. του Migne. Πρέπει να ερευνούμε με σοβαρότητα και χωρίς ύφος ανακριτικό τον ρασοφόρο που συναντούμε προς πνευματική κοινωνία ώστε να δούμε αν φρονούμε τα ίδια. Πόσο μάλλον σήμερα πρέπει να προσέχουμε, αφού κυκλοφορούν πολλές πλάνες εμπνευσμένες απ' τον εχθρό του ανθρώπου, τον σατανά;
Εμείς οι ορθόδοξοι δεν έχουμε και δεν πρέπει να έχουμε την νοοτροπία πιστών άλλων θρησκειών, που έχουν τους γκουρού και τους προσκυνούν. Οι ρασοφόροι είναι οδηγοί και πνευματικοί σύμβουλοι εφόσον είναι συνεπείς σε όσα γράφει η Γραφή, οι οικουμενικές σύνοδοι και η πατερική διδαχή που συμφωνεί με την Γραφή. Οι ορθόδοξοι ρασοφόροι δεν είναι γκουρού να τους ακολουθούμε τυφλά επειδή φορούν το τίμιο ράσο. Άνθρωποι ειναι κι αυτοί και παγιδεύονται απ' τον διάβολο, αγάπη χρειάζονται και πολλή προσευχή να ξεφύγουν απ' τα δίχτυα του εχθρού.
Έχουμε πολλά παραδείγματα αγίων που είχαν πέσει σ' αιρέσεις και πλάνες. Ο άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης ήταν για κάποιο χρονικό διάστημα μονοφυσίτης, ο άγιος Ιωαννίκιος ο Μέγας ήταν εικονομάχος για κάποιο καιρό, ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε με όρκο πως δεν γνώριζε τον δάσκαλο του Ιησού, τον Χριστό μας, γιατί φοβήθηκε. Ήταν μαζί του τρία χρόνια, έκανε θαύματα κι ο ίδιος σταλμένος απ' τον Κύριο, είδε όσα είχε κάνει ο δάσκαλος του. Ήταν εκεί όταν ανέστησε τον μοναχογιό της χήρας, όταν ανέστησε τον Λάζαρο, όταν ανέστησε το δωδεκάχρονο κορίτσι, όταν έκανε τα λίγα ψωμιά και ψάρια, τροφή για χιλιάδες λαό! Κι όμως τον αρνήθηκε. Ο προφητάναξ Δαυίδ, έκανε δύο μεγάλα αμαρτήματα, μοιχεία και φόνο.
Η Γραφή δεν κρύβει τις αμαρτίες των αγίων προσώπων για τα οποία γράφει και η εκκλησιαστική ιστορία δεν κρύβει τα λάθη των αγίων και των κληρικών εν γένει. Αυτό θέλει ο Θεός για να μην νομίζουμε πως έχουμε να κάνουμε με επίγειους θεούς που πρέπει να τους προσκυνάμε και να τους ακολουθούμε τυφλά σαν να είναι αλάθητοι πάπες.
Μετά την μετάνοια για την πλάνη μας ας ακολουθήσει το πικρό κλάμα του Δαυίδ και του Πέτρου. Δυστυχώς σήμερα πολλοί επιμένουν και νομίζουν πως είναι απλανείς οδηγοί.
Εξετάζουμε όσα διδάσκουν και κάνουν οι ρασοφόροι και τότε με πνεύμα ταπεινώσεως κι αυτογνωσίας της αμαρτωλότητος μας, ερχόμαστε σε κοινωνία με όποιον δεν είναι πλανημένος σε κάποιο ορθόδοξο δόγμα ή ορθόδοξη πατερική διδασκαλία.
Πηγή εικόνος: fdathanasiou.files.wordpress.com
Η ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος που υπάρχει στην ορθόδοξη εικονογραφία πριν τη εβδόμη οικουμενική σύνοδο. Κανείς άγιος δεν μίλησε κατά της συγκεκριμένης εικόνος. Σήμερα φωτίσθηκαν κάποιοι να μας κηρύξουν νέες κενολογίες;
Εγείρεται το ερώτημα με βάση την απορία του εν λόγω ρασοφόρου, για να μην την έχουμε τί έπρεπε να κάνουμε, να την πετάξουμε; Άπαγε της βλασφημίας. Εικόνες πετούσαν οι εικονομάχοι και οι σημερινοί διαμαρτυρόμενοι που τις θεωρούν είδωλα. Ποιός άγιος ή άγιοι τόλμησαν να πουν ποτέ πως η εικόνα αυτή παρουσιάζει το φιλιόκβε; Πού το είδαν γραμμένο οι νέοι εικονολόγοι και το υποστηρίζουν; Ποιός άγιος ή άγιοι τόλμησαν να υποστηρίξουν ποτέ πως η εικόνα αυτή διδάσκει το αρειανικό δόγμα, ότι ο Υιός είναι νεότερος απ' τον Πατέρα και άρα κτίσμα του; Δεν έχουμε διαβάσει ποτέ και πουθενά άγιοι της ορθόδοξης εκκλησίας να γράφουν τέτοιες ερμηνείες για την απεικόνιση της Αγίας Τριάδος. Ερμηνείες, που οι νέοι δήθεν θεολογούντες γύρω απ' τις εικόνες, δεν μας λένε από πού δανείστηκαν τέτοια επιχειρήματα. Πώς έβγαλαν τέτοια συμπεράσματα αφού δεν έχουμε αγίους πατέρες να υποστηρίζουν τα ίδια; Αν υπάρχουν πατέρες που νά 'χουν τις απόψεις των νέοεικονομάχων να μας τις παρουσιάσουν.
Η μεγάλη αίρεση της εικονομαχίας, αναβίωσε στον αιώνα της αποστασίας απ' την ορθόδοξη βιβλική αλήθεια. Στον αιώνα που οι ποιμένες απομακρύνθηκαν ακόμα πιο πολύ απ' την φιλοκαλική παράδοση για το εσωτερικό νόημα του ευαγγελίου. Πολλοί κήρυκες, δυστυχώς και ρασοφόροι, εμφανιζόμενοι ή νομιζόμενοι ως γνώστες λόγω πτυχίων ή ονόματος, έχουν πλανηθεί κι αποπροσανατολίζουν το ποίμνιο του Χριστού σ' αιρέσεις πού 'χουν αναθέματα από οικουμενικές συνόδους. Η αίρεση της εικονομαχίας έχει αναθέματα απ' την 7η οικουμενική. Είτε κάποιος απορρίπτει μία, δύο ή όλες τις εικόνες, εικονομάχος είναι όσο δεν μετανοεί στηριζόμενος στην ''αυθεντία'' του.
Η μεγάλη πτώση είναι πως σχεδόν όλες οι αιρέσεις που έχουν εμφανιστεί στον εικοστό αιώνα γεννήθηκαν απ' τους ρασοφόρους. Εκείνοι που θα έπρεπε να είν' απλανείς πνευματικοί οδηγοί, δηλ. οδηγοί χωρίς πλάνες, δυστυχώς είναι οδηγοί με πλάνες. Ευτυχώς όχι όλοι. Εξαιρέσεις, το λέμε, υπάρχουν παντού και πάντα.
Μετά από νουθεσία μ' αγάπη και πραότητα πρέπει να φεύγουμε μακρυά απ' ορθοδόξους επιμένοντες στην εικονομαχική αυτή διδασκαλία, είτε είναι στις επίσημες τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες είτε σ' όποιον άλλον αντιοικουμενιστικό χώρο. Διότι το δηλητήριο της εικονομαχίας έχει εισχωρήσει σχεδόν παντού όπως και της αγιομαχίας. Αλλά η εικονομαχία έχει λάβει διαστάσεις τραγικές.
Πηγή: fdathanasiou.files.wordpress.com
Άλλη μία εικόνα που οι νεοεικονομάχοι δεν αποδέχονται ως ορθόδοξη. Η ανάσταση του Χριστού εκ του τάφου. Φτάνουν κάποιοι στο σημείο να υποστηρίζουν πως εικονίζει ένα γεγονός που κανείς δεν είδε! Το γεγονός της εις Άδου καθόδου ποιός το είδε; Αλλά το εικονίζουμε.
Πηγή: profitisilias.com.gr
Η ιερή εικόνα της εις Άδου καθόδου του Κυρίου μας για να κηρύξει στις εκεί ψυχές, στον Άδη. Πολλές φορές αναγράφεται ως Ανάσταση διότι οι ψυχές που ήταν στον Άδη και δέχτηκαν το κήρυγμα του Κυρίου, αναστήθηκαν πνευματικώς μεταβαίνοντας στην βασιλεία του Θεού! Κανείς δεν είδε το γεγονός αυτό, αναφέρεται απ' τον απόστολο Πέτρο στην Καινή Διαθήκη, καθολική επιστολή Πέτρου 3: 19. Αλλά οι νεοεικονομάχοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εικονίζεται η συγκεκριμένη εικόνα. Γιατί κάποιοι έχουν πρόβλημα να εικονίζεται η εκ τάφου Ανάσταση του Κυρίου μ' επιχείρημα δήθεν πως κανείς δεν είδε το γεγονός; Αφού το περιγράφουν και το μαρτυρούν τα αδιάψευστα χείλη των αγγέλων, οι γυναίκες που είδαν τον Κύριο αναστημένο και το μνήμα κενό ενώ το φρουρούσαν οι ρωμαίοι στρατιώτες, οι μαθητές που τον είδαν πολλές φορές, και οι στρατιώτες που πήγαν στους φαρισαίους και είπαν τί είδαν. Γιατί λοιπόν αυτή η αντιμετώπιση γα την απεικόνιση της εκ του τάφου Αναστάσεως του Κυρίου μας;
Κανείς δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας και στα δύο γεγονότα, την Ανάσταση εκ του τάφου και την εις Άδου κάθοδο του Κυρίου. Και τα δύο γεγονότα είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή. Και θεμελιώνονται από την θεοπνευστία της Γραφής. Αλλά κάποιοι λένε η εις Άδου κάθοδος μπορεί να εικονίζεται, η Ανάσταση εκ του τάφου δεν μπορεί να εικονίζεται. Πλάνη; Μεγάλη.
Η ιερή εικόνα της εις Άδου καθόδου του Κυρίου μας για να κηρύξει στις εκεί ψυχές, στον Άδη. Πολλές φορές αναγράφεται ως Ανάσταση διότι οι ψυχές που ήταν στον Άδη και δέχτηκαν το κήρυγμα του Κυρίου, αναστήθηκαν πνευματικώς μεταβαίνοντας στην βασιλεία του Θεού! Κανείς δεν είδε το γεγονός αυτό, αναφέρεται απ' τον απόστολο Πέτρο στην Καινή Διαθήκη, καθολική επιστολή Πέτρου 3: 19. Αλλά οι νεοεικονομάχοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα να εικονίζεται η συγκεκριμένη εικόνα. Γιατί κάποιοι έχουν πρόβλημα να εικονίζεται η εκ τάφου Ανάσταση του Κυρίου μ' επιχείρημα δήθεν πως κανείς δεν είδε το γεγονός; Αφού το περιγράφουν και το μαρτυρούν τα αδιάψευστα χείλη των αγγέλων, οι γυναίκες που είδαν τον Κύριο αναστημένο και το μνήμα κενό ενώ το φρουρούσαν οι ρωμαίοι στρατιώτες, οι μαθητές που τον είδαν πολλές φορές, και οι στρατιώτες που πήγαν στους φαρισαίους και είπαν τί είδαν. Γιατί λοιπόν αυτή η αντιμετώπιση γα την απεικόνιση της εκ του τάφου Αναστάσεως του Κυρίου μας;
Κανείς δεν ήταν αυτόπτης μάρτυρας και στα δύο γεγονότα, την Ανάσταση εκ του τάφου και την εις Άδου κάθοδο του Κυρίου. Και τα δύο γεγονότα είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή. Και θεμελιώνονται από την θεοπνευστία της Γραφής. Αλλά κάποιοι λένε η εις Άδου κάθοδος μπορεί να εικονίζεται, η Ανάσταση εκ του τάφου δεν μπορεί να εικονίζεται. Πλάνη; Μεγάλη.
Προσοχή από ποιμένες ή αδελφούς πού 'χουν μολυνθεί απ' την εικονομαχική αίρεση. Δεν θα έρθουμε 'μείς ν' αλλάξουμε την εικονολογική παράδοση της εκκλησίας μας, για την οποίαν δεν έχουν πει μία λέξη τόσες εκατοντάδες άγιοι που έγραψαν για θέματα πίστεως. Αιρετικές εικόνες να κάνουν θαύματα - με την χάρη του Τριαδικού Θεού - δεν έχει ακουστεί ποτέ. Ψεύτικα θαύματα μπορεί κατά φαντασίαν να κάνει κι ο διάβολος. Πόσες εικόνες στη Ρωσσία έχουν την χάρη εκ Θεού να θαυματουργούν, κι απεικονίζουν την Αγία Τριάδα που κάποιοι σήμερα απορρίπτουν, δεν θα μας χωρέσει ένα βιβλίο να τις καταγράψουμε μαζί με τα θαύματα που κάνουν.
Άλλοι πλανημένοι εικονομάχοι κατά της εικόνος της Αγίας Τριάδος, υποστηρίζουν πως στο όραμα του προφήτου Δανιήλ μόνο ο Χριστός εμφανίστηκε, Δανιήλ 9: 9-14. Ο προφήτης όμως μιλά στ' όραμα του για δύο πρόσωπα, πώς είναι δυνατόν και τα δύο πρόσωπα να είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός; Λένε κάποιοι εικονομάχοι πως στο όραμα είν' ο Υιός του ανθρώπου ο οποίος πηγαίνει προς τον εαυτό του ως Υιό του Θεού, δηλ. ο Χριστός πηγαίνει προς την θεία δόξα του. Ερμηνεία που δεν συναντάται πουθενά στην πατερική γραμματεία. Είν' αντορθόδοξη διότι τ' όνομα ''Παλαιός των Ημερών'' οι νεοεικονομάχοι τ' αποδίδουν μόνο στον Υιό και Λόγο του Πατρός. Δογματοποιούν κάτι που οι πατέρες δεν αναφέρουν ως δόγμα. Είναι θεολογικώς γνωστό και βέβαιο πως τ' όνομα ''Παλαιός των Ημερών'' είναι κοινό όνομα και των τριών ομοουσίων υποστάσεων του ενός Θεού.
Ορθοδόξως και βιβλικώς, ερμηνεύει ο άγιος μάρτυρας του Χριστού Ιππόλυτος, P.G. του Migne, τόμος 10, σελ. 637, Ιππολύτου εις τον Δανιήλ, πως ο Παλαιός των Ημερών που εμφανίστηκε στ' όραμα του Δανιήλ είν' ο Πατέρας, όχι ο Υιός όπως υποστηρίζουν κάποιοι πλανημένοι εικονομάχοι. Δεν λέει ο άγιος Ιππόλυτος πως μόνο ο Πατέρας είν' ο Παλαιός των Ημερών ή μόνο ο Υιός ή μόνο το Άγιο Πνεύμα, αλλά λέει πως στο συγκεκριμένο όραμα είν' ο Πατέρας.
Στ' όραμα του αγίου μάρτυρος Στεφάνου έχουμε την ενατένιση του Θεού Πατρός και του Ιησού Χριστού, όταν ο μάρτυρας ήταν πλήρης Αγίου Πνεύματος. Ο θεόπνευστος πατέρας Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέει πως ο πρωτομάρτυρας Στέφανος είδε τον Χριστό και τον Πατέρα του, διότι ο αόρατος Θεός γίνεται ορατός από 'κείνους πού χουν καθαρή καρδιά. Και ρωτά ο άγιος, πώς είδε ο μάρτυρας τον αόρατο Θεό; Κι απαντά ο ίδιος, τον είδε πνευματικώς! Αγίου Γρηγορίου Παλαμά, Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων, ΕΠΕ 2, 212 και 2, 214.
Εκείνοι που υποστηρίζουν πως μόνο μία εικόνα Αγίας Τριάδος υπάρχει στην ορθόδοξη εκκλησία, πως κανείς δεν είδε ποτέ τον Θεό Πατέρα, πρέπει να μελετήσουν σοβαρώς και να ταπεινωθούν για το λάθος τους, διότι στα πρακτικά της 7ης οικουμενικής στο 2ο τόμο, σελ. 883, γράφουν οι άγιοι πατέρες, ''Πιστεύοντες εις ένα Θεόν εν Τριάδι ανυμνούμενον, τας τιμίας αυτού εικόνας ασπαζόμεθα''.
Αν έγραφε ''την τιμία αυτού εικόνα'', δηλ. στον ενικό αριθμό τότε θα μπορούσαν ίσως να στηρίξουν το ιδεολόγημα τους περί μίας μόνο εικόνος της Αγίας Τριάδος στον χώρο της ορθοδόξου εκκλησίας. Αλλά τα πρακτικά αναφέρουν πως στην εποχή της 7ης οικουμενικής υπήρχαν όχι μία, αλλά περισσότερες απεικονίσεις της Αγίας Τριάδος. Οπότε ασφαλώς οι νέοι εικονολόγοι είναι μακρυά απ' το πνεύμα της Αγίας Γραφής, όπως ερμηνεύουν τα οράματα της οι άγιοι πατέρες και μακρυά απ' το πνεύμα της 7ης οικουμενικής η οποία μακαρίζει κι όσους ζωγραφίζουν και τιμούν τις προφητικές οράσεις, βλέπετε Ιωάννου Καρμίρη, ''Τα δογματικά και συμβολικά μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας'', Αθήναι, 1960, τόμος Α', σελ. 245.
Όσοι πεπλανημένως υποστηρίζουν πως το Άγιο Πνεύμα υποβιβάζεται εικονιζόμενο στην εικόνα της Αγίας Τριάδος, πρέπει να μας πουν πού βρήκαν στους πατέρες αυτήν την μαρτυρία, γιατί αν είναι δική τους τότε δεν μας ενδιαφέρει καθόλου, ως νέο εφεύρημα ανθρωπίνου λογικής και φαντασίας. Ποτέ δεν διαβάσαμε κάτι τέτοιο σε κείμενα οικουμενικής συνόδου.
Όσοι πάλι λένε πως απαγορεύεται γενικώς η απεικόνιση ως περιστεράς του Αγίου Πνεύματος, να μελετήσουν και να ταπεινωθούν αναγνωρίζοντας το λάθος τους, διότι η εκκλησία έχει καταδικάσει όποιον απαγορεύει την απεικόνιση του Παρακλήτου εν είδει περιστεράς. Ιστορικό παράδειγμα κάποιος Ξενίας, ο οποίος έλεγε πως είναι νηπιώδους γνώσεως να ζωγραφίζεται το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς. Η 7η οικουμενική στην 5η πράξη, σελ. 819, του 2ου τόμου των συνοδικών, αναθεμάτισε τον Ξενία μαζί με τους λοιπούς εικονομάχους.
Όσοι πάλι υποστηρίζουν πως το Άγιο Πνεύμα επιτρέπεται να εικονίζεται μόνο στην βάπτιση του Κυρίου μας, να μας υποδείξουν πού στηρίζουν βιβλικώς ή πατερικώς την ερμηνεία αυτή. Τέτοια πράγματα εμείς τόσα χρόνια δεν διαβάσαμε σε ερμηνείες αγίων πατέρων και κείμενα οικουμενικών συνόδων. Παρακαλώ δείξτε μας τις απόψεις σας μέσα απ' τη Γραφή ή τις οικουμενικές συνόδους.
Ας προσέξουν όσοι θέλουν να ξεφύγουν απ' την αίρεση του οικουμενισμού, αποτειχιζόμενοι απ' την τοπική τους εκκλησία, μην βρεθούν σε κοινωνία με εικονομάχους ή αγιομάχους ή ασχολουμένους με ημερολόγια και παρατάξεις. Όποιος αποτειχίζεται απ' την τοπική του εκκλησία, μητρόπολη, πατριαρχείο, αυτοκέφαλη εκκλησία, πρέπει χωρίς δισταγμό αλλά μ' ευγένια να ρωτά τον ρασοφόρο που έρχεται σ' επαφή, πριν έρθει σε κοινωνία μαζί του, τί φρονεί γύρω απ' όσα γράφουμε κι όσα ακόμα θα γράψουμε.
Αυτό πρέπει να κάνει ο πιστός κι άδολος Χριστιανός που νοιάζεται για την ψυχή του, αν δεν θέλει να πέσει σ' αιρέσεις και πλάνες δεχόμενος όσα του λέει ο ρασοφόρος ομιλητής, ή να μην βρεθεί σ' εκκλησιαστική κοινωνία με κάποιον που εμφανίζεται παραδοσιακός κι αντιοικουμενιστής, αλλά έχει άλλα πνευματικά προβλήματα, όπως όσα έχουμε αναφέρει και θ' αναφέρουμε παρακάτω.
Η τακτική αυτή είναι η παράδοση των αγίων αποστόλων, όπου γράφεται καθαρά στην Γραφή πως δεν πρέπει να λέμε χαίρε σ' όποιον κήρυκα δεν φέρει την σωστή διδασκαλία. Αυτή η στάση δεν είναι και δεν πρέπει να είν' αποτέλεσμα φανατισμού, μίσους και υπερηφανείας, αλλά ένδειξη διαμαρτυρίας με σκοπό τον σωφρονισμό του πλανημένου συνανθρώπου μας. Μετά από δύο νουθεσίες ευγενικές, με πραότητα και ουσιαστική εκδήλωση αγάπης, αν ο πλανημένος αδελφός επιμένει, τον αφήνουμε κι αρχίζουμε προσευχή για να μαλακώσει η καρδιά του και να δεχτεί την ορθή βιβλική διδασκαλία. Σκεπτόμενοι πάντοτε πως κι εμείς κάποια στιγμή μπορεί να πέσουμε σ' αίρεση ή πλάνη ή σχίσμα.
Δεν είν' απρεπές κι ένδειξη αγένειας η εξέταση των φρονημάτων του ρασοφόρου που είναι αντιοικουμενιστής ή οικουμενιστής. Το συμβουλεύει και σε μία του επιστολή ο όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης στον τόμο 99 της P.G. του Migne. Πρέπει να ερευνούμε με σοβαρότητα και χωρίς ύφος ανακριτικό τον ρασοφόρο που συναντούμε προς πνευματική κοινωνία ώστε να δούμε αν φρονούμε τα ίδια. Πόσο μάλλον σήμερα πρέπει να προσέχουμε, αφού κυκλοφορούν πολλές πλάνες εμπνευσμένες απ' τον εχθρό του ανθρώπου, τον σατανά;
Εμείς οι ορθόδοξοι δεν έχουμε και δεν πρέπει να έχουμε την νοοτροπία πιστών άλλων θρησκειών, που έχουν τους γκουρού και τους προσκυνούν. Οι ρασοφόροι είναι οδηγοί και πνευματικοί σύμβουλοι εφόσον είναι συνεπείς σε όσα γράφει η Γραφή, οι οικουμενικές σύνοδοι και η πατερική διδαχή που συμφωνεί με την Γραφή. Οι ορθόδοξοι ρασοφόροι δεν είναι γκουρού να τους ακολουθούμε τυφλά επειδή φορούν το τίμιο ράσο. Άνθρωποι ειναι κι αυτοί και παγιδεύονται απ' τον διάβολο, αγάπη χρειάζονται και πολλή προσευχή να ξεφύγουν απ' τα δίχτυα του εχθρού.
Έχουμε πολλά παραδείγματα αγίων που είχαν πέσει σ' αιρέσεις και πλάνες. Ο άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης ήταν για κάποιο χρονικό διάστημα μονοφυσίτης, ο άγιος Ιωαννίκιος ο Μέγας ήταν εικονομάχος για κάποιο καιρό, ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε με όρκο πως δεν γνώριζε τον δάσκαλο του Ιησού, τον Χριστό μας, γιατί φοβήθηκε. Ήταν μαζί του τρία χρόνια, έκανε θαύματα κι ο ίδιος σταλμένος απ' τον Κύριο, είδε όσα είχε κάνει ο δάσκαλος του. Ήταν εκεί όταν ανέστησε τον μοναχογιό της χήρας, όταν ανέστησε τον Λάζαρο, όταν ανέστησε το δωδεκάχρονο κορίτσι, όταν έκανε τα λίγα ψωμιά και ψάρια, τροφή για χιλιάδες λαό! Κι όμως τον αρνήθηκε. Ο προφητάναξ Δαυίδ, έκανε δύο μεγάλα αμαρτήματα, μοιχεία και φόνο.
Η Γραφή δεν κρύβει τις αμαρτίες των αγίων προσώπων για τα οποία γράφει και η εκκλησιαστική ιστορία δεν κρύβει τα λάθη των αγίων και των κληρικών εν γένει. Αυτό θέλει ο Θεός για να μην νομίζουμε πως έχουμε να κάνουμε με επίγειους θεούς που πρέπει να τους προσκυνάμε και να τους ακολουθούμε τυφλά σαν να είναι αλάθητοι πάπες.
Μετά την μετάνοια για την πλάνη μας ας ακολουθήσει το πικρό κλάμα του Δαυίδ και του Πέτρου. Δυστυχώς σήμερα πολλοί επιμένουν και νομίζουν πως είναι απλανείς οδηγοί.
Εξετάζουμε όσα διδάσκουν και κάνουν οι ρασοφόροι και τότε με πνεύμα ταπεινώσεως κι αυτογνωσίας της αμαρτωλότητος μας, ερχόμαστε σε κοινωνία με όποιον δεν είναι πλανημένος σε κάποιο ορθόδοξο δόγμα ή ορθόδοξη πατερική διδασκαλία.
Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019
Αιρέσεις και πλάνες εντός της ορθοδοξίας, β'.
Λύσεις υπάρχουν; Μπροστά σ' αυτή την τραγική πνευματική κρίση της ορθοδοξίας τί κάνουμε; Οι αγκυλώσεις του παρελθόντος εξακολουθούν να ενυπάρχουν εντός της ενστάσεως και μαρτυρίας κατά της αιρετικής οικουμενικής κινήσεως.
Ελπίζαμε πως η αποτείχιση θα γίνει μία ιστορική ευκαιρία γι' αναμόρφωση των κακώς κειμένων εν τη ορθοδόξω εκκλησία. Ευκαιρία για μία καθολική μεταρρύθμιση. Όσοι ακούν την λέξη μεταρρύθμιση το μυαλό τους τρέχει στους αιρετικούς Λούθηρο, Καλβίνο, Ζβίγγλιο. Υπάρχουν πολλών ειδών μεταρρυθμίσεις. Αιρετικές αλλά κι ορθόδοξες. Αντ' αυτού λοιπόν, βλέπουμε ανύπαρκτα προβλήματα που ταλάνισαν τους πιστούς στο παρελθόν να επανέρχονται στην επιφάνεια, όπως τo ανούσιο ημερολογιακό ζήτημα, οι ηλεκτρονικές κάρτες που δεν ενέχουν ουδένα κίνδυνο σφραγίσματος, εφόσον δεν εμφανίστηκε, δεν ξέρουμε καν αν γεννήθηκε, ο αντίχριστος που θα σφραγίζει στ' όνομα του, όπως γράφει η θεόπνευστος Αποκάλυψη στο 13ο κεφάλαιο και ο έγκυρος ερμηνευτής της, όσιος Εφραίμ ο Σύρος, τον οποίον, ποτέ κάποιος κατοπινός άγιος ερμηνευτής αμφισβήτησε.
Βλέπετε τον λόγο του ''Λόγος στην παρουσία του Κυρίου, και για την συντέλεια του κόσμου και στην παρουσία του Αντιχρίστου'', στα Άπαντα Ασκητικά έργα του στον 4ο τόμο, σελ. 118 και μετά, εκδόσεις ''Περιβόλι της Παναγιάς'' του 1992. Ο όσιος Εφραίμ λέει αν δεν έρθουν πρώτα οι δύο προφήτες που θα μαρτυρήσουν για τον Χριστό, αν δεν μείνουν άταφοι στην Ιερουσαλήμ τρείς μέρες, αν δεν αναστηθούν και μετά αναληφθούν στον ουρανό δεν θα ξεκινήσει το σφράγισμα του ο άνομος. Σημείο πως αυτοί θα είναι οι δύο προφήτες μάρτυρες της Αποκαλύψεως είναι πως όσο καιρό κηρύττουν μετάνοια δεν θα βρέχει, δηλ. για 1260 μέρες.
Οι σημερινοί ερμηνευτές των εσχάτων έχουν άλλες απόψεις. Τις οποίες πρώτη διατύπωσε η οραματατίστρια προτεστάντισα της πιο κάτω φωτογραφίας, η Mary Stewart Relfe. Οι ορθόδοξοι αντί να δανείζονται, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, οράματα και αιρετικές ιδέες εξ Αμερικής, καλό θα ήταν να μελετούν τους ορθοδόξους πατέρες που δόξα τω Θεώ έχουν βαθύτατο πλούτο ορθών ερμηνειών της Αποκαλύψεως. Κανείς εξ αυτών δεν γράφει κάπου πως το σφράγισμα θα ξεκινήσει πριν έμφανιστούν οι δύο προφήτες. Η Relfe το είπε πρώτη και πολλοί ορθόδοξοι σήμερα το διαλαλούν ως ορθή ερμηνεία της Αποκαλύψεως.
Στα δύο βιβλία που συνέγραψε, ισχυρίστηκε πως ο ίδιος ο Χριστός της εμφανίστηκε την ώρα που καθόταν στο τραπέζι της κι είχ' εμπρός της διάφορα barcode. Όταν άγγιξε με το δάκτυλο του ένα από αυτά τότε η κυρία της φωτογραφίας είδε τα τρία εξάρια. Δηλ. είχε μία, όπως η ίδια θεώρησε, αποκάλυψη από τον Χριστό. Πάνω σ' αυτό το όραμα της, βάσισε όλες τις θεωρίες της και οι σημερινοί ορθόδοξοι, ευτυχώς ελάχιστοι σε σχέση με το σύνολο, έχουν δεχτεί τις θεωρίες αυτές ως σωστές, ενώ οι άγιοι γράφουν τ' ακριβώς αντίθετα απ' αυτά που γράφει η αιρετική αποθανούσα οραματίστρια.
Πηγή φωτογραφίας: leagueofprayer.com
Άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα στην ορθοδοξία μας όπως σήμερα έχει διαμορφωθεί στην εξωτερική της μορφή, είναι ο ολοκληρωτικός κληρικαλισμός ο οποίος συνεχίζει να μην αφήνει περιθώρια δράσεως σε χαρισματικούς πιστούς να βοηθήσουν στην αντίσταση κατά της διαβολικής αιρέσεως του οικουμενισμού. Υπάρχουν πιστοί οι οποίοι με την κατάλληλη στήριξη θα μπορούσαν να προσφέρουν πάρα πολλά. Με ταπείνωση και πνεύμα μετανοίας στην σύνολη ομολογιακή δράση τους. Όταν όμως οι ρασοφόροι μονίμως μιλούν εκείνοι, κηρύττουν εκείνοι, έχουν πρωταγωνιστική δράση εκείνοι, τότε πώς θα εργαστούν, όπως λέει ο απόστολος Πέτρος, ως ζωντανά λιθάρια στο πνευματικό σώμα του Ιησού Χριστού και οι αφανείς πιστοί, που ως τώρα έχουν παθητική στάση ακροατών στις ομιλίες ρασοφόρων;
Πηγή εικόνος: pbs.twimg.com
Η ιερή εικόνα της Αγίας Τριάδος που πολλοί αδαείς θεωρούν αιρετική.
Kάποιοι λέγουν πολλά οικοδομητικά λόγια, αλλά πολλοί περισσότεροι λέγουν ό,τι φαντάζονται, όπως πχ οι κενολογούντες περί της εικόνoς της Αγίας Τριάδος, πως δήθεν διδάσκει το φιλιόκβε και τον αρειανισμό, πως δήθεν υποβιβάζει το Άγιο Πνεύμα και άλλα εικονομαχικά λόγια, χωρίς να μας δίνουν πατερικές πηγές που να στηρίζουν τις εικονολογικές τους φαντασίες. Ποιοί πατέρες είχαν τέτοιες απόψεις για την συγκεκριμένη εικόνα; Να μας τους κατονομάσουν και να μας δώσουν παραπομπές απ' τα κείμενα τους. Άλλοι λέγουν περί σφραγίσματος εκεί που δεν υπάρχει, δηλ. σε κάρτες, σε ΑΜΚΑ, ΑΦΜ. Άλλοι υποστηρίζουν πως πρέπει δήθεν να επιστρέψουμε στην παράδοση, εννοώντας το παλαιό ημερολόγιο, όταν η εκκλησία δεν έδωσε ποτέ σημασία σε ημέρες και ημερολόγια.
Παράδοση είναι η Αγία Γραφή και όσα δογμάτισαν οι οικουμενικές σύνοδοι, επίσης η διδασκαλία των πατέρων μας, όταν αυτή συμφωνεί με την Γραφή. Υπάρχουν θέσεις αγίων που η εκκλησία δεν τις αποδέχτηκε. Αυτό δεν είναι παράδοση. Υπάρχουν θέσεις αγίων για θέματα που δεν αφορούν την σωτηρία μας που είναι διάφορες μεταξύ τους. Αυτό δεν είναι σωτηριολογική παράδοση.
Κλείνοντας την παρένθεση κι επιστρέφοντας στο θέμα μας, με τέτοιες αιρετικές και πεπλανημένες απόψεις που απάδουν της ορθοδόξου αποστολικής παραδόσεως, αποτείχιση με μέλλον δεν βλέπουμε. Αν κάνουμε λάθος ο Κύριος να μας ελεήσει και συγχωρέσει. Αλλά για νά 'χει ευλογία και πνευματική καρποφορία απ' τον Κύριο μία αντιαιρετική κίνηση εντός του σώματος του Ιησού Χριστού, πρέπει η κίνηση αυτή, να είναι απολύτως ομόφρονη με την Αγία Γραφή και τις οικουμενικές συνόδους. Πρέπει οι αντιοικουμενιστές να είν' ενωμένοι κι όχι διχασμένοι γι' ανούσιους λόγους.
Αν και όταν υπάρχουν πλάνες κι αιρετικές διδαχές μέσα στην όποια αντιαιρετική κίνηση, τότε ένας πιστός που έχει αγανακτήσει απ' τον αιρετικό οικουμενισμό και θέλει να βρεί πνευματική στέγη σ' άλλο ορθόδοξο χώρο, αν είναι γνώστης των δογμάτων της πίστεως μας, θ' απογοητευθεί απ' τις διδαχές κάποιων αντιοικουμενιστών. Πιθανόν πολλοί να κάθονται σε κοινωνία με την αυτοκέφαλη εκκλησία της Ελλάδος λόγω των καταστάσεων που διαδραματίστηκαν τα τελευταία χρόνια εντός του χώρου των ενισταμένων αντιοικουμενιστών.
Θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι όσον αφορά τις πλάνες που έχουν διεισδύσει στην εκκλησία του Χριστού. Αναφερόμενοι σ' όλο το φάσμα των αυτοπροσδιοριζομένων ως ορθοδόξων, ασχέτως αν κάποιοι δεν αναγνωρίζουν αλλήλους ως ορθοδόξους. Θα παρουσιάσουμε πλάνες που έχουν εμφανιστεί στον χώρο της ορθοδοξίας όπως κι αν ο καθένας διεκδικεί και ορίζει το τί είναι ορθοδοξία, ώστε οι ορθόδοξοι που όντως θέλουν να είναι σωστοί στην πίστη και την πράξη τους ν' απομακρύνονται απ' όποιον ή όποιους κηρύττουν ή πράττουν αντιβιβλικώς και αντορθοδόξως. Δεν θέλουμε προς το παρόν να μιλήσουμε με ονόματα και πρόσωπα διότι ο αγώνας μας είναι εναντίον των αιρετικών ιδεών και όχι εναντίον των προσώπων που έχουν τις αιρετικές απόψεις, θέσεις, ιδέες ή όπως θέλει κάποιος να το ονομάσει.
Ζούμε σε καιρούς που πρέπει να εξετάζουμε και να επαληθεύουμε όσα διαβάζουμε κι ακούμε από ρασοφόρους, μέσα απ' την αλάθητη Γραφή και την δογματική διδασκαλία των αγίων πατέρων των οικουμενικών συνόδων. Αυτό συνιστά στις κατηχήσεις του ο άγιος και δογματολόγος της εκκλησίας μας ο Κύριλλος Ιεροσολύμων, στην 4η κατήχηση του, κεφάλαιο 17. Ο άγιος τονίζει ιδιαιτέρως την μελέτη και την επαλήθευση όσων διδάσκουν οι ποιμένες, μέσα απ' την Γραφή. Κάποιοι αδαείς ίσως τολμούσαν να τον ονομάσουν προτεστάντη γιατί δήθεν υπερτονίζει την Γραφή. Τα έχουμε ακούσει κι αυτά... Όποιος τονίζει την Γραφή είναι αιρετικός, προτεσταντίζει, είναι κρυφός προτεστάντης κι άλλα ευφάνταστα.
Πρώτη μεγάλη αίρεση που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνος και εξαπλώθηκε στον 20ο, είναι ο γνωστός οικουμενισμός. Η πλάνη πως όλες οι αποκαλούμενες εκκλησίες των αιρετικών συν την μία αγία καθολική και αποστολική εκκλησία του Χριστού έχουν μέρος της αληθείας και όταν ενωθούν ορατώς, τότε η αρχαία αποστολική εκκλησία θα ξαναβρεί την πρώτη ενότητα της. Βλασφημία μεγίστη αυτή η θεωρία. Ξεκίνησε απ' τον χώρο των διαμαρτυρομένων της Ευρώπης στα τέλη του 19ου αιώνος, συμμετείχαν οι αγγλικανοί και δυστυχώς πολύ γρήγορα εισήλθαν ενεργώς στην οικουμενική κίνηση και οι ορθόδοξοι ηγέτες του πατριαρχείου Κων/πόλεως απ' τις αρχές του 20ού αιώνος.
Η αίρεση σήμερα έχει εξαπλωθεί σ' όλες τις τοπικές ορθόδοξες εκκλησίες ανά την οικουμένη και σχεδόν όλες συμμετέχουν στο παγκόσμιο συμβούλιο εκκλησιών και στον διαθρησκειακό διάλογο. Την αίρεση αναθεμάτισε επισήμως και συνοδικώς η σύνοδος των Ρώσσων επισκόπων της Διασποράς, το 1983, επί μητροπολίτου και προέδρου της, αγίου Φιλαρέτου του Ομολογητού. Κοιμήθηκε οσιακώς το 1985 και στην ανακομιδή των τιμίων λειψάνων το σώμα του βρέθηκε άφθορο. Ίσως γι' αυτό το ενταφίασαν πάλι οι επίσκοποι των Ρώσσων της Διασποράς που από το 1985 οπότε κοιμήθηκε ο άγιος, εκείνοι είχαν ενωθεί με το οικουμενιστικό πατριαρχείο Μόσχας τη χρονιά του 2007.
Η αποκλειστικότητα της αληθείας την οποία μας διδάσκει ο Κύριος στην Αγία Γραφή σχετικοποιείται απ' την αιρετική οικουμενιστική θεωρία των κλάδων. Ο οικουμενισμός προάγει την ιδέα πως όλες οι θρησκείες είναι διαφορετικές παραδόσεις που οδηγούν στον ένα κοινό Θεό όλων. Ισλαμισμός με σχεδόν όλα τα παρακλάδια του, Παπισμός με όλα τα εντός αυτού ρεύματα, Βουδισμός ή αλλιώς η θρησκεία χωρίς θεό σε όλες του τις αποχρώσεις, Λάο Τσέ, Σιντοϊσμός, Σίχ, Βραχμανισμός με τους εκατομμύρια φευδοθεούς του, Ιουδαϊσμός που αρνείται τον Χριστό ως Θεό Λόγο όπως τον ομολογεί ο μαθητής κι απόστολος του Χριστού, Ιωάννης ο Θεολόγος στο ευαγγέλιο του, Προτεσταντισμός με τις χιλιάδες διαφορετικές ομολογίες του, Χάρε Κρίσνα, Κομφουκιανισμός, ανιμιστικές θρησκείες ιθαγενών ανά τον κόσμο, όλα είναι το ίδιο.
Αυτό δείχνουν στην πράξη οι συμπροσευχές αντιπροσώπων όλων των προαναφερομένων θρησκειών με την ενεργό συμμετοχή δυστυχώς και ρασοφόρων της ορθοδόξου χριστιανικής αληθείας της Αγίας Γραφής. Η προσπάθεια αυτή εκ μέρους επισκόπων της ορθοδόξου πίστεως, να εξισώσουν την σωτήρια αλήθεια της Γραφής με τις αιρέσεις και τις λοιπές ανθρώπινες και πλάνες θρησκείες που δεν διδάσκουν την αλήθεια της Βίβλου, είναι βλασφημία κατά του αληθινού Θεού της Βίβλου, διαβολή κατά του σωτηριώδους έργου του Τριαδικού Θεού και έργο του διαβόλου, όχι του Αγίου Πνεύματος. Η πρακτική τους τις τελευταίες δεκαετίες συνεπάγεται εξίσωση όλων των θρησκειών, κι ας μην το κατανοούν οι ίδιοι οι ηγέτες του οικουμενικού κινήματος, λόγω πνευματικής τυφλότητος.
Δεύτερη πλάνη που εμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνος είναι ο παλαιοημερολογιτισμός ή Γοχισμός, εκ του ΓΟΧ, που είναι τα αρχικά των λέξεων Γνήσιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Ο παλαιοημερολογιτισμός θεώρησε το ημερολόγιο ως απαραίτητο δόγμα για την σωτηρία, δηλ. μετέτρεψε σε δόγμα την χρήση ημερολογίου για τις εορτές της εκκλησίας. Επειδή ενός κακού μύρια έπονται, πολλοί παλαιοημερολογίτες πίστεψαν την πλάνη και μάλιστα εξέδωσαν κι εγκυκλίους κάποιες παρατάξεις, πως όποιος δεν ακολουθεί ένα συγκεκριμένο ημερολόγιο, το ιουλιανό, κολάζεται, είν' εκτός ορθοδόξου εκκλησίας, κι όσες εκκλησίες δεν ακολουθούν το ιουλιανό ημερολόγιο απ' το 1924, τα μυστήρια τους είναι άκυρα. Το ίδιο θεωρούν πως είναι άκυρα και τα μυστήρια όσων εκκλησιών ακολουθούν το ιουλιανό αλλά έχουν εκκλησιαστική κοινωνία με τις εκκλησίες που ακολουθούν το διορθωμένο ιουλιανό, δηλ. το νέο ημερολόγιο.
Σήμερα οι παρατάξεις των ''ΓΟΧ'' είναι πολλές, περίπου 15 και η κάθε μία θεωρεί εαυτήν την κανονική εκκλησία της Ελλάδος με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ταυτίζουν το νέο ιουλιανό διορθωμένο ημερολόγιο με το παπικό γρηγοριανό ενώ δεν είναι ίδια μεταξύ τους, βλέπετε στο βιβλίο των αστροφυσικών Δανέζη και θεοδοσίου, ''Η οδύσσεια των ημερολογίων''. Θεωρούν πως η διόρθωση του ημερολογίου είναι η αρχή του οικουμενισμού.
Η αλήθεια είναι πως, οι ας πούμε ορθόδοξοι αλλά στην πραγματικότητα οικουμενιστές, είχαν ξεκινήσει το έργο τους για την οικοδόμηση του οικουμενισμού λίγα χρόνια πριν. Αλλά οι αποκαλούμενοι ΓΟΧ στάθηκαν στο ημερολογιακό ανύπαρκτο θέμα. Παράδειγμα πως οι χειροτονίες των αγγλικανών αναγνωρίστηκαν ως έγκυρες από τον πατριάρχη Κων/πόλεως Μελέτιο το 1922. Τότε δεν υπήρξαν οι αντιδράσεις που σημειώθηκαν το 1924, ενώ η αναγνώριση αυτή ήταν και είναι πολύ σοβαρό θέμα κι όχι ανούσιο όπως η ημερολογιακή διόρθωση. Η δογματοποίηση του ημερολογίου είναι πλάνη και η εν εγκυκλίω απόφανση πως οι εκκλησίες που ακολουθούν το νέο ημερολόγιο δεν έχουν μυστήρια, είναι βλασφήμια κατά της εκκλησίας του Χριστού.
Η Γραφή που έχει απαντήσεις για όλα κι εκεί είν' η αλήθεια πλήρως αποκαλυμένη λύνει το δήθεν πρόβλημα. Ο Κύριος μας δεν ασχολήθηκε ποτέ του με το Σάββατο τυπολατρικά και γι' αυτό οι ιουδαίοι σκανδαλίζονταν. Οι απόστολοι δεν ασχολούνταν με ημερολόγια, χρόνους κι ημέρες.
Μελετήστε στη Γραφή σας, τα Ματθαίος 12: 1-8, Μάρκος 2: 23-28, Λουκάς 6: 1-5, Κορινθίους Β' 3: 6, Γαλάτας 4: 10-11, Κολοσσαείς 2: 6-23. Όποιος δέχεται την αλήθεια της Αγίας Γραφής όπως γράφτηκε κι όχι όπως την φέρνει στα μέτρα του ο καθένας, θα καταλάβει πόσο άδικα χάθηκε τόσο χαρτί και τόνοι μελάνης, για ένα θέμα που είναι λυμένο για όποιον μελετά την Γραφή και δεν ακολουθεί τυφλά τον αλάθητο πνευματικό του γιατί ''αυτός ξέρει''...
Τρίτη πλάνη η αγιομαχία, η οποία υπήρχε κατά περίπτωση στο σώμα του Χριστού, την εκκλησία, σε πολλές ιστορικές περιόδους. Παράδειγμα ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας, δεν θεωρούσε για κάποια χρόνια άγιο, τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Το φαινόμενο είχε λάβει έκταση στο στρατόπεδο των εχθρών του αγίου. Με την παρέλευση ετών η αγιομαχία κατά του προσώπου του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου εξαφανίστηκε. Συνέβαλε σ' αυτό, το σημαντικό γεγονός της επανόδου των τιμίων λειψάνων του αγίου Ιωάννου στην Κων/πολη απ' τον άγιο πατριάρχη Πρόκλο.
Δεν συνέβη το ίδιο όμως μ' άλλους αγίους της εκκλησίας όπως τον άγιο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μέγα, τον άγιο Αυγουστίνο Ιππώνος, τον όσιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, τον άγιο Νεκτάριο Πενταπόλεως τον Θαυματουργό, τον άγιο Ιωάννη του Σαν Φραντζίσκο τον Θαυματουργό, τον άγιο Φιλάρετο τον Ομολογητή, τον όσιο Νικόλαο Πλανά, τον όσιο Ιάκωβο Ευβοίας τον Τσαλίκη, τον όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, τον όσιο Πορφύριο τον Καυκοκαλυβίτη, τον όσιο Γεώργιο τον Ομολογητή τον Καρσλίδη, τον όσιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή.
Υπάρχει και μιά άλλη οσιακή μορφή, ο γέροντας Αρσένιος ο Σπηλαιώτης, που έχει περάσει στη αφάνεια και την λήθη, αλλά θεωρούμε πως είναι μεγάλος άγιος λόγω της επί 40 χρόνια απόλυτης υπακοής και της εσωτερικής νηπτικής εργασίας του. Υπακοής που έκανε στον γέροντα Ιωσήφ τον Ησυχαστή όταν ο γέρων Ιωσήφ ήταν ακόμη κοσμικός ενώ ο γέρων Αρσένιος ήταν μεγαλόσχημος! Αυτό ήταν αληθινή ταπείνωση. Όπως η Γραφή λέει, ''ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους, στους ταπεινούς δίνει την χάρη του''.
Δυστυχώς υπάρχουν αδελφοί μας ορθόδοξοι, πλανημένοι από τον εχθρό της σωτηρίας μας τον διάβολο, οι οποίοι πολεμούν την αγιότητα κάποιων εκ των προσώπων αυτών. Εκτός του τελευταίου που αναφέραμε, για τον οποίον δεν έχει ανακύψει ζήτημα.
Είναι σοβαρό, θα ρωτήσει κάποιος, το να μην δέχεται κάποιος ορθόδοξος έναν άγιο, να μην τον τιμά ως άγιο; Είναι πολύ σοβαρό και ικανό να κολάσει τον αγιομάχο που στα λοιπά θέματα μπορεί να είν' ορθόδοξος. Θ' αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα μίας άλλης περιπτώσεως αγιομαχίας που δεν κατάφερε να ριζώσει στις ψυχές των ορθοδόξων. Είναι η περίπτωση αγιομαχίας κατά του οσίου Αντωνίου του Σίγια. Η σχετική ιστορική μαρτυρία υπάρχει στο βιβλίο ''Η ΘΗΒΑΪΔΑ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ'', μετάφραση-επιμέλεια Πέτρου Μπότση, 4η έκδοση, 1988, σελ. 198.
Ένας ιερέας, ο π. Χαρίτων, δεν πίστευε στην αγιότητα του οσίου ανδρός και φθονούσε την τιμή που του απέδιδαν οι ορθόδοξοι πιστοί. Κάποια μέρα εκφράστηκε ανόσια εναντίον του αγίου Αντωνίου κι αμέσως τυφλώθηκε. Ο π. Χαρίτων κατάλαβε πως ο Θεός τον διαπαιδαγώγησε με τον τρόπο αυτό κι άρχισε να μετανοεί για την βλασφήμια εναντίον του οσίου του Θεού. Προσευχήθηκε με θέρμη κι η όραση του επανήλθε το ίδιο ξαφνικά όπως την είχε χάσει. Μετά απ' αυτό αναχώρησε για το μοναστήρι του οσίου Αντωνίου στον ποταμό Σίγια κι αφιερώθηκε στον μοναχικό αγώνα προκειμένου να γίνει αληθινός μαθητής του ευαγγελίου.
Απ' το περιστατικό αυτό και μόνο μπορεί να καταλάβει ο καλόπιστος ορθόδοξος που αληθινά τρέμει να μην κολάσει την ψυχή του με τις πράξεις, τις σκέψεις και τα λόγια του, πως δεν είναι μικρό κι ασήμαντο να μην δεχεται την αγιότητα ενός ανθρώπου του Θεού. Δυστυχώς όμως υπάρχουν ορθόδοξοι που δεν αποδέχονται την αγιότητα κάποιων προσώπων της εκκλησίας και κινδυνεύουν να κολαστούν οι ίδιοι και να κολάσουν όσους τους πιστεύουν. Πρέπει να φυλαγόμεθα από αγιομάχους ορθοδόξους, οι οποίοι έπεσαν θύματα του διαβόλου. Με αγάπη να τους νουθετούμε να μην βλασφημούν αγίους αδελφούς της εκκλησίας μας. Όποιος μάχεται εναντίον της αγιότητος ενός μέλους του σώματος του Χριστού, μάχεται κατά του Αγίου Πνεύματος που χαρίτωσε τον άγιο και τον ανέδειξε.
Μετά από δύο νουθεσίες αγάπης και αληθείας, μακρυά από αγιομάχους ορθοδόξους σ' όποιον εκκλησιαστικό χώρο κι αν βρίσκονται. Δεν φανατιζόμαστε, δεν μισούμε κανέναν, αλλά φυλαγόμαστε να μην παρασυρθούμε απ' το δηλητήριο της πλάνης. Μάλιστα ευχόμαστε καθημερινώς να φωτισθούν οι αδελφοί μας πού 'χουν πιαστεί από κάποια παγίδα του διαβόλου.
Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2019
Οι λογικές αποδείξεις της Ανάστασης του Ιησού Χριστού μέσα από λογικά ερωτήματα.
Πηγή: sjhcalvin.com
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, το θεμέλιο του Χριστιανισμού, είναι ένα γεγονός με απολύτως συνεπές ιστορικό υπόβαθρο, πράγμα που φανερώνει ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι ένα γεγονός που αδιαμφισβήτητα έλαβε χώρα μέσα στην ανθρώπινη ιστορία.
Θα ήταν εύλογη η απορία ενός απολύτως ορθολογιστικά σκεπτόμενου ανθρώπου, αν είναι θεμιτό να εξετάζεται ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αφού ένα γεγονός όπως η Ανάσταση είναι πέρα από τα όρια της λογικής. Όμως, μία τέτοια στάση θα ήταν αντιεπιστημονική, διότι αν η επιστήμη ακολουθούσε τον κανόνα «ό,τι δεν κατανοούμε δεν το εξετάζουμε κιόλας», δεν θα είχε γίνει ποτέ καμία πρόοδος στην ανθρώπινη γνώση. Η διερεύνηση αν ένα τέτοιο ζήτημα πίστεως μπορεί να έχει ιστορικό υπόβαθρο, είναι λοιπόν απολύτως θεμιτή διότι ένα συνεπές ιστορικό υπόβαθρο θεμελιώνει περισσότερο την πίστη στο γεγονός της Ανάστασης. Αντιθέτως, μια προκατειλημμένη πίστη όπως αυτή της απόρριψης της Ανάστασης του Χριστού, η οποία στερείται ιστορικού υποβάθρου, δεν μπορεί να σταθεί και θα πρέπει να κατεδαφίζεται.
Η λογική λοιπόν προσέγγιση του θέματος της Ανάστασης, υπαγορεύει μόνον δύο πιθανά ενδεχόμενα:
Έγινε Ανάσταση
Δεν έγινε Ανάσταση
Πάνω σε αυτή την απλή τοποθέτηση στηρίζεται το ζήτημα της ψυχής του ανθρώπου. Διότι μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα ξεκαθαρίζει αν υπάρχει συνέχιση της ζωής ή όχι. Ανάγεται δηλαδή στο ερώτημα αν η ψυχή του ανθρώπου έχει αξία ή όχι. Εδώ λοιπόν έγκειται η σημασία του να εξετάσει κανείς το ζήτημα της Ανάστασης.
Αν η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένα αληθινό γεγονός, όλο το οικοδόμημα της χριστιανικής πίστης καταρρέει, όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος στο 15ο κεφάλαιο της Α’ προς Κορινθίους επιστολής.
Οι πρώτοι Χριστιανοί βάσισαν τη χριστιανική πίστη στην Ανάσταση του Χριστού θεωρώντας τη ως δεδομένο γεγονός και ως θεμέλιο της σωτηρίας: «εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή» (Ρωμαίους 10:9)
Η πραγμάτωση του έργου του Χριστού βασίστηκε εσκεμμένα πάνω στην Ανάστασή Του καθώς και ο Ίδιος το διεκήρυττε. Όταν μάλιστα ζητήθηκε από τον Κύριο να πραγματοποιήσει κάποιο σημάδι, Αυτός παρέπεμψε στην Ανάστασή Του ως το πιο αξιόπιστο από όλα τα σημεία και τα θαύματα που είχε κάνει! (βλ. Ματθαίον 12:38-40 & Ιωάννην 2:18-22)
Από τα τέσσερα Ευαγγέλια που αποδεδειγμένα είναι αξιόπιστες ιστορικές πηγές (βλ. παλαιότερα άρθρα) γνωρίζουμε τα περισσότερα στοιχεία για τα γεγονότα που αφορούν το θάνατο και ταφή του Χριστού από όσα γνωρίζουμε για το θάνατο και την ταφή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στην αρχαία Ιστορία. Ο τάφος δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ότι είναι άδειος.Το αν αυτό που συνέβη είναι Ανάσταση ή όχι θα το εξετάσουμε. Το γεγονός όμως ότι ο τάφος είναι άδειος ουδέποτε αμφισβητήθηκε από κανέναν. Η σημασία της Ανάστασης μπορεί να είναι ένα θεολογικό ζήτημα, αλλά το γεγονός της Ανάστασης είναι ένα ιστορικό ζήτημα.
Ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα:
Δεν έγινε Ανάσταση
Πάνω σε αυτή την απλή τοποθέτηση στηρίζεται το ζήτημα της ψυχής του ανθρώπου. Διότι μια απάντηση σε αυτό το ερώτημα ξεκαθαρίζει αν υπάρχει συνέχιση της ζωής ή όχι. Ανάγεται δηλαδή στο ερώτημα αν η ψυχή του ανθρώπου έχει αξία ή όχι. Εδώ λοιπόν έγκειται η σημασία του να εξετάσει κανείς το ζήτημα της Ανάστασης.
Αν η Ανάσταση του Χριστού δεν είναι ένα αληθινό γεγονός, όλο το οικοδόμημα της χριστιανικής πίστης καταρρέει, όπως αναφέρει ο απόστολος Παύλος στο 15ο κεφάλαιο της Α’ προς Κορινθίους επιστολής.
Οι πρώτοι Χριστιανοί βάσισαν τη χριστιανική πίστη στην Ανάσταση του Χριστού θεωρώντας τη ως δεδομένο γεγονός και ως θεμέλιο της σωτηρίας: «εάν ομολογήσης διά του στόματός σου τον Κύριον Ιησούν, και πιστεύσης εν τη καρδία σου ότι ο Θεός ανέστησεν αυτόν εκ νεκρών, θέλεις σωθή» (Ρωμαίους 10:9)
Η πραγμάτωση του έργου του Χριστού βασίστηκε εσκεμμένα πάνω στην Ανάστασή Του καθώς και ο Ίδιος το διεκήρυττε. Όταν μάλιστα ζητήθηκε από τον Κύριο να πραγματοποιήσει κάποιο σημάδι, Αυτός παρέπεμψε στην Ανάστασή Του ως το πιο αξιόπιστο από όλα τα σημεία και τα θαύματα που είχε κάνει! (βλ. Ματθαίον 12:38-40 & Ιωάννην 2:18-22)
Από τα τέσσερα Ευαγγέλια που αποδεδειγμένα είναι αξιόπιστες ιστορικές πηγές (βλ. παλαιότερα άρθρα) γνωρίζουμε τα περισσότερα στοιχεία για τα γεγονότα που αφορούν το θάνατο και ταφή του Χριστού από όσα γνωρίζουμε για το θάνατο και την ταφή οποιουδήποτε άλλου προσώπου στην αρχαία Ιστορία. Ο τάφος δεν αμφισβητήθηκε ποτέ ότι είναι άδειος.Το αν αυτό που συνέβη είναι Ανάσταση ή όχι θα το εξετάσουμε. Το γεγονός όμως ότι ο τάφος είναι άδειος ουδέποτε αμφισβητήθηκε από κανέναν. Η σημασία της Ανάστασης μπορεί να είναι ένα θεολογικό ζήτημα, αλλά το γεγονός της Ανάστασης είναι ένα ιστορικό ζήτημα.
Ας δούμε τα ιστορικά γεγονότα:
Ο Ιησούς ήταν πράγματι νεκρός
Πηγή: antexeistinalitheia.gr
Μαστιγώθηκε άγρια, δάρθηκε και φόρεσε αγκάθινο στεφάνι. (δεν μαστιγώθηκε απλώς, αλλά φραγγελώθηκε. Δηλ. χρησιμοποιήθηκε ένα όργανο μαρτυρίου, το φραγγέλιο, το οποίο ήταν δερμάτινες λωρίδες που κατέληγαν σε σιδερένια αγγίστρια ή μολυβένια σφαιρίδια. Αλλιώς αν δεν έβαζαν τα σιδερένια, έβαζαν στις άκρες των λωρίδων σπασμένα κόκκαλα από αρνιά ή και άλλα ζώα γιατί συνήθως σπάνε σε σχήματα τριγωνικά με αιχμηρές άκρες που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Δηλ. να εισχωρούν με το χτύπημα του δημίου στο δέρμα και με το τράβηγμα να σκίζουν την σάρκα του βασανιζομένου. Συνήθως μετά από 20 ως 30 φραγγελώματα στη πλάτη του θύματος δεν είχε μείνει πολύ σάρκα αλλά γυμνά κόκκαλα με σάρκες να κρέμονται. Πολλοί είχαν πεθάνει κατά την διάρκεια του φραγγελώματος. Και μόνο αυτό να είχε υποστεί ο Χριστός μας είναι αδύνατο των αδυνάτων να μπορούσε να σηκώσει μόνος του την μεγάλη όπως λέει το ευαγγέλιο, πέτρα με την οποίαν είχαν σφραγίσει τον τάφο του και να είχε βγει έξω και να διαφύγει από την κουστωδία χωρίς να γίνει αντιληπτός από τα βογγητά του πόνου σε κάθε του βημα, αν περπατούσε και δεν σερνόταν απ' το μαρτύριο.)
«Τον έφεραν» στο Γολγοθά διότι ήταν πολύ εξαντλημένος και δεν μπορούσε ο ίδιος να κουβαλήσει το σταυρό.
Η σταύρωση ήταν ένα μεγάλο μαρτύριο. Με όλες του τις πληγές και τις φλεγμονές κρεμόταν ημίγυμνος από τα καρφιά και παρά την εξάντλησή του ήταν υποχρεωμένος να κινεί τα πόδια του για να αναπνέει.
Ο θάνατος δεν αργεί να έρθει σε τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα ήταν απολύτρωση.
Ο θάνατος δεν αργεί να έρθει σε τέτοιες καταστάσεις και μάλιστα ήταν απολύτρωση.
Το αίμα και το νερό που βγήκαν από το τρύπημα της λόγχης, πιστοποιούν ιατρικώς ότι έχει προηγηθεί θάνατος (ο θάνατος δεν προκλήθηκε από το τρύπημα της λόγχης).
Ακόμα κι αν δεν ήταν νεκρός, η λόγχη διαπερνώντας τους πνεύμονες και πιθανότατα και το περικάρδιο, θα τον θανάτωνε αμέσως.
Ο τάφος
Γνωρίζουμε επακριβώς ποιός ανέλαβε την ταφή του σώματος του Ιησού.
Γνωρίζουμε τον ιδιοκτήτη του τάφου.
Γνωρίζουμε την τοποθεσία του τάφου.
Περιγράφονται λεπτομερώς οι προετοιμασίες της ταφής.
Η ταφή: το σώμα του Χριστού τοποθετείται στον τάφο και ασφαλίζεται
Τα σάβανα τυλίγαν το σώμα πολύ σφιχτά (χρησιμοποιείται η λέξη «έδεσαν») και ήταν κολλημένα πάνω στο σώμα λόγω των αρωματικών ουσιών, σχηματίζοντας ένα συμπαγές σώμα. Ήταν αδύνατον όχι μόνο να βγει ο ίδιος από τα σάβανα αλλά και κάποιος άλλος να ξετυλίξει το σώμα. Επίσης, ακόμα κι αν δεν ήταν νεκρός, η οξεία οσμή του μύρου θα τον έπνιγε.
Η είσοδος του τάφου καλυπτόταν από μία μεγάλη πέτρα που χρειάζονταν αρκετοί άνδρες να την κυλήσουν.
Η είσοδος του τάφου σφραγίστηκε με τη ρωμαϊκή σφραγίδα. Η ρωμαϊκή φρουρά σφραγίζοντας τον τάφο πιστοποίησε ότι έλαβαν ένα συγκεκριμένο νεκρό σώμα. Η δε σφραγίδα προστατευόταν πάση θυσία από τους άψογα εκπαιδευμένους και σκληρά πειθαρχημένους ρωμαίους στρατιώτες καθώς αφενός αντιπροσώπευε την εξουσία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αφετέρου δε η παραβίασή της από τρίτους, επέσυρε τιμωρία θανάτου στους φρουρούς. Με λίγα λόγια, ο τάφος ήταν αδύνατον να παραβιαστεί.
Ο τάφος είναι άδειος, δεν υπάρχει σώμα!
Πηγή: lastpoint.gr
Το γεγονός αυτό δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, ούτε ακόμη κι από τους εχθρούς του Χριστού. Ήταν δεδομένο και εύκολα επαληθεύσιμο για τους σύγχρονους ανθρώπους της εποχής εκείνης. Έγιναν κάποιες προσπάθειες να δοθεί μια διαφορετική εξήγηση για το τι συνέβη. Και όλες αυτές οι προσπάθειες δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από το να επιβεβαιώνουν αφενός ότι ο τάφος ήταν όντως άδειος και αφετέρου ότι οι ενδείξεις ότι ο τάφος ήταν άδειος ήταν πολύ τρανταχτές για να τολμήσει κανείς να ισχυριστεί το αντίθετο.
Το γεγονός ότι τα σφιχτοτυλιγμένα και κολλημένα, με αρωματικές κολλώδεις ουσίες, σάβανα ήταν κενά αλλά και ότι το σουδάριο που κάλυπτε το κεφάλι του Χριστού ήταν τυλιγμένο ξεχωριστά λίγο πιο πέρα, δείχνουν ότι το σώμα είχε βγει από τα σάβανα μόνο του και με ηρεμία.
Προσπάθειες εξήγησης του άδειου τάφου
α. Απώλεια των αισθήσεων: Ο Χριστός δεν πέθανε πάνω στο σταυρό αλλά έχασε τις αισθήσεις του. Ενταφιάστηκε ζωντανός και μετά από πολλές ώρες συνήρθε.
Απάντηση: Είδαμε παραπάνω ότι ο Ιησούς ήταν αναμφισβήτητα νεκρός. Αλλά και να μην ήταν, μετά από την ταλαιπωρία που πέρασε και τις πληγές που είχε, χωρίς ιατρική βοήθεια και δεμένος με τα σάβανα και τα έντονα τοξικά μυρωδικά, μάλλον θα κατέληγε παρά θα συνερχόταν. Αλλά και να συνερχόταν, θα ήταν αδύνατον ένας εξασθενημένος και γεμάτος πληγές άνθρωπος, μόνος του να λυθεί από τα σάβανα, να κυλήσει την τεράστια πέτρα, να κατανικήσει τη ρωμαϊκή φρουρά, να περπατήσει αρκετά χιλιόμετρα και να παρουσιαστεί στους μαθητές.
β. Το σώμα του Ιησού εκλάπη: Κάποιοι κατά τη διάρκεια της νύχτας έκλεψαν το σώμα από τον τάφο.
Απάντηση: Οι εχθροί του Ιησού δεν είχαν κανένα κίνητρο και οι φοβισμένοι μαθητές του δεν είχαν καμία δύναμη να κάνουν κάτι τέτοιο. Όποιος επιχειρούσε να κλέψει το σώμα θα έπρεπε είτε να νικήσει πρώτα τη ρωμαϊκή φρουρά είτε να ελπίζει ότι όλοι οι φρουροί θα αποκοιμηθούν (πράγμα αδύνατον) και στη συνέχεια απολύτως αθόρυβα να αποκυλήσει την πέτρα και με βιασύνη να κλέψει το σώμα και όχι να φροντίσει να βγάλει και μάλιστα να τυλίξει τα κολλημένα σάβανα. Το σενάριο της κλοπής τους σώματος οδήγησε μάλιστα τους ρωμαίους στρατιώτες στην αντίφαση να διαδόσουν ότι οι ίδιοι αποκοιμήθηκαν (ενώ ήξεραν ότι αυτό τιμωρείται με θάνατο) αλλά παρόλα αυτά, να γνωρίζουν ότι αυτοί που έκλεψαν το σώμα ήταν, υποτίθεται, οι μαθητές. (η ρωμαϊκή κουστωδία αποτελείτο από 16 στρατιώτες φρουρούς, οι οποίοι φυλούσαν σκοπιά εναλλάξ ανά 4. Αποκλείεται όλοι να κοιμόντουσαν στην βάρδια τους διότι έστω ένας κι αν κοιμόταν η τιμωρία ήταν θάνατος. Θα τον ξυπνούσε κάποιος απ' τους διπλανούς του. Οι μαθητές του Κυρίου ήταν ψαράδες, φοροεισπράκτορες, απλοί κάτοικοι της υπαίθρου χωρίς καμία πολεμική εμπειρία. Οι ρωμαίοι στρατιώτες στην εποχή τους ήταν πασίγνωστοι για την άρτια εκπαίδευση τους και την πειθαρχία τους λόγω των σκληρών ποινών σε περίπτωση παραπτώματος.)
γ. Παραισθήσεις: Το γεγονός ότι οι μαθητές είδαν τον Χριστό αναστημένο ήταν μια ομαδική παραίσθηση.
Απάντηση: Παραισθήσεις έχουν συγκεκριμένα είδη ανθρώπων και όταν βρίσκονται σε ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση. Επίσης οι παραισθήσεις είναι πολύ ατομικές και εξαιρετικά υποκειμενικές. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει ότι ήρθαν σε επαφή με τον Αναστημένο Χριστό πεντακόσιοι και πλέον άνθρωποι διαφορετικής ψυχοσύνθεσης και σε διαφορετικές ψυχολογικές καταστάσεις, συνθήκες που δεν ευνοούν τη δημιουργία παραισθήσεων, και όλων οι μαρτυρίες συμφωνούν μεταξύ τους. Επίσης πρόσφορο έδαφος για παραισθήσεις δεν υπήρχε διότι κανείς δεν προσδοκούσε να δει τον Κύριο αναστημένο. O Ίδιος άλλωστε δυσκολεύτηκε να τους πείσει για την Ανάστασή Του. (πολλοί πολέμιοι του Θεανθρώπου Χριστού φαντάζονται όσα ανορθολογικά περνούν απ' την κατά τ' άλλα ορθολογική σκέψη τους, ώστε να αμφισβητήσουν τ' αυτονόητο των κειμένων της Καινής Διαθήκης, όταν το μαρτυρούν αυτόπτες μάρτυρες της εποχής που γράφτηκαν τα ευαγγέλια. Απλή λογική η ανορθολογισμός; Μάλλον τους διακρίνει το δεύτερο.)
α. Απώλεια των αισθήσεων: Ο Χριστός δεν πέθανε πάνω στο σταυρό αλλά έχασε τις αισθήσεις του. Ενταφιάστηκε ζωντανός και μετά από πολλές ώρες συνήρθε.
Απάντηση: Είδαμε παραπάνω ότι ο Ιησούς ήταν αναμφισβήτητα νεκρός. Αλλά και να μην ήταν, μετά από την ταλαιπωρία που πέρασε και τις πληγές που είχε, χωρίς ιατρική βοήθεια και δεμένος με τα σάβανα και τα έντονα τοξικά μυρωδικά, μάλλον θα κατέληγε παρά θα συνερχόταν. Αλλά και να συνερχόταν, θα ήταν αδύνατον ένας εξασθενημένος και γεμάτος πληγές άνθρωπος, μόνος του να λυθεί από τα σάβανα, να κυλήσει την τεράστια πέτρα, να κατανικήσει τη ρωμαϊκή φρουρά, να περπατήσει αρκετά χιλιόμετρα και να παρουσιαστεί στους μαθητές.
β. Το σώμα του Ιησού εκλάπη: Κάποιοι κατά τη διάρκεια της νύχτας έκλεψαν το σώμα από τον τάφο.
Απάντηση: Οι εχθροί του Ιησού δεν είχαν κανένα κίνητρο και οι φοβισμένοι μαθητές του δεν είχαν καμία δύναμη να κάνουν κάτι τέτοιο. Όποιος επιχειρούσε να κλέψει το σώμα θα έπρεπε είτε να νικήσει πρώτα τη ρωμαϊκή φρουρά είτε να ελπίζει ότι όλοι οι φρουροί θα αποκοιμηθούν (πράγμα αδύνατον) και στη συνέχεια απολύτως αθόρυβα να αποκυλήσει την πέτρα και με βιασύνη να κλέψει το σώμα και όχι να φροντίσει να βγάλει και μάλιστα να τυλίξει τα κολλημένα σάβανα. Το σενάριο της κλοπής τους σώματος οδήγησε μάλιστα τους ρωμαίους στρατιώτες στην αντίφαση να διαδόσουν ότι οι ίδιοι αποκοιμήθηκαν (ενώ ήξεραν ότι αυτό τιμωρείται με θάνατο) αλλά παρόλα αυτά, να γνωρίζουν ότι αυτοί που έκλεψαν το σώμα ήταν, υποτίθεται, οι μαθητές. (η ρωμαϊκή κουστωδία αποτελείτο από 16 στρατιώτες φρουρούς, οι οποίοι φυλούσαν σκοπιά εναλλάξ ανά 4. Αποκλείεται όλοι να κοιμόντουσαν στην βάρδια τους διότι έστω ένας κι αν κοιμόταν η τιμωρία ήταν θάνατος. Θα τον ξυπνούσε κάποιος απ' τους διπλανούς του. Οι μαθητές του Κυρίου ήταν ψαράδες, φοροεισπράκτορες, απλοί κάτοικοι της υπαίθρου χωρίς καμία πολεμική εμπειρία. Οι ρωμαίοι στρατιώτες στην εποχή τους ήταν πασίγνωστοι για την άρτια εκπαίδευση τους και την πειθαρχία τους λόγω των σκληρών ποινών σε περίπτωση παραπτώματος.)
γ. Παραισθήσεις: Το γεγονός ότι οι μαθητές είδαν τον Χριστό αναστημένο ήταν μια ομαδική παραίσθηση.
Απάντηση: Παραισθήσεις έχουν συγκεκριμένα είδη ανθρώπων και όταν βρίσκονται σε ιδιαίτερη ψυχολογική κατάσταση. Επίσης οι παραισθήσεις είναι πολύ ατομικές και εξαιρετικά υποκειμενικές. Η Καινή Διαθήκη αναφέρει ότι ήρθαν σε επαφή με τον Αναστημένο Χριστό πεντακόσιοι και πλέον άνθρωποι διαφορετικής ψυχοσύνθεσης και σε διαφορετικές ψυχολογικές καταστάσεις, συνθήκες που δεν ευνοούν τη δημιουργία παραισθήσεων, και όλων οι μαρτυρίες συμφωνούν μεταξύ τους. Επίσης πρόσφορο έδαφος για παραισθήσεις δεν υπήρχε διότι κανείς δεν προσδοκούσε να δει τον Κύριο αναστημένο. O Ίδιος άλλωστε δυσκολεύτηκε να τους πείσει για την Ανάστασή Του. (πολλοί πολέμιοι του Θεανθρώπου Χριστού φαντάζονται όσα ανορθολογικά περνούν απ' την κατά τ' άλλα ορθολογική σκέψη τους, ώστε να αμφισβητήσουν τ' αυτονόητο των κειμένων της Καινής Διαθήκης, όταν το μαρτυρούν αυτόπτες μάρτυρες της εποχής που γράφτηκαν τα ευαγγέλια. Απλή λογική η ανορθολογισμός; Μάλλον τους διακρίνει το δεύτερο.)
Πηγή: passionforpaintings.com
Εφόσον λοιπόν, ενώ ο τάφος αδειάζει, κανένα από τα παραπάνω σενάρια δεν ισχύει, οδηγούμαστε λογικά στο συμπέρασμα ότι έγινε Ανάσταση. Ο μεν τρόπος που έγινε είναι θαυματουργικός αλλά το γεγονός είναι ιστορικό! (οι αυτοαποκαλούμενοι σκεπτικιστές που συνεχώς καταλήγουν πως δεν υπάρχει Θεός, δεν έγινε ανάσταση Χριστού, δεν ήταν εξ Αγίου Πνεύματος η ενσάρκωση του Θεού Λόγου, δεν, δεν, δεν, δεν, ο,τι έχει σχέση με την πίστη, δεν δέχονται και τα θαύματα. Η ίδια η επιστήμη όμως μας πληροφορεί πως πολλές φορές συμβαίνουν πράγματα που επιστημονικώς δεν εξηγούνται. Ασθενείς σε χρόνιο κώμα ξαφνικά ξύπνησαν, άνθρωποι που πέθαναν επανήλθαν μετά από ώρες χωρίς εγκεφαλικές βλάβες και άλλα που μπορεί όποιος ενδιαφέρεται για έρευνα να τα δει από τους ίδιους τους ασθενείς σε συνεντεύξεις τους στο διαδύκτιο.)
Άλλωστε η αφήγηση της Ανάστασης δεν περιέχει κανένα από τα χαρακτηριστικά που διέπουν μια μυθολογία:
Άλλωστε η αφήγηση της Ανάστασης δεν περιέχει κανένα από τα χαρακτηριστικά που διέπουν μια μυθολογία:
Ένας μύθος χρειάζεται αρκετό χρόνο για να διαδοθεί, ώστε η γενιά της εποχής στην οποία αναφέρεται να έχει παρέλθει για να μην υπάρχει ο κίνδυνος κάποιος να είναι σε θέση να τον διαψεύσει. Η Ανάσταση του Χριστού όμως εθεωρείτο ως αδιάψευστο γεγονός ήδη από την 3η ημέρα μετά το θάνατό Του, ενώ κατά την ημέρα της Πεντηκοστής και στα χρόνια που επακολούθησαν, κανένας από τη γενιά εκείνη αλλά και από την γεωγραφική περιοχή (Ιερουσαλήμ) δεν βγήκε να διαψεύσει το γεγονός της Ανάστασης.
Οι ενάντιοι αρχιερείς και Φαρισαίοι, είχαν πολλά κίνητρα, εξουσία και μέσα για να καταπολεμήσουν και να καταπνίξουν τη διάδοση του γεγονότος της Ανάστασης. Δεν μπόρεσαν όμως να το επιτύχουν παρά τις απειλές και τους διωγμούς, διότι όλοι ήσαν πεπεισμένοι για την αλήθεια του γεγονότος.
Η αφήγηση Ανάστασης δεν είναι εξωραϊσμένη και διανθισμένη με διάφορα στοιχεία που θα είχαν σκοπό να εντυπωσιάσουν τον αναγνώστη, όπως είθισται στις μυθολογίες.
Τα Ευαγγέλια τοποθετούν ως πρώτους μάρτυρες του γεγονότος της Ανάστασης κάποιες γυναίκες, πράγμα παράλογο για να χρησιμοποιηθεί από το συγραφέα μιας μυθολογίας που θέλει να πείσει για τα γεγονότα που περιγράφει, καθώς την εποχή εκείνη η μαρτυρία μιας γυναίκας δεν είχε καμία αξία και ο λόγος της δεν λαμβανόταν υπόψη σε δικαστήριο. (σύμφωνα με το εβραϊκό δίκαιο της εποχής του Χριστού, η μαρτυρία μίας γυναίκας δεν είχε νομική βαρύτητα και δεν λαμβανόταν σοβαρώς υπόψιν. Αν οι χριστιανοί μαθητές του Ιησού, ήθελαν να διαδώσουν έναν μύθο θα διάλεγαν για πρώτους αυτόπτες μάρτυρες της Αναστάσεως, γυναίκες; Θα έγραφαν πως τα λεγόμενα τους δεν τα πίστεψαν; Πως τους φάνηκαν ως παραληρήματα φαντασίας γυναικών;)
Θα ήταν αδύνατον οι Χριστιανοί και ιδιαίτερα οι απόστολοι να δέχονταν να θυσιάσουν τη ζωή τους για κάτι το οποίο γνώριζαν πολύ καλά ότι ήταν ένα ψέμα.Μάλλον η αγάπη προς το Διδάσκαλό τους θα είχε μετατραπεί σε μίσος όταν θα συνειδητοποιούσαν ότι ενώ είχαν αφήσει τις οικογένειες και τις περιουσίες τους για να Τον ακολουθήσουν, τελικά οι υποσχέσεις Του αναδεικνύονταν ψευδείς. (οι μαθητές του Χριστού ήταν οικογενειάρχες με επιχειρήσεις στις οποίες εργάζονταν με τους αδελφούς τους και τον πατέρα τους, είχαν γυναίκα, παιδιά, πεθερά. Άφησαν τα πάντα, ζούσαν απ' το οικονομικό βοήθημα κάποιων γυναικών και απ' το κυτίο προσφορών που διαχειριζόταν ο προδότης Ιούδας ο Ισκαριώτης. Γυρνούσαν στα χωράφια, τις πόλεις, τα χωριά και τους δρόμους του Ισραήλ μέσα στον ήλιο την ημέρα, το βράδυ μέσα στην κρύα νύχτα, γιατί πίστεψαν πως ο Ιησούς ήταν ο Υιός του Θεού, ο Μεσσίας. Ο Ιησούς τους είπε αρκετές φορές πως θα θανατωθεί αλλά θ' αναστηθεί την τρίτη μέρα, πίστεψαν πως εκείνος θα φέρει την βασιλεία του Θεού.
Μία μέρα τον σταυρώνουν και δεν ανασταίνεται ποτέ, σύμφωνα με τους αρνητές των ευαγγελίων. Με ποιά λογική όλοι οι απόστολοι άρχισαν να κηρύττουν την ανάσταση του και να δέχονται ξυλοδαρμούς απ' τους εβραίους, διωγμούς από παγανιστές κι εβραίους, και πολλοί τέλος έδωσαν την ζωή τους για τον Χριστό, αν ήταν ψέματα όσα ο Ιησούς τους έλεγε κι αυτοί τον πίστεψαν κι άφησαν τα πάντα γι' αυτόν και στο τέλος δεν αναστήθηκε; Απλά λογικά ερωτήματα.)
Όμως ο Αναστημένος Χριστός φανέρωνε τον Εαυτό Του «διά πολλών τεκμηρίων» για σαράντα ημέρες και σε πεντακοσίους και πλέον ανθρώπους. Φανερώθηκε σε συγκεκριμένα άτομα, σε συγκεκριμένες τοποθεσίες και σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές που αναφέρονται λεπτομερώς μέσα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Μάρκος 16: 9-14 και Α' Κορινθίους 15: 6-8). Επίσης, η Ανάσταση ήταν σωματική. Οι μαθητές, ομολογούν ειλικρινέστατα και αντικειμενικά ότι και οι ίδιοι δυσκολεύτηκαν να πειστούν ότι έβλεπαν μπροστά τους τον αναστημένο Χριστό όχι σαν πνεύμα αλλά με σώμα. Και εφόσον βεβαιώθηκαν για αυτό, δεν χωρούσε καμία αμφισβήτηση μέσα τους ότι ο διδάσκαλός τους πράγματι αναστήθηκε. (όντως για να τους πείσει ο αναστημένος Κύριος έφαγε ενώπιον τους ψάρι και κηρήθρα με μέλι. Οταν κάποιοι θέλουν να γράψουν ένα μυθολογικό κείμενο για σωματική ανάσταση του Χριστού, δεν αναφέρουν πως οι ίδιοι όταν είδαν τον δάσκαλο τους αναστημένο νόμιζαν πως βλέπουν πνεύμα, πως φοβήθηκαν όταν τον είδαν και πως ο Κύριος τους για να τους πείσει τους έδειχνε τα σημάδια απ' τα καρφιά στο σώμα του. Δεν θα έγραφαν πως τους είπε ο δάσκαλός τους να τον ψηλαφίσουν για να πεισθούν πως έχει σώμα και δεν είναι πνεύμα. Αντιθέτως θα έγραφαν με τρόπο υποκειμενικό, εξιδανικευμένο, ωραιοποιημένο. Δεν θα εμφάνιζαν τον εαυτό τους τόσο δύσπιστο για ένα γεγονός που ενώ είναι μυθολογικό εκείνοι το γράφουν σαν ιστορικό. Επειδή όμως η ανάσταση είναι γεγονός ιστορικό οι μαθητές δεν είχαν κάποια ανάγκη να γράψουν εντυπωσιακά. Απλώς κατέγραψαν όσα έζησαν. Ψυχρά κι αντικειμενικά. Στον αντικειμενικό ερευνητή αυτό είναι εμφανές.)
Όμως ο Αναστημένος Χριστός φανέρωνε τον Εαυτό Του «διά πολλών τεκμηρίων» για σαράντα ημέρες και σε πεντακοσίους και πλέον ανθρώπους. Φανερώθηκε σε συγκεκριμένα άτομα, σε συγκεκριμένες τοποθεσίες και σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές που αναφέρονται λεπτομερώς μέσα στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Μάρκος 16: 9-14 και Α' Κορινθίους 15: 6-8). Επίσης, η Ανάσταση ήταν σωματική. Οι μαθητές, ομολογούν ειλικρινέστατα και αντικειμενικά ότι και οι ίδιοι δυσκολεύτηκαν να πειστούν ότι έβλεπαν μπροστά τους τον αναστημένο Χριστό όχι σαν πνεύμα αλλά με σώμα. Και εφόσον βεβαιώθηκαν για αυτό, δεν χωρούσε καμία αμφισβήτηση μέσα τους ότι ο διδάσκαλός τους πράγματι αναστήθηκε. (όντως για να τους πείσει ο αναστημένος Κύριος έφαγε ενώπιον τους ψάρι και κηρήθρα με μέλι. Οταν κάποιοι θέλουν να γράψουν ένα μυθολογικό κείμενο για σωματική ανάσταση του Χριστού, δεν αναφέρουν πως οι ίδιοι όταν είδαν τον δάσκαλο τους αναστημένο νόμιζαν πως βλέπουν πνεύμα, πως φοβήθηκαν όταν τον είδαν και πως ο Κύριος τους για να τους πείσει τους έδειχνε τα σημάδια απ' τα καρφιά στο σώμα του. Δεν θα έγραφαν πως τους είπε ο δάσκαλός τους να τον ψηλαφίσουν για να πεισθούν πως έχει σώμα και δεν είναι πνεύμα. Αντιθέτως θα έγραφαν με τρόπο υποκειμενικό, εξιδανικευμένο, ωραιοποιημένο. Δεν θα εμφάνιζαν τον εαυτό τους τόσο δύσπιστο για ένα γεγονός που ενώ είναι μυθολογικό εκείνοι το γράφουν σαν ιστορικό. Επειδή όμως η ανάσταση είναι γεγονός ιστορικό οι μαθητές δεν είχαν κάποια ανάγκη να γράψουν εντυπωσιακά. Απλώς κατέγραψαν όσα έζησαν. Ψυχρά κι αντικειμενικά. Στον αντικειμενικό ερευνητή αυτό είναι εμφανές.)
Πηγή: vimaorthodoxias.gr
Η Ανάσταση του Ιησού Χριστού, ως πραγματικό γεγονός, είχε και έχει αποτελέσματα: Οδηγεί στη μεταμόρφωση της ζωής του ανθρώπου διά της αναγέννησης και της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο. Αναιρείται ο θάνατος ως συνέπεια της αμαρτίας και ο άνθρωπος ελευθερώνεται, αποκτά αιώνια ζωή και γίνεται παιδί του Θεού. Τίποτα από αυτά δεν θα μπορούσε να πραγματοποιείται μέχρι και σήμερα αν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί.
Επιβεβαιώνει την αλήθεια όλων των λόγων του Χριστού, καθώς ο Ίδιος συνέδεσε την αξιοπιστία Του με τη δυνατότητά Του να αναστηθεί εκ νεκρών. Εφόσον λοιπόν αυτό ήταν αληθές και πραγματοποιήθηκε, είναι αληθινά και πραγματοποιούνται κι όλα τα υπόλοιπα τα οποία έχει πει.
Αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν, οι μαθητές θα ένιωθαν απογοητευμένοι και προδομένοι από έναν άνθρωπο που τους έπεισε να εγκαταλείψουν τα πάντα και να τον ακολουθήσουν στηριζόμενοι σε μία ψεύτικη ελπίδα. Όμως βλέπουμε τους μαθητές να μεταμορφώνονται σε άφοβους κήρυκες της Ανάστασης και είναι τόσο βεβαιωμένοι για αυτό ώστε δέχονται ακόμα και να πεθάνουν για αυτή την πίστη τους. Aλλά και όλοι οι ανά τους αιώνες κατ’ επίγνωση Χριστιανοί που ομολογούν την προσωπική τους εμπειρία με τον Ιησού Χριστό, γίνονται αληθινοί μάρτυρες της Αναστάσεώς Του.
Αν ο Χριστός δεν ανασταινόταν, οι μαθητές θα ένιωθαν απογοητευμένοι και προδομένοι από έναν άνθρωπο που τους έπεισε να εγκαταλείψουν τα πάντα και να τον ακολουθήσουν στηριζόμενοι σε μία ψεύτικη ελπίδα. Όμως βλέπουμε τους μαθητές να μεταμορφώνονται σε άφοβους κήρυκες της Ανάστασης και είναι τόσο βεβαιωμένοι για αυτό ώστε δέχονται ακόμα και να πεθάνουν για αυτή την πίστη τους. Aλλά και όλοι οι ανά τους αιώνες κατ’ επίγνωση Χριστιανοί που ομολογούν την προσωπική τους εμπειρία με τον Ιησού Χριστό, γίνονται αληθινοί μάρτυρες της Αναστάσεώς Του.
Πηγή: lastpoint.gr
Συνάθροιση: Οι αυτοαποκαλούμενοι ορθολογιστές, σκεπτικιστές, άθεοι και λοιποί δεν έχουν ορθολογιστικά επιχειρήματα κατά του ιστορικού γεγονότος της αναστάσεως του Ιησού. Διέπεται η σκέψη τους από ανορθολογισμό, κάτι που δεν συνάδει με την σκέψη κάποιου που επικαλείται τον ορθολογισμό.
Επιπλέον θα βοηθούσε κάποιους η καλή χρήση και γνώση της ελληνικής γλώσσης διότι κάποιοι για να αναιρέσουν το ιστορικό γεγονός της αναστάσεως του Κυρίου, γράφουν πως το ''έχετε κουστωδίαν'' που απάντησε ο ρωμαίος Πιλάτος στους εβραίους σημαίνει πως οι εβραίοι είχαν δική τους κουστωδία, αλλά η μετάφραση στην νέα ελληνική δεν είν' αυτή αλλά το ''έχετε κουστωδίαν'' σημαίνει, ''σας διαθέτω κουστωδία''. Αυτό άλλωστε φαίνεται από τους προηγούμενους στίχους του κειμένου όπου οι εβραίοι πηγαίνουν στον Πιλάτο για να του ζητήσουν φρουρά, αν είχαν δική τους γιατί να πάνε να ζητήσουν από τον Πιλάτο; (μελετήστε το Ματθαίος 27: 62-66). Οι εβραίοι δεν χρησιμοποιούσαν την λέξη κουστωδία για την φρουρά 16 στρατιωτών, διότι είχαν άλλο σύστημα οργάνωσης και ονοματοδοσίας των φρουρών τους, κυρίως στο ναό της Ιερουσαλήμ. Η κουστωδία ήταν ρωμαϊκής χρήσεως σήμαινε ως λέξη συγκεκριμένο σώμα 16 στρατιωτών ρωμαίων. Κάτι τέτοιο δεν έχουμε βρεί κάπου να είχαν ως οργανομένο σώμα οι εβραίοι.
Εκείνοι που επικαλούνται νόθευση του αποσπάσματος του Ματθαίου που αναφέρουμε παραπάνω, δεν παρουσιάζουν καμία ιστορική πηγή, και υποστηρίζουν ως έτος επισημοποίησης της χριστιανικής πίστης στο ρωμαϊκό κράτος το 330 μ.Χ. ενώ ο χριστιανισμός έγινε επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας επί αυτοκράτορος Θεοδοσίου του Μέγα στις 27 Φεβρουαρίου του 380. Η αμάθεια οδηγεί σε κείμενα άνευ ιστορικού κύρους.
Οι σημειώσεις εντός παρενθέσεων με κυανό σκούρο χρώμα είναι δικές μας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)