Το δέντρο γνωρίζεται απ' τον καρπό του. Οι αλάθητες Άγιες Γραφές αποτελούν για εμάς σταθερά που δεν διαπραγματευόμαστε. Εκεί μονίμως στρέφουμε την καρδιά μας για να φωτισθούμε, για ν' ανοίξουν τα μάτια της ψυχής μας και να μην πλανώμεθα απ' την κάθε ανθρώπινη διδασκαλία που σκεπάζει την αιώνια αλήθεια των Γραφών. Η Γραφή έχει απαντήσεις για το κάθε τι, όλ' από 'κεί ξεκινούν κι όλα 'κεί καταλήγουν. Όταν οι πολλοί απομακρύνονται απ' το πνεύμα των Γραφών κι ασχολούνται με το τί είπε ο τάδε κι ο δείνα, οι οποίοι δεν εκφράζουν το αληθινό πνεύμα της Γραφής, τότε οι πολλοί έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Θρέφουν την ψυχή τους με πνευματικά δηλητήρια, όχι με την θεόπνευστη αιώνια κι αλάθητη Γραφή.
Έχουμε απέναντι μας έναν μεγάλο πνευματικό εχθρό που ονομάζεται αίρεση. Μία αίρεση που έχει παγκόσμιες διαστάσεις και παγκόσμιες βλέψεις. Τον οικουμενισμό ή αλλιώς την νοθεία του ευαγγελίου, την σχετικοποίηση του ως μίας δήθεν επί μέρους αληθείας που σε συνδυασμό με τις άλλες ανθρώπινες θρησκείες, θα βρεί την ολοκλήρωση του σ' επίπεδο οικουμενικό, παγκόσμιο. Με λίγα λόγια μία πανθρησκεία ανθρωπίνου εμπνεύσεως, όπου στα πλαίσια της θα συνυπάρχουν ως επί μέρους αλήθειες, όλες οι ανθρώπινες θρησκείες μαζί με την ορθή πίστη των Γραφών. Κοινώς μία βλάσφημη εξίσωση των ανθρωπίνων θρησκειών με την αλήθεια του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.
Αυτό λέγεται νέα Βαβέλ. Μία παγκόσμια θρησκεία που να ικανοποιεί όλους τους εντός αυτής. Να ικανοποιεί την ψυχολογική ανάγκη για πίστη σε κάτι ανώτερο, αλλά που δεν ικανοποιεί την ψυχή του ανθρώπου σωτηριακώς. Μόνο το ευαγγέλιο του Ιησού μπορεί να σώσει τον άνθρωπο ως ψυχοσωματικό όν, ως πλάσμα του Τριαδικού Δημιουργού Θεού. Μόνο το ευαγγέλιο του ζωντανού αναστημένου Ιησού μπορεί να δώσει την αγάπη, την πίστη και την ελπίδα που διψά η αθάνατη ψυχή του ανθρώπου. Οντολογική κατά χάριν θέωση μόνο ο Τριαδικός Θεός της Βίβλου μπορεί να μας δώσει.
Ο άνθρωπος δεν είν' ένα ζώο χωρίς ψυχή που μπορεί να αισθάνεται πλήρες επειδή έχει γεμάτο στομάχι, έχει ζευγαρώσει κι έχει κοιμηθεί πολύ. Ο άνθρωπος είν' αθάνατος κι έχει αιώνιες ανάγκες κι αξίες. Απόδειξη, πως οι αυτοκράτορες της εποχής πρό του μεγάλου Κωνσταντίνου του αγίου βασιλέως, που προσπάθησαν με τα χειρότερα μέσα να εξαφανίσουν τ' όνομα του Χριστού και τους πιστούς του, καθώς κι όλα τα κομμουνιστικά καθεστώτα που θέλησαν να σβήσουν απ' την καρδιά των υπηκόων τους τον Θεό, κατάφεραν το ακριβώς αντίθετο.
Όσο πολεμούσαν την πίστη στον Ιησού τόσο πλήθαιναν οι πιστοί του ακόμη και μέσα απ' τις τάξεις των πολεμούντων! Στρατιωτικοί της Ρώμης βαπτίζονταν Χριστιανοί και τις νύχτες εισέρχονταν στις κατακόμβες για να λάβουν Χριστό, σωματικώς και πνευματικώς. Στελέχη του κομμουνιστικού ρωσσικού κόμματος, ακόμη και στρατιωτικοί, βαπτίζονταν κρυφά Ορθόδοξοι και στο σπίτι τους είχαν σ' ένα δωμάτιο εικονοστάσι μ' αναμένο καντηλάκι!
Οι αυτοκράτορες πέθαναν και κανείς δεν θυμάται τα ονόματα τους, τα καθεστώτα έπεσαν, οι ηγέτες ξεχάστηκαν ή έμειναν στην ιστορία για τα εκατομμύρια θύματα που άφησαν στο πέρασμα τους. Ο Χριστός δε που τόσο πολέμησαν, δοξάζεται πάλι και λατρεύεται συνεχώς στους γεμάτους ναούς και στα μοναστήρια, που σήκωσαν τ' ανάστημα τους εκεί που κάποτε βασίλευε η τρομοκρατία του αργού θανάτου, εκεί που βασίλευε η μαγική αντίληψη πως για όλα φταίνε οι Χριστιανοί και πρέπει να εξευμενιστούν οι ψευδοθεοί των φόνων, της ακολασίας και των οργιαστικών συμποσίων, εκεί που δέσποζαν οι υποσχέσεις για σοσιαλιστικούς παραδείσους που ποτέ δεν ήρθαν. Αντιθέτως η πείνα και οι οικονομικές διαφορές άλλαξαν πρόσωπο. Οι κομματάρχες ζούσαν σε μεγάλα σπίτια, ο αρχηγός τους σε τεράστιο εξοχικό, κι οι ανώνυμες γριούλες που έκαναν τον σταυρό τους με θάρρος έξω από κάθε ναό που απέμεινε ανοιχτός, ζούσαν με το δελτίο που τους επέτρεπε να πάρουν ένα κομμάτι ψωμί, λίγη ζάχαρη, μία μερίδα κρέας να ζήσουν άλλη μία μέρα. Η αλήθεια όσο πολεμείται τόσο γιγαντώνεται. Η αλήθεια είναι πρόσωπο, είναι μόνο ο Χριστός!
Είδε ο διάβολος πως δεν κατάφερε τίποτα με τους διωγμούς των παγανιστών αυτοκρατόρων, τον πόλεμο μέσω των αιρέσεων, τους διωγμούς των αθέων δικτατόρων στον εικοστό αιώνα κι άλλαξε τακτική, μάλιστα ετοίμαζε την νέα του επίθεση κατά του ευαγγελίου του Χριστού, πριν ακόμα οι πολιτικές αυτές χρεοκοπήσουν. Έσπειρε στα μυαλά των ανθρώπων την σατανική ιδέα πως όλες οι θρησκείες είναι ίδιες. Πρέπει να μην υπάρχουν ορατές διαφορές αλλά να συμπλέουν όλες μαζί με στόχο δήθεν την παγκόσμια ειρήνη, την καταπολέμηση της πείνας και την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος.
Είν' εύκολη η λύση των προβλημάτων του πολέμου, της πείνας και της καταστροφής του φυσικού πλούτου. Αρκεί οι άνθρωποι παγκοσμίως ν' αλλάξουν πορεία. Οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι όσο κι αν συμπορεύονται σε κοινά συνέδρια και συμπροσευχές δεν μπορούν να λύσουν τα παγκόσμια προβλήματα αν δεν θίξουν τα θέματα αυτά άμεσα στους ηγέτες και στους έχοντες την οικονομική δύναμη στα χέρια τους. Αν δεν ασκήσουν πιέσεις.
Αυτό μπορούν να το κάνουν χωρίς να συμπροσεύχονται και να παρευρίσκονται σε κοινά δείπνα και συνέδρια όπου σπαταλούνται πολλά χρήματα χωρίς λόγο. Ας δώσουν τα χρήματα αυτά που χρειάζονται για τα ταξίδια του κάθε θρησκευτικού εκπροσώπου, την διοργάνωση, τα δείπνα και τις στολές που φορά ο κάθ' ένας, στους πτωχούς. Ας ξεκινήσουν από 'κεί αν νοιάζονται όντως για το παιδί στην Αφρική που πεθαίνει από μολυσμένο νερό κι από έλλειψη ενός πινακίου ρυζιού.
Μάλλον όμως το ζητούμενο είναι να στηρίξουν την παγκοσμιοποίηση με τον θρησκευτικό οικουμενισμό, δηλ. την δημιουργία μίας παγκόσμιας σούπας θρησκειών. Μίας πανθρησκείας αιρέσεων και βλασφημιών κατά της μόνης αληθείας, του ευαγγελίου του Χριστού απ' την Ναζαρέτ.
Εδώ έρχεται η ώρα όπου κάθε Χριστιανός που πιστεύει στην Γραφή σωστά κι όχι όπως νομίζει ή φαντάζεται, ν' αντισταθεί πνευματικώς με την αποχή απ' την συμμετοχή και την κοινωνία σ' αυτό το βδέλυγμα πλάνης. Πώς; Με την αποτείχιση. Το δικαίωμα που έχει ν' απέχει απ' τον αιρετικό επίσκοπο ή τον επίσκοπο που σιωπά ενώπιον της εξάπλωσης της αιρέσεως. Το πώς θα χειριστεί καθένας τα προβλήματα που θα προκύψουν απ' την στάση του, στον περιβάλλοντα χώρο του είναι ένα θέμα λεπτό και δεν υπάρχουν ενιαίες συνταγές για όλους και για όλα. Το κυρίως θέμα είναι ο Χριστιανός της Γραφής να είναι και να μένει σταθερός στην αλήθεια των Γραφών και τις αποφάσεις των οικουμενικών συνόδων των αγίων μας, χωρίς ν' αναλίσκεται σε λεπτολογίες και νομικούς σχολαστικισμούς.
Η αποτείχιση είναι ένα μέσον πιέσεως προς επισκόπους και πρεσβυτέρους, οι οποίοι ίσως αδιαφορούν ή φοβούνται να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες για την καταδίκη της αιρέσεως που εμφανίζεται κατά καιρούς εντός του σώματος του Χριστού, δηλ. της εκκλησίας του. Η δημιουργία διχασμένων παρατάξεων από αποτειχισμένους δεν εντάσεται στα κανονικά πλαίσια αγώνος εναντίον της αιρέσεως. Αν σε κάθε εποχή της εκκλησιαστικής ιστορίας στην οποία εμφανιζόταν μία αίρεση, οι αποτειχισμένοι της εποχής έκαναν δικές τους παρατάξεις δεν θα θεραπευόταν ποτέ το σώμα του Χριστού απ' την αίρεση.
Το σώμα του Χριστού είναι εκείνοι οι άνθρωποι, οι ορθοδόξως βαπτισθέντες στ' όνομα της Αγίας Τριάδος, οι οποίοι πιστεύουν σωστά στις Αγίες Γραφές, την διδασκαλία των πατέρων των οικουμενικών συνόδων και διαβιούν ζωή με οδηγό την Γραφή. Αρχηγός και κεφαλή του σώματος είναι ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Μέλη του σώματος του, όσοι είναι ενωμένοι μαζί του, όχι λόγω ηθικισμού ή διατηρήσεως εξωτερικών τύπων λατρείας, αλλά λόγω εσωτερικής μυστικής ζωής εν Χριστώ.
Η δημιουργία παρατάξεων εξαιτίας δήθεν ζητημάτων πίστεως, που όμως δεν είναι, όπως πχ το ημερολογιακό, τα ηλεκτρονικά συστήματα σημάνσεως ή ό,τι άλλο, αποτελεί σχίσμα. Η δογματοποίηση θέσεων που δεν έχουν αντίκτυπο στη σωτηρία του ανθρώπου αποτελεί πλάνη ή αίρεση, αναλόγως της περιπτώσεως.
Οι μετριοπαθείς και ψύχραιμοι, οι μή φανατισμένοι, οι διαφορετικοί απ' τις ομαδοποιημένες ένθερμες αντιδράσεις, ιστορικώς έχει αποδειχθεί πως δεν λαμβάνονται υπ' όψιν. Συνήθως οι αντιδρώντες αιχμαλωτίζονται από συναισθηματικό ζήλο χωρίς την ορθή γνώση. Γίνονται επιθετικοί λεκτικώς ή στην συμπεριφορά τους αν διαφωνήσεις μαζί τους (αυτό έχει βιώσει εμπειρικώς ο γράφων) και ικανοποιούνται με την δήθεν ομολογιακή αυτή στάση ζωής. Δημιουργούν τείχη οπαδισμού ή ομάδες ομοφρόνων σε όλα. Διατηρούν όχι την παράδοση, αλλά μία συντήρηση ιδεών κι εσωστρέφεια ανίκανη να θεραπεύσει την αίρεση εντός του σώματος του Κυρίου και Βασιλέα μας Χριστού.
Η ευελιξία πρακτικών και κηρύγματος ευνοούν την προσέγγιση νέων πιστών οι οποίοι είναι δυσαρεστημένοι απ' την μή επίκαιρη αμφίεση των κληρικών, απ' την αδράνεια που επιδεικνύει η αυτόκλητη πνευματική ηγεσία σε καυτά προβλήματα της μετανεωτερικής εποχής μας, απ' την γενική απόσταση μεταξύ ρασοφόρων και λαού. Η άπωση που βιώνουν ειδικώς οι πολύ νέοι ηλικιακώς πρός την ανθρώπινη εκκλησιαστική εκπροσώπηση, είναι φαινόμενο λίαν δυσμενές για τα πρόσωπα που επιθυμούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αλλά το φαινόμενο αυτό μάλλον σπρώχνεται κάτω απ' το χαλί.
Υπάρχουν έφηβοι και νέοι οι οποίοι πιστεύουν στον Χριστό της Γραφής; Βεβαίως, αλλά λίγοι. Διότι πίστη συνεπάγεται εφαρμογή του ευαγγελίου, συνεπάγεται έργο στην καθημερινότητα, έργο σιωπηλό, εσωτερικό. Κάτι τέτοιο δεν νομίζουμε πως υπάρχουν σήμερα αρκετοί κληρικοί να το διδάξουν κι όπου υπάρχουν είναι τραγικώς λίγοι μ' επίσης λίγους μαθητές κάπου απομονωμένοι απ' τα μάτια των πολλών. Υπάρχουν αρκετοί νέοι και νέες όμως που διψούν ν' ακούσουν το χαρμόσυνο μήνυμα του ευαγγελίου. Ανόθευτο από ανθρώπινες λογικές και παραδόσεις που το θάβουν.
Πολλοί απ' την άλλη σκοπιά αναπαύονται σε κήρυκες με ρητορικό χάρισμα. Άλλοι ηρεμούν με το να είναι μέλη των ωτακουστών του πνευματικού τους πατέρα, τον οποίο συνήθως θεωρούν αυθεντία. Σ' αυτούς τους αδελφούς δεν έχουμε το δικαίωμα να πούμε πως δεν βιώνουν τον αληθινό, εσωτερικό, νηπτικό χριστιανισμό. Πιθανόν να προσπαθούν, κάποιοι δε, να έχουν και βιώματα.
Θα προτείναμε σ' όλους όμως να κάνουν αυτό που πολλοί άγιοι έλεγαν στη εποχή τους. Να μελετούν την Γραφή και να συγκρίνουν όσα ακούν απ' τον διάσημο ή προσωπικό τους πνευματικό, για να διαπιστώσουν αν όντως η Γραφή λέει αυτά που τους διδάσκει και ο ρασοφόρος που εμπιστεύονται σχεδόν τυφλά. Διότι το θλιβερό γεγονός είναι πως στον εικοστό αιώνα, κάποιες πλάνες και αιρέσεις γεννήθηκαν και γιγαντώθηκαν από ρασοφόρους.
Η γενική κατάσταση είναι μία εξωτερική ρηχή θρησκευτικότητα η οποία καθρεπτίζεται στο σύγχρονο γίγνεσθαι. Λείπει το αλάτι που αναφέρει ο Κύριος μας στο ευαγγέλιο του. Φοβόμαστε πως έχει χάσει την αλμύρα του αιώνες τώρα. Επιεικώς κάποιος θα έλεγε πως βλέπει πνευματική μετριότητα του λαού του Θεού. Λαό εννοούμε όλους τους αδελφούς, τους φέροντες ράσο και τους φέροντες πολιτική περιβολή. Για μας το ίδιο είναι όλοι ενώπιον του Κριτού. Πολλοί μάλιστα είναι τυπικώς ορθόδοξοι, άλλοι αδιάφοροι κι άλλοι δηλώνουν ακόμη και αντιθεϊστές, οι γνωστοί και ως άθεοι. Η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες δεν είναι ένα χριστιανικό κράτος όπως πολλοί νόμιζαν ή νομίζουν.
Αληθινοί Χριστιανοί της Γραφής θα βρίσκονται πάντα και παντού. Πόσοι είναι και πού, θα το βρεί όποιος κλάψει στην αναζήτηση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου