Κηρύγματα εκ του πονηρού.

  

Η καρδιακή προσευχή είναι ο πυρήνας της πνευματικής ζωής ενός Χριστιανού της ορθόδοξης πίστης. Όλα περιστρέφονται γύρω από την συνεχή κοινωνία μετά του Θεού. Ο πλούτος αυτός δεν υπάρχει σ' άλλες ομολογίες, οι οποίες επειδή έχουν απομακρυνθεί από την ορθή ερμηνευτική της Γραφής, δεν γνώρισαν την εσωτερική ζωή που αποκτά ο αληθινός μαθητής του ευαγγελίου του Ιησού Χριστού.

Πηγή εικόνος: pinimg.com

Δυστυχώς όσο προχωρούν οι καιροί τόσο τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Οι πλάνες πληθαίνουν, κάποιοι κληρικοί παρασύρονται και ο λαός καθεύδει. Εξαιρέσεις υπάρχουν πάντα και παντού. Βεβαιώνουν τον κανόνα. Πολλοί ακροατές δεν έχουν γνώσεις ευαγγελίου, ορθοδόξων όρων και ορίων και κολακεύονται τα ώτα τους από ρασοφόρους που μιλούν με σύγχρονο λόγο μεν, αλλά και με πλάνες ιδέες δε.

Εμφανίζονται στο διαδίκτυο ομιλητές με τίτλους σπουδών και πολλούς ακροατές. Όταν κάποιος ακούσει μετά προσοχής όσα λένε, με λύπη διαπιστώνει πως ο διάβολος έχει βρει φερέφωνα του μέσ' απ' το ράσο. Παλαιό το φαινόμενο, σχεδόν όλες τις πλάνες και τις αιρέσεις, ιερείς και επίσκοποι τις γέννησαν, άλλοτε και μοναχοί, κι ο λαός ακολουθούσε τις ''αυθεντίες'' κάθε εποχής. Λίγοι πάντα οι πατερικώς λογικοί, οι μετριοπαθείς, οι μή προσκoλλημένοι σε πρόσωπα και κατεστημένα. Λίγοι οι μή ελπίζοντες σ' ανθρώπους κι ανθρώπινα σύνολα.

Ελάχιστα παραδείγματα εκ των πολλών πλανών που διαδίδονται ως δηλητήρια, αναμεμιγμένα με λόγο ευαγγελίου και λόγο πατερικό. 

Άλλοι στρέφονται κατά της Αγίας Τριάδος, όχι δογματικώς, αλλά εικονολογικώς. Εικόνες της παράδοσης, που αιώνες τις προσκυνούσαν οι άγιοι, τώρα αμφισβητούνται από νεοφανείς -επιφανειακώς θεολογούντες- εικονολόγους, οι οποίοι δεν παρουσιάζουν και τις θέσεις αγίων που ακυρώνουν την πλάνη τους. Αντιθέτως κάνουν αβάσιμες ερμηνείες πάνω στην απεικόνιση της Αγίας Τριάδος χωρίς να δίδουν πηγή, δηλαδή ποιός άγιος ή ποιοί άγιοι πρωτοδιατύπωσαν τις ερμηνείες που μας μεταφέρουν, ως δήθεν ορθόδοξη θεολογία της εικόνος.

Η εικόνα της Αγίας Τριάδος που οι νεοεικονομάχοι θεωρούν παπική και διδάσκουσα το φιλιόκβε! Τόσους αιώνες οι άγιοι δεν είπαν λέξη για την εικόνα, τώρα θα διορθώσουν τους αγίους οι νέοι εικονολόγοι; Στα πρακτικά της 7ης οικουμενικής γίνεται αναφορά για πολλές εικόνες της Αγίας Τριάδος, όχι μόνο για μία όπως υποστηρίζουν οι νεοεικονομάχοι. Η αίρεση της εικονομαχίας έχει αναθεματιστεί από την παραπάνω σύνοδο.

Πηγή εικόνος: bp.blogspot.com

Οι σύγχρονοι νεοεικονομάχοι διατυπώνουν την παράξενη θέση πως δήθεν η εικόνα αυτή προωθεί την αίρεση του φιλιόκβε! Αλλά δεν μας λένε που βρήκαν αυτή την ερμηνεία, ποιός άγιος υποστήριξε κάτι παρόμοιο ή ίδιο, ποιά σύνοδος αποφάνθηκε εν Αγίω Πνεύματι και εξέφρασε εν  συνόδω την ερμηνεία αυτή; Κάποιοι υποστηρίζουν πως δήθεν η εβδόμη οικουμενική σύνοδος καταδικάζει την εν λόγω απεικόνιση. Δεν μας έχουν παρουσιάσει, εμάς τουλάχιστον, που βρίσκεται αυτή η καταδίκη καταγεγραμμένη να την δούμε κι εμείς. Η εικονομαχική πλάνη εναντίον της εικονίσεως αυτής έχει εξαπλωθεί αρκετά από αδαείς θεολογούντες. Όπως πολλές αιρέσεις και αυτή είναι εισαγώμενη εκ του εξωτερικού.

Άλλος προσκαλεί τους Χριστιανούς να προσέλθουν στην θεία ευχαριστία χωρίς τις απαραίτητες πνευματικές βάσεις. Όσα διδάσκει η Γραφή και όσα τόσους αιώνες λένε οι άγιοι της εκκλησίας μας, παραγκωνίζονται εν ονόματι ενός νέου ουδέτερου χριστιανισμού, στην ουσία εγωϊστικού ιδεολογισμού, ώστε να νιώσουν όλοι καλά, κι ας μην είναι πνευματικώς καλά, βάσει της Γραφής και της διδαχής των αγίων. Είναι ευαγγελικό το κάλεσμα συμμετοχής στην θεία κοινωνία, χωρίς την κάθαρση σώματος και καρδίας από πάθη και μάλιστα βαριά όπως τα σαρκικά; Οι άγιοι διδάσκουν τ' αντίθετα από κάποιους διάσημους και δήθεν επίκαιρους ομιλητές, δυστυχώς και ρασοφόρους.

Τέτοιου είδους ιεροκήρυκες είν' αναμενόμενο να έχουν πλήθος οπαδών, να είναι αρεστοί, αφού ούτε για κόλαση μιλούν, ούτε για κρίση, ούτε για δυσάρεστα θέματα που δεν κολακεύουν τα ώτα. Με κηρύγματα ψυλογικής κατεύθυνσης, εγκεφαλικά και ρηχά, μετάνοια δεν έρχεται, δάκρυ για τις αμαρτίες μας δεν γεννιέται, στα γόνατα δεν πέφτουμε να κλάψουμε τις αμαρτίες μας και να ζητήσουμε θεραπεία από τον μόνο ιατρό των ψυχών και των σωμάτων μας, τον Ιησού Χριστό. 

Ένα συναισθηματικό κύμα αναδύεται στην ακρόαση τέτοιων ανούσιων ομιλιών και η ζωή συνεχίζεται με τα πάθη μας σε άνθηση και λίγο Χριστό σε μιάν άκρη του εικονοστασίου.

Άλλοι πλανήθηκαν και πρόσθεσαν ως απαραίτητο όρο για τη σωτηρία και την εκκλησιαστική κοινωνία με άλλους, το ημερολόγιο! Μήπως ο Κύριος ήρθε να μας σώσει διδάσκοντας μας για ημερολόγια; Αντιθέτως με την συμπεριφορά του και το κήρυγμα του ανέδειξε την τυπολατρική εμμονή των ιουδαίων στο Σάββατο και είπε ''το σάββατο έγινε για τον άνθρωπο όχι ο άνθρωπος για το σάββατο''. Μία πρόταση που τα λέει όλα.

Άλλοι πίστευσαν σε προτεσταντικές πλάνες εισαγώμενες από τις ΗΠΑ και διαδίδουν πως πριν τον αντίχριστο έχει ξεκινήσει το χάραγμα. Ταυτίζουν το χάραγμα με τις πάσης φύσεως ηλεκτρονικές κάρτες που κυκλοφορούν δεκαετίες ήδη στο εξωτερικό και στη χώρα μας. Δεν έχουν μελετήσει ως φαίνεται την θεόπνευστη Αποκάλυψη του Ιωάννου το 11ο και το 13ο κεφάλαιο, και τον όσιο Εφραίμ τον Σύρο, το έργο του ''Λόγος στην παρουσία του Κυρίου, και για την συντέλεια του κόσμου και στην παρουσία του Αντιχρίστου'', 4ος τόμος, Ασκητικά, σελ. 118-119, ''Το περιβόλι Της Παναγιάς'', 1992. Εκεί είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει ένα χάραγμα κι όχι πολλά. Κι αυτό το χάραγμα θα είναι το όνομα του ανόμου ή ο αριθμός που θα εξάγεται απ' τ' όνομα του. 

Χωρίς λοιπόν το πρόσωπο που θα είναι ο άνομος δεν μπορεί να υπάρξει χάραγμα. Κι όλα αυτά αφού έρθουν οι δύο προφήτες και μάρτυρες του Θεού, Ηλίας και Ενώχ, οι οποίοι θα κηρύττουν μετάνοια σε όλα τα έθνη και αφού ο άνομος θα τους φονεύσει μετά από 1260 μέρες που θα κηρύττουν. Αυτά λένε η θεόπνευστη Αποκάλυψη και οι άγιοι που μίλησαν γι' αυτό το βιβλίο της Αγίας Γραφής. Αντί αυτών τον ορθοδόξων λόγων όμως, πολλοί πιστοί δυστυχώς και κληρικοί, κηρύττουν αυτά που έγραφαν την δεκαετία του 1980 οι αιρετικοί προτεστάντες. Μάλλον δεν το γνωρίζουν κι έχουν παρασυρθεί. Αν γνώριζαν πως οι αιρετικοί πρώτοι άρχισαν να διαδίδουν τέτοιες αντιβιβλικές διδασκαλίες αποκλείεται να τις υιοθετούσαν και να τις αναμετέδιδαν. 

Άλλοι δογματοποίησαν την νηστεία και την μετέτρεψαν σε αυτοσκοπό από μέσον κάθαρσης. Δεν ασχολούνται με το εσωτερικό του πονεμένου πιστού αλλά μετέτρεψαν σε τύπους και εξωτερικά σχήματα ευσέβειας, απαραίτητα μέσα κάθαρσης όπως η νηστεία. Με την ποιμαντική τους διώχνουν μακρυά τους πιστούς που αναζητούν συμπόνοια, κατανόηση, αγάπη. Ασχολούνται μονίμως με την ανθρώπινη θρησκεία των τύπων, αν ο πιστός έχει μουστάκι, αν νήστεψε το λάδι τόσες ημέρες ή λιγότερες, αν έκανε τόσες μετάνοιες ή όχι, κι έχουν λησμονήσει το ουσιαστικό μήνυμα του Ιησού. Ίσως δεν το γνώρισαν και ποτέ λόγω ακατάλληλου πνευματικού οδηγητή.

Η αληθινή πληρότητα πηγάζει από τον σταυρό του Κυρίου. Εκεί ο Ιησούς έσωσε τον άνθρωπο από την μόνη πραγματική σκλαβιά, την σκλαβιά της αμαρτίας. Με το θείο αίμα του μας θεράπευσε απ' τις αμαρτίες μας. 

Αλλά η πληρότητα, η ευτυχία της εν Χριστώ ζωής, δεν είναι μία συναισθηματική αυταπάτη χαράς και επιπολαιότητας. Είναι μία αρχή αγώνα χωρίς αγωνία, με συμπαραστάτη τον νικητή του θανάτου, τον ζωντανό Ιησού. Αγώνα για εκκοπή των παθών μας, του θελήματος μας, του εγώ μας, της πλάνης μας, της μέχρι χθές κενής ζωής μας. 

Ο Χριστός, μας γεμίζει όταν φτιάξουμε χώρο εμείς για τους άλλους, εχθρούς και φίλους.

Πηγή εικόνος: bp.blogspot.com

 Άλλοι είναι αδιάφοροι, ακούν τους πιστούς, απαντούν κάτι βολικό ή πρόχειρο, συνεχίζουν τις καθημερινές εφημερίες τους μέχρι να έρθει η ώρα της σύνταξης και έτσι πορεύονται. 

Άλλοι νοιάζονται για το πόσο λαό θα μαζέψουν στην τάδε ετήσια τελετή που είναι γνωστή σ' όλη την πόλη, νοιάζονται οι ιερείς τους να είναι ενδεδυμένοι τις καλές τους στολές, κι αναλίσκουν τις μέρες τους για να έχουν μουσικές συνοδείες, συμμετοχή πλήθους πιστών, νέους με παραδοσιακές ενδυμασίες, μοναχικά τάγματα, λάβαρα και λοιπά κατά την γνώμη μας, ανούσια πράγματα.

Το ευαγγέλιο είναι σταυρικό, δεν είναι ένα κράμα κοσμικής ζωής και τυπικής συμμετοχής σε λιτανίες και προσκυνήματα, με ποιμένες που αναπαύουν τα πάθη και τις ιδέες μας και γι' αυτό είναι καλοί, φωτισμένοι, άγιοι. 

Ανάπαυση στο πάθος προσφέρει και μία αγωνιώδης τυπολατρική ενασχόληση με την ακραία νηστεία και άσκηση σε σημείο που όσο ασχολούνται οι πολλοί με την ηδονή της γεύσης και την πλήρωση της κοιλίας, άλλο τόσο ασχολούνται εκείνοι με την ποσότητα του φαγητού μετρώντας γραμμάρια, με την σύνθεση των φαγητών, με την εύρεση βοτάνων ως πανάκεια και με την αποφυγή των ιατρών και της επιστήμης, κάτι που ο μέγας Ιωάννης ο Χρυσόστομος το χαρακτηρίζει πλάνη, καθότι ο άγιος εξηγεί πως όποιος καταφεύγει στους ιατρούς είναι σαν να καταφεύγει στον Θεό αφού και την ιατρική ο Θεός μας την έδωσε. 

Άλλη πνευματική ασθένεια της εποχής μας, η παθητική και συναισθηματική παρουσία σε θρησκευτικούς κύκλους που δεν μας αλλάζουν την ζωή ώστε να μοιάζει με την ζωή του Χριστού. Κάτι τέτοιο είναι άχρηστο ακόμη και ολέθριο. Αυταπατώμεθα πως είμαστε πιστοί, ενώ είμαστε απλώς οπαδοί κάποιων προσώπων γιατί μας αγγίζει το κήρυγμα τους, λόγω ρητορικής, λόγω γνώσεων, λόγω του ότι δεν μας τρομάζει με τον θάνατο και την κρίση της ψυχής μας, κάτι που είτε μας αρέσει είτε όχι θα το περάσουμε όλοι. 

Κι αυτό δεν πρέπει να τρομάζει έναν αληθινό Χριστιανό διότι ο Κύριος μας άνοιξε τον δρόμο προς την βασιλεία του Πατέρα, με το ίδιο του το αίμα, το οποίο έδωσε στον σταυρό για εμάς. Δεν υπάρχει λόγος να μην γίνονται αναφορές στην μέλλουσα κρίση και την κόλαση, αφού ο Κύριος Ιησούς, μας έχει ελευθερώσει από την σκλαβιά της αμαρτίας με το αίμα του και την άφεση των αμαρτιών που η σταυρική θυσία του μας πρόσφερε μιά για πάντα. 

Αρκεί μόνο να δεχθούμε την σωτήρια οικονομία του Θεού για το ανθρώπινο γένος κι εμάς προσωπικά. Να μετανοήσουμε για τις αμαρτίες μας, να εξομολογηθούμε και ν' ακολουθήσουμε τον Ιησού σηκώνοντας τον σταυρό μας πίσω από 'κείνον. Γνωρίζει ο παντογνώστης Θεός ποιόν σταυρό μπορούμε ν' αντέξουμε και αυτόν θα μας δώσει.

Αν δεν κάνουμε καθημερινή κατάδυση μέσα μας δεν θα δούμε το σκοτάδι των παθών μας. Δεν θα δούμε ποιοί είμαστε, να καθαρίσουμε τον εσωτερικό μας τόπο. Η νηπτική εργασία, η εσωτερική εργασία του πιστού ορθοδόξου έγκειται στην συνεχή προσευχή εκζήτησης ελέους.

Χωρίς το έλεος του Χριστού δεν μπορούμε να κάνουμε βήμα. Ο ίδιος μας το είπε, ''Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα''. 

Μέσ' απ' την καρδιά μας ας λέμε, ''Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησε με''. Σε κάθε μας αναπνοή!

Η σπάνια πια εμφάνιση σε κηρύγματα διασήμων ομιλητών, λέξεων κι εκφράσεων όπως: θανάσιμη αμαρτία, κόλαση, μετάνοια, δάκρυα μετανοίας, κάθαρση, ταπείνωση, αυτομεμψία, νήψη, καρδιακή προσευχή, μνήμη θανάτου, εσωτερική εργασία, μυστική ζωή, αιώνιο πύρ, μνήμη της κρίσεως και τόσων άλλων, είναι έργο του διαβόλου. Απόδειξη, πως αυτές τις λέξεις τις χρησιμοποιούσαν οι πατέρες των παλαιοτέρων εποχών, ιδιαίτερα οι νηπτικοί, που έργα τους υπάρχουν στην Φιλοκαλία. Υπάρχουν και λίγοι σύγχρονοι μας κήρυκες που δεν έχουν απομακρυνθεί από το πνεύμα της ορθόδοξης ερμηνευτικής, αλλά είναι οι σπάνιες φωτεινές εξαιρέσεις.

Αναρωτιούνται πολλοί γιατί βιώνουμε όσα βιώνουμε ως έθνος, ως χριστιανοί, ως πιστοί, ως εκκλησιαστικό σώμα. Αν σκύψει κανείς μ' ευαγγελικό πνεύμα στις ομιλίες ορθοδόξων σύχρονών μας ομιλητών και στο καθεστώς που υπάρχει στην σημερινή έκφραση της κατεστημένης ορθοδοξίας θα διαπιστώσει πως σε σύγκριση με τις ομιλίες των αρχαίων πατέρων που διασώθηκαν γραπτές και στην ορθοδοξία που βίωναν και μαρτυρούσαν οι αρχαίοι πατέρες, έχουμε μία απόσταση όχι ασήμαντη.

Πιο συγκεκριμένα, αν ασχοληθούμε με τις τοπικές εκκλησίες και την δομή τους θα δούμε ν' απέχουν κατά πολύ απ' το αποστολικό ιδεώδες του Παύλου, ο οποίος γράφει για τον εαυτό του και τους άλλους αποστόλους, πως είναι διάκονοι των πιστών με σκοπό να τους οδηγήσουν στον Κύριο. Είναι διάκονοι οι σημερινοί ποιμένες ή είναι εξουσιαστές; Η εξουσία τους είναι οικοδομητική για το σώμα του Χριστού, δηλ. την εκκλησία των πιστών, στις βάσεις μίας πατρικής αλλά θυσιαστικής σχέσης για τους πιστούς ή είναι άσκηση διοικητικών εξουσιών και καθηκόντων;

Μέσ' απ' την εξουσία αυτή όπως διαμορφώθηκε στο διάβα των αιώνων, οι ομιλίες, τα κηρύγματα, η ποιμαντική, μήπως απέκτησαν μία βαρύτητα μή αμφισβήτησης; Ο λαός του Θεού θέλει να γνωρίσει άμεσα τον σωτήρα του ή έχει εθιστεί στην ανεύθυνη θέση του υπάκουου ακόλουθου; Μήπως επιβάλεται επιτέλους η εκκλησία, δηλ. το σώμα των πιστών να ματώσει πνευματικώς για να ξαναβρεί τον ευαγγελικό δρόμο της σωτηρίας; Μήπως πρέπει να ερευνά ο κάθ' ένας μας, με δάκρυα και προσευχή, να βρει όντως πνευματικό πνευματοφόρο; Διότι αν ο πνευματικός δεν είναι πνευματικός άνθρωπος μήπως κάνει ζημιά στον μαθητή του;

Θα ρωτήσει κάποιος, ''είναι ο λαός έτοιμος για προσωπική έρευνα κι άμεση επαφή με τον Κύριο;'' Η απάντηση είναι πως δεν πρέπει ν' αναμένουμε ιδανικές συνθήκες για ν' αγωνιστούμε εν πνεύματι και αληθεία. Πρέπει σήμερα, τώρα να ξεκινήσει ο κάθε ορθόδοξος πιστός να μελετά την Γραφή, να προσεύχεται όσο μπορεί, όπου μπορεί, στο ταξί, στο άρμεγμα, στο λεωφορείο, στο μετρό, στο χωράφι, στο εργοστάσιο, στο μαγαζί, στο σπίτι, στο σαλόνι, στον περίπατο, στο γυμναστήριο. Πρέπει να μετατρέψουμε τα σπίτια μας σε ασκητήρια προσευχής, και νηστείας όπως μπορεί ο καθένας αναλόγως των προβλημάτων υγείας που ίσως έχει. 

Πρέπει να γίνουμε ναοί του Αγίου Πνεύματος. Απομακρυνόμενοι από την κοσμική αντίληψη ζωής. Τηλεόραση με τις ώρες, κομπιούτερ μέχρι το ξημέρωμα, ξενύχτια με χορούς και σαρκικές απολαύσεις, πολυτέλεια βίου, καρναβάλια, ασωτείες και χριστιανική ζωή μέσα σε όλ' αυτά δεν συμβαδίζουν.  

Τώρα πρέπει να κάνουμε μία δυναμική στροφή ζωής, επιστροφής στο ευαγγέλιο του Ιησού. Ζωή ευαγγελική ισούται με πνευματική εσωτερική εργασία, με καρδιακή απομάκρυνση απ' το διαβολικό πνεύμα που κυριαρχεί γύρω μας. Από τις διαφημίσεις και τον τρόπο σκέψης που μας επιβάλλουν όλα κι όλοι στο κοσμικό περιβάλλον που κινούμαστε, μέχρι ακόμη και στον τρόπο που στεκόμαστε όταν μόνοι μας ξεκουραζόμαστε στο σπίτι. Γίνε απόστολος του Χριστού ακόμη και με τον τρόπο που περπατάς. Όχι ευσεβιστικά, να το βιώνεις, να ζεις την συγκέντρωση μέσα σου. Εσύ είσαι εκεί κι ο Χριστός σου. Εκεί στην καρδιά σου.

Η κατεστημένη αντίληψη της κυριακάτικης παρουσίας στον ναό και της τυπικής προσευχής με άναμα του καντηλιού και του κεριού δεν αρκεί, για να μην πούμε πως δεν προσφέρει και τίποτα όταν γίνεται αδιάφορα. Έχουμε γνωρίσει ανθρώπους που πήγαιναν κάθε απόγευμα στον εσπερινό, έψαλαν, διάβαζαν τους κανόνες και τις παρακλήσεις, αλλά ζούσαν όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι, με έριδες, θυμό, φασαρίες. Δεν τους ωφέλησε σε τίποτα η καθημερινή αυτή προσευχή, αντιθέτως νόμιζαν επιπλέον πως κάνουν κάτι σπουδαίο.

Η πνευματική αναγέννηση δεν έρχεται αν δεν κάνουμε υπακοή στην Γραφή και τους αγίους πατέρες. Όλη την Γραφή, όχι να θυμόμαστε όσα εδάφια ταιριάζουν στην δική μας κατασκευασμένη φαντασιακή ορθοδοξία. Όχι να τονίζουμε κάποια κεφάλαια των Γραφών κι άλλα να τα ξεχνάμε όπως κάνουν οι αιρετικοί.

Κι έρχεται ένα εύλογο ερώτημα. Πού εντοπίζεται η θέση του πνευματικού πατέρα, του καθοδηγητή; Εντοπίζεται όταν ο πατέρας είναι όντως πνευματοφόρος και όχι τυπικά ένας πνευματικός που έχει ευλογία από τον επίσκοπο του να εξομολογεί. Υπάρχουν μοναχοί, ακόμη και λαϊκοί, ικανοί να δώσουν ψυχοσωτήριες συμβουλές και πνευματικοί που σκοτώνουν ψυχικώς τα πνευματικά τους παιδιά με τις πλάνες διδαχές τους. Ο άγιος Ιγνάτιος επίσκοπος Καυκάσου, ο Μπρατσιανίνωφ, έγραφε πρό περίπου 170 ετών πως οι πνευματικοί σπάνιζαν. Σήμερα τί θα έλεγε; Σήμερα που βιώνουμε την εξωστρέφεια του παναιρετικού αναθεωρητικού οικουμενισμού απ' τη μία πλευρά και την εσωστρεφή ζηλωτική πολυδιάσπαση απ' την άλλη, τί θα έλεγε ένας άγιος πατέρας ή μια αγία μητέρα;

Πρέπει ν' αναζητήσουμε με δάκρυα έναν πνευματοφόρο οδηγό να μας στηρίξει στον αγώνα μας για κάθαρση, φώτιση, θέωση. Αν δεν βρίσκουμε κάποιον να εναρμονίζεται με την Γραφή και την παράδοση των οικουμενικών συνόδων τί κάνουμε; Απάντηση υπάρχει. Αν έχουμε διάθεση σοβαρή να σωθούμε, αν τρέμουμε στη σκέψη μήπως χάσουμε την αιωνιότητα με τον Κύριο, τότε αποκλείεται να μας αφήσει ο Θεάνθρωπος μόνους. Όταν του ζητήσουμε με δάκρυα να φέρει στο δρόμο μας έναν άνθρωπο Του, θα μας οδηγήσει σε κάποιον που μας ταιριάζει και μπορεί να βοηθήσει στην εν Χριστώ ζωή μας. Ακόμα κι ένας απλός γέροντας χωρίς υψηλές θεωρίες και εμπειρίες μπορεί αν του εξομολογούμαστε καθαρά και ταπεινά να μας βοηθήσει.

Όταν με ταπείνωση κι αυτομεμψία μελετάμε την Γραφή, τους πατέρες και προσευχόμαστε μ' επίγνωση της αναξιότητος και αμαρτωλότητος μας, χωρίς ίχνος έπαρσης πως είμαστε κάτι, τότε αποκλείεται να πλανηθούμε. Αν υπάρχει όμως έστω και μία μικρή σκιά υπερηφανείας όλα όσα κάνουμε κινδυνεύουν να μολυνθούν απ' το εγώ μας. Κινδυνεύουμε να ζούμε μία ζωή, στα μάτια μας πνευματική κι αληθινή, αλλά στα μάτια του Θεού η λατρεία μας να είναι μάταιη, κάλπικη, ρηχή, άδεια, γιατί είναι μολυσμένη από τις φαντασίες μας, τις πλάνες ιδέες μας, την ιδεοληψία μας, την τυπική εμμονή μας στην αμφίεση και το τελετουργικό.

Πολλοί νομίζουμε πως είμαστε πιστοί στις Γραφές και τις αποστολικές παραδόσεις. Όταν όμως έρθουμε πιο κοντά και μιλήσουμε μεταξύ μας, ανοικτούμε και μοιραστούμε τις απόψεις μας, βλέπουμε μία απόσταση από πολλά εδάφια της Γραφής. Ποιός ορθόδοξος όταν τον χαστουκίσουν, με ηρεμία παραδίδει και τ' άλλο του μάγουλο; Ποιός ορθόδοξος όταν δεί κλέφτες στο σπίτι του, με ηρεμία τους δίνει τα υπάρχοντα του; Έχουμε πίστη πως ο Κύριος θα μας φέρει πίσω αυτά που μας έκλεψαν και πιο πολλά ακόμη; Ποιός ρασοφόρος ομιλητής λέει ενώπιον των ακροατών του πως είναι χειρότερος τους; Οι άγιοι όχι μόνο έλεγαν, αλλά πίστευαν από καρδιάς πως είναι χειρότεροι αμαρτωλοί απ' όλους! 

Έχουμε διαβάσει για ηγουμένους ιστορικών μονών πόση ταπείνωση έδειχναν στην κακή κάποιες φορές συμπεριφορά των μοναχών τους, πόσους διωγμούς κι αχαριστία ανέχτηκαν για την αγάπη του Χριστού, από ανθρώπους που ήταν δίπλα τους. Σήμερα, εμείς που μιλάμε, γράφουμε, διδάσκουμε όπως έτσι νομίζουμε, ανεχόμαστε έναν κακό λόγο, μία άβολη ερώτηση, μία ευθεία αμφισβήτηση της αυθεντίας μας; Μήπως μας ακούγονται ξένα και παράξενα αυτά; 

Αυτό όμως είναι το σταυρικό ευαγγέλιο. Να ζήσουμε όπως έζησε ο Κύριος μας, διωγμένοι για την ευαγγελική δικαιοσύνη, την ευαγγελική αλήθεια, την αγάπη του Ιησού. Τελευταίοι, ξεχασμένοι, μόνοι όχι από ιδιότροπο χαρακτήρα, αλλά μόνοι γιατί δεν νοθεύουμε το ευαγγέλιο του Ιησού με δικές μας θεολογικές πλάνες, προσωπολατρείες, ανθρώπινες παραδόσεις περί τύπων και τυπικών και γιατί δεν επιθυμούμε να μονολογούμε ώρες επί ωρών και να μας ακούν παθητικά οι απέναντι μας.

Εμείς ξέρουμε και το λέμε ευθέως, είμαστε αμαρτωλοί και μάλιστα πολύ αμαρτωλοί. Ίσως δεν θα έπρεπε να γράφουμε περί της καταστάσεως που επικρατεί, αλλά θα έπρεπε να κλαίμε τις θανάσιμες αμαρτίες μας. Αντί ν' ασχολούμαστε με τις πλάνες που διαδίδονται ακόμη κι από χείλη ρασοφόρων, θα έπρεπε ν' ασχολούμαστε με το πως είμαστε έτοιμοι για την κόλαση. Ο Θεός να μας συγχωρήσει αν αυτό που κάνουμε δεν είναι το θέλημα του για εμάς. Σκεφτήκαμε όμως αφού υπάρχει τόσο διαδεδομένη πλάνη εντός της ορθοδοξίας μας, ας γράψουμε κάτι ώστε αν κάποιος είναι στα δίχτυα της και το διαβάσει να προβληματιστεί, να προσευχηθεί να του δείξει ο Κύριος ποιό είναι το ορθόδοξο και ποιό η πλάνη. Αν και σήμερα δύσκολα οι άνθρωποι ακούνε. Όπως έλεγε ο μέγας απόστολος Παύλος στους πρεσβυτέρους της Εφέσου, ''Ακόμα και από ανάμεσα σας θα βγουν πρόσωπα που θα διδάσκουν πλάνες για να παρασύρουν τους πιστούς με το μέρος τους'', Πράξεις 20: 30. (Μετάφραση Βιβλικής Εταιρείας, των 4 καθηγητών)

Άμεσα λοιπόν πρέπει ν' αρχίσουμε σοβαρή πνευματική κι αληθινή εργασία. Μελέτη των Γραφών κάθε μέρα κι όσο πιο πολύ γίνεται. Προσευχή με φρόνημα ταπεινό, είμαστε αμαρτωλοί και ο Θεός μας αγαπάει ενώ δεν το αξίζουμε. Συνεχώς με λόγια, πράξεις και σκέψεις τον προδίδουμε, αλλά εκείνος εκεί, μένει σταθερός και μας περιμένει και πάλι να μετανοήσουμε κι εμείς γυρνάμε στο ίδιον εξέρασμα κι εκείνος εκεί, μας περιμένει και πάλι και πάλι και πάλι. Να ζητάμε το έλεος του συνεχώς διότι χωρίς αυτό δεν θα σωθούμε. Η δική μας κρίση και δικαιοσύνη πολλές φορές στα μάτια του Θεού είναι ως ράκος αποκαθημένης όπως λέει ο μεγάλος προφήτης Ησαΐας. Καμία πίστη στους λογισμούς μας, να ζητάμε ταπεινά την φώτιση του Ιησού Χριστού σε κάθε τί.

Ν' αποφεύγουμε πλανημένους κήρυκες κι ας φορούν το τίμιο ράσο. Τα ράσα δεν είναι εγγύηση αλάθητης διδασκαλίας. Αντιθέτως, κάποιες φορές ο διάβολος βρίσκει ρασοφόρους δεκτικούς να γίνουν φερέφωνα του, εν αγνοία τους βέβαια. Μακρυά απ' όποιον δεν βαδίζει στα χνάρια των αποστόλων, απ' όποιον δεν ακολουθεί τις αποστολικές παραδόσεις αλλά άλλες ξένες, ανθρώπινες και εξωβιβλικές. Υπακοή σε πατέρες που είναι αληθινοί φορείς των Γραφών και της διδαχής των πατέρων. Αλλιώς κινδυνεύουμε να πλανηθούμε κι εμείς και να γίνουμε οπαδοί προσώπων και παραδόσεων που δεν έχουν σημασία για την σωτηρία μας και να ξεχάσουμε το αληθινό ευαγγέλιο της σωτηρίας. 

Ο φανατισμός είναι ένα επιπλέον νόσημα πνευματικό που συναντάται σχεδόν παντού και ο αληθινός μαθητής του Χριστού πρέπει να τον θεωρεί εχθρό της σωτηρίας του. Ως συνάθροιση δεν θίγουμε πρόσωπα αλλά καταστάσεις που θεωρούμε πως είναι επιζήμιες για τον πιστό ορθόδοξο λαό. Πρώτα και πάνω απ' όλους εμείς είμαστε αμαρτωλοί. Ο Κύριος Ιησούς να μας συγχωρήσει αν δεν κάνουμε το θέλημα του.

Ας μας ελεήσει ο Κύριος να βαδίσουμε στο δρόμο των αποστόλων, των αγίων αββάδων και αμμάδων της φικολαλικής παραδόσεως, της γνησίας κι ευαγγελικής. Και να συναντήσουμε ποιμένες, αληθινούς διαδόχους των μαθητών του Κυρίου κατά το πνεύμα κι όχι κατά τον τύπο. Αμήν!

Συνάθροιση Καρδιακής Προσευχής