Οικουμενισμός, Ναθαναήλ Κώου, αποτείχιση, θέσεις συναθροίσεως.

 

Αυτοί οι πλανημένοι συνάνθρωποι μας, οι παπικοί ως αιρετικοί και εκτός εκκλησίας και ο μητροπολίτης Κώου και Νισύρου Ναθαναήλ ο οποίος με αυτά που λέει πως δεν χωρίζει τίποτα ορθοδόξους και παπικούς καθίσταται οικουμενιστής και όχι ορθόδοξος στο φρόνημα του, προχωρούν ομού, την ένωση των αιρετικών ομολογιών με την ορθόδοξη εκκλησία.

Οι πιστοί καλό και σωτήριο είναι να προσευχηθούν και να ετοιμαστούν με ταπείνωση, χωρίς φανατισμό και μίσος, να αποτειχισθούν απ' τον επίσκοπο Ναθαναήλ, αφού με την δήλωση του αυτή και την φράση του, πως οι παπικοί ιερείς ακολουθούν τα βήματα των πατέρων της εκκλησίας και πορεύονται, δηλώνει πως οι παπικοί είναι στον δρόμο των πατέρων της εκκλησίας ενώ οι πατέρες της εκκλησίας μας δεν ήταν αιρετικοί, αλλά και αναθεμάτισαν τις αιρέσεις του παπισμού και απέκοψαν απ' το σώμα του Χριστού, δηλ. την εκκλησία, τον επίσκοπο Ρώμης, τον πάπα. 

Πριν από το σχίσμα του πάπα το 1054, ήδη οι ορθόδοξοι είχαν διακόψει το μνημόσυνο του λόγω της αιρέσεως του φιλιόκβε, από το 1009 περίπου. Διακοπή μνημοσύνου του επισκόπου σημαίνει ότι ο πιστός αποτειχίζεται απ' τον επίσκοπο που κηρύσσει αιρέσεις ή αίρεση. Ο πρεσβύτερος δεν μνημονεύει το όνομα του όταν τελεί την θεία λειτουργία, οι μοναχοί και οι λοιποί πιστοί δεν έχουν πνευματική κοινωνία με τον επίσκοπο ή με εκείνους τους πρεσβυτέρους που μνημονεύουν το όνομα του, αυτό ονομάζεται αποτείχιση.

Ακόμη η αναφορά του Κώου Ναθαναήλ, σε μία εκκλησία είναι, σαν να μας λέει ο επίσκοπος, ότι παπική και ορθόδοξη εκκλησία είναι μία, έτσι ακούγεται όπως το εκφράζει, και με το να λέει πως, ''ξέρουμε ότι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα γιατί μας ενώνει ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός'', τοποθετεί εντός της εκκλησίας του Χριστού και τους παπικούς οι οποίοι έχουν καταδικασθεί απ' τις τοπικές εκκλησίες, τα ορθόδοξα πατριαρχεία, ως αιρετικοί μετά το σχίσμα που προκάλεσαν το 1054. Και λέει ο επίσκοπος Ναθαναήλ πως ''πορευόμαστε εμείς με τις ευχές του παναγιωτάτου οικουμενικού πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου...'' 

Γνωστή η πορεία του επισκόπου Κων/πόλεως Βαρθολομαίου. Έχει κάνει δηλώσεις οι οποίες δεν έχουν μηδεμία σχέση με την διδασκαλία του Κυρίου Ιησού και των αγίων μας που ακολούθησαν κατά γράμμα και πνεύμα το ευαγγέλιο του. ''Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή'', μας είπε με απλότητα και σαφήνεια ο Κύριος, άλλα λένε όμως οι οικουμενιστές. 

Εξαιτίας όλων αυτών που διαδραματίζονται τα τελευταία 100 χρόνια, τόσα ακριβώς πέρασαν από τότε που ο πατριάρχης Κων/πόλεως Μελέτιος ο Δ', ο Μεταξάκης, αναγνώρισε τις χειροτονίες των αιρετικών Αγγλικανών το 1922, πρέπει οι πιστοί να γίνουν ζωντανοί ναοί του Αγίου Πνεύματος, με καθαρή αμόλυντη ζωή από την κοσμικότητα, την σαρκολατρεία και τις πλάνες που απλώνονται ως πνευματική γάγγραινα στο σώμα του Χριστού, την εκκλησία την οποία αποτελούμε όλοι μαζί, ίσοι ενώπιον Θεού, πατριάρχες, αρχιεπίσκοποι, μητροπολίτες, πρεσβύτεροι, διάκονοι, μοναχοί και λοιποί πιστοί, βαπτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος. Όλοι πρέπει να αγιάσουμε εαυτούς και με ταπείνωση να αποτειχισθούμε από όποιον κηρύττει δημοσίως αιρέσεις. 

Ο παπισμός είναι αίρεση κατεγνωσμένη και έχουμε χρέος να αντισταθούμε, να ελέγχουμε με αγάπη τους κηρύττοντες αίρεση όπως ο Κων/πόλεως Βαρθολομαίος, ο Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο Νέας Ιωνίας Γαβριήλ, δείτε εδώ, ο Αθηνών Ιερώνυμος ο οποίος συλλειτουργεί με τον Κων/πόλεως Βαρθολομαίο και άλλοι οι οποίοι συμμετέχουν στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών, δηλ. συμβούλιο αιρέσεων και βλασφημιών. Ο Σέρβος άγιος, Ιουστίνος της Τσέλιε, ο Πόποβιτς, καταδίκαζε το συμβούλιο αυτό ως παναιρετικό, τον οικουμενισμό δε, τον ονόμαζε ορθότατα παναίρεση, διότι συγκεντρώνει όλες τις αιρέσεις και βλασφημίες. Ο αείμνηστος ομολογητής θεολόγος, Νικόλαος Σωτηρόπουλος ορθώς ονόμασε τον επίσκοπο Κων/πόλεως Βαρθολομαίο ως παναιρετικό πατριάρχη.

Η αποτείχιση είναι η μόνη πατερική οδός για να διαμαρτυρηθούν οι ορθόδοξοι πιστοί έναντι της εξαπλώσεως της παναιρέσεως του οικουμενισμού. Αρκεί να γίνει ορθώς, άνευ φανατισμού, υπερηφανείας, φιλαρχίας και μίσους εναντίον των αιρετικών, διότι αυτά τα φαινόμενα δεν είναι τα χαρακτηριστικά ενός αληθινού μαθητού του ευαγγελίου του Χριστού, και είδαμε μέχρι τώρα πόσα δεινά επέφεραν στην ως τώρα αποτείχιση όπου διχάστηκε σε τόσα κομμάτια. Αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχει ενιαίο ομολογιακό μέτωπο κατά του δαιμονικού οικουμενισμού εν Ελλάδι. Οι λόγοι είναι πολλοί και πολύπλοκοι. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αρχιεπίσκοπος Κων/πόλεως, δίδασκε ευαγγελικώς πως οι πιστοί δεν πρέπει να μισούμε τον αιρετικό αλλά να αποστρεφόμεθα την αίρεση, δεν πρέπει να μισούμε τον αμαρτωλό αλλά να αποστρεφόμεθα την αμαρτία. Δυστυχώς πολλοί, ίσως μισούν τον άνθρωπο αιρετικό, τον άνθρωπο αμαρτωλό. Αυτό κάθε άλλο είναι, παρά μαθητεία στο ευαγγέλιο του Χριστού, ο οποίος έκανε προσευχή επάνω στον σταυρό για τους σταυρωτές του.

Εμείς διακατεχόμεθα από εν Χριστώ ενωτικό πνεύμα ειρήνης και δεχόμεθα διάλογο με όλους, χωρίς τάσεις φιλαρχίας, εκδηλώσεως εκ μέρους μας του δήθεν αλαθήτου γέροντος, και επιζητήσεως πρωτείων. Πιστεύουμε σε όσα δίδαξε ο Κύριος περί ισότητος όλων των πιστών ενώπιον του, και απορρίπτουμε όποια συμπεριφορά οιουδήποτε θέλει να εμφανισθεί μέγας ομολογητής και αρχηγός των αποτειχισμένων, παντογνώστης γέροντας και φωτισμένος καθοδηγητής ψυχών. Ό,τι κάνουμε όλοι για την ορθόδοξη πίστη μας είναι χρέος μας ενώπιον του Κυρίου, όχι αιτία ή αφορμή για υπερηφάνεια και εγωϊστική συμπεριφορά απέναντι σε οποιονδήποτε διαφωνεί ή είναι μαζί μας στον κοινό αγώνα της αποτειχίσεως.

Δεν επιδιώκουμε να έχουμε οπαδούς και θαυμαστές, ούτε να εμπνέουμε το μίσος εναντίον των αιρετικών ώστε να φανατίζουμε ανθρώπους και να τους κάνουμε το κοπάδι μας. Ένας είναι ο ποιμένας, ο Χριστός, και οι πιστοί σε εκείνον πρέπει να μάθουν ότι ανήκουν. Ο Χριστός είναι ο αρχηγός και η κεφαλή της εκκλησίας, γράφει ο απόστολος Παύλος. Ο πάπας έκανε τον εαυτό του αρχηγό και κεφαλή της εκκλησίας του. Πόσοι ορθόδοξοι ρασοφόροι ακούσια έκαναν τον εαυτό τους αλάθητο γέροντα, αντιπρόσωπο του Χριστού, αρχηγό των συνανθρώπων τους;

Ας προσέχουμε πολύ την γεροντολατρεία, την προσωπολατρεία, η οποία έχει διαστρέψει την σχέση πιστού και Ιησού Χριστού. Μεσάζοντες δεν υπάρχουν γράφει στην 4η κατήχηση του ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων στο κεφάλαιο 17ο. Συγκεκριμένως γράφει πως εκείνοι που ακούν τις κατηχήσεις του πρέπει να ελέγχουν μέσα απ' την Αγία Γραφή αν είναι έτσι όπως τους τα λέει, γιατί οι ποιμένες και διδάσκαλοι δεν επιτρέπεται να διδάσκουν με δικές τους επινοήσεις αλλά μόνο με βάση την Γραφή.

Σήμερον σχεδόν όλοι έχουν υποταχθεί στο παπικό δόγμα, ''αφού το είπε ο δεσπότης έτσι είναι'', ''αφού το είπε ο πάτερ έτσι είναι''... Αν αυτά που λέει ο όποιος ρασοφόρος δεν εναρμονίζονται με όσα λέει η Γραφή και ερμηνεύουν οι άγιοι πατέρες, δεν πρέπει να τους ακολολουθούμε, ούτε να τους ακούμε.

Όχι αδελφοί μας, αυτό το παπικό δόγμα της επισκοποκεντρικής εκκλησίας το εισήγαγαν οι επίσκοποι στην ορθοδοξία μας για να πάρουν μαζί τους τον πιστό λαό στην ένωση που ετοιμάζουν εδώ και πάνω από εκατό χρόνια με όλους τους αιρετικούς. Η εκκλησία είναι Χριστοκεντρική, όχι με κέντρο τον εκάστοτε επίσκοπο, αλλά με κέντρο μόνο τον Χριστό. Η θεία λειτουργία δεν γίνεται στο όνομα του επισκόπου, αλλά στο όνομα του Χριστού, αφού ο κληρικός είναι διάκονος του μυστηρίου που μας παρέδωσε ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Ο Χριστός τελεσιουργεί το μυστήριο, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει ότι οι κληρικοί δανείζουν απλώς τα χέρια τους. 

Αν ο όποιος κληρικός, πρεσβύτερος ή επίσκοπος δεν ακολουθεί όλα όσα διδάσκει η ορθόδοξη εκκλησία στα θέματα πίστεως, έχουμε χρέος για να τον βοηθήσουμε, να αποτειχισθούμε απ' αυτόν ώστε να του δώσουμε ευκαιρία να μετανοήσει, διότι όσο οι πρεσβύτεροι, οι μοναχοί, ο λοιπός λαός, συμπορεύονται με εκείνους οι οποίοι προωθούν τον οικουμενισμό ή σιωπούν ενώ γνωρίζουν τί είναι οικουμενισμός, τότε θα κυριαρχήσει ο παναιρετικός οικουμενισμός και θα έρθει στιγμή, ήδη ήρθε, όπου οι ορθόδοξοι, είτε φορούν ράσο είτε όχι, δεν θα γνωρίζουν τί είναι ορθοδοξία και τί είναι αίρεση και πλάνη... Η σιωπή είναι ο καλύτερος σύμμαχος του διαβόλου. Αλλά και η υπερηφάνεια -επειδή είμαστε αποτειχισμένοι- είναι θανάσιμη αμαρτία και θα μας κολάσει. Δεν είμαστε υπερήφανοι λόγω αποτειχίσεως, είμαστε ταπεινοί διότι απλώς κάνουμε το χρέος μας. Ο Κύριος μας λέει στο κατά Λουκάν ευαγγέλιον, κ. 17 στ. 10, πως όταν κάνουμε όλα όσα μας διέταξε ο Θεός, να λέμε δούλοι ανάξιοι είμαστε, διότι κάναμε αυτό που είμασταν υποχρεωμένοι να κάνουμε, δηλαδή αυτό που χρωστούσαμε στον Θεό να κάνουμε, αυτό κάναμε. Άρα καμία έπαρση δεν πρέπει να διακατέχει τον οιοδήποτε επειδή έκανε το αυτονόητο, επειδή δεν πηγαίνει στον ναό που μνημονεύεται το όνομα του επισκόπου που κηρύσσει αίρεση.

Δυστυχώς όμως η προσωπολατρεία έχει εισχωρήσει και στον αντιοικουμενιστικό αγώνα. Γι' αυτό όλοι μας πρέπει να εργαστούμε πνευματικώς με προσευχή, νηστεία, μελέτη της Γραφής, των κειμένων των αγίων πατέρων και θα διαπιστώσουμε πως πολλοί, μα πάρα πολλοί ρασοφόροι, απέχουν μακράν της διδασκαλίας του Χριστού και των αγίων.

Γι' αυτό όσοι παρακολουθείτε το ιστολόγιο μας θα έχετε διαπιστώσει πως κάνουμε λίγες δημοσιεύσεις διότι δίνουμε βάση στην καθημερινή μας πνευματική πορεία, προσευχή, μελέτη Γραφών και αγίων πατέρων, στην συνάντηση και συνομιλία με αδελφούς και αδελφές που αγωνίζονται να μείνουν στην ορθοδοξία και την ορθοπραξία. Και όταν έχουμε χρόνο, τότε μόνο ασχολούμεθα με το διαδίκτυο, διότι έχουμε αντιληφθεί πως το κινητό τηλέφωνο και το διαδίκτυο είναι άλλη μία παγίδα ώστε να είμαστε αποκομμένοι μεταξύ μας, αυτό ακριβώς θέλουν. 

Πολλοί νομίζουν πως η καθημερινή, πολλών ωρών, ενασχόληση με το διαδίκτυο είναι ομολογία πίστεως, είναι αγώνας, είναι κάτι ακίνδυνο. Λάθος μεγάλο. Αγωνιστής Χριστιανός δεν έχει τηλεόραση, έχει κινητό για να κάνει τις εργασίες του και να συνομιλεί με την οικογένεια του, να κανονίζει τις συναντήσεις του με αδελφούς εν Χριστώ, όχι να κάθεται ώρες επί ωρών παρακολουθώντας ό,τι βρεθεί εμπρός του. Το διαδίκτυο το χρησιμοποιεί εφόσον έχει εκτελέσει όλα τα καθήκοντα του έναντι της οικογενείας του, τα της εργασίας του, τις καθημερινές προσευχές του και την ψυχωφελή απαραίτητη μελέτη της Γραφής και των πατέρων, και μόνο τότε να ακούσει κάποια ομιλία των μακαριστών: αγίου γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, του ομολογητού θεολόγου Νικολάου Σωτηροπούλου, ο οποίος αφορίσθηκε απ' τον Κων/πόλεως Βαρθολομαίο διότι είπε την αλήθεια πως ο τότε αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Στυλιανός Χαρκιανάκης κηρύσσει βλασφήμιες. Όχι πως οι αναφερόμενοι ήταν αλάθητοι αλλά ήταν φάροι ορθοδοξίας και αγωνιστές εναντίον των οικουμενιστών και του τεκτονισμού, ασχέτως αν σε κάποια άλλα σημεία μπορεί να έσφαλαν μερικώς. 

Τους συνιστούμε διότι δεν νόθευσαν τον αντιαιρετικό τους αγώνα κατά του οικουμενισμού, με ανούσια θέματα όπως το ημερολόγιο. Δεν ήταν διχαστικοί ως προς την συμπεριφορά τους, ούτε ως προς εκείνα τα οποία κήρυσσαν. Σήμερον παρακολουθούμε με λύπη, αντιοικουμενιστές να μιλούν εναντίον άλλων αντιοικουμενιστών με θέμα τον 15ο κανόνα της ΑΒ' τοπικής συνόδου επί αγίου Φωτίου του Μέγα. Άλλοι αποτειχισμένοι να συγχέουν την διόρθωση του ημερολογίου το έτος 1924 με τον οικουμενισμό. Να υποστηρίζουν πως δήθεν η διόρθωση του ημερολογίου, την οποίαν ονομάζουν λόγω αμαθείας, αλλαγή ημερολογίου, ήταν η αρχή του οικουμενισμού! Αν λοιπόν το νέο ημερολόγιο είναι η αρχή του οικουμενισμού τότε και το παλαιό ημερολόγιο είναι η αρχή του οικουμενισμού αφού και τα πατριαρχεία που δεν έκαναν διόρθωση του ημερολογίου και δεν υιοθέτησαν το νέο, εισήλθαν στον οικουμενισμό και μάλιστα με πολύ ζήλο. Ακόμα και εγκύκλιο είχε εκδόσει το ''παλαιοημερολογιτικό'' πατριαρχείο Μόσχας την δεκαετία του 1960 με την οποία αναγνώριζε τα μυστήρια των παπικών, λίγο μετά την ανακάλεσε.

Θλιβερό η αμάθεια για έναν πιστό, και μάλιστα πρεσβύτερο ή μοναχό. Αντί να διαμαρτυρηθούν οι ορθόδοξοι το 1922 για την μεγάλη πλάνη του πατριάρχου Μελετίου του Δ', του Μεταξάκη, να αναγνωρίσει τις χειροτονίες των αιρετικών Αγγλικανών, έκαναν σχίσμα λόγω διορθώσεως του ημερολογίου το 1924, το γνωστό σε όλους παλαιοημερολογιτικό σχίσμα το οποίο ομολογεί ακόμη κι ο ηγέτης των ΓΟΧ παλαιοημερολογιτών, πρ. μητροπολίτης Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης σε συνέντευξη το 1952. Και σήμερα κάποιοι αντί να θίγουν το ζήτημα της εγκυκλίου του 1902, τις οικουμενιστικές κινήσεις του Μελετίου του Δ', την αναγνώριση των χειροτονιών των Αγγλικανών, ασχολούνται με ημέρες και ημερολόγια. Αν σήμερα είναι 1η του μηνός ή 14η... 

Άλλωστε για όποιον έχει μελετήσει τα ημερολόγια, βλέπετε το βιβλίο ''Η οδύσσεια των ημερολογίων'', των Δανέζη και Θεοδοσίου, αστροφυσικών, είναι γνωστό πως άλλο είναι το παπικό γρηγοριανό ημερολόγιο που έφτιαξε ο πάπας Γρηγόριος ο 13ος, άλλο το διορθωμένο ιουλιανό ημερολόγιο, το οποίο είναι χρονικώς εκεί που ήταν πριν 1700 έτη, και άλλο το παλιό ιουλιανό ημερολόγιο το οποίο είναι 13 ημέρες εκτός χρονικής πραγματικότητος. Αλλά επειδή ακριβώς κανείς συνειδητός ορθόδοξος δεν θεωρεί δόγμα το όποιο ημερολόγιο, δεν ασχολούμεθα με ημέρες και ημερολατρείες.

Ο απόστολος Παύλος έχει λύσει το θέμα σχεδόν πριν 2.000 χρόνια, στην επιστολή που έγραψε προς τους Χριστιανούς της περιοχής της Μ. Ασίας, ονόματι Γαλατία. Διαβάζουμε στην προς Γαλάτας επιστολή του, κεφ. 4, στίχοι 10-11, σελ. 853, ''Προσέχετε και αποδίδετε σωτηριώδη σημασία σε ημέρες και μήνες και εποχές και έτη. Φοβούμαι μήπως ματαίως κοπίασα για εσάς.'' Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, με απόδοσι-ερμηνεία στη δημοτική Νικολάου Ι. Σωτηροπούλου θεολόγου-φιλολόγου, ΑΘΗΝΑ 2021. Ο απόστολος Παύλος περιγράφει ακριβώς ό,τι κάνουν σήμερον οι παλαιοημερολογίτες οι οποίοι ανάγουν σε θέμα σωτηριώδες το ημερολόγιο και δυστυχώς πολλοί αποτειχισμένοι το θεωρούν σημαντικό θέμα και κηρύττουν πως πρέπει οι ορθόδοξοι να ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο. Ο Παύλος λέει κάτι τρομερό για όποιον μελετά την Γραφή και έχει εξοικειωθεί με τα νοήματα της. Λέει στους Γαλάτες πως φοβάται μήπως μάταια κοπίασε γι' αυτούς που έλαβαν το άγιο βάπτισμα και το Άγιο Πνεύμα, αλλά επιστρέφουν στην ενασχόληση με ημέρες και μήνες, (δηλ. πότε είναι πρωτομηνιά), εποχές και έτη. Τόσο περιττά τα θεωρεί ο άγιος απόστολος αυτά, που τα ονομάζει ''ανίσχυρα και πτωχά στοιχεία'' στίχος 9ος. Μαλώνει ο Παύλος τους Χριστιανούς Γαλάτες που ασχολούνται με τέτοια ανίσχυρα και ασθενικά πράγματα. Αλλά επειδή πάντοτε οι άνθρωποι δυστυχώς παρεσύροντο και έδιναν σημασία σε ανούσια θέματα, ο Παύλος αναφέρεται για το ίδιο θέμα και στην επιστολή του προς τους Κολοσσαείς, κεφ. 2, στιχοι 1-2, ''Κανείς λοιπόν να μην σας κυβερνά σε φαγητά ή σε ποτά ή σε ζητήματα εορτής ή πρωτομηνιάς ή Σαββάτου. Αυτά είναι σκιά των πραγμάτων που έμελλαν να έλθουν, ενώ η πραγματικότης βρίσκεται στο Χριστό.'' Βλέπε Η ΚΑΙΝΗ ΔΑΘΗΚΗ, Ν. Σωτηροπούλου, σελ. 907. 

Πόσο ξεκάθαρα λύνει το ανούσιο θέμα των ημερών και της τυπολατρείας ο θεόπνευστος Παύλος. Αυτά είναι σκιά λέει ο Παύλος, και οι εορτές, κι οι πρωτομηνιές και η τήρηση ημερών όπως του Σαββάτου. Σκιά αυτά, αλλά πραγματικότητα μόνο ο Χριστός! Κι όμως ακόμη και τώρα υπάρχει αποτειχισμένος πρεσβύτερος ο οποίος θεωρεί τους αποτειχισμένους που δεν ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο, 9% οικουμενιστές, μόνο λόγω του ότι ακολουθούν το διορθωμένο ημερολόγιο, γνωστό σε όλους ''το νέο''. Που από άγνοια πολλοί νομίζουν ότι είναι το παπικό ημερολόγιο που έφτιαξε ο πάπας Γρηγόριος ο 13ος, λίγο μετά το 1575. Οικουμενιστές 9% κατ' αυτόν, οι αποτειχισμένοι που δεν ακολουθούν το παλαιό. Ενώ για τον απόστολο Παύλο αυτά τα ζητήματα είναι σκιά, ανίσχυρα και πτωχά στοιχεία.

Εμείς δεν ασχολούμεθα με ημερολόγια για να έλξουμε κοντά μας τους απογοητευμένους παλαιοημερολογίτες ή επειδή νομίζουν κάποιοι πως είναι θέμα σοβαρό να τους γίνουμε ευχάριστοι. Προτιμούμε να είμεθα λίγοι στη συνάθροιση μας αλλά να σχολούμεθα με την ουσία που είναι μόνο ο Χριστός παρά να συναθροιζόμεθα πολλοί με ό,τι ιδέες έχει ο καθείς για την παράδοση και τα ζητήματα πίστεως και να καταλήξουμε -για να είμεθα ευχάριστοι σε όλους- να λέμε στον καθ' ένα αυτό που θέλει να ακούσει.

Μετά την Α' οικουμενική σύνοδο όπου καθορίστηκε ο πασχάλιος κανών, ενώ η αντιπροσωπεία του πάπα Ρώμης Σιλβέστρου συμφώνησε με τους όρους εορτασμού του πάσχα, οι πάπες αργότερα εόρταζαν το πάσχα όποτε ήθελαν, σύμφωνα με τον πασχάλιο κανόνα του αγίου Ιππολύτου Ρώμης ή σύμφωνα με τον πασχάλιο κανόνα της Α' οικουμενικής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ρώμη να μην εορτάζει το πάσχα και άρα να μην νηστεύουν οι Χριστιανοί της δυτικής Ευρώπης, της νότιας και της Ελλάδος η οποία τότε υπαγόταν στην Ρώμη και όχι στην Κων/πολη, ταυτογχρόνως με τους υπολοίπους Χριστιανούς των άλλων τεσσάρων τοπικών εκκλησιών, δηλ. Κων/πόλεως, Ιεροσολύμων, Αντιοχείας και Αλεξανδρείας. Ποτέ κανείς άγιος ή σύνοδος δεν υποστήριξε πως αυτό αποτελεί σοβαρό θέμα ή ακόμη χειρότερα πως η Ρώμη έχει άκυρα μυστήρια όπως υποστηρίζουν οι παλαιοημερολογίτες για τις εκκλησίες οι οποίες διόρθωσαν απλώς το ημερολόγιο και δεν άλλαξαν τον πασχάλιο κανόνα όπως έκανε η Ρώμη. Όλοι οι άγιοι δυτικής και ανατολικής αυτοκρατορίας είχαν ενότητα εν Χριστώ διότι ήξεραν ότι δεν υπάρχει ενότητα σωτηριώδης παρά μόνο εν Χριστώ και όχι ενότητα σε εορτές και νηστείες. Μόνο οι ΓΟΧ παλαιοημερολογίτες διέκοψαν κάθε κοινωνία με όλους επειδή άλλαξε η ημερομηνία. Οι αρχαίοι Χριστιανοί δεν κατηγορούν πουθενά σε κάποιο γραπτό κείμενο τους πως η Ρώμη δημιουργεί δήθεν εορτολογικό σχίσμα γιατί νηστεύει και εορτάζει άλλη ημέρα το πάσχα από τις υπόλοιπες τοπικές εκκλησίες. 

Από την μία πλευρά λοιπόν έχουμε τον οικουμενισμό που ισοπεδώνει το παν, και από την άλλη τους παλαιοημερολογίτες που μιλούν για άκυρα μυστήρια της εκκλησίας επειδή σήμερα εμείς έχουμε 14 του μηνός πχ, και εκείνοι 1 του μηνός. Απίστευτα πράγματα. Επιπλέον έχουμε και κάποιους αποτειχισμένους οι οποίοι δεν έχουν διάθεση κοινωνίαςμε άλλους ή ακολουθούν το παλαιό ημερολόγιο και το έχουν ανάγει σε σοβαρό δήθεν θέμα, άλλοι θεωρούν τους πάντες μολυσμένους και ότι αυτοί είναι η εκκλησία, άλλοι δεν αναγνωρίζουν την αποτείχιση άλλων αποτειχισμένων και πολλά άλλα θλιβερά. 

Εμείς ως συνάθροιση λειτουργούμε ως κατακόμβη, προσέχουμε πολύ ποιους δεχόμεθα σε κοινωνία ώστε να μην βρεθούμε να χάνουμε τον χρόνο μας να εξηγούμε για την αίρεση του παλαιοημερολογιτισμού, να μην έχουμε διχόνοιες και προσωπολατρείες αφού ο ιδρυτής και εμπνευστής της συναθροίσεως μας, συνεχώς διδάσκει πως πρέπει να πηγαίνουμε στον Κύριο Ιησού Χριστό και όχι να νομίζουμε πως θα μας σώσουν οι ιερείς, ή οι διάφορες παρατάξεις, ή οι επίσκοποι, ή οι ''αλάθητοι'' γέροντες. Ο πατήρ Χ. είναι απλώς εκείνος ο οποίος θα μας δείξει πως να προσπέσουμε στον Χριστό τον μόνο αιώνιο αρχιερέα κατά την τάξη Μελχισεδέκ, τον μόνο σωτήρα των ψυχών μας. 

Τις περισσότερες αιρέσεις τις επινόησαν οι ρασοφόροι, συνήθως επίσκοποι και ιερείς, κι όμως οι άνθρωποι δεν μελετούν εκκλησιαστική ιστορία και σχεδόν όλοι ξεχνούν. Έτσι σήμερα βλέπουμε μία απάθεια και σιωπή, μία εμπιστοσύνη από πολλούς που λένε πως, ''οι επίσκοποι ό,τι πουν, ό,τι πει η εκκλησία, υπακοή στην εκκλησία, στη σύνοδο''... Μα εκείνοι είναι που προωθούν τον οικουμενισμό, με συμπροσευχές και συμμετοχή σε λειτουργική προσευχή, δηλαδή όχι συλλείτουργο ακόμη, αλλά παρίστανται στην λειτουργία του πάπα και συμπροσεύχονται. Ομολογούν τους αιρετικούς πως είναι εκκλησίες, βλέπετε σύνοδο του Κολυμβαρίου στη Κρήτη, ενώ οι άγιοι όχι μόνο δεν ονομάζουν εκκλησίες τις αιρετικές ομολογίες αλλά ονομάζουν και άθεους όσους είναι αιρετικοί, διότι πιστεύουν με λάθος τρόπο στον Θεό της Γραφής. 

Είναι δυνατόν να λένε πολλοί, υπακοή στην εκκλησία, ταυτίζοντας την σύνοδο επισκόπων με την εκκλησία; Οι επίσκοποι είναι διάκονοι του σώματος του Χριστού, στο οποίο είναι και εκείνοι και εμείς όλοι μαζί, ίσοι ενώπιον Θεού. Όταν κάποιοι είναι αιρετικοί, εφόσον κηρύττουν δημοσίως τις αιρέσεις τους, έχουμε υποχρέωση να διακόπτουμε την πνευματική κοινωνία μαζί τους για να μην εξαπλωθεί η αιρετική διδαχή ως γάγγραινα μέσα στο σώμα του Χριστού, την εκκλησία.

Εμείς με βάση την Γραφή και τις οικουμενικές συνόδους, την διδασκαλία των αγίων πατέρων και την διαχείριση των αιρετικών προσώπων εντός εκκλησίας, όπως εκείνοι μας την παρέδωσαν, προχωρούμε έξω από διχόνοιες και φανατισμούς, οπαδισμούς και ελπίδες σε ρασοφόρους ''σωτήρες''. Προσευχόμεθα για τους αιρετικούς συνανθρώπους μας να μετανοήσουν, για τους παλαιοημερολογίτες, για τους αποτειχισμένους να ενωθούμε εν Χριστώ. 

Ακολουθούμε απολύτως τον σωτήρα μας Χριστό, τον μόνο άμωμο, άγιο, αιώνιο αρχιερέα κατά την τάξη Μελχισεδέκ, τον ενανθρωπήσαντα Θεό Λόγο!

Αντί η Εκκλησία να εκκλησιαστικοποιεί τον κόσμο, αντίθετα ο κόσμος κοσμικοποιεί την Εκκλησία.

 

Η εκκλησιαστική ιστορία.

 

Πόση μελάνη θα είχε εξοικονομηθεί αν οι ορθόδοξοι μελετούσαμε την εκκλησιαστική ιστορία. Πόσα σχίσματα, διχόνοιες, ανούσιες αναλύσεις για ημερολόγια και άλλα θέματα μή σωτηριώδη, θα είχαμε αποφύγει αν μελετούσαμε τί έκαναν οι άγιοι αρχαίοι αδελφοί και πατέρες μας πριν πολλούς αιώνες. 

 

Πόσο χρόνο θα δίναμε, και πόση αγάπη θα είχαμε για την μόνη αλήθεια που είναι ο Χριστός, αν δεν σπαταλούσαμε τον καιρό μας ενασχολούμενοι με ζητήματα άνευ σημασίας τα οποία τα έχουν λύσει αιώνες πριν από εμάς, θεόπνευστες σύνοδοι, συγγράμματα αγίων, πατέρες που εν καιρώ αιρέσων εντός της εκκλησίας, ήξεραν πως να κινηθούν και τί να πράξουν ώστε να θεραπευθεί το σώμα του Χριστού από την αίρεση ή τις αιρέσεις. 

 

Πόσες ακρότητες και πλάνες θα είχαν εξαφανισθεί εξ αρχής της εμφανίσεως τους, αν οι πιστοί, όλοι οι πιστοί, επίσκοποι, πρεσβύτεροι, μοναχοί και ο υπόλοιπος λαός, μελετούσαμε με σοβαρότητα την πορεία της εκκλησίας στο διάβα των αιώνων. Την πορεία των πατέρων σε καιρούς ηθικής κρίσης, πνευματικής κρίσης, και εμφανίσεως αιρέσεων εντός του σώματος του Χριστού, δηλ. των ορθοδόξων πιστών. 

 

Δεν θα είχαμε αυτόκλητους σωτήρες με σημαία τους κανόνες αποκεκομμένους από το πώς τους χρησιμοποίησαν οι πατέρες μας, με σημαία συνθήματα ακραία που το μόνο που επιτυγχάνουν είναι τον φανατισμό και την εμπάθεια στον διαφωνούντα αδελφό. Δεν θα είχαμε εύκολες θυμικές συκοφαντίες για αιρετικούς εκεί που δεν υπάρχουν απλώς και μόνο επειδή δεν συμφωνούν με την ιδεοληψία και πλάνη του συκοφάντου. Θα είχαμε ενότητα εν Χριστώ και δεν θα αναζητούσαν κάποιοι ενώσεις ημερολογίων και ενώσεις τυπολατρείας. 

Ὅ μισεῖς μηδενί ποιήσεις.

Ἀπό τούς ἑπτά λόγους Τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό.

Ἡ δόξα τοῦ ἀκτίστου φωτός στούς Ἁγίους.

Τά ἀόρατα παρασκήνια τῆς ἱστορίας. (Λούκ. 22, 28 - 34)

Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, Μαρτυρίες Αγιότητος!

Ἐνῶ ἀποκάλυψε ὁ διάβολος τόν Χριστό ὅτι εἶναι Θεός, γιατί ὁδήγησε τόν Χριστό στό Σταυρό;

Αυτή είναι αγάπη για τον Χριστό μας...

 https://www.youtube.com/watch?v=IGgnNIJ-3Sc&t=28s

ΓΕΡΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ - ΤΟ ΑΡΝΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ο Τρελό –Γιάννης ΕΦΥΓΕ ΤΟ 2000 ζούσε στην Αθήνα.

 

 Πηγή: κανάλι Oliiorthodoxia στο YouTube.

Ο μοναχισμός εντός των πόλεων - Γερόντισσα Φιλοθέη

Σύγχρονη υποκειμενικότητα: Ένας «βελούδινος ολοκληρωτισμός» - π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Πέντε ἱστορικές προειδοποιήσεις! π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Περί αὐνανισμοῦ. Ομιλία του 1980.

Τά παιδιά τοῦ Ἀδάμ ἦρθαν σέ σχέση μεταξύ τους;

Ἀπαίτηση τῶν καιρῶν ἡ μετάνοια.

ΠΑΤΗΡ ΣΑΒΒΑΣ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ''ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ''.

Σχεδιάζουν αλλοίωση του Ευαγγελίου! - π. Σάββας Αγιορείτης.

Εθισμός στην τεχνολογία & ανελεύθερο ψηφιακό μέλλον.

Γιατί ὁ Χριστός καταράσθηκε τήν συκιά καί ξηράθηκε, ἀφοῦ ἦταν δημιούργημα τοῦ Θεοῦ;

Πῶς ἐξηγεῖτε ή φράση «μωραίνει Κύριος, ὅν βούλεται ἀπολέσαι»;

Γιατί εἶπε ὁ Κύριος στόν Ἰούδα «ὅ,τι θέλεις νά κάνεις, κάν’ το γρήγορα»;

Μάθε νά ψυχολογῆς τούς ἀνθρώπους. Ψυχολογία και Ψυχιατρική π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου.

Περί διακρίσεως « οδώ βασιλική πορευσόμεθα » π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου.

Μελέτες αποδεικνύουν ότι οι λεσβίες κτυπούν τις συντρόφους τους περισσότερο από τους ετεροφυλόφιλους άνδρες.

Και ενώ υπάρχει μια σταθερή πολεμική εναντίον των ανδρών που οφείλεται σε φουσκωμένα στατιστικά στοιχεία βιασμών και ενδοοικογενειακής βίας, μια εκκωφαντική σιωπή επικρατεί για μια σοκαριστική, αλλά σαφώς "άβολη" είδηση. Η μία μελέτη μετά την άλλη έρχονται να υποστηρίξουν ότι οι λεσβίες είναι εξίσου ή και περισσότερο βίαιες από τους άντρες συντρόφους στις ετεροφυλόφιλες σχέσεις.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αποφεύγουν τέτοιες ειδήσεις, γιατί δημιουργούν πρόβλημα στην κοινωνική μηχανική και στην δημιουργία στερεοτύπων. Για αυτό και δεν αισθάνονται "άνετα" τα media με τέτοιες ειδήσεις και γενικώς τις "θάβουν". Βλέπετε, εάν γίνει δεκτό ότι οι λεσβίες, όθεν ένα υποσύνολο των γυναικών, διαπράττουν ενδοοικογενειακή βία το ίδιο ή και περισσότερο από ό,τι οι άνδρες, υπονομεύονται κατάφωρα οι φεμινιστικές εμμονές με τον φανταστικό "πατριαρχικό" έλεγχο και τα ανδρικά προνόμια.

Πολλές από αυτές τις ίδιες μελέτες υποστηρίζουν ότι στις ομοφυλοφιλικές ανδρικές σχέσεις υπάρχει τόση ενδοοικογενειακή βία όση και στις ετεροφυλοφιλικές σχέσεις. Αλλά τα δείγματα της ενδοοικογενειακής βίας σε ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών παρέχουν μια καλύτερη αναλογία, καθώς εδώ θύματα είναι γυναίκες, όπως και στις περισσότερες αναφερόμενες κατηγορίες που περιλαμβάνουν ετεροφυλοφιλικές σχέσεις.

Στην ατζέντα των φεμινιστριών η ενδοοικογενειακή βία είναι μια «μάστιγα». Και η ατζέντα είναι εκεί για να επιτεθεί στους άνδρες, περιγράφοντας την ενδοοικογενειακή βία ως ένα «σπορ» που παίζεται μόνο από «στρέιτ» αρσενικά.

Τα στατιστικά ενδοοικογενειακής βίας χρησιμοποιούνται για να επιτεθούν, να δυσφημήσουν και να καταδικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες τους άνδρες.

Ακόμη και η αριστερών πεποιθήσεων ‘The Atlantic’, αναγνώρισε ότι η ενδοοικογενειακή βία στις σχέσεις του ιδίου φύλου, είναι μια «επιδημία». Άλλα στοιχεία που συνέλεξαν οργανισμοί της αμερικανικής κυβέρνησης και φορείς αναφέρουν ότι 3.900.000 γυναίκες έχουν δεχτεί σωματική επίθεση από τις γυναίκες συντρόφους τους. Επειδή το ποσοστό των λεσβιών ή αμφιφυλόφιλων γυναικών στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι με βάση τις περισσότερες εκτιμήσεις, περίπου 20 φορές μικρότερο από τον “στρέιτ” γυναικείο πληθυσμό, τα νούμερα αυτά είναι συγκλονιστικά.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του φεμινιστικού Newspeak είναι να δίνουν έμφαση πάντα στο ποσοστό των απλών γυναικών που ποτέ δεν αναφέρουν ενδοοικογενειακή βία ή σεξουαλική επίθεση από άνδρες. Στη συνέχεια υποθέτουν, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, ότι αυτές οι "περιπτώσεις" αποδεικνύουν ενδοοικογενειακή βία ή σεξουαλικά εγκλήματα και ως εκ τούτου μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επίθεση κατά των ανδρών και έκκληση για αποδυνάμωση των δικαιωμάτων τους.

 

 

Όμως, μελέτες όπως αυτές που αναφέρονται στις παραπάνω συνδέσεις, συνεχώς αναφέρουν ότι υπάρχει ένα αδήλωτο ποσοστό ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ των ατόμων του ιδίου φύλου. Έτσι, το πρόβλημα είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερο.

Σε πρόσφατη έρευνά μου έγραψα επίσης, για το φαινόμενο οι γυναίκες να χρησιμοποιούν τις (υβριστικές) λέξεις “slut” και “whore” για να προσβάλλουν γυναίκες ή να κάνουν bullying σε γυναίκες το ίδιο όσο και οι άνδρες, καθώς και να αναφέρουν τον «βιασμό» για τον ίδιο λόγο.

Όλα αυτά, όπως και η αποκάλυψη της ύπαρξης της ενδοοικογενειακής βίας στα ζευγάρια του ιδίου φύλου, αφαιρούν από τις φεμινίστριες τα ατού τους: την πλασματική θεσμοθετημένη καταπίεση των γυναικών από τους άνδρες. Η άγνοια της κακοποίησης, ιδιαίτερα στα ζευγάρια ομοφυλόφιλων γυναικών, κατά συνέπεια κρατάει την ατζέντα τους ισχυρή.

Στο μέτρο που η σύγχρονη κοινωνία αποδίδει πλέον υπερβολικά «ειδικό καθεστώς» σε γκέι, λεσβίες και διαφυλικά άτομα, οι μελέτες αυτές ίσως κάνουν τις φεμινίστριες να «πετάξουν» την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ κάτω από το λεωφορείο, προκειμένου να διατηρηθεί η αντι-αρσενική «αλήθεια» τους.

Και αν τα πράγματα σφίξουν περισσότερο, οι φεμινίστριες μπορεί απλά να κατηγορήσουν πάλι την «πατριαρχία», επειδή στιγματίζει τις λεσβίες που χτυπάνε τις συντρόφους τους. Και έτσι ο κύκλος θα συνεχιστεί.

 

ΚΟ: Το 2007 κυκλοφόρησε το αμερικάνικο ντοκιμαντέρ των Justine Chang και Armand Kaye, με τον τίτλο “She Stole My Voice: A Documentary About Lesbian Rape” («Έκλεψε την Φωνή Μου: Ένα Ντοκιμαντέρ για τον Λεσβιακό Βιασμό»). 

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Οἱ Χριστιανοί ἐπιβάλλεται νά γνωρίζουν τούς ποιμένες τους καί νά διακρίνουν τήν ποιότητά τους.

Γιατί ὁ Θεός δημιούργησε τόν ἄνθρωπο, ἀφοῦ γνώριζε τήν πτώση του;

Ποῦ κατοικοῦν οἱ Δαίμονες;

Κυθήρων Σεραφείμ: «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» (Ποιμαντορική Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου 2022)

 

 

Ο ταπεινός και ορθόδοξος στο φρόνημα επίσκοπος Κυθήρων και Αντικυθήρων Σεραφείμ. Την ευλογία του να έχουμε!

 

Ἐν Κυθήροις τῇ 29ῃ Ἰουλίου 2022
Ἀριθ. Πρωτ.: 247

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
(ὑπ’ ἀριθ. 212/2022)

Πρός
Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί
τόν Χριστώνυμον Λαόν
τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Μακάρισον θερμῶς τούς Μάρτυρας καί σύ μάρτυς ἔσῃ τῇ γνώμῃ»
(Μέγας Βασίλειος)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,
Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

Εὐλογημένη, εἰρηνική, χαριτοφόρος καί καλλίκαρπος ἄς εἶναι ἡ ἁγία περίοδος τοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία μας μᾶς προετοιμάζει καθ’ ὅλον τό ἱερό αὐτό Δεκαπενθήμερον μέ τήν καθιερωμένη νηστεία, τήν ἐναλλαγή τῶν Ἱερῶν Παρακλήσεων, Μικρῆς καί Μεγάλης, τήν συχνή Θεία Λατρεία καί μέ τό μήνυμα τῆς μετανοίας, ἡ ὁποία πρέπει νά χαρακτηρίζῃ τήν περίοδον αὐτήν.

Ἡ πρόοδος τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν σήμερον, μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ὕψωσιν καί τήν λιτάνευσιν τοῦ ἱερωτάτου αὐτοῦ συμβόλου εἰς τήν Βασιλίδα τῶν πόλεων πρός ἀποτροπήν τῶν διαφόρων ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀσθενειῶν. Ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός εἶναι πηγή δυνάμεως, χάριτος καί ἁγιασμοῦ διά τόν πιστόν Λαόν τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Σταυρός Σου Κύριε ζωή καί ἀνάστασις ὑπάρχει τῷ Λαῷ σου…». Ἐνισχύει τό μαρτυρικό φρόνημα τῶν πιστῶν μέσα σέ ἕνα ταραγμένο καί συγκεχυμένο κόσμο. Πορευόμεθα τόν δρόμον τῆς νηστείας, σωματικῆς καί πνευματικῆς, χαίροντες καί ἀγαλλόμενοι, καθώς ἐπικαλούμεθα τάς θεοπειθεῖς πρεσβείας καί τήν μεσιτείαν τῆς Θεομήτορος πρός τόν Υἱόν της καί Θεόν ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς Οἰκουμένης, τοῦ εὐσεβοῦς ἡμῶν Γένους, καθώς ἐπίσης καί τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Λιτανεύοντες καί προσκυνοῦντες τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν, ἐπικαλούμεθα τήν εἰρήνην, τό θεῖον ἔλεος καί τήν φιλανθρωπίαν τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί δυνάμει τῆς ἀπολυτρωτικῆς Αὐτοῦ Θυσίας ἐπί τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ ρεύσαντος ἐπί τοῦ Τιμίου καί Ζωηφόρου Ξύλου Παναχράντου Αἵματος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν ἐλπίζομεν ὅτι θά ἀπολαύσωμεν τοῦ Θείου Δώρου τῆς ἐν Χριστῷ Σταυρωθέντι καί Ἐγερθέντι σωτηρίας καί ἀπολυτρώσεως ἡμῶν.

Παραλλήλως, ἑορτάζοντες σήμερον, τήν πρώτην ἡμέραν τοῦ Δεκαπενταυγούστου, τήν ἀρχαίαν Παρθενομάρτυρα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας Ἁγίαν Ἐλέσαν, τήν ἐν Κυθήροις μαρτυρήσασαν τό ἔτος 375 μ.Χ. ἐκ τῶν ἀνοσίων χειρῶν τοῦ εἰδωλολάτρου πατρός αὐτῆς, ἐνισχύεται τό μαρτυρικόν φρόνημα, τό ὁποῖον ἐνδείκνυται νά διακατέχῃ τόν νοῦν, τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν ἡμῶν τῶν συγχρόνων Χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι βομβαρδιζόμεθα κυριολεκτικῶς εἰς τούς χαλεπούς καιρούς, τούς ὁποίους διανύομεν ἀπό τάς ἰδεολογίας, βιοθεωρίας καί κοσμοθεωρίας «σπουδαίων» κατ’ ἐπίφασιν διανοητῶν καί σεσημασμένων ἐπιστημόνων, οἱ ὁποῖοι ἐχρίσθησαν ἡρακλεῖς τῆς καλουμένης «νέας ἐποχῆς» καί τῆς «νέας τάξης» πραγμάτων, κινούμενοι εἰς τό ὁρμητικό ρεῦμα τῆς «Παγκοσμιοποίησης» καί τῆς ἰσοπεδωτικῆς «Πανθρησκείας».

Ὅμως, ἡ Ἁγία Ὁσιοπαρθενομάρτυς Ἐλέσα, κόρη πλουσίου εἰδωλολάτρου πατρός καί εὐσεβεστάτης Χριστιανῆς μητρός, προώρως κατ’ ἄνθρωπον ἀποβιωσάσης, ἀφοῦ περιφρόνησε πλοῦτον, κοσμικήν δόξαν καί σαρκικάς ἀπολαύσεις, ἀφίχθη εἰς τήν ἔρημον τότε νῆσον μας διά νά ἀσκητεύσῃ καί νά ἀφιερωθῇ ψυχῇ τε καί σώματι εἰς τόν Οὐράνιον Νυμφίον της Ἰησοῦν Χριστόν καί νά μήν ἔχῃ καμμίαν κοινωνίαν μέ τόν εἰδωλολάτρην γεννήτορα της καί τά μιάσματα τῆς εἰδωλικῆς πλάνης καί ἀθεΐας. Διό καί ἐθυσιάσθη ὡς ἐθελόθυτον θῦμα εἰς τόν ἱερόν βωμόν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως ἐκ τῶν βεβήλων χειρῶν τοῦ ἀσεβοῦς καί αἱμασταγοῦς πατρός της. Καί εἶναι λαμπρόν ὑπόδειγμα εὐσεβείας καί προσηλώσεως εἰς τήν ἁγίαν Ἐκκλησιαστικήν Παράδοσιν καί Κληρονομίαν ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐλέσα.

Ἀλλά καί οἱ συνεορταζόμενοι σήμερον ἅγιοι ἑπτά Μακκαβαῖοι παῖδες μετά τῆς μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ διδασκάλου αὐτῶν Ἐλεαζάρου, ἀφοῦ ὑπέστησαν φρικτά βασανιστήρια καί τόν διά πυρός θάνατον, εὐαρέστησαν εἰς τόν Κύριον καί Θεόν ἡμῶν, καθώς δέν ὑπέκυψαν εἰς τάς πιέσεις τοῦ τυράννου νά ἀρνηθοῦν τά πάτρια ἔθη καί νά γευθοῦν χοιρινά κρέατα, ἀλλά ὑπετάγησαν εἰς τούς πατρῴους θείους νόμους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Πόσον μᾶς ἐμπνέουν καί μᾶς διδάσκουν οἱ πρό Χριστοῦ παιδομάρτυρες αὐτοί, μετά τῆς μητρός καί τοῦ διδασκάλου των, μέ τήν βαθεῖαν πίστιν, τήν ὑποδειγματικήν τους εὐλάβειαν καί εὐσέβειαν καί τήν ὁλοπρόθυμον πειθαρχίαν των εἰς τόν θεῖον νόμον, χάριν τοῦ ὁποίου ὑπέμειναν φοβερά μαρτύρια καί κατέστησαν «ὁλοκαυτώματα λογικά, θύματα τέλεια Θεῷ»!

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ Ἁγία μας Ὀρθόδοξος Καθολική Ἐκκλησία ἀπό τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς συντόμου νηστίμου περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου μᾶς ἐφοδιάζει μέ τά ζώπυρα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Πίστεως, καθώς προβάλλει πρός ἕμπνευσιν καί ἐνδυνάμωσιν τῶν Χριστιανῶν τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν τοῦ Σωτήρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τό ἀκαταμάχητον ὅπλον τῶν πιστῶν κατά τοῦ ἀρχεκάκου διαβόλου καί τῶν πονηρῶν πνευμάτων. Καί τά φωτεινά παραδείγματα τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Ἐλέσης καί τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Μαρτύρων Μακκαβαίων Παίδων μετά τῆς ἡρωΐδος μητρός αὐτῶν Σολομονῆς καί τοῦ σοφοῦ κατά Θεόν διδασκάλου των Ἐλεαζάρου, προβάλλονται εἰς μίμησιν τῆς θεοσεβείας των καί τῆς προσηλώσεώς των μέχρι θανάτου εἰς τόν θεῖον νόμον.

Πολλά καί ὠφέλιμα διδασκόμεθα εἰς τούς χαλεπούς καί δυσχειμέρους καιρούς μας, ὅπου πλεονάζει ἡ ἀνομία, ἡ ἀποστασία ἀπό τό θεῖον θέλημα, ἡ ἀποδόμησις τῶν αἰωνίων ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν, καθώς καί ἡ ἀσέβεια καί ἡ περιφρόνησις πρός τόν Θεόν τῶν Πατέρων ἡμῶν, τόν μόνον ἀληθινόν Κύριον καί Θεόν μας, ἀπό τούς προαναφερθέντες ἁγίους Μάρτυρας καί γενικώτερα ἀπό τόν χορόν τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας.

Πολλά καί σοβαρά προβλήματα τοῦ ἐνεστῶτος χρόνου καί καιροῦ ἔχομεν νά ἀντιμετωπίσωμεν:

1. Τόν παρατεινόμενον πόλεμον μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Λαῶν τοῦ Βορρᾶ, τῶν Ρώσων καί τῶν Οὐκρανῶν, μέ κίνδυνον αὐτό τό πολεμικόν πῦρ νά ἐπεκταθῇ καί, Θεός φυλάξοι, νά γενικευθῇ πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν. Πάμπολλα ἀθῷα θύματα, ἐκπατρισμός καί μετανάστευσις χιλιάδων συνανθρώπων μας, καταστροφές πολλές καί λεηλασίες, μέ ἄμεσον συνέπειαν τήν ἄνοδον τῶν τιμῶν τῶν εἰδῶν πρώτης ἀνάγκης, εἶναι ὁ μέχρι τώρα ἀπολογισμός τῶν ἀδυσωπήτων πολεμικῶν ἐπιχειρήσεων. Ὅμως, ταπεινῶς φρονοῦμεν, ὅτι ἡ συμφορά αὐτή δέν εἶναι ἄσχετος μέ τήν καθ’ ὅν τρόπον καί εἰς οἵους ἐδόθη ἡ Οὐκρανική Αὐτοκεφαλία· «ἑνός γάρ κακοῦ μύρια ἕπονται».

2. Τήν ἐπιδημίαν ἐξ αἰτίας μεταλλαχθέντων ἰῶν, ἡ ὁποία συνεχίζεται καί ἐπιτείνεται. Δέν ἔχει, βεβαίως, τά «δόντια» τοῦ ἰοῦ covid-19, ἀλλά ταλαιπωρεῖ πολύν κόσμον εἰς τήν πατρίδα μας, ἐνῷ, καθώς λέγεται, σέ ἄλλα εὐρωπαϊκά κράτη δέν ὑφίσταται πλέον τό πρόβλημα καί ἡ ἀπειλή τοῦ κορωνοϊοῦ. Ἔρχονται πιό δύσκολες ἡμέρες, κατά τά λεγόμενα. Θεός φυλάξοι!

3. Ἄλλος πόλεμος ἐπί πνευματικοῦ, ἱεροκανονικοῦ καί ἐκκλησιολογικοῦ ἐπιπέδου ἔχει ἀνάψει καί προωθεῖται ἀπειλητικά. «Οἰκουμενισμός χωρίς μάσκα» ἦταν τό σπουδαῖο ἀντιαιρετικό σύγγραμμα τοῦ ἀειμνήστου Ἱδρυτοῦ τῆς Πανελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως (ΠΟΕ) Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Βασιλοπούλου, πρό 50ετίας περίπου. Αὐτή ἡ παναίρεσις προβάλλεται σήμερα «γυμνῇ τῇ κεφαλῇ», ἀπροκαλύπτως, ἀνενδοιάστως καί ἀνερυθριάστως ἀπό ἡγετικά πρόσωπα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ χώρου. Συμπροσευχές ἐν ὥρᾳ Θείας Λατρείας μέ ἑτεροδόξους, κακοδόξους, ἀλλοθρήσκους καί αἱρετικούς γίνονται κατ’ ἐπανάληψιν, ἀδιαφόρως, ὡς κάτι τό ἀθῶο καί φυσιολογικό γεγονός. Οἱ πρωταγωνιστές καί οἱ ἀκόλουθοι τοῦ ὀλεθρίου αὐτοῦ κινήματος ἀδιαφοροῦν, προκαλοῦν καί φέρονται ἀναισθήτως πρό τοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ Χριστεπωνύμου Πληρώματος τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως, ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας εἶναι σαφής καί κατηγορηματικός· «οὐαί δι’ οὗ τό σκάνδαλον ἔρχεται» (Ματθ. 18,7).

Ὁ ἀκήρυκτος αὐτός, ἀλλά ἐξακτινωμένος καί μεθοδευμένος πόλεμος στοχεύει εἰς τήν ἄμβλυνσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς συνειδήσεως καί τήν κατάπτωσιν τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος, μέ ἀπώτερον σκοπόν τήν κόπωσιν καί ἀπογοήτευσιν τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ, καθώς ἐπίσης καί τήν ἀλλοίωσιν καί τήν ἀκύρωσιν τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως διά τήν δημιουργίαν μιᾶς «ἀχρώμου, ἀόσμου καί ἀγεύστου» πνευματικῶς θρησκείας, τῆς ἐπικαλουμένης πανθρησκείας. Ὅμως, αὐτό τό θρησκευτικό συνονθύλευμα δέν ἔχει καί δέν θά ἔχῃ καμμίαν σχέσιν καί ὁμοιότητα μετά τῆς «ἅπαξ παραδοθείσης Πίστεως» τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἱεροῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων Νικαίας – Κωνσταντινουπόλεως.

Ἡ Παράδοσις καί τά ἱερά καταπιστεύματα τῶν Ἁγίων ἑπτά (7) Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλά καί τῶν δύο (2) νεωτέρων ἐπί Μεγάλου Φωτίου (9ος αἰ.) καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (14ος αἰ.) ὡς Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἀναγνωρισθεισῶν ὑπό τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Συνειδήσεως, δέον ὅπως παραμείνουν ἀκλόνητα, ἀσάλευτα καί ἀπαραχάρακτα εἰς αἰῶνας αἰώνων. Καί ἡ ἐντεινομένη κίνησις διά τήν πραγμάτωσιν «Κοινοῦ Πασχαλίου» καί «Κοινοῦ Ποτηρίου» μετά τῶν ἑτεροδόξων, αὐθαιρέτως καί ἀπροϋποθέτως, ἐν ὄψει τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 1700 χρόνων ἀπό τῆς συγκλήσεως τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μέλλει νά ἀποδοκιμασθῇ ὑπό τοῦ ἀνά τήν Οἰκουμένην Ὀρθοδόξου Χριστεπωνύμου Πληρώματος, ἐφ’ ὅσον σύμπασαι αἱ κατά τόπους Αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι, ἐξετάζουσαι θεολογικῶς, δογματικῶς, ἐκκλησιολογικῶς καί ἱεροκανονικῶς τό ἐν θέματι κεφαλαιῶδες ζήτημα, δέν ἀποδεχθοῦν τό δεινόν καί μοιραῖον αὐτό τόλμημα. Ἡ Σύνοδος Φερράρας – Φλωρεντίας, ἐνῷ ἐτάχθη ὑπέρ τῆς ἑνώσεως Ὀρθοδόξων καί Λατίνων – καί εἶναι ἀναγεγραμμένη ἡ ἀπόφασις αὐτή εἰς μαρμαρίνην πλάκα, ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Φλωρεντίας – ἐν τούτοις προσέκρουσε εἰς τήν συνείδησιν τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Πληρώματος, ἡ ὁποία διά στόματος τοῦ Ἁγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ κατεδίκασε τήν οἰκτράν ἀπόφασιν αὐτήν.

4. Μεταξύ τῶν καινοφανῶν πεπλανημένων δοξασιῶν, αἱ ὁποῖαι ἀνεδείχθησαν κατά τόν καιρόν τῆς πανδημίας (π.χ. ὁ κίνδυνος μεταδόσεως τοῦ ἰοῦ διά τῆς Θείας Κοινωνίας, ἡ χρῆσις ἀντί τῆς ἁγίας Λαβίδος πλαστικῶν κουταλιῶν μιᾶς χρήσεως, ἡ ἀποφυγή προσκυνήσεως τῶν ἱερῶν Εἰκόνων καί τῶν ἁγίων Λειψάνων καί ὁ φόβος λήψεως Ἁγιασμοῦ, τοῦ Ἀντιδώρου καί τῆς Ἀρτοκλασίας, ἡ ὑποχρεωτική χρῆσις τῆς μάσκας ἐντός τῶν Ἱερῶν Ναῶν πρός ἀποφυγήν μολύνσεως κ.λπ., κ.λπ.) καί ἀλλοιώνουν τήν μακραίωνα Ὀρθόδοξον Παράδοσιν, παρεισφρύει καί ἡ κίνησις προσβολῆς τῶν χρηστῶν ἠθῶν διά τῆς ἀνοχῆς καί παραδοχῆς ἀλλοτρίων πρός τήν Εὐαγγελικήν καί τήν Ἀποστολικήν Διδαχήν ἠθῶν, τά ὁποῖα προσβάλλουν καί ἐπιχειροῦν νά καταρρίψουν τάς ἠθικάς καί πνευματικάς ἀρχάς τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀνθρωπολογίας καί τῆς κατ’ αὐτήν φυσιολογίας καί ὀντολογίας.

Ἀσελγεῖς καί παρά φύσιν διαστροφικαί ἐφάμαρτοι πράξεις καί θεοστυγεῖς ἁμαρτίαι μετά ὁμοφύλων, αἱ ὁποῖαι παραδειγματικῶς ἐτιμωρήθησαν εἰς τούς χρόνους τῶν δικαίων Νῶε καί Λώτ μέ τόν κατακλυσμόν δι’ ὕδατος τῆς ἀνθρωπότητος καί τήν καταστροφήν τῶν Σοδόμων καί Γομόρρας διά θείου καί πυρός, ἐπαναλαμβανόμεναι καί εἰς τούς καιρούς μας ἐπιβραβεύονται καί ἐπισημοποιοῦνται μέ τόν «μανδύαν» τῆς νομιμότητος.

Δυστυχῶς, Ἀρχιερεῖς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας (ἐσωκλιματικός ὁ ἕνας καί τοῦ Πατριαρχικοῦ κλίματος ὁ ἕτερος) ἐσκανδάλισαν σέ εὐρύτατη κλίμακα τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας μας μέ τάς ἀνορθοδόξους δηλώσεις του ὁ πρῶτος καί μέ τήν ἐπίσημον (καί διά Μανδύου) τέλεσιν τοῦ Ἱεροῦ Βαπτίσματος δύο βρεφῶν προστατευομένων ὑπό ὁμοφύλων προσώπων ὁ ἕτερος. Καί ναί μέν τά ἀθῶα αὐτά πλάσματα ἔχουν μαζί μέ τό δικαίωμα τῆς ζωῆς καί τό δικαίωμα τῆς ἐν τῷ Ἁγίῳ Βαπτίσματι πνευματικῆς ἀναγεννήσεως, ἡ ἔνστασις ὅμως ὑπάρχει διά τόν ἀνοίκειον διά Χριστιανούς τρόπον ζωῆς καί συμβιώσεως τῶν ὁμοφύλων προστατῶν των καί τῆς ἐν τῷ κλίματι τούτῳ ἀνατροφῆς των. Ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος δικαίως ἀπέστειλε Γράμμα διαμαρτυρίας εἰς τόν ἀποτολμήσαντα τήν αὐθαιρεσίαν καί παρανομίαν ταύτην Ἀρχιεπίσκοπον καί τήν Προϊσταμένην αὐτοῦ Πατριαρχικήν Ἀρχήν, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἔπεσεν εἰς τό κενόν ἡ διαμαρτυρία αὕτη. Καί τό σκάνδαλον ἀπέβη τεραστίων διαστάσεων … καί

5. Ἐνῷ ἡ ἱστορική καί ἀξία παντός ἐπαίνου ἀπόφασις τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῶν ΗΠΑ κατά τῶν ἐκτρώσεων εὔφρανε καί ἱκανοποίησε ἀπόλυτα τά πλήθη τῶν Χριστιανῶν καί τῶν ἐχεφρόνων ἀνά τόν κόσμον ἀνθρώπων, ἐν τούτοις – τό γράφομεν μετά βαθυτάτης λύπης – ἐκίνησε τήν σφοδράν ἀντίδρασιν τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τοῦ τόπου μας, τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας, πλήν ἐξαιρέσεων. Βλέπουν οἱ ἄρχοντές μας τόν «δικαιωματισμόν» τῶν γυναικῶν καί ἐθελοτυφλοῦν ἐνώπιον τῶν φοβερῶν ἐγκλημάτων τῶν ἐκτρώσεων. Ἐπίσημα κατ’ ἔτος δηλώνονται 300 χιλιάδες ἐκτρώσεων, παρ’ ὅτι κατ’ ἀλήθειαν εἶναι πολύ μεγαλύτερος ὁ ἀριθμός, ἐνῷ σέ ἑκατομμύρια ἀνέρχονται οἱ φόνοι ἐκ τῶν ἐκτρώσεων ἀνά τό κόσμον. Στρατός ὁλόκληρος ἀθώων θυμάτων χύνονται εἰς τούς ὑπονόμους τῆς Πατρίδος μας καί τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς. Καί οἱ κυβερνῶντες τόν τόπον μας, ἀντί νά στηρίξουν καί νά ἐνισχύσουν παντοιοτρόπως τήν κάθε Ἑλληνορθόδοξη οἰκογένεια, ἐπιχειροῦν νά λύσουν τό δημογραφικό πρόβλημα μέ τό μεταναστευτικό κῦμα.

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἀρχομένης τῆς ἱερᾶς περιόδου τοῦ Δεκαπενταυγούστου ἐπεσήμανα τά τρέχοντα καί ἐπείγοντα προβλήματα τῶν ἡμερῶν μας καί τήν ἀντιμετώπισίν των μέσα εἰς τό ἱερό κλῖμα τῆς κατανυκτικῆς αὐτῆς περιόδου «ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ».

Ἀναφερθήκαμε εἰς ὡρισμένα θλιβερά γεγονότα ὄχι διά νά ἀναξέσωμεν πληγάς, ἀλλά διά νά ἀντιδράσωμεν πνευματικῶς διά τήν ἀναχαίτισιν τῶν ἐπερχομένων δεινῶν, τά ὁποῖα προκαλοῦνται ἀπό τόν ἐκτροχιασμόν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Παραδόσεως.

Ἡ Χάρις δέ καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί αἱ θεοπειθεῖς εὐχές καί πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας ἄς εἶναι μεθ’ ἡμῶν.

Καί ἐπί τούτοις διατελῶ,
Μετά Πατρικῶν εὐχῶν
Ὁ Μητροπολίτης

 

Πηγή: aktines.blogspot.com

 

Πηγή φωτογραφίας: romfea.gr

ΕΔΩΣΕ ΡΕΣΤΑ ο Δρ. Ιωαννίδης! Πάρε μια βαθιά ανάσα και δες το... | Rantar

Τί είναι η κατάκριση;

Ὁ Προτεσταντισμός.

Ὁ Χριστός γελοῦσε;

 

Το ιστολόγιο μας δεν συμφωνεί με την υπόθεση του γέροντος Αθανασίου πως ''δεν αποκλείεται να υπάρχουν όντα''. Εννοεί ο γέροντας εξωγήινους. Η Αγία Γραφή δεν αφήνει περιθώρια για ύπαρξη άλλων όντων, από την διήγηση της Γενέσεως δεν εξάγεται κάτι τέτοιο.

Ανακοίνωση Ιεράς Κοινότητος Αγίου Όρους εξ αφορμής προσφάτων δημοσίων εμφανίσεων και τοποθετήσων κληρικών της Εκκλησίας, ακόμη και ιεραρχών.

ΚΑΡΥΑΙ τη 15η/28η Ιουλίου 2022

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ἐξ ἀφορμῆς προσφάτων δημοσίων ἐμφανίσεων καὶ τοποθετήσων κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμη καὶ ἱεραρχῶν, οἱ ὁποῖες ἀφήνουν νὰ δημιουργηθεῖ ἡ ἐντύπωση ὅτι εἶναι δυνατὸν ἡ Ἐκκλησία νὰ δέχεται ὁποιαδήποτε ἄλλη μορφὴ οἰκογένειας, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὴν ποὺ θεσπίζει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον, ἡ Ἱερὰ Κοινότης ἐπιθυμεῖ νὰ τοποθετηθεῖ καὶ δημοσίως.

Τὸ Ἅγιον Ὄρος, ὡς χῶρος προσευχῆς καὶ ἀσκήσεως, μὲ ἀδιάσπαστη συνέχεια λειτουργικὴ καὶ πνευματική, εὔχεται ταπεινὰ ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου, γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ἀνεξαρτήτως διακρίσεων. Τὸ μυστήριο τοῦ βαπτίσματος, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας καὶ λαμβάνει τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀναμφισβήτητα ἀποτελεῖ τὴν ὁρατὴ ἔκφραση τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσπάθεια νὰ ζήσουμε σύμφωνα μὲ τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο καὶ τὸν νόμο τοῦ Θεοῦ ἐξασφαλίζει τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.

Ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῶν ἀνωτέρω δὲν θὰ μπορούσαμε παρὰ νὰ ἐκφράσουμε τὴν λύπη μας γιὰ τὶς παραπάνω δημόσιες ἐμφανίσεις καὶ τοποθετήσεις προσώπων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖες παρέχουν ἀφορμὲς σκανδαλισμοῦ τοῦ πιστοῦ λαοῦ. Εἶναι σαφῶς ξένο πρὸς τὴν διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸ Ὀρθόδοξο ἦθος νὰ ἀφήνεται νὰ ἐννοηθεῖ ὅτι ἕνα «ὁμόφυλο ζεῦγος» εἶναι δυνατὸν νὰ θεωρεῖται ὡς οἰκογένεια καὶ νὰ ἀναγνωρίζεται σὲ αὐτὸ δικαίωμα υἱοθεσίας τέκνων, καθὼς κάθε τέτοιου εἴδους μορφὴ τεκνοθεσίας ἢ ἀναδοχῆς ἀντίκειται στὴν εὐαγγελικὴ διδασκαλία, τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀλλὰ καὶ στὸ ἦθος καὶ στὶς παραδόσεις τοῦ λαοῦ μας, ἐνῶ ταυτόχρονα παραβιάζει καὶ τὰ στοιχειώδη δικαιώματα ἀθώων ἀνυπεράσπιστων ἀνθρώπων, ποὺ δὲν ἔχουν τὴν δυνατότητα νὰ ἐπιλέξουν ἕνα φυσιολογικὸ οἰκογενειακὸ περιβάλλον.

Τὰ ἀνωτέρω ἐκφράζομε ὡς φωνὴ εἰλικρινοῦς ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴν πορεία τῆς πατρίδος μας, καὶ μάλιστα σὲ περίοδο τόσο κρίσιμη γι᾽ αὐτήν.

Εἴθε ἡ Προστάτις τῆς πατρίδος μας καὶ Ἔφορος τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ὑπεραγία Θεοτόκος νὰ μεσιτεύει πρὸς τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν γιὰ νὰ ὁδηγήσει ὅλους σὲ μετάνοια καὶ ζωὴ σύμφωνα πρὸς τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴν διδασκαλία Του.

Ἅπαντες οἱ ἐν τῇ κοινῇ Συνάξει Ἀντιπρόσωποι καὶ Προϊστάμενοι τῶν εἴκοσιν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὄρους Ἄθω.

Πηγή: aktines.blogspot.com

Η καθαρότητα της ψυχής κατά τον αββά Ισαάκ το Σύρο | Βασιλική Β. Παππά

Διατί ο Παπισμός είναι αίρεσις.

Π. Σεραφείμ Ρόουζ: Τα χρόνια που έρχονται, θα είναι πιο τρομερά απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε τώρα.

Άγιος Παΐσιος: να τους αφορίσει η Εκκλησία! - Αρχιμ. Αντωνίου Στυλιανάκη

Μαρτυρίες για τα "ψευτοθαύματα" στον Ιερό Ναό Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού (3)

Γέρ. Πατάπιος: Γιατί τα παιδιά των ψαλτών και των ιερέων δεν θέλουν να ακούσουν για Θεό.

π. Δημήτριος - Χαίρομαι όταν με συκοφαντούν, μου βάζουν στεφάνια.

Το θαύμα του Τιμίου Σταυρού στο σοβαρό τροχαίο του παρουσιαστή Κωνσταντίνου Αγγελίδη.

Ο Ιερός Ναός των Αγίων Ισιδώρων Λυκαβηττού, Αθήνα.

Σείστηκε ο Λυκαβηττός από τα θαύματα 2 κοπέλες είδαν και μια πέταξε τις πατερίτσες.

ΤΟ ΠΛΑΣΤΟ ΣΙΓΓΙΛΙΟ ΜΕ ΤΑ ΑΝΑΘΕΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΟΧ .

Οι επιστημονιμές αποδείξεις που παρουσιάζονται στο βιβλίο των αστροφυσικών Θεοδοσίου και Δανέζη, 

''Η οδύσσεια των ημερολογίων'', καταδεικνύουν πως το παπικό γρηγοριανό ημερολόγιο, το παλαιό ιουλιανό ημερολόγιο και το νέο διορθωμένο ιουλιανό είναι τρία διαφορετικά ημερολόγια. Γι' αυτό και απ' το 2800 μ.Χ. το γρηγοριανό ημερολόγιο και το νέο ιουλιανό θα απέχουν μεταξύ τους ένα 24ωρο. Αν ήταν ίδια ημερολόγια και 10.000 χρόνια να περνούσαν δεν θα απείχαν μεταξύ τους ούτ' ένα λεπτό. 

 

Όποιος θέλει ν' ακολουθήσει την αλήθεια του ευαγγελίου του Χριστού και όχι ανθρώπινες παραδόσεις που δεν έχουν σχέση με την σωτηρία μας, ας προσευχηθεί ταπεινά στον Κύριο Ιησού Χριστό μας, να τον φωτίσει ν' ακολουθήσει ανόθευτο το ευαγγέλιο και να σταματήσει ν' ασχολείται με ημέρες, σάββατα, εποχές και χρόνια, όπως έκαναν οι Γαλάτες Χριστιανοί και ο απόστολος Παύλος τους λέει πως αν ασχολούνται μ' αυτά φοβάται μήπως μάταια κοπίασε γι' αυτούς, διαβάστε την προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου. Τους μαλώνει που ασχολούνται με τέτοια θέματα.

Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος: Ἡ Μασονία εἶναι ὁ μέγιστος ἐχθρὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐσωτερικὸς καὶ ἐξωτερικὸς.

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος (Βελιμίροβιτς), Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος (1881-1956) ἀνήκει στὶς ἐπιφανέστερες καὶ μὲ οἰκουμενικὸ κῦρος θεολογικὲς μορφὲς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τοῦ τελευταίου αἰῶνος, μαζὶ καὶ μὲ τὸν πνευματικό του υἱό, τὸν γνωστὸ Γέροντα καὶ Θεολόγο Ἅγιο Ἰουστῖνο Πόποβιτς, τῆς Μονῆς τοῦ Τσέλιε, Καθηγητὴ (1935-1945) τῆς Δογματικῆς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Βελιγραδίου. Ὁ Νικόλαος Βελιμίροβιτς, διδάκτωρ τῆς Θεολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Βέρνης (1908) καὶ τῆς Φιλοσοφίας στὸ Πανεπιστήμο τῆς Γενεύης (1909), ἀκολούθησε μετέπειτα τὴν ὁδὸ τῆς ἀφιερώσεως στὸν Χριστὸ καὶ τὴν Ἐκκλησία Του. Ὑπηρέτησε τὴν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας ὡς Ἐπίσκοπος Ζίτσας (1919, 1934-1941) καὶ Ἀχρίδος (1920-1934). Μετὰ τὴν ἐπικράτηση τῶν Γερμανῶν στὴ Γιουγκοσλαβία (1941) ὑπέστη διώξεις καὶ κατέληξε στὸ στρατόπεδο συγκεντρώσεως Νταχάου, ὅπου ὑπέστη κακουχίες καὶ βασανιστήρια. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Β' Π.Π. καὶ τὴν ἐπικράτηση τοῦ κομμουνισμοῦ στὴ Νοτιοσλαβία, κατέφυγε στὶς Η.Π.Α. ὅπου δίδαξε σὲ διάφορες Ὀρθόδοξες Χριστιανικὲς Πανεπιστημιακὲς Σχολὲς καὶ Σεμινάρια. Διακηρύχθηκε η Αγιότης του ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Σύνοδο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας τὸ ἔτος 2003, ἑορταζόμενος στὶς 18 Μαρτίου (ἡμερομηνία κοιμήσεως).

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος χαρακτηρίζεται καὶ πράγματι ὑπῆρξε καὶ διατελεῖ παρὰ Θεῷ ὡς «Ποιμένας μὲ ἰδιαίτερη διακριτικότητα, λόγιος μὲ βαθιὰ καλλιέργεια, πνευματικὸς ἄνθρωπος μὲ μεγάλη ἀπήχηση καὶ διεθνῆ ἀκτινοβολία» [1].

Ἡ ἐν προκειμένῳ ἀποτίμηση καὶ προειδοποίηση τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος ἔναντι τοῦ ἐπικίνδυνου φαινομένου τῆς Μασονίας, προέρχεται ἀπὸ τὰ - ἐν πολλοῖς ἄγνωστα καὶ δυσεύρετα - Πρακτικὰ τῆς Προκαταρκτικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς συνελθούσης ἐν τῇ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾷ Μεγίστῃ Μονῇ τοῦ Βατοπεδίου, ἐπὶ Πατριαρχίας Φωτίου Β'. Ἡ Ἐπιτροπὴ ἄρχισε τὶς ἐργασίες της τὴν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, 8 Ἰουνίου, τοῦ 1930 καὶ συγκρότησε συνολικὰ 15 συνεδρίες ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Μητροπολίτου Ἡρακλείας Φιλαρέτου. Ἡ ἐν λόγῳ Διορθόδοξος Ἐπιτροπὴ συγκλήθηκε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο μὲ σκοπὸ νὰ καταρτίσει κατάλογο θεμάτων πρὸς συζήτηση στὴ μελλοντικὴ Προσύνοδο, ἡ ὁποία θὰ προετοίμαζε τὴ μέλλουσα Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Ὀρθοδοξίας. Σημαντικὴ θέση στὴ σχεδιαζόμενη Προσύνοδο θὰ εἶχε τὸ ζήτημα τῆς ἡμερολογιακῆς μεταρρυθμίσεως καὶ τοῦ Πασχαλίου. Ἀφορμὴ τῆς συγκλήσεως στὸ Ἅγιον Ὄρος αὐτῆς τῆς Διορθοδόξου Προκαταρκτικῆς Ἐπιτροπῆς ἦταν ἡ ἔκρυθμη κατάσταση ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ στὴν Ἑλλάδα μὲ τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση (1923), ἡ ὁποία κατέστησε φανερὴ τὴν ἐπικινδυνότητα βεβιασμένων καὶ μεμονωμένων ἀποφάσεων ἀπὸ τὶς Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες.

Κατὰ τὴν τελευταία, ΙΕ' Συνεδρία, στὶς 23 Ἰουνίου 1930, καθορίσθηκε καὶ ἐγκρίθηκε ὁ κατάλογος τῶν θεμάτων, 16 συνολικά, τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ ἀπασχολήσουν τὴν μελλοντικὴ Προσύνοδο (βλ. σελίδες 143-145 τῶν Πρακτικῶν). Ὡς ἕκτο θέμα καταχωρίσθηκε ἡ «Ἐξεύρεσις τρόπου συνεργασίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν πρὸς ἀπόκρουσιν τοῦ ἀθεϊσμοῦ καὶ τῶν διαφόρων πεπλανημένων Συστημάτων, οἷον: Μασωνισμοῦ, Θεοσοφισμοῦ, Πνευματισμοῦ κ.λ.π.» (σελ. 144 τῶν Πρακτικῶν).

Ἆραγε, ἐξακολουθεῖ σήμερα νὰ παραμένει τὸ θέμα τῆς Μασονίας – καὶ μάλιστα ὠς ἐσωτερικοῦ ἐχθροῦ - στὴ λίστα τῶν πρὸς συζήτηση θεμάτων ἀπὸ τὴ σχεδιαζόμενη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο καὶ τὶς Διορθόδοξες Προπαρασκευαστικὲς Ἐπιτροπὲς τῶν ἐσχάτων δεκαετιῶν; Ἢ μήπως τὸ ζήτημα «ἐξαφανίσθηκε», ὅπως ἐξαφανίσθηκαν ἢ ἐπιλύθηκαν μὲ μεμονωμένες καὶ ὄχι γενικὰ ὀρθοδόξως ἀποδεκτὲς ἀποφάσεις ἕτερα φλέγοντα θέματα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας, ὅπως ὁ τρόπος εἰσδοχῆς τῶν αἱρετικῶν καὶ σχισματικῶν στοὺς κόλπους τῆς Μιᾶς, Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας;

Στὴ σχετικὴ μὲ τὴ Μασονία εἰσήγησή του ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἐπισημαίνει τὰ ἑξῆς σημαντικὰ στοιχεῖα (ἐκ τῆς Συνεδρίας Γ'· § Η', Προτάσεις τῆς Σερβικῆς Ἀποστολῆς· Τρίτη, 10η Ἰουνίου 1930):

(α) Τὸ ζήτημα τῆς Μασονίας εἶχε ὑποτιμηθεῖ ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως ὡς πρὸς τὶς ἄλλες αἱρέσεις, ὅπως ἡ Οὐνία καὶ ὁ Χιλιασμός, ποὺ τέθηκαν γιὰ συζήτηση στὴν Προκαταρκτικὴ Σύνοδο (τότε ἀκόμη ἡ παπικὴ Οὐνία ἐθεωρεῖτο ὀρθῶς αἵρεση, μέχρι καὶ τὴν ὀλέθρια συμφωνία τοῦ Balamand τὸ 1993).

(β) Ὁ κίνδυνος ἀπὸ τὴ Μασονία εἶναι ὁ μεγαλύτερος ὅλων, διότι ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς εἶναι ἐχθρὸς καὶ ἐξωτερικὸς καὶ ἐσωτερικὸς τῆς Ἐκκλησίας.

(γ) Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο ἡ Μασονία εἶναι ἐχθρὸς μεγαλύτερος καὶ ἀπὸ τὸν Μπολσεβικισμό (τὰ δὲ φοβερὰ αὐτὰ λόγια λέχθηκαν τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ «κόκκινος τρόμος» στὴ Σοβιετικὴ Ἕνωση ἦταν στὸ ἀποκορύφωμά του, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ κατάσταση τῆς Ρωσίας πάνδεινη, λόγῳ τοῦ διχασμοῦ μεταξὺ ἀφ’ ἑνὸς τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὑπὸ τὸν Πατριάρχη Ἅγιο Τύχωνα, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τῶν σχισματικῶν τῆς ἀριστεριστικῆς, λεγομένης «Ζώσης Ἐκκλησίας», θέμα ποὺ ἀπασχόλησε σὲ μεγάλη ἔκταση καὶ τὴν παροῦσα αὐτὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ 1930).

(δ) Ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς διανοουμένους εἶχαν ἤδη τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἐμπλακεῖ στὴ Μασονία.

(ε) Ὁ Ἐλευθεροτεκτονισμὸς (Μασονία) εἶναι νέος Ἀρειανισμὸς (διότι ἀπορρίπτει τὴν πλήρη θεότητα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, δηλ. τοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁμοουσιότητά καὶ ἰσότητά Του πρὸς τὸν Θεὸν Πατέρα).

(στ) Ἡ Μασονία ἐξισώνει τὸν Χριστὸ μὲ τὸν Μωϋσῆ, τὸν Βούδδα, τὸν Μωάμεθ, ἀρχηγοὺς «θρησκειῶν» καὶ ἑπομένως καταργεῖ τὸν Χριστό, τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν Πίστη τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ τονίζει ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ μόνη ἀληθὴς θρησκεία (διότι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ Παντοκράτωρ Θεός).

(ζ) Μπροστά μας βρίσκεται μέγας ἀγώνας ἐναντίον τῆς Μασονίας, τὸν ὁποῖον πρέπει νὰ ἀναλάβουμε χωρὶς φόβο, ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ (οἱ σημερινὲς ἐξελίξεις, ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἐθνικο-πολιτικές, ἐπιβεβαιώνουν τὶς ἐκτιμήσεις αὐτὲς τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).

Ἰδοὺ ἡ τοποθέτηση τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς ἐπὶ λέξει [2] :

«3). Τὸ ζήτημα τοῦ Ἐλευθέρου Τεκτονισμοῦ. Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἐσημείωσεν ἐν τῷ Καταλόγῳ αὐτῆς αἱρέσεις τινὰς ὀνομαστί, ὡς τὸν Οὐνιτισμόν, Χιλιασμὸν κ.τ.λ., ἀλλ’ ὁ Μασωνικὸς κίνδυνος ὑπερβαίνει πάντας, καὶ δυστυχῶς ἱκανοὶ τῶν διανοουμένων εἶνε συνδεδεμένοι μετ' αὐτοῦ. Οὗτος εἶνε ὁ νέος Ἀρειανισμὸς καὶ ἐνώπιον ἡμῶν πρόκειται μέγας ἀγών, ὃν ὀφείλομεν ἄνευ φόβου νὰ ἀναλάβωμεν ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ. Ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν τῷ κόσμῳ δὲν εἶνε ὁ Μπολσεβικισμὸς ἢ ἄλλο τι, ἀλλ’ ὁ Τεκτονισμός, διότι εἶνε ἐχθρὸς ἐξωτερικὸς καὶ ἐσωτερικός. Ἡμεῖς λέγομεν ὅτι ἡ Χριστιανικὴ Θρησκεία εἶνε ἡ Θρησκεία, ἡ μόνη Θρησκεία, καὶ ἡ Ὀρθοδοξία ἡ μόνη ἀληθής, αὐτοὶ δ’ ἀρνοῦνται τὸ Εὐαγγέλιον καὶ τὸν Χριστόν, θέτοντες αὐτὸν ἐν ἴσῃ γραμμῇ πρὸς τὸν Μωϋσῆν, τὸν Βούδδαν, τὸν Μωάμεθ».

Τὸ θέμα τῆς Μασονίας καὶ τῶν («ἀδελφικῶν» της, σημειώνουμε ἐμεῖς) συστημάτων τοῦ θεοσοφισμοῦ καὶ τοῦ πνευματισμοῦ, συζητήθηκαν ἐκτενέστερα σὲ ἄλλη συνεδρία, τὴν ΙΑ', (σελ. 127-128 τῶν Πρακτικῶν), ὅπου κατὰ τὴν πληροφορία τῶν Πρακτικῶν καὶ χωρὶς περαιτέρω διευκρινίσεις, «διεξάγεται μακρὰ συζήτησις, καθ’ ἣν πολλαὶ ἀναπτύσσονται γνῶμαι περὶ τῆς φύσεως, τοῦ σκοποῦ τῶν ὡς ἄνω συστημάτων καὶ τῆς ἐπὶ τοῦ Λαοῦ ἐπιδράσεως αὐτῶν» (σελ. 128). Βεβαίως, καθὼς ἀνέφερε (σελ. 127) καὶ ὁ Μητροπολίτης Ἑρμουπόλεως Νικόλαος, 2ος ἀντιπρόσωπος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, περὶ τῆς Θεοσοφίας ὑπῆρχε ἤδη καταδικαστικὴ συνοδικὴ ἀπόφαση, ἡ δὲ κατὰ τῆς Μασονίας ἀντιρρητικὴ γραμματεία ἦταν τότε πολὺ μεγάλη : «[…] ὁ Θεοσοφισμὸς ἔχει καταδικασθῇ παρὰ Ἱερᾶς Συνόδου, περὶ Μασωνισμοῦ δὲν γνωρίζει ἂν ὑπάρχῃ καταδικαστικὴ Συνοδικὴ ἀπόφασις, ἀλλ’ ἔχουσι τόσα κατ’ αὐτοῦ γραφῇ, ὥστε ἡ ἀτμόσφαιρα νὰ εἶναι κεκορεσμένη».

Παρὰ τὴν ἀπόφαση ποὺ ἐλήφθη ἀπὸ τὴν Προκαταρκτικὴ Ἐπιτροπὴ στὴν Ἱ.Μ.Μ. Βατοπεδίου τὸ 1930, δυστυχῶς ἐκ μέρους τοὐλάχιστον τῶν ἑλληνοφώνων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, μόνη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος πῆρε ἀρκετὰ στὰ σοβαρὰ τὸ θέμα τοῦ Ἐλευθεροτεκτονισμοῦ - Μασονίας, ὥστε στηριζόμενη ὀνομαστικῶς στὶς ἀποφάσεις τῆς Προκαταρκτικῆς αὐτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ 1930 ἐν Ἁγίῳ Ὄρει, νὰ λάβει τὸ ἔτος 1933 τὴν πρώτη ἐπίσημη - ἀπὸ τρεῖς συνολικά (1933, 1972, 1996) – καταδικαστικὴ τῆς Μασονίας ἀπόφασή της, στὴ Συνεδρία τῆς 7ης Ὀκτωβρίου 1933 καὶ νὰ ἐκδώσει εἰδικὴ Πράξη (Ἐκκλησία 48/1933, σελ. 37-39). Σύμφωνα μὲ αὐτὴν ἡ Μασονία εἶναι «διεθνὴς μυητικὸς ὀργανισμὸς» καὶ «μυσταγωγικὸ σύστημα, ὅπερ ὑπομιμνῄσκει τὰς παλαιὰς ἐθνικὰς μυστηριακὰς θρησκείας ἢ λατρείας, ἀπὸ τῶν ὁποίων κατάγεται καὶ τῶν ὁποίων συνέχειαν καὶ ἀναβίωσιν ἀποτελεῖ»· ἐπίσης, ἡ Σύνοδος κατηγορεῖ τὴ Μασονία γιὰ συγκρητισμό, πρᾶγμα ποὺ ἐπιβεβαιώνει τὴν καταγωγή της ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα εἰδωλολατρικὰ μυστήρια, τὰ ὁποῖα δέχονταν στὶς μυήσεις τους κάθε λάτρη, ὁποιουδήποτε Θεοῦ· ἡ Μασονία «ἀνυψοῖ ἀνεπαισθήτως ἑαυτὴν εἰς εἶδός τι ὑπερθρησκείας, θεωροῦσα πάσας τὰς θρησκείας, μηδὲ τῆς Χριστιανικῆς τοιαύτης ἐξαιρουμένης, ὡς ὑποδεεστέρας αὐτῆς» [3].

Ἡ θεολογικὴ κινητικότητα ποὺ ἀναπτύχθηκε ὡς συνέπεια τῆς ἐν λόγῳ προβληματικῆς στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1930 προφανῶς ὑπῆρξε καὶ τὸ ἔναυσμα γιὰ τὴ συγγραφὴ ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Καθηγητὴ Π.Ν. Τρεμπέλα τῶν ἔργων του Μασωνισμὸς καὶ Θεοσοφία, τὸ 1932, καὶ Πνευματισμὸς τὸ 1936 [4] .

Παρὰ τὴν ἀβάσιμη ἀμφισβήτηση σήμερα στὴ Σερβία ἀπὸ μερικοὺς κύκλους τῆς ἀντι-μασονικῆς στάσεως τοῦ Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ἡ παραπάνω κρυστάλλινη θέση του ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ ἄλλα γραπτά του, ὅπως τὴν Ἐπιστολὴ (115) Στὴν ἀδελφότητα τοῦ «Ἁγίου Ἰωάννου» γιὰ τὰ ἀποκαλυπτικὰ φαινόμενα τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία γράφηκε σὲ κάποιο χρόνο μεταξὺ 1937-1941. Καὶ ἐκεῖ γράφει τὰ ἑξῆς [5] :

«Διαβάσατε τὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννη καὶ σᾶς κυρίευσε φόβος. Σᾶς φαίνεται ὅτι ἐκεῖνες οἱ φοβερὲς περιγραφὲς ἀναφέρονται ἀκριβῶς στὴν ἐποχή μας. Κάποιος σᾶς ἑρμήνευσε ὅτι ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ φοβεροὶ δράκοι καὶ τὰ θηρία ἤδη ἦρθαν στὸν κόσμο: Καὶ ὁ κόκκινος δράκος (Ἀπ. 12, 3) ὡς «σοσιαλισμός», καὶ τὸ μαῦρο δεκατοκέρατο θηρίο (Ἀπ. 13, 1) ὡς «μασονισμὸς» καὶ τὸ δικέρατο θηρίο (Ἀπ. 13, 11) ὡς «αἵρεση». Καὶ ὅλα αὐτὰ τὰ τέρατα στὸν πόλεμο ἐναντίον τοῦ χριστιανισμοῦ! Ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι, ἀδέλφια μου. Στὴν ἐποχή μας ἡ κόλαση ἔχει ξεσηκώσει ὅλες τὶς στρατιές της ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ καὶ οἱ πραγματικοὶ χριστιανοὶ πρέπει χωρὶς φόβο νὰ κοιτοῦν μπροστά τους, μὲ δυνατὴ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη στὸν μοναδικὸ Ἀνίκητο».

Ἀπὸ τὴν ἴδια περίοδο προέρχεται μεταξὺ πολλῶν ἄλλων ἐπιστολῶν τοῦ Ἁγίου, καὶ μία ἀκόμη παρεμφερὴς στὸ θέμα μας, ὅπου ὁ Ἅγιος Νικόλαος προειδοποιεῖ κάποιον Χριστιανὸ γιὰ τὴν δαιμονικὴ προέλευση ἑνὸς ὁράματος ποὺ εἶδε ὁ πιστὸς μὲ περιεχόμενο «διαθρησκειακῆς ἐναρμόνισης». Γράφει ὁ ἁγιόσοφος ποιμένας [6] :

«Εἴχατε ἕνα ἀσυνήθιστο ὅραμα στὴν Ἐκκλησία κατὰ τὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς. Εἴδατε πὼς ὁ Χριστὸς βγῆκε ἀπὸ τὸ ἱερὸ καὶ στάθηκε. Ὕστερα βγῆκε κάποιος σὰν Ἑβραῖος ραβίνος, καὶ στάθηκε ἐξ ἀριστερῶν τοῦ Χριστοῦ. Τελικὰ βγῆκε πάλι κάποιος μὲ τὴ μαντήλα στὸ κεφάλι, καὶ στάθηκε ἐκ δεξιῶν τοῦ Χριστοῦ. Τότε καὶ οἱ δυό τους ἀπὸ τὶς πλευρὲς ἔδωσαν τὰ χέρια στὸν Χριστὸ καὶ ἔκαναν χειραψία μαζί Του. Τέτοιο ὅραμα εἴχατε. Ἐνῶ σὰν ἑρμηνεία τοῦ δῆθεν ἑρμηνευτῆ ἀνακοινώνετε τὸ ἑξῆς: ὁ Θεὸς θέλει νὰ συμφιλιωθοῦν ὅλες οἱ θρησκεῖες καὶ νὰ δημιουργηθεῖ μία πίστη στὸν κόσμο ! Ὁ καθένας ποὺ εἶναι μυημένος στὰ μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ ὅτι καὶ τὸ ὅραμα εἶναι ψευδὲς καὶ ἡ ἑρμηνεία εἶναι ψευδής. Τὸ φάντασμα ποὺ εἴδατε μπροστά σας δὲν εἶναι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ πάντα σηκώνει τὰ κέρατά του ἐναντίον τῆς πίστης τοῦ Χριστοῦ […] Ἀπὸ ποῦ τέτοιο ὅραμα, ρωτᾶτε. Ἀπὸ ἐκεῖνον ποὺ βάζει σὲ πειρασμούς. Ἐπιθεωρῆστε τὴ ζωή σας καὶ θὰ καταλάβετε. Στὶς μέρες μας πολὺ ἀκούγεται - ἀπὸ τοὺς ὀλιγόπιστους, βέβαια – περὶ τῆς συμφιλίωσης καὶ ἐξίσωσης ὅλων τῶν θρησκειῶν […] Μπερδέψατε τὶς ἔννοιες. Ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ κοινωνικὴ καὶ πολιτικὴ εἰρήνη καὶ ἄλλο ἡ συμφιλίωση τῶν θρησκειῶν. Καὶ ἄλλο πράγμα εἶναι ἡ ἐξίσωση στὰ δικαιώματα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν πολιτῶν καὶ ἄλλο ἡ ἰσοπέδωση τῶν θρησκειῶν. Στοὺς χριστιανοὺς ἔχει αὐστηρὰ διαταχθεῖ ἡ ἐλεημοσύνη πρὸς ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, χωρὶς διαφορὰ στὴν πίστη, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ ἡ αὐστηρὴ τήρηση τῆς ἀλήθειας τοῦ Χριστοῦ. Ὡς χριστιανὸς ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ θυσιάσετε γιὰ τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ τὴν περιουσία καὶ τὴ ζωή σας, ἀλλὰ μὲ τίποτα τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ἐκεῖνο εἶναι, ἐνῶ αὐτὸ ὄχι, δική σας ἰδιοκτησία. Ἐδῶ βρίσκεται ὁ λίθος προσκόμματός σας, σὲ τούτη τὴ μὴ διαφοροποίηση. Ἀπὸ τούτη τὴν μὴ διαφοροποίηση ἦρθε καὶ ἡ σύγχυση στὴν ψυχή. Στὴ πραγματικότητα ἐσεῖς δὲν εἴδατε οὔτε τὸν Χριστὸ οὔτε τὸν Μωάμεθ, εἴδατε μόνο τὴ δική σας ψυχή. Ὁ Θεὸς ἂς σπεύσει σὲ βοήθειά σας».

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ – ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Σημείωμα γιὰ τὴν ἔκδοση ἐν ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται…, Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Α΄, ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα 2010(4), σελ. 15.

[2] Πρακτικὰ τῆς Προκαταρκτικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς συνελθούσης ἐν τῇ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾷ Μεγίστῃ Μονῇ τοῦ Βατοπεδίου (8-23 Ἰουνίου 1930), τύποις «Φαζιλὲτ» Τάσσου-Βακαλοπούλου, ἐν Κωνσταντινουπόλει 1930, σελ. 73.
Βλ. τὸ σύγγραμμα στὴ Βιβλιοθήκη τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης
 

[3] ΑΡΧΙΜ. ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΣΙΑΚΚΑΣ, Ἐγκυκλοπαιδικὸ Λεξικὸ Θρησκειῶν καὶ Αἱρέσεων, Παραχριστιανικῶν-Παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καὶ Σύγχρονων Ἰδεολογικῶν Ρευμάτων, ἔκδ. Ἱ.Μ. Τροοδιτίσσης, 2002, σελ. 583.
 

[4] ΕΜΜ. Ι. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, «Τρεμπέλας Παναγιώτης» ἐν ΘΗΕ 11 (1967), στ. 847
 

[5] ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται…, Ἱεραπο-στολικὲς Ἐπιστολὲς Α΄, ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα 2010(4), σελ. 286.
 

[6] Ἐπιστολὴ (127) Στὸν συνταξιοῦχο Π.Ν. γιὰ ἕνα ὅραμα ἐν ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ, Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται…, Ἱεραποστολικὲς Ἐπιστολὲς Α΄, ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Ἀθήνα 2010(4), σελ. 313ἑ.315. 

Πηγή κειμένου: impantokratoros.gr

Πηγή φωτογραφίας αγίου: immorfou.org.cy

ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΜΕ ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΑ 48' ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΑΝ : Επιστήμη- Ηθική- Αποκαλύψεις & Συστήματα Επιβολής.

Συναθροίσεις επώδυνες αλλά εποικοδομητικές.

 

 Οι δύο επικρατέστερες συμβολικές απεικονίσεις του μόνου υπαρκτού αληθινού Τριαδικού Θεού. Η ιερά παράδοση και οι άγιοι εδέχοντο και τιμούσαν και τις δύο. Σύγχρονοι ''εικονολόγοι'' και ''θεολόγοι'' απορρίπτουν την μία με τον Πατέρα με λευκά γένια, τον Υιό ως ενηνθρώπησε και το Άγιο Πνεύμα εν είδει περιστεράς το γνωστό ως σύνθρονο. Η εικονομαχία είναι μία ακόμη παγίδα του διαβόλου να παρασύρει στην κόλαση ορθοδόξους μέσω δυστυχώς από χείλη ρασοφόρων ως συνήθως. Μακρυά απ' όποιον επίσκοπο ή πρεσβύτερο δεν δέχεται την ορθόδοξη εικόνα του συνθρόνου. Η εικονομαχία υπάρχει και στην κανονική εκκλησία, όχι πανού και πάντα, αλλά και στους παλαιοημερολογίτες, σε κάποιες παρατάξεις, όχι όλες. Ο μεγάλος θεολόγος και φιλόλογος, μακαριστός αγωνιστής και αντιοικουμενιστής Νικόλαος Σωτηρόπουλος είχε πει σε ομιλία του πως και οι δύο εικόνες είναι ορθόδοξες.

Τις τελευταίες ημέρες πραγματοποιήθηκαν συζήτησεις με πολλούς διαφορετικούς πιστούς και για ποικίλα θέματα. Μία πολύ σοβαρή συζήτηση έλαβε χώρα ανάμεσα στον πάτερ Χ. και αδελφό ο οποίος επισήμανε στον πάτερ πως πολλές φορές είναι τόσο αγανακτισμένος για τα κακώς κείμενα στο χώρο της εκκλησίας, ώστε δεν αφήνει περιθώριο να εκφραστεί ο συνομιλητής του όπως θα ήθελε. Με άλλον που συνομίλησε ο πάτερ Χ. του είπε ότι δεν έχει πρόβλημα με τον τρόπο που εκφράζει την αγανάκτηση του. Ο πάτερ Χ. ζήτησε συγγνώμη απ' τον αδελφό που του προκαλούσε κόπωση η συζήτηση λόγω του χειμαρρώδους λόγου του και λόγω του ότι πολλές φορές επαναλάμβανε τα ίδια. Ο πάτερ Χ. στενοχωρήθηκε που χωρίς να το καταλάβει πολλές φορές, γινόταν φορτικός στην συζήτηση απέναντι στον αδελφό του. Αποφάσισε να μην τον επιβαρύνει ξανά με τέτοιου είδους συζητήσεις, να είναι προσεκτικός και μαζεμένος.

Πολύ σοβαρή συζήτηση πραγματοποιήθηκε μεταξύ του πατρός Χ. και αδελφής, αγωνίστριας εν τώ κόσμω, η οποία έχει δεκτεί ισχυρό πόλεμο από τον διάβολο, λόγω της αγνότητος της και της ταπείνωσης που την διακρίνει. Η πνευματική σύγχυση που προσπαθεί να ενσπείρει ο διάβολος στην ψυχή της εν Χριστώ αδελφής και οι ποικίλες παγίδες μέσω λογισμών λύπης, έχουν φέρει σε δύσκολη θέση της εν τώ κόσμω αγωνίστριας και θέλησε να μιλήσει με τον αμαρτωλό πάτερ Χ. 

Η πολύωρη συζήτηση είχε κάποια θετικά αποτελέσματα στην πνευματική ανάταση της αδελφής αν και χρειάζεται συνεχής νήψη και προσευχή όπως η ίδια γνωρίζει και ο πάτερ της είπε. Επίσης της επισήμανε την ασφαλή οδό για την καταπολέμηση των εφάμαρτων λογισμών, την καρδιακή ταπείνωση με την οποία ο διάβολος καίγεται και απομακρύνεται και την απόλυτη πίστη στην πρόνοια του Κυρίου. Η αδελφή έχει ευαίσθητη καρδιά και αυτό το χρησιμοποιεί ο διάβολος για να την πολεμήσει. Αλλά κανείς δεν είναι μόνος στον πνευματικό πόλεμο κατά των ακαθάρτων πνευμάτων. Όλοι μας έχουμε πρώτο και καλύτερο συμπαραστάτη στον αγώνα μας, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Καλύτερη βοήθεια από εκείνον δεν θα βρούμε όπως γράφει ο άγιος πατήρ Ησύχιος ο Πρεσβύτερος. 

Ο πάτερ της είπε πως πρέπει άμεσα χωρίς καμία καθυστέρηση να επικαλείται την βοήθεια του Χριστού μας και να ζητά την παρέμβαση του για να απομακρυνθεί ο πειρασμός από κοντά της, με το που εμφανίζονται οι αμαρτωλοί λογισμοί. Να μην τους αφήνει ούτε δευτερόλεπτο να γυρνούν μες στο μυαλό και την καρδιά της. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση ο Κύριος, όποιος του ζητά την βοήθεια του προς ωφέλεια της ψυχής του, να μην του απαντήσει αμέσως. Η αδελφή ενώ στην έναρξη της συζήτησης ήταν σε άσχημη κατάσταση στο τέλος ήταν καλύτερα.

Πραγματοποιήθηκε συζήτηση με αδελφό ρασοφόρο περί πολλών θεμάτων ένα εκ των οποίων ήταν η απορία του πατρός Χ. γιατί δεν έχουν γίνει γνωστοί ευρέως τόσοι πολλοί έγγαμοι πρεσβύτεροι με παιδιά και εγγόνια, πρεσβυτέρες και άλλες αγωνίστριες και αγωνιστές, άλλοι έγγαμοι, άλλοι ''αγράμματοι'', άλλοι πτωχοί κι άλλοι πλούσιοι, οι οποίοι έκαναν αγία ζωή και θαύματα ζώντας μέσα στον κόσμο και όχι κλεισμένοι σε κάποια σπηλιά ή μονή. Εξέφρασε την άποψη του ο αδελφός ρασοφόρος και ο πάτερ Χ. ήδη αποφάσισε να γράψει γι' αυτούς τους αγίους αδελφούς και αδελφές μας οι οποίοι, έφτασαν σε μεγάλα ύψη αγιότητος ενασκούμενοι εν τώ κόσμω, μελετώντας καθημερινώς την Γραφή, τους πατέρες, προσευχόμενοι συνεχώς, ζώντας μέσα σε μία ζωντανή σχέση με τον Χριστό και σωτήρα μας. Ταπεινά, στη σιωπή, χωρίς να φορούν ακριβά άμφια και μίτρες, χωρίς να οδηγούν ακριβά αμάξια και χωρίς να εμφανίζονται μεσάζοντες μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Εργάστηκαν αυτοί οι ''απλοί'' άνθρωποι για τον Χριστό διαδίδοντας το ευαγγέλιο του στις ψυχές που πήγαιναν κοντά τους για να ξεδιψάσουν με το ζωντανό νερό, που είναι το Άγιο Πνεύμα. Αυτό τους μετέδιδαν ''αγράμματες'' ασκήτριες και ασκητές, μέσα στις πόλεις και στα χωριά, εκεί γινόταν πραγματική διδασκαλία ευαγγελίου χωρίς νοθείες από ανθρώπινες ματαιοδοξίες και κληρικαλιστικές ιδεοληψίες. Οι βίοι όλων αυτών των αγίων αδελφών μας, εμπεριέχονται σε ένα θαυμάσιο τρίτομο έργο με τίτλο, ''Ασκητές μέσα στον κόσμο'', Άγιον Όρος, Ιερόν Ησυχαστήριον ''Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος'', Μεταμόρφωση Χαλκιδικής, τηλέφωνα: 23750 61592, 23750 61103. Είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός που πρέπει όλοι όσοι θέλουν να ζήσουν μία συνειδητή ευαγγελική ζωή όπως μας διδάσκει ο Κύριος μας, να τον έχουν και να τον μελετούν ώστε να δουν ζωντανά σύγχρονα παραδείγματα ανθρώπων που βίωσαν οράματα θεία, πολλοί έκαναν θαύματα όπως εκείνα που έκαναν οι απόστολοι, οι αρχαίοι Χριστιανοί και οι αρχαίοι πατέρες της ερήμου.

Δεν αγιάζουν μόνο όσοι είναι διάσημοι κεκοιμημένοι ρασοφόροι μοναχοί και ιερομόναχοι, αγιάζουν και πολλοί, πολλοί άλλοι αφανείς και άγνωστοι στους πολλούς, αλλά γνωστότατοι στους συμπολίτες τους και συγχωριανούς τους. Άγιοι απ' τον Κύριο και όχι επειδή το πατριαρχείο έκανε επίσημη διακήρυξη της αγιότητος τους. Άλλωστε οι άγιοι πατέρες μας, Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, Ιάκωβος ο εν Ευβοία, Αμφιλόχιος ο εν Πάτμω, Παΐσιος ο Αγιορείτης, οι αγίες μητέρες μας Μυρτιδιώτισσα της Κλεισούρας, που κακώς ονομάζεται Σοφία της Κλεισούρας, Ταρσώ η δια Χριστόν Σαλή, ήταν άγιοι ήδη απ' την ημέρα της κοιμήσεως τους. Δεν είχαν ούτε έχουν ανάγκη οι άγιοι από επίσημες εκδηλώσεις και ανακοινώσεις πατριαρχείων για την αγιότητα τους, την οποία ήδη την βλέπουν οι πιστοί ακόμη κι όταν οι άγιοι είναι εν ζωή σωματική. 

Αυτό το παπικό σύστημα να περιμένουν δυστυχώς κάποιοι, να κάνει επίσημη διακήρυξη αγιότητος κάποιο πατριαρχείο για να γράψουν ακολουθία για τον τάδε άγιο, ή να αγιογραφήσουν εικόνα του με φωτοστέφανο και να επικαλούνται τις πρεσβείες του, πρέπει να σταματήσει και να καταλάβουν οι πιστοί πως οι λέξεις ''αγιοκατατάξη'', ''αγιοποίηση'', ''ανακήρυξη αγιότητος'' είναι θεολογικώς άτοπες και αδόκιμες εκφράσεις. Αυτή η παπική παράδοση εισχώρησε στην ορθόδοξη εκκλησία απ' τα μέσα του 19ου αιώνος. Πριν δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά καμία τέτοια πρακτική παρά μόνο στην παπική αίρεση. Έφτασαν κάποιοι υμνογράφοι να μην γράφουν ακολουθία για τους νεομάρτυρες που δολοφονήθηκαν απ' τους ναζί κατακτητές και κατόπιν απ' τους κομμουνιστές αθέους, μιλούμε για την περίοδο 1941-1949. 

Ενώ ο άγιος Νικόλαος αρχιεπίσκοπος Αχρίδος (1880-17 Μαρτίου 1956) έγραψε ακολουθία για τους 800.000 νεομάρτυρες Σέρβους που μαζικώς εξοντώθηκαν απ' τους συνεργάτες των ναζί, τους Κροάτες Ουστάσι. Δεν περίμενε κάποια επίσημη ανακοίνωση του πατριαρχείου Σερβίας για τους γράψει ακολουθία ο άγιος. Οι σημερινοί, εγκλωβισμένοι ως φαίνεται στο δεσποτοκρατικό σύστημα διοίκησης, περιμένουν πότε και ποιοί θα προωθήσουν την επίσημη διακήρυξη αγιότητος των εκατοντάδων νεομαρτύρων της φρικτής για την ορθοδοξία μας περιόδου, 1941-1949. 

Αυτά συζητήσαμε με τον αδελφό ρασοφόρο και ο πάτερ Χ. θα ξεκινήσει σιγά σιγά να γράφει για τους αγίους αυτούς, της περιόδου 1941-1949 αλλά και για εκείνους που εγράφη ο βίος τους στο προαναφερόμενο τρίτομο έργο, χωρίς να περιμένει πότε το πατριαρχείο θα κάνει την περιττή ανακοίνωση, αν την κάνει ποτέ. Δεν μας αφορά άλλωστε αφού από αρχαιοτάτων ετών στην εκκλησία, η τιμή στην αγιότητα ενός μάρτυρος ξεκινούσε σε τοπικό επίπεδο, εκεί στην περιοχή που μαρτυρούσε. Αν κατάφερναν οι αδελφοί μας έπαιρναν τα ιερά λείψανα του, τα ενταφίαζαν με τιμές, κατόπιν εόρταζαν την ημέρα του μαρτυρίου του κάθε χρόνο, ως ημέρα γεννήσεως του μάρτυρος στην μετά τον σωματικό θάνατο ζωή, την αληθινή ζωή όπως την ονομάζει ο ίδιος ο Χριστός μας και με το πέρασμα του καιρού η φήμη του αγίου εξαπλωνόταν στην υπόλοιπη αυτοκρατορία, αγιογραφούντο εικόνες του αγίου, εγράφοντο ακολουθίες κλπ. Το ίδιο συνέβη και με τον άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη, πρώτα έγινε γνωστή η αγιότητα του στην Αθήνα όπου λειτουργούσε στο εκκλησάκι του και κατόπιν τον γνώρισαν και τον άκουσαν, στην Κρήτη, τον Έβρο, την Κέρκυρα και αλλού. Εικόνες του υπήρχαν και χαιρετισμοί προς τον άγιο εγράφησαν, πολύ πριν το πατριαρχείο αποφασίσει να προβεί στην επίσημη διακήρυξη της αγιότητος του. Δηλαδή όσοι ζητούσαν την βοήθεια του και έζησαν θαύματα απ' τον άγιο προ της επισήμου διακηρύξεως κακώς δεν περίμεναν την επίσημη διακήρυξη; Οι υμνογράφοι γιατί περιμένουν επισημότητες και πατριαρχεία για να γράψουν μία ακολουθία; Τόσο η δεσποκρατία τους κωλύει; Πριν μάθουν για το μαρτύριο του αγίου νεομάρτυρος Νικολάου του εν Βουνένοις, στην Ήπειρο, στην Πάτρα, στην Κρήτη, στην Κάρπαθο ήδη οι συντοπίτες του τον τιμούσαν ως μάρτυρα και του είχαν αγιογραφήσει εικόνα. Περίμεναν το πατριαρχείο να ''επιτρέψει'' να του γράψουν ακολουθία, να του αγιογραφήσουν εικόνα και να ζητούν την βοήθεια του; 

Αυτές οι πλανημένες ιδέες επικράτησαν τα τελευταία χρόνια, εισαγώμενες απ' την Ρωσία που επηρεάστηκε απ' το παπικό σύστημα και το υιοθέτησαν και στο πατριαρχείο Κων/πόλεως. Κάποιοι νομίζουν ότι οι επίσημες διακηρύξεις αγιότητος ξεκίνησαν απ' τον άγιο Φιλόθεο τον Κόκκινο τον 14ο αι. ο οποίος αναφέρεται σε επιστολές του στην αγιότητα του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά. Ο άγιος Φιλόθεος δεν προέβη σε καμία επίσημη συνοδική διακήρυξη αγιότητος όπως γίνεται σήμερα. Απλώς στις επιστολές του αναφέρεται στην δεδομένη κι απ' όλους αποδεκτή αγιότητα του αγίου Γρηγορίου για να αναιρέσει όσα έλεγαν εκείνοι που δεν εδέχοντο πως ο αρχιεπίσκοπος Θεσ/κης ήταν άγιος. Ο άγιος Αλέξανδρος του Σβίρ λίγα χρόνια μετά την κοίμηση του είχε ήδη εκκλησάκι αφιερωμένο στο όνομα του και εικόνες και ακολουθία. Δεν περίμεναν οι τότε ορθόδοξοι Ρώσοι αδελφοί μας κάποια επίσημη συνοδική απόφαση του πατριαρχείου Μόσχας για την αγιότητα του Αλεξάνδρου του Σβίρ. Μετά τον τσάρο Πέτρο τον Α', τον αποκαλούμενο Μέγα που προσπάθησε να δυτικοποιήσει την Ρωσία εισήχθησαν οι δυτικές και οι παπικές συνήθειες περί επισήμων ανακοινώσεων αγιότητος μελών της εκκλησίας. Επιτέλους ας επιστρέψουμε στις πατερικές παραδόσεις κι ας αφήσουμε τις δεσποτοκρατικές...

Πραγματοποιήθηκε λίαν σοβαρή συζήτηση με αδελφή εν τώ κόσμω η οποία βιώνει μία μεγάλη δοκιμασία εντός της οικογενείας της και πρέπει να αντέξει επιπλέον τις επαγγελματικές υποχρεώσεις της, να στηρίξει την μικρότερη αδελφή της και την μητέρα της. Η συζήτηση περιελάμβανε την πνευματική στήριξη του πατρός Χ. και το πως πρέπει η αδελφή να πολεμήσει πνευματικώς τον διάβολο που προσπαθεί να την κτυπήσει στις δύσκολες ώρες που περνά. Βρέθηκε λύση η οποία θα βοηθήσει τα μέλη της οικογενείας που βρίσκονται σε πειρασμό.

Πραγματοποίηθηκε συζήτηση με αδελφό που εργάζεται σε νησί το οποίο δυστυχώς έχει πληγεί εδώ και  δεκαετίες από τον λεγόμενο τουρισμό και την σαρκολατρεία. Το χρήμα και η ακολασία έχει καταστρέψει το νησί και πολλές ψυχές έχουν βουλιάξει στις κοσμικές μέριμνες, τα έργα της σαρκός και υπηρετούν τον διάβολο. Ο αδελφός περιέγραψε την κατάσταση του και το πως βρέθηκε στο νησί προκειμένου να εργαστεί για να στηρίξει την οικογένεια του. Ο πάτερ Χ. του είπε μερικές βασικές αρχές για το πώς πρέπει να κινείται κάποιος που είναι αναγκασμένος να εργάζεται σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Κάποια πράγματα ο αδελφός δεν τα γνώριζε όπως ότι πρέπει και μπορεί να εξομολογείται κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί, στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό τις αμαρτίες του και να κλαίει προκειμένου να του δώσει ο Χριστός μας την άφεση των αμαρτιών του. Του έφερε ο πάτερ αποδείξεις απ' τα κείμενα του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, και κάποιους βίους αγίων. Ο αδελφός ανακουφίστηκε και η συζήτηση τελείωσε με πνευματική χαρά και ελπίδα απ' τον αδελφό!

Είθε ο Τριαδικός Θεός να μας φωτίζει να διαδίδουμε τα σωτήρια λόγια της Γραφής του και να οδεύουμε εν Χριστώ το υπόλοιπο της επιγείου ζωής μας, με μετάνοια και δάκρυα για τις αμαρτίες μας, ελπίδα σωτηρίας και ταπείνωση. Αμήν!

Πηγή εικόνων Αγίας Τριάδος: player.slideplayer.gr