Πρέπει οι πιστοί να εργαστούμε σοβαρά για την σωτηρία μας. Να κάνουμε τα σπίτια μας κατ' οίκον συναθροίσεις προσευχής και μελέτης της Γραφής.
Αντί να κανονίζουμε συναντήσεις για τηλεθέαση και κουτσομπολιό, ποτό κι ανούσιες περιηγήσεις σε κοσμικά μέρη, σε συνδυασμό πάντα με την τυπική μας βραδυνή γρήγορη προσευχή και το σταυροκόπημα εν είδει ξυσίματος πριν τον ύπνο, να κανονίζουμε συναντήσεις πνευματικές, μ' επίκεντρο την μελέτη της Γραφής, την προσευχή και την μετάνοια για τις αμαρτίες μας.
Οι αιρετικοί κανονίζουν εβδομαδιαίως συναντήσεις σε διάφορα σπίτια κάθε φορά, κάνουν προσευχή και μελέτη Γραφής κατ' οίκον, ενώ έχουν και τις προγραμματισμένες συναθροίσεις τους στους ευκτήριους οίκους τους. Εμείς οι ορθόδοξοι είναι δυνατόν να περιμένουμε την παθητική παρακολούθηση της ακολουθίας και λειτουργίας στο ναό να μας αλλάξει την ζωή; Να μας αλλάξει την ζωή το τυπικό κήρυγμα που πολλές φορές δεν είναι γέννημα βιώματος αλλά είναι κήρυγμα σαρκικό κι εγκεφαλικό; Προσαρμοσμένο στην εποχή για να μην ενοχλεί διάφορες ομάδες της κοινωνίας;
Δυστυχώς οι πιστοί σήμερα είμαστε πιστοί στ' όνομα, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις σε όσα λέμε και γράφουμε. Αλλά η εικόνα είναι μαύρη κι άραχνη. Στις παρακλήσεις της Παναγίας μας σ' ένα ναό μία μέρα, το 97% του ποιμνίου ήταν γυναίκες μέσης και μεγάλης ηλικίας, λίγες νεαρές, ελάχιστοι άντρες και μόνο δύο με τρείς νέοι κάτω των 25 ετών. Αυτό θα μπορούσε να είναι μία προφητεία; Οι νέοι ήταν στην πλειοψηφία τους έξω απ' τους ναούς, κάπου αλλού. Αυτό δεν προβληματίζει τους ποιμένες; Πού είναι οι νέοι κι οι νέες;
Αν δεν αντιληφθούμε την πνευματική μας παρακμή, την πνευματική μας αποστασία, την πνευματική μας κατάσταση ας μην αναμένουμε τίποτα να πάει προς το καλύτερο. Όσο φεύγουμε καρδιακά απ' τον Κύριο τόσο μας πολεμά ο διάβολος και η ζωή μας γεμίζει από προβλήματα. Όταν βγαίνεις εθελουσίως απ' την προστασία του αληθινού Τριαδικού Κυρίου σου, ο εχθρός σατανάς δεν αφήνει το κενό να πάει χαμένο, έρχεται κι αρχίζει το έργο του για την απώλεια της αθάνατης ψυχής μας. Σου λέει να τα κάνεις όλα, να τα δοκιμάσεις όλα, χωρίς φραγμούς κι αναστολές. Αυτά είναι των παπάδων, λέει ο ψεύτης. Δεν είναι των παπάδων, είναι του Χριστού λέει το ευαγγέλιο. Το διαπιστώνει όποιος έχει κάνει μέρος της καθημερινότητας του την μελέτη των Γραφών.
Μην περιμένουμε τις αυθεντίες και τους καλούς ρήτορες ν' αλλάξουν την ζωή μας. Η μεταμόρφωση θα έρθει απ' την καρδιά μας, όταν εκεί μέσα αποφασίσουμε να δουλέψουμε σοβαρά για την αιωνιότητα που μας περιμένει. Όταν δεν αδειάζουμε τον εσωτερικό μας άνθρωπο από ο,τι καλό κι αγαθό. Όταν δεν τον γεμίζουμε με σκουπίδια.
Η αιωνιότητα είναι δεδομένη, το πώς θα την περάσουμε, με τί τρόπο, κοντά στον Τριαδικό Θεό και μέσα στη δόξα του ή εκτός της δόξας του και μέσα στο πυκνό πνευματικό σκοτάδι, αυτό μόνο 'μείς μπορούμε να το διαλέξουμε απ' την ελευθερία που μας έδωσε ο Τριαδικός Δημιουργός. Δεν είν' αστείο πράγμα η αιώνια ύπαρξη μας. Είμαστε κτιστοί, δηλ. δημιουργήματα του Θεού, αλλ' είμαστ' αθάνατοι, η ζωή αυτή είναι το πολύ 80 χρόνια, κάπου κάπου κι 90 ή 100 σπάνια. Κι απ' αυτά τα πιο πολλά μέσα σε προβλήματα, μοναξιά, κόπους και πόνους. Η νεότητα γρήγορα φεύγει κι η φθορά γρήγορα κάνει την παρουσία της αισθητή και με τρόπο άβολο.
Μόνο ο Χριστός ως κεφαλή του σώματος των πιστών του μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή, αν είμαστε αληθινοί πιστοί του. Όχι πιστοί σ' ανθρώπους και συστήματα ανθρώπων, πιστοί στον Χριστό, σ' αυτά που δίδαξε κι έγραψαν οι απόστολοι και μαθητές του, πιστοί στην εμπειρία της πίστης όπως την βίωσαν οι άγιοι πατέρες κι οι άγιες μητέρες της παράδοσης μας. Η εμπειρία αυτή αποτυπομένη σ' αποφάσεις συνόδων και χιλιάδες συγγράμματα πατέρων και μητέρων είναι η πρό ημών μαρτυρία κι εμπειρία της Γραφής.
Έχουμε τόσο πλούτο οι ορθόδοξοι που είν' αλήθεια μεγάλο κρίμα, αν δεν σκύψουμε να δώσουμε τα χρόνια μας διαβάζοντας ξανά και ξανά την Γραφή, την Φιλοκαλία, την διδασκαλία για καρδιακή προσευχή. Μας άφησαν τόσες μαρτυρίες και βιώματα οι προ ημών αδελφοί μας κι εμείς περνάμε την ζωή μας σε ψεύτικες ηδονές κι αυταπάτες περί μακροβιότητας.
Είμαστε θνητοί και ζούμε σαν να είμαστε αθάνατοι σωματικά. Ψέμα, όσα μπότοξ κι όσες πλαστικές κι αν κάνει κάποιος, θά 'χει το ίδιο τέλος, το τέλος όλων μας. Κάποια μέρα θ' αφήσουμε το σώμα αυτό κι η ψυχή μας θα βρεθεί ενώπιον του Ιησού. Εκεί θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί σκεφτήκαμε κακό για τον διπλανό μας, φίλο ή εχθρό, εκεί θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί κάναμε ή είπαμε κακό. Γιατί δεν αγκαλιασάμε τα πάντα με βιβλική αγάπη. Γιατί παραδοθήκαμε στο κακό, στην σάρκα με τις όποιες ορέξεις της, στην ασπλαχνία για τον συνάνθρωπο, στην υπερηφάνεια πως δήθεν είμαστε πολύ σημαντικοί κι ο κόσμος χωρίς εμάς είναι κατώτερος, στην φιλαργυρία και την παράλογη ασφάλεια της. Όλα σε μία στιγμή χάνονται ενώ έκαναν χρόνια να μαζευτούν.
Ασφάλεια δίνει μόνο ο Χριστός. Ασφάλεια αιώνια. Είν' ελεύθερος απ' τον Κύριο, όποιος θέλει να διαλέξει άλλον δρόμο. Κάποιον περιφερόμενο γκουρού, κάποιον γέροντα αλάθητο από πολλούς που κυκλοφορούν, κάποιον πνευματικό που άλλα λέει απ' το ευαγγέλιο. Να διαλέξει τις νέες τάσεις της σαρκολατρικής εποχής μας που υπόσχονται ελευθερία, ενώ στην αλήθεια είναι μία σκοτεινή ψυχική φυλακή παραλογισμού και διαβολικών θεωριών.
Ελεύθερος είναι κι όποιος θέλει να γνωρίσει την αλήθεια του Ιησού μέσ' απ' τα δικά του λόγια και να συγκρίνει όσα κι όσους βλέπει γύρω του, με την αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, την Αγία Γραφή. Να ψάξει να βρεί άνθρωπο της Βίβλου στην πράξη, όχι θεωρητικό της Βίβλου. Από θεωρητικούς έχουμε πολλούς, αλλά άνθρωπο που ζεί την Γραφή, την έχει ζωντανή μέσα του, έχουμ' ελάχιστους κι αυτοί ίσως κάπου κρύβονται ή είμαστε ανάξιοι να τους γνωρίσουμε γιατί δεν θα καταλάβουμε τίποτα και θα τους χαλάσουμε και τον χρόνο άδικα. Αν δεν βρούμε άνθρωπο της Γραφής, ο όσιος Νείλος του Σόρσκ γράφει ν' ακολουθούμε πιστά την Γραφή και τους αγίους πατέρες. Ταπεινά, με υπομονή, ο Κύριος να μας ελεήσει.
Χρόνος δεν υπάρχει, σήμερα, τώρα που διαβάζουμε τούτες τις γραμμές, ο θάνατος του σώματος μπορεί να έρθει. Συμβόλαιο με την ανακοπή καρδιάς και το δυστύχημα δεν γίνεται. Ας είμαστ' έτοιμοι λοιπόν ανά πάσα στιγμή, κάθε λεπτό να δώσουμε δόξα στον Κύριο με τις πράξεις, τα λόγια και τις σκέψεις μας. Για να μην θλιβόμαστε αιώνια που είχαμε τόσες ευκαιρίες να γίνουμε παιδιά του ευαγγελίου αλλά δεν το κάναμε.
Αμήν!
Ιερομόναχος Χ.
Αντί να κανονίζουμε συναντήσεις για τηλεθέαση και κουτσομπολιό, ποτό κι ανούσιες περιηγήσεις σε κοσμικά μέρη, σε συνδυασμό πάντα με την τυπική μας βραδυνή γρήγορη προσευχή και το σταυροκόπημα εν είδει ξυσίματος πριν τον ύπνο, να κανονίζουμε συναντήσεις πνευματικές, μ' επίκεντρο την μελέτη της Γραφής, την προσευχή και την μετάνοια για τις αμαρτίες μας.
Οι αιρετικοί κανονίζουν εβδομαδιαίως συναντήσεις σε διάφορα σπίτια κάθε φορά, κάνουν προσευχή και μελέτη Γραφής κατ' οίκον, ενώ έχουν και τις προγραμματισμένες συναθροίσεις τους στους ευκτήριους οίκους τους. Εμείς οι ορθόδοξοι είναι δυνατόν να περιμένουμε την παθητική παρακολούθηση της ακολουθίας και λειτουργίας στο ναό να μας αλλάξει την ζωή; Να μας αλλάξει την ζωή το τυπικό κήρυγμα που πολλές φορές δεν είναι γέννημα βιώματος αλλά είναι κήρυγμα σαρκικό κι εγκεφαλικό; Προσαρμοσμένο στην εποχή για να μην ενοχλεί διάφορες ομάδες της κοινωνίας;
Δυστυχώς οι πιστοί σήμερα είμαστε πιστοί στ' όνομα, υπάρχουν κι οι εξαιρέσεις σε όσα λέμε και γράφουμε. Αλλά η εικόνα είναι μαύρη κι άραχνη. Στις παρακλήσεις της Παναγίας μας σ' ένα ναό μία μέρα, το 97% του ποιμνίου ήταν γυναίκες μέσης και μεγάλης ηλικίας, λίγες νεαρές, ελάχιστοι άντρες και μόνο δύο με τρείς νέοι κάτω των 25 ετών. Αυτό θα μπορούσε να είναι μία προφητεία; Οι νέοι ήταν στην πλειοψηφία τους έξω απ' τους ναούς, κάπου αλλού. Αυτό δεν προβληματίζει τους ποιμένες; Πού είναι οι νέοι κι οι νέες;
Αν δεν αντιληφθούμε την πνευματική μας παρακμή, την πνευματική μας αποστασία, την πνευματική μας κατάσταση ας μην αναμένουμε τίποτα να πάει προς το καλύτερο. Όσο φεύγουμε καρδιακά απ' τον Κύριο τόσο μας πολεμά ο διάβολος και η ζωή μας γεμίζει από προβλήματα. Όταν βγαίνεις εθελουσίως απ' την προστασία του αληθινού Τριαδικού Κυρίου σου, ο εχθρός σατανάς δεν αφήνει το κενό να πάει χαμένο, έρχεται κι αρχίζει το έργο του για την απώλεια της αθάνατης ψυχής μας. Σου λέει να τα κάνεις όλα, να τα δοκιμάσεις όλα, χωρίς φραγμούς κι αναστολές. Αυτά είναι των παπάδων, λέει ο ψεύτης. Δεν είναι των παπάδων, είναι του Χριστού λέει το ευαγγέλιο. Το διαπιστώνει όποιος έχει κάνει μέρος της καθημερινότητας του την μελέτη των Γραφών.
Μην περιμένουμε τις αυθεντίες και τους καλούς ρήτορες ν' αλλάξουν την ζωή μας. Η μεταμόρφωση θα έρθει απ' την καρδιά μας, όταν εκεί μέσα αποφασίσουμε να δουλέψουμε σοβαρά για την αιωνιότητα που μας περιμένει. Όταν δεν αδειάζουμε τον εσωτερικό μας άνθρωπο από ο,τι καλό κι αγαθό. Όταν δεν τον γεμίζουμε με σκουπίδια.
Η αιωνιότητα είναι δεδομένη, το πώς θα την περάσουμε, με τί τρόπο, κοντά στον Τριαδικό Θεό και μέσα στη δόξα του ή εκτός της δόξας του και μέσα στο πυκνό πνευματικό σκοτάδι, αυτό μόνο 'μείς μπορούμε να το διαλέξουμε απ' την ελευθερία που μας έδωσε ο Τριαδικός Δημιουργός. Δεν είν' αστείο πράγμα η αιώνια ύπαρξη μας. Είμαστε κτιστοί, δηλ. δημιουργήματα του Θεού, αλλ' είμαστ' αθάνατοι, η ζωή αυτή είναι το πολύ 80 χρόνια, κάπου κάπου κι 90 ή 100 σπάνια. Κι απ' αυτά τα πιο πολλά μέσα σε προβλήματα, μοναξιά, κόπους και πόνους. Η νεότητα γρήγορα φεύγει κι η φθορά γρήγορα κάνει την παρουσία της αισθητή και με τρόπο άβολο.
Μόνο ο Χριστός ως κεφαλή του σώματος των πιστών του μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή, αν είμαστε αληθινοί πιστοί του. Όχι πιστοί σ' ανθρώπους και συστήματα ανθρώπων, πιστοί στον Χριστό, σ' αυτά που δίδαξε κι έγραψαν οι απόστολοι και μαθητές του, πιστοί στην εμπειρία της πίστης όπως την βίωσαν οι άγιοι πατέρες κι οι άγιες μητέρες της παράδοσης μας. Η εμπειρία αυτή αποτυπομένη σ' αποφάσεις συνόδων και χιλιάδες συγγράμματα πατέρων και μητέρων είναι η πρό ημών μαρτυρία κι εμπειρία της Γραφής.
Έχουμε τόσο πλούτο οι ορθόδοξοι που είν' αλήθεια μεγάλο κρίμα, αν δεν σκύψουμε να δώσουμε τα χρόνια μας διαβάζοντας ξανά και ξανά την Γραφή, την Φιλοκαλία, την διδασκαλία για καρδιακή προσευχή. Μας άφησαν τόσες μαρτυρίες και βιώματα οι προ ημών αδελφοί μας κι εμείς περνάμε την ζωή μας σε ψεύτικες ηδονές κι αυταπάτες περί μακροβιότητας.
Είμαστε θνητοί και ζούμε σαν να είμαστε αθάνατοι σωματικά. Ψέμα, όσα μπότοξ κι όσες πλαστικές κι αν κάνει κάποιος, θά 'χει το ίδιο τέλος, το τέλος όλων μας. Κάποια μέρα θ' αφήσουμε το σώμα αυτό κι η ψυχή μας θα βρεθεί ενώπιον του Ιησού. Εκεί θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί σκεφτήκαμε κακό για τον διπλανό μας, φίλο ή εχθρό, εκεί θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί κάναμε ή είπαμε κακό. Γιατί δεν αγκαλιασάμε τα πάντα με βιβλική αγάπη. Γιατί παραδοθήκαμε στο κακό, στην σάρκα με τις όποιες ορέξεις της, στην ασπλαχνία για τον συνάνθρωπο, στην υπερηφάνεια πως δήθεν είμαστε πολύ σημαντικοί κι ο κόσμος χωρίς εμάς είναι κατώτερος, στην φιλαργυρία και την παράλογη ασφάλεια της. Όλα σε μία στιγμή χάνονται ενώ έκαναν χρόνια να μαζευτούν.
Ασφάλεια δίνει μόνο ο Χριστός. Ασφάλεια αιώνια. Είν' ελεύθερος απ' τον Κύριο, όποιος θέλει να διαλέξει άλλον δρόμο. Κάποιον περιφερόμενο γκουρού, κάποιον γέροντα αλάθητο από πολλούς που κυκλοφορούν, κάποιον πνευματικό που άλλα λέει απ' το ευαγγέλιο. Να διαλέξει τις νέες τάσεις της σαρκολατρικής εποχής μας που υπόσχονται ελευθερία, ενώ στην αλήθεια είναι μία σκοτεινή ψυχική φυλακή παραλογισμού και διαβολικών θεωριών.
Ελεύθερος είναι κι όποιος θέλει να γνωρίσει την αλήθεια του Ιησού μέσ' απ' τα δικά του λόγια και να συγκρίνει όσα κι όσους βλέπει γύρω του, με την αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο, την Αγία Γραφή. Να ψάξει να βρεί άνθρωπο της Βίβλου στην πράξη, όχι θεωρητικό της Βίβλου. Από θεωρητικούς έχουμε πολλούς, αλλά άνθρωπο που ζεί την Γραφή, την έχει ζωντανή μέσα του, έχουμ' ελάχιστους κι αυτοί ίσως κάπου κρύβονται ή είμαστε ανάξιοι να τους γνωρίσουμε γιατί δεν θα καταλάβουμε τίποτα και θα τους χαλάσουμε και τον χρόνο άδικα. Αν δεν βρούμε άνθρωπο της Γραφής, ο όσιος Νείλος του Σόρσκ γράφει ν' ακολουθούμε πιστά την Γραφή και τους αγίους πατέρες. Ταπεινά, με υπομονή, ο Κύριος να μας ελεήσει.
Χρόνος δεν υπάρχει, σήμερα, τώρα που διαβάζουμε τούτες τις γραμμές, ο θάνατος του σώματος μπορεί να έρθει. Συμβόλαιο με την ανακοπή καρδιάς και το δυστύχημα δεν γίνεται. Ας είμαστ' έτοιμοι λοιπόν ανά πάσα στιγμή, κάθε λεπτό να δώσουμε δόξα στον Κύριο με τις πράξεις, τα λόγια και τις σκέψεις μας. Για να μην θλιβόμαστε αιώνια που είχαμε τόσες ευκαιρίες να γίνουμε παιδιά του ευαγγελίου αλλά δεν το κάναμε.
Αμήν!
Ιερομόναχος Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου