Ο π. Επιφάνιος και ο κομμουνιστής.

Ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος καταρρίπτει τα επιχειρήματα των εχθρών της ανάστασης!


 
Ενα πρωϊνό συζητά ο γέροντας με δύο τρεις επισκέπτες στο σπίτι του. Ο ένας ειναι ιδεόλογος κομμουνιστής.

Όλο το οικοδόμημα του Χριστιανισμού στηρίζεται στο γεγονός της αναστάσεως. Αυτό δεν το λέω εγώ. Το λέει ο απόστολος Παύλος: «Ει Χριστός ουκ έγήγερται, ματαία ή πίστις ημών» (Α' Κορ. ιε' 17). Αν ό Χριστός δεν ανέστη, τότε όλα καταρρέουν. Ο Χριστός όμως ανέστη, πράγμα το όποιο σημαίνει ότι είναι Κύριος της ζωής και του θανάτου, άρα Θεός.
 
- Εσείς τα είδατε όλα αυτά; Πώς τα πιστεύετε;
 
- Όχι, εγώ δεν τα είδα. Τα είδαν όμως άλλοι, οι απόστολοι. Αυτοί στη συνέχεια τα γνωστοποίησαν και μάλιστα προσυπέγραψαν τη μαρτυρία τους με το αίμα τους. Κι όπως όλοι δέχονται, η μαρτυρία της ζωής είναι η υψίστη μαρτυρία. Με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε ότι με τους αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία, ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια.
 
Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή. Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οι απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οι ίδιοι ήσαν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξ άλλου δεν ήσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι ούτε είχαν καμμιά ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της αναστάσεως. Αντιθέτως ήσαν τρομερά δύσπιστοι. Τα ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων, δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις ότι κάποιοι Τον είχαν δει ανάσταντα.

Καί κάτι άλλο. Τι ήσαν οι απόστολοι πριν τους καλέσει ο Χριστός; Μήπως ήσαν φιλόδοξοι πολιτικοί ή οραματιστές φιλοσοφικών και κοινωνικών συστημάτων, που περίμεναν να κατακτήσουν την ανθρωπότητα και να ικανοποιήσουν έτσι τις φαντασιώσεις τους; Κάθε άλλο. Αγράμματοι ψαράδες ήσαν. Και το μόνο πού τους ενδιέφερε ήταν να πιάσουν κανένα ψάρι να θρέψουν τις οικογένειες τους

Φέρε μου και συ κάποιον να μου πει πως ο Μαρξ πέθανε και ανέστη και να θυσιάσει τη ζωή του για τη μαρτυρία αυτή κι εγώ θα τον πιστεύσω ως τίμιος άνθρωπος.
 
- Να σας πω. Χιλιάδες κομμουνιστές βασανίσθηκαν και πέθαναν για την ιδεολογία τους. Γιατί δεν άσπάζεσθε και τον κομμουνισμό;
 
- Το είπες και μόνος σου. Οι κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Δεν πέθαναν για γεγονότα. Σε μια ιδεολογία όμως είναι πολύ εύκολο να υπεισέλθει πλάνη. Επειδή δε, είναι ίδιον της ανθρώπινης ψυχής να θυσιάζεται για κάτι στο οποίο πιστεύει, εξηγείται γιατί πολλοί κομμουνιστές πέθαναν για την ιδεολογία τους. Αυτό όμως δεν μας υποχρεώνει να την δεχθούμε και ως σωστή.

Είναι άλλο πράγμα να πεθαίνεις για ιδέες κι άλλο για γεγονότα. Οι απόστολοι όμως δεν πέθαναν για ιδέες. Ούτε για το «Αγαπάτε αλλήλους» ούτε για τις άλλες ηθικές διδασκαλίες του Χριστιανισμού. Οι απόστολοι πέθαναν μαρτυρούντες υπερφυσικά γεγονότα. Κι όταν λέμε γεγονός, εννοούμε ό,τι υποπίπτει στις αισθήσεις μας και γίνεται αντιληπτό από αυτές. Οι απόστολοι μαρτύρησαν δι' «ό άκηκόασι, ό έωράκασι τοις όφθαλμοίς αυτών, ό έθεάσαντο καί αί χείρες αυτών έψηλάφησαν» (Α' Ιωάν. α' 1). Γι' αυτό και μετά τη σταύρωση του Κυρίου, παρά τα όσα είχαν ακούσει και δει, επέστρεψαν στά πλοιάρια και στα δίχτυα τους. Δεν υπήρχε δηλ. σ αυτούς, όπως αναφέραμε, ούτε ίχνος προδιαθέσεως για όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν. Και μόνο μετά την Πεντηκοστή, «ότε έλαβον δύναμιν εξ ύψους», έγιναν οι διδάσκαλοι της οικουμένης.

Η δεύτερη εκδοχή. Μήπως μας εξαπάτησαν; Μήπως μας είπαν ψέματα; Άλλα γιατί να μας εξαπατήσουν; Τι θα κέρδιζαν με τα ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως αξιώματα, μήπως δόξα; Για να πει κάποιος ένα ψέμα, περιμένει κάποιο όφελος. Οι απόστολοι όμως, κηρύσσοντες Χριστόν και Τούτον εσταυρωμένον και αναστάντα εκ νεκρών, τα μόνα τα όποια εξασφάλισαν ήσαν, ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι από ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις και τέλος ο θάνατος. Και όλα αυτά για ένα ψέμα; Είναι εντελώς ανόητο και να το σκεφθεί κάποιος.

Συνεπώς ούτε εξαπατήθηκαν ούτε μας εξαπάτησαν οι απόστολοι. Μένει επομένως η τρίτη εκδοχή ότι μας είπαν την αλήθεια.

Θα πρέπει μάλιστα να σου τονίσω και το έξης, οι ευαγγελιστές είναι οι μόνοι οι οποίοι έγραψαν πραγματική ιστορία. Διηγούνται τα γεγονότα και μόνον αυτά. Δεν προβαίνουν σε καμμία προσωπική κρίση. Κανένα δεν επαινούν, κανένα δεν κατακρίνουν. Δεν κάνουν καμμία προσπάθεια να διογκώσουν κάποιο γεγονός ή να εξαφανίσουν ή να υποτιμήσουν κάποιο άλλο. Αφήνουν τα γεγονότα να μιλούν μόνα τους.
 
- Αποκλείεται να έγινε στην περίπτωση του Χρίστου νεκροφάνεια; Τις προάλλες έγραψαν οι εφημερίδες για κάποιον Ινδό, τον όποιο έθαψαν και μετά από τρεις μέρες τον ξέθαψαν και ήταν ζωντανός.
 
- Αχ, παιδάκι μου. Θα θυμηθώ και πάλι το λόγο του ιερού Αυγουστίνου, «Άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι. Είσθε οι πλέον εύπιστοι. Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα, τα πιο αντιφατικά, για να αρνηθείτε το θαύμα!»

Όχι, παιδί μου. Δεν έχουμε νεκροφάνεια στον Χριστό. Πρώτα πρώτα έχουμε τη μαρτυρία του Ρωμαίου κεντυρίωνος, ο όποιος βεβαίωσε τον Πιλάτο ότι ο θάνατος είχε επέλθει.
 
Έπειτα το ευαγγέλιο μας πληροφορεί ότι ο Κύριος κατά την ίδια την ήμερα της αναστάσεως Του συμπορεύθηκε συζητώντας με δύο μαθητές Του προς Εμμαούς, που απείχε πάνω από δέκα χιλιόμετρα από τα Ιεροσόλυμα.

Φαντάζεσαι κάποιον να έχη υποστεί όσα υπέστη ο Χριστός και τρεις μέρες μετά το «θάνατο» του να του συνέβαινε νεκροφάνεια; Αν μη τι άλλο θα 'πρεπε για σαράντα μέρες να τον ποτίζουν κοτόζουμο για να μπορεί να ανοίγει τα μάτια του, κι όχι να περπατά καί να συζητά σαν να μη συνέβη τίποτα.

Όσο για τον Ινδό, φέρε τον εδώ να τον μαστιγώσουμε με φραγγέλιο - και ξέρεις τί εστί φραγγέλιο; Μαστίγιο στα άκρα του οποίου πρόσθεταν σφαιρίδια μολύβδου ή σπασμένα κόκκαλα ή μυτερά καρφιά - φέρε τον λοιπόν, να τον φραγγελώσουμε, να του φορέσουμε ακάνθινο στεφάνι, να τον σταυρώσουμε, να του δώσουμε χολή και ξύδι, να τον λογχίσουμε, να τον βάλουμε στον τάφο, κι αν αναστηθεί, τότε τα λέμε.
 
- Παρά ταύτα όλες οι μαρτυρίες, τις όποιες επικαλεσθήκατε, προέρχονται από μαθητές του Χριστού. Ύπάρχει κάποια μαρτυρία περί αύτού, που να μην προέρχεται από τον κύκλο των μαθητών του; Υπάρχουν δηλ. ιστορικοί, που να πιστοποιούν την ανάσταση του Χριστού; Αν ναι, τότε θα πιστέψω κι εγώ.
 
- Ταλαίπωρο παιδί! Δεν ξέρεις τι ζητάς! Αν υπήρχαν τέτοιοι ιστορικοί που να είχαν δει τον Χριστό αναστημένο, τότε αναγκαστικά θα πίστευαν στην ανάσταση Του και θα την ανέφεραν πλέον ως πιστοί, οπότε και πάλι θα αρνιόσουν τη μαρτυρία τους, όπως ακριβώς απορρίπτεις τη μαρτυρία του Πέτρου, του Ιωάννου κ.λπ. Πώς είναι δυνατόν να βεβαιώνει κάποιος την ανάσταση και ταυτόχρονα να μη γίνεται Χριστιανός; Μας ζητάς «πέρδικα ψητή σε κέρινο σουβλί καί να λαλεί»! Έ, δεν γίνεται!

Σου θυμίζω πάντως, εφ' όσον ζητάς ιστορικούς, αυτό το όποιο σου ανέφερα και προηγουμένως, ότι δηλ. οι μόνοι πραγματικοί ιστορικοί είναι οι απόστολοι.

Παρ' όλα αυτά όμως έχουμε και μαρτυρία τέτοια όπως την θέλεις, από κάποιον δηλ. που δεν άνηκε στον κύκλο των μαθητών Του. Του Παύλου. Ο Παύλος όχι μόνο δεν ήταν μαθητής του Χριστού, αλλά και έδίωκε μετά μανίας την εκκλησία Του.

- Γι' αυτόν όμως λένε ότι έπαθε ηλίαση και εξ αιτίας της είχε παραίσθηση.
 
- Βρε παιδάκι μου, αν είχε παραίσθηση ο Παύλος, αυτό που θα ανεδύετο θα ήταν το υποσυνείδητο του. Και στο υποσυνείδητο του Παύλου θέση υψηλή κατείχαν οι πατριάρχες και οι προφήτες. Τον Αβραάμ και τον Ιακώβ και τον Μωυσή έπρεπε να δει κι όχι τον Ιησού, τον όποιο θεωρούσε λαοπλάνο και απατεώνα!

Φαντάζεσαι καμμιά πιστή γριούλα στο όνειρο της η στο παραλήρημα της να βλέπη τον Βούδδα ή τον Δία;
Τον άγιο Νικόλαο θα δη καί την αγία Βαρβάρα, διότι αυτούς πιστεύει.

Και κάτι ακόμη. Στον Παύλο, όπως σημειώνει ο Παπίνι, υπάρχουν και τα έξης θαυμαστά. 

Πρώτον, το αιφνίδιο της μεταστροφής. Κατ' ευθείαν από την απιστία στην πίστη. Δεν μεσολάβησε προπαρασκευαστικό στάδιο. 

Δεύτερον, το ισχυρόν της πίστεως. Χωρίς ταλαντεύσεις και αμφιβολίες. 

Και τρίτον, πίστη δια βίου. Πιστεύεις ότι αυτά μπορεί να λάβουν χώρα μετά από μια ηλίαση; Δεν εξηγούνται αυτά με τέτοιους τρόπους. Αν μπορείς, εξήγησε τα. Αν δεν μπορείς, παραδέξου το θαύμα. Και πρέπει να ξέρεις ότι ο Παύλος με τα δεδομένα της εποχής του ήταν άνδρας εξόχως πεπαιδευμένος. Δεν ήταν κανένα ανθρωπάκι να μην ξέρη τί του γίνεται.

Θα προσθέσω όμως και κάτι επί πλέον. Εμείς παιδί μου, ζούμε σήμερα σε εξαιρετική εποχή. Ζούμε το θαύμα της εκκλησίας του Χριστού. Όταν ο Χριστός είπε για την εκκλησία Του ότι «καί πύλαι αδου ου κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. ις' 18), οι οπαδοί Του αριθμούσαν μόνο μερικές δεκάδες πρόσωπα. Έκτοτε πέρασαν δυο χιλιάδες περίπου χρόνια. Διαλύθηκαν αυτοκρατορίες, ξεχάσθηκαν φιλοσοφικά συστήματα, κατέρρευσαν κοσμοθεωρίες, η εκκλησία όμως του Χριστού παραμένει ακλόνητη παρά τους συνεχείς και φοβερούς διωγμούς εναντίον της. Αυτό δεν είναι ένα θαύμα;

Αρχιμανδρίτου π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου, ''Υποθήκες ζωής''.

Πηγή: proskynitis.blogspot.com

Πηγή εικόνος: pemptousia.gr

Ἡ Συγκρητιστικἠ Αἵρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Εγώ είμαι η οδός η αλήθεια και η ζωή, κανείς δεν πηγαίνει στον Πατέρα παρά μόνο αν περάσει από μένα.

Τα λόγια που σας λέω εγώ δεν τα λέω από μόνος μου, κι ο πατέρας μου που είναι ένα μ' εμένα αυτός πραγματοποιεί τα έργα.

Σας βεβαιώνω πως πριν να γεννηθεί ο Αβραάμ εγώ είμαι. (εδώ ο Ιησούς χρησιμοποιεί την ίδια έκφραση, ''εγώ είμαι'', που χρησιμοποίησε ο Θεός για τον εαυτό του μιλώντας στον Μωυσή στο εδάφιο Έξοδος 3: 14, αποδεικνύοντας πως είναι ο μόνος Θεός που υπάρχει αφού άλλοι θεοί δεν υπάρχουν)

Εγώ και ο Πατέρας είμαστε ένα.

Δεν θέλουμε να σε λιθοβολήσουμε για κάποιο καλό έργο, αλλά επειδή βλασφημείς. Ενώ είσαι άνθρωπος παρουσιάζεις τον εαυτό σου για Θεό. (Αυτά είπαν κάποιοι ιουδαίοι στον Κύριο Ιησού μας)

Έτσι θα μάθετε και θα αναγνωρίσετε ότι ο Πατέρας ζει μέσα σ' εμένα κι εγώ ζω μέσα στον Πατέρα.

Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Εκείνος που πιστεύει σ' εμένα και αν πεθάνει θα ζήσει, και καθένας που ζει κι εμπιστεύεται σ' εμένα δε θα πεθάνει ποτέ.

Ο Θωμάς τότε του αποκρίθηκε: ''Είσαι ο Κύριος μου και ο Θεός μου''. Του λέει τότε ο Ιησούς: ''Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου, μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ' έχουν δει''.

Όλα τα παραπάνω εδάφια είναι απ' το ευαγγέλιο του Χριστού, γραμμένο απ' τον μαθητή του άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Χρησιμοποιήσαμε την μετάφραση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρίας.

Είναι δυνατόν ν' ανήκουν τα λόγια αυτά σ' έναν απλό προφήτη; Μίλησε ποτέ προφήτης έτσι, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ίσο με τον Θεό; Όχι, άρα λοιπόν όσοι νομίζουν τον Θεάνθρωπο Ιησού, έναν απλό άνθρωπο με το λειτούργημα του προφήτη, δεν γνωρίζουν τον αληθινό Χριστό των Αγίων Γραφών και πλανώνται.

Μίλησε ποτέ έτσι κάποιος ψευδομεσσίας που μάζευε οπαδούς και πλούτιζε ή έκανε ένοπλες επαναστάσεις; Ποτέ, άρα όσοι συκοφαντούν τον Θεάνθρωπο Ιησού για ψευδομεσσία, δεν γνωρίζουν τον αληθινό Χριστό των Αγίων Γραφών και πλανώνται.

Είπε ποτέ του ο Κύριος πως είναι κάποια μετενσάρκωση ενός απ' τους πολλούς θεούς που έχουν οι ινδουϊστές; Όχι, άρα όσοι υποστηρίζουν πως ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήταν ένα άβαταρ, δεν γνωρίζουν τον αληθινό Χριστό των Αγίων Γραφών και πλανώνται.

Είπε ποτέ του ο Κύριος πως ταξίδευσε στην Ινδία κι ήταν ένας απ' τους πολλούς δήθεν μύστες; Όχι, άρα όσοι τον κατατάσσουν ανάμεσα στους δήθεν μύστες, δεν γνωρίζουν τον αληθινό Χριστό των Αγίων Γραφών και πλανώνται.

Όσοι θέλουν να συμμετέχουν σε συμπροσευχές με αιρετικούς ή απίστους στις Άγιες Γραφές, δεν μπορούν να είναι Χριστιανοί της Βίβλου.

Η μόνη αποστολή που έχουν οι ορθόδοξοι είναι να μεταδώσουν στους αβαπτίστους την μόνη αλήθεια, αυτή του ευαγγελίου του Χριστού. Όποια άλλη στάση πέραν αυτής είναι επιζήμια για τους ίδιους αλλά και για τους άλλους. Η πανθρησκεία που επιθυμούν οι οικουμενιστές να ιδρύσουν είναι έργο διαβόλου κι όχι έργο Αγίου Πνεύματος.

Ο Χριστός είπε στους μαθητές του να προσέχουν από το προζύμι των φαρισαίων, δηλ. απ' την διδασκαλία τους. Αν θέλουμε κι εμείς να είμεθα αληθινοί μαθητές του μόνου υπαρκτού σωτήρος και Θεού, του Ιησού Χριστού, πρέπει όχι μόνο να προσέχουμε απ' την διδασκαλία των αλλοπίστων κι αιρετικών, αλλά πολύ περισσότερο να μην συμπροσευχόμεθα στο ίδιο δήθεν θεό.

 https://www.youtube.com/watch?v=OgxuYG68nXY

Χριστός Ανέστη!

Όσοι θέλησαν να φτιάξουν θρησκεία πέθαναν και έμειναν στον τάφο όπως όλοι οι άνθρωποι. Μόνο ο Ιησούς απ' την Ναζαρέτ της Γαλιλαίας δεν έμεινε στον τάφο, αφού είναι ο Θεός Λόγος.

Ο Ιησούς λέει στο κατά Ιωάννην ευαγγέλιο του, πως έχει εξουσία να δώσει την ζωή του και εξουσία να την πάρει πίσω. Τέτοια εξουσία έχει μόνο ο Θεάνθρωπος Χριστός. Ο άνθρωπος δεν έχει την εξουσία να πάρει πίσω την ζωή του ούτε να την δώσει με την θέληση του. 

Ο Ιησούς είναι ζωντανός, δεν έμεινε νεκρός στο μνήμα, γι' αυτό μπορεί και θέλει να σ' ακούει και να σε βοηθάει όποτε του το ζητήσεις με πίστη. 

Ο Ιησούς δεν ίδρυσε θρησκεία, ο Ιησούς είναι η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού στον άνθρωπο. Δεν χρειάζεσαι μεσάζοντες για να πάς στον σωτήρα σου Χριστό, με απλά λόγια όπου κι αν είσαι, μίλησε του μέσα απ' την καρδιά σου και ζήτησε του να σ' απελευθερώσει απ' την μόνη αληθινή σκλαβιά, την αμαρτία. Τότε θα βρείς την πραγματική χαρά κι ευτυχία στη ζωή σου. Μην ακούς όσους νοθεύουν το ευαγγέλιο του Ιησού με τυπολατρείες, νομικισμούς, θρησκευτικά στερεότυπα και ευσεβισμούς. Με ταπείνωση και πίστη, μίλα στον σωτήρα σου Ιησού τον Θεό Λόγο κι εκείνος θα σε οδηγήσει στην αλήθεια του. 

Μελέτα ταπεινά κάθε μέρα τον λόγο του, την Αγία Γραφή και ειδικά την Καινή Διαθήκη κι εκεί θα βρείς οδηγίες πως ν' αναγεννηθείς απ' τον Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι. 

Ζήτα με δάκρυα να πάρεις την άφεση των αμαρτιών σου απ' τον μόνο αναμάρτητο Αρχιερέα, τον Κύριο Ιησού Χριστό, εξομολογούμενος τις αμαρτίες σου σ' εκείνον. Προσευχήσου να σου φέρει στην  ζωή σου έναν βοηθό στην πνευματική σου πορεία έναν άνθρωπο που να έχει ενεργό μέσα του το Άγιο Πνεύμα ώστε να σε στηρίζει στις δύσκολες στιγμές του αγώνα σου. 

Αλλά μην ξεχνάς, πάντα και παντού είναι ο ταπεινός Χριστός γιατί είναι ο μόνος αληθινός Θεός. Αν θες να είσαι ενωμένος μαζί του και σ' αυτή τη ζωή και μετά θάνατον γίνε όπως εκείνος, ταπεινός στην καρδιά! Επικαλέσου τον κάθε ώρα και στιγμή και θα σωθείς!

Κάθε 5 λεπτά ένας Χριστιανός θανατώνεται για την πίστη του!

Κάθε πέντε λεπτά ένας Χριστιανός θανατώνεται στον πλανήτη για την πίστη του! Στη συγκλονιστική αυτή δήλωση προέβη ο Μητροπολίτης Ιλαρίων, υπεύθυνος των εξωτερικών σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας, με βάση στοιχεία της «Open Door», Διεθνούς Οργάνωσης – Παρατηρητηρίου για τους ανά τον κόσμο διωγμούς των Χριστιανών. Σύμφωνα με τα στοιχεία της εν λόγω Οργάνωσης περίπου 100.000 Χριστιανοί φονεύονται κάθε χρόνο με διάφορους τρόπους σε κράτη, των οποίων τα καθεστώτα δρουν συστηματικά για να εξαλείψουν το Χριστιανισμό από τη χώρα τους.

Στις ίδιες αυτές χώρες υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο 170.000 περίπου Χριστιανοί συλλαμβάνονται και υφίστανται απάνθρωπα βασανιστήρια. Τα στελέχη της Οργάνωσης «Open Door» εκφράζουν επίσης την απογοήτευση τους για την «’Ανοιξη» που είναι σε εξέλιξη στα ισλαμικά καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Όπως σημειώνουν σε κανένα κράτος από αυτά δεν υπήρξε βελτίωση στις συνθήκες ζωής των Χριστιανών. Στην Αίγυπτο λ.χ. οι καταπιεσμένοι επί καθεστώτος Μουμπάρακ Χριστιανοί αγκάλιασαν τους εξεγερμένους της πλατείας Ταχρίρ του Καΐρου, με την ελπίδα ότι η πτώση του Μουμπάρακ θα τους φέρει καλύτερες ημέρες. Όμως ακολούθησε η απογοήτευση.

Η πρόσφατη ενέργεια του Στρατού, που έχει αντικαταστήσει στην εξουσία τον Μουμπάρακ, να συλλάβει γυναίκες Χριστιανές, που διαμαρτύρονταν μαζί με Μουσουλμάνες στην πλατεία Ταχρίρ, και να τις οδηγήσει στα κρατητήρια της Αστυνομίας, όπου υποβλήθηκαν σε εξευτελιστικό έλεγχο της παρθενίας τους, όπως επίσης και οι συνεχιζόμενες επιθέσεις εξτρεμιστών ισλαμιστών εναντίον των Χριστιανικών Ναών και των προσερχομένων σ’ αυτούς πιστών δείχνουν ότι οι καλές ημέρες για τους Χριστιανούς στην Αίγυπτο είναι ακόμη πολύ μακριά.

Οι Χριστιανοί στην Αίγυπτο υπολογίζονται σε 10 εκατομμύρια, δηλαδή αποτελούν το 15% του συνολικού πληθυσμού και οι περισσότεροι είναι Κόπτες. Για το ζήτημα των διωγμών των Χριστιανών έκανε δηλώσεις στο ΜΜΕ «BU Today» η Ελληνοαμερικανίδα Ελισάβετ Προδρόμου, Αντιπρόεδρος της Επιτροπής των ΗΠΑ για τις ανά τον κόσμο θρησκευτικές ελευθερίες. Η κα Προδρόμου επιβεβαίωσε τους διωγμούς που υφίστανται οι Χριστιανοί σε πολλές χώρες, μεταξύ των οποίων και η Τουρκία, όπου το ισλαμικό καθεστώς θεωρείται «μετριοπαθές».

Χαρακτηριστικά η κα Προδρόμου ανέφερε αυτό που της είπε Χριστιανός που ζει στη γειτονική χώρα, ότι στις ΗΠΑ υπάρχει Νόμος που προστατεύει τα εκεί υπό εξαφάνιση ζώα και ότι ένα τέτοιο Νόμο χρειάζονται και οι υπό εξαφάνιση Χριστιανοί στην Τουρκία...

Κατά την «Open Door» και τις άλλες Διεθνείς Οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες οι χώρες με τις χειρότερες συνθήκες για τους Χριστιανούς είναι οι ισλαμικές Αφγανιστάν, Σουδάν, Ιράν, Σαουδική Αραβία, Ιράκ, Πακιστάν και Μπανγκλαντές, η βουδιστική Ινδία και η άθεη και κομμουνιστική Βόρεια Κορέα. Αντίθετα ισλαμικές χώρες με σχετική ανεκτικότητα προς τους Χριστιανούς είναι η Ινδονησία και η Ιορδανία. Ήταν και το Μαρόκο, αλλά τελευταία υπάρχουν ενδείξεις ότι υπό την πίεση ακραίων και φανατικών ισλαμιστών το καθεστώς σκληραίνει τη στάση του έναντι των Χριστιανών.

Πηγή: o-nekros.blogspot.com

Εικόνες από την ισλαμική τρομοκρατική επίθεση στην Σρι Λάνκα.

 

Άγαλμα του Χριστού σε ναό των παπικών στη Σρι Λάνκα, με σταγόνες αίματος απ' τα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατικής επίθεσης.

 

Μέσα στο φέρετρο είναι η 12 ετών Sneha Savindi, θύμα της ισλαμικής τρομοκρατικής επίθεσης στο παπικό ναό του αγίου Σεβαστιανού.




A suspected suicide bomber enters St Sebastian’s Church in Negombo, Sri Lanka April 21, 2019, in this still image taken from a CCTV handout footage of Easter Sunday attacks released on April 23, 2019. (Reuters)




People react as silence is observed as a tribute to victims, two days after a string of suicide bomb attacks on churches and luxury hotels across the island on Easter Sunday, during a memorial service in Colombo (Reuters)




A British dad wandered Sri Lankan morgues looking for his family but they had all been killed in the terrorist bomb blasts. Picture: Facebook


 

Το αποτέλεσμα της ισλαμικής τρομοκρατικής επίθεσης.


Πηγές: indianexpress.com, nationalreview.com, sunshinecoastdaily.com.au, foreignpolicy.com,

Sri Lanka eyes local group of Muslim radicals in Easter attacks.

 

https://www.youtube.com/watch?v=4qzrlAaA9MM&bpctr=1556962266

«Δάκτυλος» Ισλαμικού Κράτους ή Αλ Κάϊντα πίσω από τις επιθέσεις στη Σρι Λάνκα.

 
Οι συντονισμένες βομβιστικές επιθέσεις ανήμερα του Πάσχα των Καθολικών σε εκκλησίες και ξενοδοχεία στη Σρι Λάνκα φέρουν τα σημάδια οργανώσεων όπως το Ισλαμικό Κράτος ή η Αλ Κάϊντα, σύμφωνα με ειδικούς σε θέματα ασφάλειας, οι οποίοι επικαλέστηκαν το επίπεδο πολυπλοκότητας των επιθέσεων.

Όπως αναφέρει το Reuters, καμία ομάδα δεν έχει ακόμα αναλάβει την ευθύνη των εκρήξεων, πολλές από τις οποίες προκλήθηκαν από βομβιστές αυτοκτονίας, που είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους τουλάχιστον 290 άνθρωποι και να τραυματιστούν 500. Πρόκειται για την πιο πολύνεκρη επίθεση στη νήσο από το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 2009.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως το γεγονός ότι στο στόχαστρο μπήκαν εκκλησίες και ξενοδοχεία όπου διαμένουν ξένοι τουρίστες στη Σρι Λάνκα – η οποία κατά τον εμφύλιο πόλεμο βίωσε πολλές επιθέσεις αυτοκτονίας που στόχο είχαν κυβερνητικούς αξιωματούχους και κρατικές εγκαταστάσεις- αποτελεί μια «νέα και ανησυχητική εξέλιξη» στην κατά κύριο λόγο Βουδιστική χώρα.

«Αυτές οι συγχρονισμένες επιθέσεις είναι ασυνήθιστες στη Σρι Λάνκα. Σε σύγκριση με παρόμοιες επιθέσεις στη Μέση Ανατολή και στη Νοτιοανατολική Ασία, έχουν το DNA των επιθέσεων που πραγματοποιούν το Ισλαμικό Κράτος και η Αλ Κάιντα», σύμφωνα με τον Alto Labetubun, ειδήμονα σε θέματα αντιτρομοκρατίας ο οποίος ερευνούσε και τις δυο οργανώσεις επί μια δεκαετία.

Ανώτατος Ασιάτης αξιωματούχος της αντιτρομοκρατίας, ο οποίος ζήτησε να μην δημοσιευθούν τα στοιχεία του, είπε πως η επίθεση πιθανότατα διενεργήθηκε από ομάδα με «σημαντική λειτουργική δυνατότητα και έμπειρους διοικητές».

Το γραφείο του προέδρου της Σρι Λάνκα Maithripala Sirisena, ανέφερε πως οι αναφορές των υπηρεσιών πληροφοριών δείχνουν πως πίσω από τους μαχητές της Σρι Λάνκα βρίσκονται ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ ζήτησε τη βοήθεια ξένων κρατών.

Ο πρωθυπουργός της Σρι Λάνκα, Ranil Wickremesinghe παραδέχθηκε χθες πως η κυβέρνηση είχε κάποιες πληροφορίες για πιθανές επιθέσεις σε εκκλησίες, που ενέπλεκαν μια ελάχιστα γνωστή Ισλαμιστική ομάδα.

Ο Rohan Gunaratna, ειδήμονας σε θέματα ασφάλειας, είπε πως η ομάδα της Σρι Λάνκα ήταν το «κλαδί» του Ισλαμικού Κράτους στη Σρι Λάνκα και πως οι δράστες ήταν γνωστό πως τηρούσαν δεσμούς με ανθρώπους από τη Σρι Λάνκα που ταξίδεψαν στη Μέση Ανατολή για να ενωθούν με το Ισλαμικό Κράτος σε Συρία και Ιράκ.

Τέσσερις από τις βόμβες εξερράγησαν περίπου την ίδια ώρα χθες, στις 8:45 το πρωί, ενώ άλλες δυο εξερράγησαν εντός 20 λεπτών. Δυο άλλες εκρήξεις ταρακούνησαν την πόλη το απόγευμα. Οι αρχές αργότερα βρήκαν μηχανισμούς που δεν είχαν εκραγεί και ένα βαν γεμάτο εκρηκτικά, σε διάφορες περιοχές.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ εξέδωσε ταξιδιωτική οδηγία λέγοντας πως υπάρχει απειλή και άλλων επιθέσεων.

Τα τελευταία χρόνια, εκκλησίες έχουν βομβαρδιστεί σε διάφορα μέρη της Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Πέρυσι, υπήρξαν επιθέσεις αυτοκτονίας σε εκκλησίες στην Ινδονησία και φέτος στις Φιλιππίνες. Το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη και για τις δυο εκείνες επιθέσεις.

Στη Σρι Λάνκα γίνονταν συχνά επιθέσεις αυτοκτονίας πριν το 2009, αλλά οι αυτονομιστές Ταμίλ στόχευαν κυρίως κυβερνητικούς στόχους.

Οι επιθέσεις της Κυριακής σηματοδότησαν μια αλλαγή προς εκκλησίες και σημεία που σχετίζονται με Δυτικά συμφέροντα, λένε οι ειδικοί.

Το ιστορικό των συγκρούσεων σημαίνει επίσης πως είναι πιθανό οι δράστες των επιθέσεων της Κυριακής να είχαν πρόσβαση σε όπλα και εκρηκτικά, όμως είναι επίσης πιθανό να εμπλέκονταν και ξένοι παράγοντες, σύμφωνα με τους ειδήμονες.

«Με αυτή την κλίμακα επιθέσεων, δεν νομίζω πως έγινε μόνο από ντόπιους. Υπάρχει πιθανότατα εμπλοκή ξένων ομάδων ή ανθρώπων, περιλαμβανομένων ανθρώπων που μπαινοβγαίνουν από Ινδία ή Πακιστάν», σημείωσε ο Labetubun.

O Pratyush Rao, αναλυτής από τη νότια Ασία της εταιρείας συμβούλων Control Risk, σημειώνει πως στη Σρι Λάνκα τα εκρηκτικά είναι ευρέως διαθέσιμα. «Ενώ η κλίμακα και περιπλοκότητα των επιθέσεων υποδηλώνει σχέση με το εξωτερικό, ωστόσο δεν φαίνεται να υπάρχουν αποδείξεις μέχρι στιγμής που να τις συνδέουν άμεσα με το Ισλαμικό Κράτος», δήλωσε.«Είναι ωστόσο εύλογο οι επιθέσεις να είχαν ως πηγή έμπνευσης τις τακτικές και την ιδεολογία του Ισλαμικού Κράτους», συμπλήρωσε

Πηγή: euro2day.gr

Ο ιερός πόλεμος των ισλαμιστών.

Στη Σρι Λάνκα δεν ήταν ο «φανατισμός» αορίστως που σκότωσε περισσότερους από 215 χριστιανούς, αλλά οι ισλαμιστές. Αυτό που έκαναν οι μουσουλμάνοι στους χριστιανικούς ναούς και στα ξενοδοχεία ανήμερα της εορτής της Αναστάσεως για τους καθολικούς δεν ήταν κάτι... αόριστο, κάτι που δεν μπορεί να οριστεί με απόλυτη σαφήνεια, όπως θέλουν να το παρουσιάζουν οι (συνήθως με το αζημίωτο) οπαδοί της πολιτικής ορθότητας.

Και την ανθρωποσφαγή στη Σρι Λάνκα και το γενοκτονικό πογκρόμ εναντίον των χριστιανών σ’ ολόκληρο τον πλανήτη τα διαπράττουν οι μουσουλμάνοι. Δεν είναι όλες οι θρησκείες ίδιες ούτε έχουν όλα τα δόγματα ταυτόσημες απόψεις στα ζητήματα ειρήνης και πολέμου.
 
Το Ισλάμ είναι μια πολεμική θρησκεία και επιβάλλεται με το ξίφος - μια δραστηριότητα την οποία η ίδια η θρησκεία καθαγιάζει, χαρακτηρίζοντάς την ιερό πόλεμο. Το Κοράνι είναι ταυτόχρονα και οδηγός των μουσουλμάνων για τη θρησκευτική ζωή τους και μπούσουλας για τις κοινωνικές σχέσεις, και -για τους μουσουλμάνους- περιλαμβάνει το σύνολο των νόμων τους οποίους οφείλει να υπακούει ο πιστός στον πολιτικό βίο του. Οπου υπάρχει Ισλάμ δεν γίνεται να υπάρχουν δημοκρατία και ισότητα των φύλων.
 
Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο βουδισμός, που αποτελεί την επίσημη θρησκεία της Σρι Λάνκα, εκφράζει το 70,2% των πολιτών. Ο ινδουισμός έρχεται δεύτερος σε αριθμό πιστών. Τον ασπάζεται το 12,6% των πολιτών. Ο ισλαμισμός έρχεται τρίτος σε πιστούς στη χώρα και τον ακολουθεί το 9,7% των Σριλανκέζων.
 
Ο χριστιανισμός έρχεται στην τέταρτη θέση με 7,4%. Κι όμως οι ισλαμιστές, απ’ όλο το φάσμα των θρησκειών, επέλεξαν να χτυπήσουν σκληρά τον χριστιανισμό· κάτι που δείχνει ποιο απ’ όλα τα θρησκεύματα έχουν στοχοποιήσει ως «απόλυτο εχθρό».
 
Οι αριθμοί μιλούν και σε αυτή την περίπτωση. Το Ισλάμ θεωρεί εχθρό τη χριστιανοσύνη και πολεμά αδιάκοπα για την εξόντωση του ποιμνίου της. Ολα τα υπόλοιπα είναι συζητήσεις εκτός θέματος.
 
Βρισκόμαστε σε πόλεμο, τον οποίον έχουν κηρύξει άλλοι σε εμάς, κι εμείς υποκρινόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε...
 
dimokratianews, 22.04.2019

Πηγή: aktines.blogspot.com

Father Seraphim Rose.

 

https://www.youtube.com/watch?v=VUjmuuLQT3U

The Battle is what your Soul is Doing.

 

https://www.youtube.com/watch?v=xVojWQmHrs0

Blessed Seraphim Rose about Abnormal Life.

 

https://www.youtube.com/watch?v=K9k4cRRHv1w

The Fall of Adam & Eve — A Talk by Fr Seraphim Rose.

 

https://www.youtube.com/watch?v=fJRVJwnhVzI

The End of The World — A Talk by Fr Seraphim Rose.

 

https://www.youtube.com/watch?v=V_GrGEspASI

Blessed Seraphim Rose talks about Antichrist.

 

https://www.youtube.com/watch?v=a3FQ-bK66Ao

Οι Γαδαρηνοί παρακάλεσαν τον Χριστό να φύγει από κοντά τους, ενώ οι Ευρωπαίοι τον διώχνουν με κάθε τρόπο.

Αγίου Νικολάου Αρχ/που Αχρίδος

Ὁ Χριστός μέ τή διδασκαλία του συνέβαλε στήν πρόοδο τῆς Εὐρώπης; Ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τόν Χριστό;

Ἀδελφοί μου, αὐτά τά ἐρωτήματα μποροῦν νά ἀποτελέσουν θέμα μελέτης και διδαχῆς. Τί προσέφερε ὁ Χριστός στην Εὐρώπη; Οἱ εὐρωπαῖοι ἀνέμεναν πολλά ἀπό τόν Χριστό καί Αὐτός τούς ἔδωσε περισσότερα ἀπό ὅσα ἐκεῖνοι περίμεναν. Τούς πρόσφερε τά πάντα.

Ὁ Χριστός ἀπάλλαξε τήν Εὐρώπη ἀπό τόν σκοταδισμό τῆς ἀθεΐας καί τήν μωρία τῆς εἰδωλολατρίας. Αὐτή ἡ φράση εἶναι σημαντική γιά ὅποιον μπορεῖ νά καταλάβει τί εἶναι εἰδωλολατρία καί τί εἶναι ἀθεΐα. Γιά ὅποιον δέν μπορεῖ νά τήν κατανοήσει θά τήν ἐξηγήσω περισσότερο.

Ὁ καιρός τῆς ἀθεΐας καί τῆς εἰδωλολατρίας στήν Εὐρώπη ἦταν μία περίοδος σκοταδισμοῦ. Μιά κατάσταση παρόμοια μ᾽ αὐτήν πού ὑπάρχει στίς μαῦρες φυλές, πού ζοῦν στήν Ἀφρική.

Ἀθεΐα καί εἰδωλολατρία σήμαινε: Θεολογία δίχως τόν ἀληθινό Θεό, γάμοι χωρίς ἠθική καί κοινωνία δίχως εὐσπλαχνία για τόν συνάνθρωπο.

Μέ μιά λέξη ἀθεΐα καί εἰδωλολατρία σήμαινε ζωή χωρίς οὐσία καί θάνατο χωρίς ἐλπίδα.

Παράλληλα ὑπῆρχε συνεχής φόβος γιά θεούς τρομακτικούς, τῶν ὁποίων το θυμό προσπαθοῦσαν νά κατευνάζουν με αἱματηρές θυσίες, εἴτε ζώων εἴτε ἀνθρώπων. Σκοτάδι καί μωρία ἐπικρατοῦσε στις φτωχές χωριάτικες καλύβες, ἀλλά καί στον περίβολο τῶν παλατιῶν. Ὁ σατανᾶς κυριαρχοῦσε στήν Εὐρώπη μέχρι ὁ Χριστός νά ἐμφανιστεῖ. Ὅλοι οἱ εὐρωπαῖοι ἦταν ἄρρωστοι στήν ψυχή καί στό σῶμα, ὅπως οἱ λεπροί. Ὅταν λοιπόν ὁ Χριστός ἐμφανίστηκε σ᾽ αὐτό τό εὐρωπαϊκό νοσοκομεῖο καί τρελοκομεῖο μίλησε στήν Εὐρώπη με τόν ἴδιο τρόπο πού μίλησε σέ ἐκείνη την ἄρρωστη, γιά δεκαοχτώ χρόνια γυναίκα, ἀπό δαιμονικό πνεῦμα. Ἦταν κυρτωμένη καί δέν μποροῦσε νά ἰσιώσει τό σῶμα της. Ὅταν τήν εἶδε ὁ Ἰησοῦς τῆς φώναξε και τῆς εἶπε: Εὐρώπη ἀπαλλάσσεσαι ἀπό την ἀρρώστια σου. Ἔτσι μέ μιᾶς ἡ Εὐρώπη, ὅπως ἡ γυναίκα, ὀρθώθηκε, συνῆλθε, διαφωτίστηκε, ἐξαγνίστηκε, ἐκπολιτίστηκε. Ἡ Εὐρώπη σάν τό φυλακισμένο, πού ξαφνικά ἀνοίγει ἕνα παράθυρο στό κελί του, φωτίστηκε. Ὁ Χριστός ἔδωσε την ἐξουσία στούς βαπτισμένους λαούς της νά βαπτίζουν καί ἄλλους σ᾽ ὅλη τή γῆ. Τούς ἔδωσε τήν ἐξουσία ἀφοῦ ἦταν ἁγιασμένοι ἀπό Αὐτόν, νά ἁγιάζουν ἄλλους, καί ἀφοῦ φωτίστηκαν νά φωτίζουν τους ὑπόλοιπους ἀδελφούς τους. Νά λοιπόν, αὐτό τό θαῦμα τῶν θαυμάτων ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός στήν Εὐρώπη.

Στό δεύτερο ἐρώτημα, μέ ποιό τρόπο ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τό Χριστό ἡ ἀπάντηση εἶναι, πώς δέν τόν εὐχαρίστησε με φῶς, ἀλλά μέ σκοτάδι. Τόν εὐχαρίστησε με θλίψη ἀντί χαρά. Τόν εὐχαρίστησε ὅπως οἱ Γαδαρηνοί, τούς ὁποίους ὁ Χριστός ἐλευθέρωσε ἀπό τήν δαιμονική Λεγεώνα και ἐκεῖνοι τόν παρακάλεσαν νά φύγει ἀπό κοντά τους. Καί Ἐκεῖνος ἔφυγε χωρίς να πεῖ μιά λέξη. Κατάρα ἔμεινε σ᾽ αὐτή την περιοχή. Ἡ περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, πού κάποτε ἦταν εὔφορη καί πλούσια, σήμερα εἶναι μία γκρίζα καταραμένη ἔρημος. Οἱ Γαδαρηνοί παρακάλεσαν τόν Χριστό να φύγει ἀπό κοντά τους, ἐνῶ οἱ Εὐρωπαῖοι δέν τόν παρακαλοῦν νά φύγει, ἀλλά τον διώχνουν μέ κάθε τρόπο.

Τόν διώχνουν ἀπό τά σχολεῖα, τίς ἐφημερίδες, τά περιοδικά, ἀπό τήν πολιτική, τά φίλμ, τήν ἐπιστήμη καί ἀπό την ἐπηρμένη κουλτούρα τους. Τόν διώχνουν μέ τίς σκέψεις, μέ τά λόγια τους καί με τά ἔργα τους, ἕνας-ἕνας καί ὅλοι μαζί.

Ἄν ἡ περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν, πού ἀπό ἀνοησία οἱ κάτοικοί της παρακάλεσαν τον Χριστό νά φύγει, εἶχε τέτοια κατάληξη τι θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη ἡ ὁποία δέν τον παρακαλεῖ, ἀλλά τόν διώχνει ἀπό κακία; Τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη;

Τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη πού ἐγκατέλειψε τόν Χριστό καί ἐπέστρεψε στον παλαιό, σκοτεινό καί μωρό παγανισμό;

Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα, τί θά συμβεῖ στήν Εὐρώπη, πού ἀρνεῖται τόν Χριστό, ὑπάρχει ἔμμεσα στό Εὐαγγέλιο. Θά συμβεῖ τό ἴδιο πού συνέβη στήν Καπερναούμ, πού ἦταν πόλη μέ μεγάλο πολιτισμό, πλούσια, ὀργανωμένη, χαρούμενη, περήφανη για τήν ἀκμή της. Ὁ Χριστός σφράγισε την πορεία της μέ τά παρακάτω λόγια: Και ἐσύ Καπερναούμ, πού ὑψώθηκες ὥς τά οὐράνια, θά κατεβεῖς στά τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Πλήν σέ βεβαιώνω πώς ὁ Θεός την ἡμέρα τῆς κρίσεως θά δείξει μεγαλύτερη ἐπιείκεια γιά τά Σόδομα παρά γιά σένα (Ματθ. 11, 23).

Ἀδελφοί μου, ἄν στήν Ἰνδία καί την Κίνα συνέβαιναν τόσα πολλά καί μεγάλα θαύματα ὅπως συνέβησαν στήν Εὐρώπη ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ἀπό παλιά θά μετάνοιωναν οἱ κάτοικοί της καί θα γινόντουσαν χριστιανοί.

Στενοχωριέμαι γιά τήν Εὐρώπη, γιατί θά καταστραφεῖ ὅπως ἡ Καπερναούμ. Οἱ περήφανοι πύργοι της θά γκρεμιστοῦν, θα καταστραφοῦν καί οἱ λεωφόροι της θά μετατραποῦν σέ τόπους πού θά φυτρώσουν θάμνοι μέ ἀγκάθια, ὅπου θά κάνουν τη φωλιά τους τά φίδια. Στόν τόπο πού τώρα ἀκούγονται φωνές ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, θά ἀκούγονται κραυγές ἀπό κουκουβάγιες καί οὐρλιαχτά ἀπό τσακάλια.

Τή στιγμή πού ἡ Εὐρώπη νόμισε για τόν ἑαυτό της πώς ἐκπολιτίστηκε, τότε ἦταν καί πού ἀγρίεψε. Τή στιγμή πού νόμισε πώς τά ἤξερε ὅλα, τότε ἦταν και πού παραφρόνησε. Τήν στιγμή πού νόμισε πώς ἀπέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ἦταν καί πού ἔχασε ὅλη της τή δύναμη.

Ὁρίστε ἀδελφοί μου, τό ἀντικείμενο μελέτης καί διδαχῆς.

Δοξάστε τόν Χριστό, τόν Θεό, γιά να σᾶς δοξάσει καί αὐτός στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ : Ἁγίου Νικολάου [Βελιμίροβιτς] Ἐπισκόπου Ἀχρίδος, Μέσα ἀπό τό Παράθυρο τῆς Φυλακῆς. Μηνύματα στό λαό, Ἐκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 2012, σσ. 105-108.

Πηγή: tribonio.blogspot.com

Οι κοσμικοί άρχοντες περίμεναν διαφορετικούς τούς κληρικούς.

»Τὸ ἀποτέλεσμα; Οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου, πού στὴν ἀρχή ταράχτηκαν καὶ τρόμαξαν ἀπὸ τὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὸν τρόπο ζωῆς πού ὁρίζει καὶ ἐπαγγέλλεται, δὲν ἄργησαν νὰ καταλάβουν, ὅτι αὐτοὶ πού τὰ κηρύττουν σὲ Ἀνατολὴ καὶ Δύση, δὲν εἶναι τὸ κάτι ἄλλο καὶ ἔτσι ὡς ἀνάξιοι, δὲν πρόκειται νὰ ἀλλάξουν τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη, ὅπως θέλει ὁ Θεός.
 
»Σημάδια τρανταχτὰ ὁ τύφος, ἡ τρυφὴ καὶ ἡ ἀπληστία μας, πού σὰν ξινισμένος ἀφρὸς γρήγορα φούσκωσε καὶ ξεχύθηκε σὰν κίτρινος ἐμετός. Οἱ Ἄρχοντες αὐτοῦ του κόσμου ἀγαλλόμενοι, μᾶς πέταξαν τὰ ἀποφάγια τους μὲ σημαιοστολισμούς, δοξάσματα καὶ τυμπανοκρουσίες ὅμοιες μὲ τὶς εἰδωλολατρικές.
 
»Καὶ εἶπαν οἱ Ἄρχοντες αὐτού του κόσμου. “Καμμιά ταραχὴ καὶ καμμιὰ ἀνησυχία. Αὐτοὶ εἶναι σὰν ἐμᾶς. Λένε, πῶς ἄλλου γένους θείου εἶναι, πῶς ἄλλον κόσμο ἀρετῆς καὶ ἀγάπης εὐαγγελίζονται. Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι σὰν ἐμᾶς. Χειρότεροι ἀπὸ ἐμᾶς. Ἐμεῖς χορτάτοι καὶ ἀπὸ καταγωγὴ εὐφραινόμενοι καὶ κυλιόμενοι πορευόμαστε. Αὐτοὶ τσόφλια κι ἀπὸ κατώγια, μὲ χυδαῖα κλωτσιὰ σπρωγμένοι στὴν Ἱεροσύνη τὰ χάνουν οἱ καψεροὶ ἀπ' τὰ πλούτη καὶ τὰ δοξάσματα.

...Κανένας φόβος γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἀρχόντους. Αὐτοὶ λιώνουν στὴν ἡδονή. Λαχανιάζουν γιὰ τὸ χρῆμα. Πουλιοῦνται γιὰ μιὰ θέση σὲ συμπόσιο Ἀρχόντων. Πορνεύουν καὶ σοδομοῦν ὅπως ἐμεῖς. Κανένας φόβος. Εἶναι τοῦ χεριοῦ μας. Χαλαρῶστε. Μπρὸς στὰ ἀλλοίθωρα μάτια τοὺς βάλτε λίγο χρυσάφι. Δῶσε τοὺς μουχλιασμένη πολυτέλεια καὶ εὐωχία κι ὅλα τὰ ξεπουλᾶνε καὶ Χριστὸ καὶ Ἐκκλησία καὶ παράδεισο οὐράνιο. Δικοί μας εἶναι. Κατάδικοί μας. Ὅσο γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὴν αἰωνία ζωή, αὐτὰ γιὰ τοὺς ἀφελεῖς καὶ κακομοίρηδες”.
 
»Ἄδελφέ μου, τὴν ἀπιστία τὴν δημιουργεῖ καὶ τὴν συντηρεῖ τὸ Ἱερατεῖο μὲ τὴν ζωὴ πού κάνει. «Παλαιὰ οἱ φιλάρετοι εἰς ἱεροσύνην προήγοντο, νυνὶ δὲ οἱ φυλάργυροι· τότε οἱ φεύγοντες τὸ πρᾶγμα διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς, νῦν δὲ οἱ ἐπιπηδῶντες τῷ πράγματι διὰ τὸ μέγεθος τῆς τρυφῆς· τότε οἱ ἀκτημοσύνη ἐκουσίω ἐναβρυνόμενοι, νυνὶ δὲ οἱ πλεονεξία ἑκουσίῳ χρηματιζόμενοι· τότε οἱ πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχοντες τὸ θεῖον δικαστήριο, νυνὶ δὲ οἱ μηδὲ ἔννοιαν τούτου ἔχοντες· τότε οἱ τύπτεσθαι, νῦν δὲ οἱ τύπτειν ἕτοιμοι· καὶ τί δὲ τὰ πολλὰ λέγειν, μεταπεπτωκέναι λοιπὸν τὸ ἀξίωμα, ἔδοξεν ἀπὸ ἱεροσύνης εἰς τυραννίδα· ἀπὸ ταπεινοφροσύνης εἰς ὑπερηφάνειαν· ἀπὸ νηστείας εἰς τρυφήν, ἀπὸ οἰκονομίας εἰς δεσποτείαν· οὐ γὰρ ὡς οἰκονόμοι ἀξιοῦσιν διοικεῖν, ἂλλ ὡς δεσπόται σφετερίζεσθαι» 

(Ἰσιδώρου Πηλουσιώτου Ἐπιστ. 5,21). (Γεωργίου Διλμπόη, Ἀρσένιε, ἐσύ εἶσαι ὁ Ἀθανάσιος, Χίος 2012)

Πηγή: agonasax.blogspot.com

Notre-Dame: γιατί η εισαγγελική αρχή απέκλεισε σκόπιμα οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια;

Του Jacques Guillemain (Riposte Laique) / ΚΟ

Υπάρχει ένα καίριο ερώτημα: Ποια είναι η προέλευση αυτής της φωτιάς;

Από χθες το βράδυ, ο εισαγγελέας ξεκίνησε έρευνα για «ακούσια καταστροφή από την πυρκαγιά» μακριά από κάθε εγκληματική ενέργεια, ενώ η φωτιά δεν είχε ακόμα τεθεί υπό έλεγχο και δεν υπήρχε τίποτα που να συνηγορεί ότι η φωτιά ξεκίνησε από κάποιο τυχαίο γεγονός.

Η εισαγγελική αρχή γνωρίζει πολύ καλά ότι θα χρειαστούν αρκετές ημέρες έρευνας για να προσδιοριστούν οι πραγματικές αιτίες αυτής της πυρκαγιάς. Πώς μπορεί να δώσει τα συμπεράσματα μιας μακράς έρευνας που δεν έχει ξεκινήσει; Είναι εκπληκτικό.

Την Τρίτη 16 Απριλίου στις 19 μ.μ., οι 50 ερευνητές που διορίστηκαν δεν είχαν εισέλθει ακόμα εντός του κατεστραμμένου καθεδρικού ναού. Αλλά ο εισαγγελέας είχε ήδη εκδώσει την ετυμηγορία του: Τυχαία έγιναν όλα!

Τόσο μεγάλος είναι ο φόβος μήπως ανακαλυφθεί κάποια εγκληματική πράξη, κάποια νέα επίθεση ισλαμικής προέλευσης, ώστε παραλύει τους ηγέτες μας;

Αλλά αυτή η βιασύνη της εισαγγελίας να αποκλείσει τα εγκληματικά αίτια εγείρει φόβους ότι η αλήθεια θα κρυφθεί αν η έρευνα αποκαλύψει μια τρομοκρατική ενέργεια.

Από πολιτική άποψη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης καταδίκαζαν αμέσως όλους όσους εξέφραζαν αμφιβολίες για την μη ύπαρξη εγκληματικής πράξης.

Πώς ξεκίνησε μια πυρκαγιά στις 6:50 μ.μ. όταν οι εργαζόμενοι είχαν εγκαταλείψει τον χώρο στις 5:30 μ.μ.;

Πώς μπορεί να εκδηλωθεί πυρκαγιά όταν απαγορεύεται στον χώρο κάτι που είναι πιθανό να προκαλέσει πυρκαγιά; (ηλεκτρικά καλώδια, συγκολλήσεις).

Πώς μπορεί να εξαπλωθεί μια πυρκαγιά τόσο γρήγορα, αν δεν υπάρχουν πολλαπλές ταυτόχρονες πυρκαγιές;


 
Πώς μπορεί κανείς να μην έχει υποψίες όταν καθημερινά γίνονται στόχος βανδαλισμών και καίγονται δύο εκκλησίες στη Γαλλία; «Σύμφωνα με το PI-News, μια γερμανική ιστοσελίδα, 1063 επιθέσεις σε εκκλησίες ή χριστιανικά σύμβολα (σταυροί, εικόνες, αγάλματα) έχουν αναφερθεί στη Γαλλία το 2018. Μια αύξηση της τάξης του 17% σε σύγκριση με το 2017 (878). Ο ρυθμός των επιθέσεων αυξάνεται. (Ινστιτούτο Gatestone).

"Ένα άρθρο τον Ιανουάριο του 2017 αποκάλυψε ότι "οι ισλαμικές εξτρεμιστικές επιθέσεις κατά των Χριστιανών" αυξήθηκαν κατά 38%, από 273 επιθέσεις το 2015 σε 376 το 2016".

Και πώς να μην μας προβληματίσει αυτή η φωτιά που ξεσπάει τυχαία στη μέση της Μεγάλης Εβδομάδας;



Είναι αποτρόπαιο να βλέπει κανείς όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τα οποία επιταχύνουν να συντρίψουν τον οποιονδήποτε αμφισβητήσει την «επίσημη γραμμή», να αγνοούν τις εικόνες μίσους και χαράς που δείχνουν να έχουν πολλοί μουσουλμάνοι στα κοινωνικά δίκτυα.

Δεν είναι ένα ή δύο απομονωμένα tweets, αλλά χιλιάδες μηνύματα μίσους που έχουν αγνοηθεί από τον Τύπο. Αυτό είναι πολύ σοβαρό. Για αυτούς τους φανατικούς, η φωτιά της Παναγίας των Παρισίων είναι "η εκδίκηση του Αλλάχ". 



Είμαστε αντιμέτωποι με μια τέτοια έκρηξη μίσους, που για άλλη μια φορά απεικονίζει τη μεγάλη ψευδαίσθηση του «vivre- ensemble» ("ζούμε μαζί").

Όλα τα κόμματα κάνουν έκκληση για «εθνική ενότητα» ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη βαριά δοκιμασία. Αλλά ας είμαστε σαφείς, εδώ και πολύ καιρό δεν υπάρχει εθνική ενότητα. Η Γαλλία είναι ήδη κατακερματισμένη, κάτω από τα χτυπήματα μιας μαζικής μετανάστευσης που αρνείται να ενταχθεί. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσετε.

Και μην υπολογίζετε σε κανέναν Macron για να μας προστατεύσει. Μόνο τα πατριωτικά κόμματα θα μπορέσουν να αποτρέψουν τα χειρότερα.

Πηγή: redskywarning.blogspot.com

Συνάθροιση: Ως συνάθροιση Χριστιανών της ορθής πίστης, δεν ασχολούμεθα με κόμματα και πολιτικές, αναδημοσιεύουμε το παραπάνω άρθρο με σκοπό την προβολή του διωγμού που υφίσταται κάθε τί Χριστιανικό σε όλον τον κόσμο. Δεν επιθυμούμε να περικόπτουμε άρθρα άλλων κι έτσι το δημοσιεύουμε ολόκληρο.

Συζητήσεις για τον μοναχισμό και την προσευχή.

Τις ημέρες που πέρασαν και συγκεκριμένα το Σάββατο και την Κυριακή πραγματοποιήθηκαν συζητήσεις με θέμα τον μοναχισμό και την καρδιακή προσευχή. 

Ο συνομιλητής ήταν ώριμος και έθεσε τους προβληματισμούς του με ευθύτητα και εκφράζοντας την αγωνία του για την σωτηρία της ψυχής του. Η συζήτηση το Σάββατο κράτησε αρκετή ώρα και την Κυριακή λιγότερη.

Ενημερώθηκε για το πώς θα μπορούσε κάποιος να εγκαταβιώσει στο Άγιο Όρος, υπό ποίες συνθήκες και τί θα έκανε αναλόγως αυτών. Ενημερώθηκε για τον κοινοβιακό μοναχισμό και τον σκητιώτικο. Επίσης συζητήθηκε το πώς ζούν οι ερημίτες, πού υπάρχουν τέτοιοι και πώς είναι εκεί τα μέρη από ύδρευση και δυνατότητα μετακινήσεων.

Αν θέλει ο Θεός ας συνεχίσουμε για την σωτηρία των αθανάτων ψυχών μας. Αμήν!

Συζητήσεις για το μοναχισμό.

Το Σάββατο και την Κυριακή που μας πέρασαν πραγματοποιήθηκαν συνομιλίες με νέο πιστό που έχει ζήλο για πνευματικά ζητήματα και για την σωτηρία του. Συζητήθηκαν πολλά διαφορετικά θέματα και ανάμεσα σε όλα και το λίαν σημαντικό θέμα του μοναχισμού και της μοναχικής κλήσης. Οι συζητήσεις ως συνήθως κράτησαν ώρες και τις δύο ημέρες.

Αν είναι θέλημα Θεού ας συνεχίσουμε για την σωτηρία των αθανάτων ψυχών μας! Αμήν!

Άγιος Ιωάννης ο Ναύκληρος ο Κώος, 8 Απριλίου.

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα
 
Πλεύσας θάλασσαν εν πυρί την του βίου,
Nαύκληρ’ έφθασας εις γαληνούς λιμένας.
 
Ο Ιωάννης, ένα ναυτόπουλο από τη νήσο Κω, μαρτύρησε στο νησί στις 8 Απριλίου το 1669, ημέρα Παρασκευή μετά το Πάσχα, της Διακαινησίμου.

ΠΑΡΑΦΡΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ: Για άγνωστο σε μας λόγο, κάποιοι Τούρκοι έκαναν μαγικά στον Άγιο και εκείνος παραφρόνησε. Ενώ ήταν σε αυτή την κατάσταση, οι Οθωμανοί τού έκαναν περιτομή. Όμως η χάρις του Χριστού θαυματούργησε σύντομα. Με μυστικές φωνές τον έκαμε να συναισθανθεί το αμάρτημά του‚ και δεν δίσταξε να αποκηρύξει δημόσια ο,τι εξαναγκάστηκε πριν από λίγες μέρες να ασπασθεί τη μωαμεθανική θρησκεία. Έτσι, αφού διαπίστωσε την περιτομή και είδε πως φορούσε τούρκικα ρούχα, λυπήθηκε ως τα τρίσβαθα της ψυχής του και, πετώντας το άσπρο σαρίκι, ζούσε και πάλι χριστιανικά, με πολλή μετάνοια, συντριβή, δάκρυα και αναστεναγμούς για το ακούσιο σφάλμα του.
 
ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ: Όταν αντελήφθησαν οι Αγαρηνοί ότι μετανόησε και ζει πλέον χριστιανικά, όρμησαν σαν άγριος όχλος εναντίον του και αφού τον έδειραν αλύπητα, τον έκλεισαν στη φυλακή. Μέσα στη φυλακή, οι Τούρκοι προσπαθούσαν να τον μεταπείσουν στον μουσουλμανισμό με υποσχέσεις. Μετά από λίγες ημέρες τον έβγαλαν και προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους και μεγάλες απειλές να τον μεταστρέψουν στη θρησκεία τους. 

Ο Άγιος όμως τους απάντησε: “Εγώ πιστεύω στον Κύριό μου Ιησού Χριστό και Αυτόν ομολογώ Θεό αληθινό, με όλη μου την καρδιά. Αυτός πρόκειται να κρίνει ολόκληρο τον κόσμο, ζωντανούς και νεκρούς. Τη δική σας τη θρησκεία την αποστρέφομαι και είμαι έτοιμος να υπομείνω όσα βάσανα κι αν μου κάνετε για την αγάπη του Χριστού μου”. Όταν οι Οθωμανοί άκουσαν αυτά, τον άρπαξαν με θυμό και, δέρνοντας και σπρώχνοντας, τον πήγαν στον μολά, δικαστή, όπου τον κατήγγειλαν πως, ενώ έγινε πρώτα μουσουλμάνος, μετάνιωσε και επέστρεψε στον Χριστιανισμό πάλι. Κατηγορία που επέφερε τη θανατική ποινή.
 
ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Ο δικαστής τότε διέταξε και τον έδειραν αλύπητα. Όταν διαπίστωσε πως ούτε έτσι μεταπείθεται, διέταξε να τον κάψουν ζωντανό. Τη συνήθεια αυτή συχνά την παρατηρούμε σε μαρτύρια Νεομαρτύρων. Ο λόγος ήταν ότι με την πυρά δε θα έμενε ούτε λείψανο για να τιμήσουν οι πιστοί. Πίστευαν ανοήτως πως έτσι εξαλείφεται η μνήμη των Μαρτύρων! Άναψαν λοιπόν μια μεγάλη φωτιά και τον έκαψαν κι έτσι ο μακάριος Ιωάννης έγινε θυσία καθαρά και άμωμος για τον Χριστό. Μ' αυτόν τον τρόπο, στις 8 Απριλίου 1669 μ.Χ., έλαβε ο γενναίος Νεομάρτυς τον στέφανο του μαρτυρίου.
 
Η ΤΙΜΗ ΣΤΟ ΜΑΡΤΥΡΑ: Ακολουθία του Αγίου συνέταξε ο Γεράσιμος Μοναχός Μικραγιαννανίτης. Επίσης, το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Κω, μετονομάστηκε επ΄ονόματι του Νεομάρτυρα αυτού, καθώς και η οδός που οδηγεί στο Ναΰδριο αυτό φέρει το όνομα του. Η μνήμη των πιστών κατοίκων της νήσου Κω‚ παρά την επί αιώνες σκλαβιά‚ σέβεται και ευλαβείται τον Άγιο Ιωάννην τον Ναύκληρο και κάθε χρόνο τελείται στον προαναφερθέντα μικρό ναό του‚ Θεία Λειτουργία. Η δουλεία των αιώνων δεν αποδυνάμωσε ούτε κατ' ελάχιστο την ευλάβειαν των Κώων‚ ούτε φυσικά μπόρεσε να εξαλείψει το όνομά του από τη μνήμη τους‚ γιατί “δίκαιοι εἰς τόν αἰῶνα ζῶσι καί ἐν Κυρίῳ ὁ μισθός αὐτῶν”‚ και “οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος.
 
Απολυτίκιο ήχος γ': 

“Θεῖον βλάστημα‚ τῆς Κῶ ὑπάρχων‚ ταύτην εὔφρανας‚ τῇ σῇ ἀθλήσει‚ Ἰωάννη Ναυκληρε πανεύφημε˙τῶν Ἀθλητῶν γάρ ζηλώσας τά σκάμματα‚ διά πυρός τόν ἀγῶνα ἐτέλεσας.Μάρτυς ἔνδοξε‚ Χριστόν τόν Θεόν ἱκέτευε‚ δωρήσασθε ἡμῖντό μέγα ἔλεος.”

Πηγή: aktines.blogspot.com

Σπάνια λόγια από χείλη ιερέως!

 

https://www.youtube.com/watch?v=JvcwUrP1mf4

Ο οικουμενισμός είναι μία προδοσία του Χριστιανισμού, ο πιο γνήσιος πρόδρομος του ερχομένου Αντιχρίστου.

 Πρεσβύτερος και μοναχός Αθανάσιος Μυτιληναίος 1927-2006

Στην Ευρώπη σιγά σιγά παραθεωρήθηκε, ένεκα των λαθών αυτών (σ.σ. των παπικών), η Θεανθρωπίνη φύσις του Ιησού Χριστού. Αυτό βέβαια ήταν ένα φαινόμενο σαν ένας νέο-αρειανισμός, δηλαδή δεν εδέχοντο την Θεότητα του Ιησού Χριστού. Έβλεπαν πλέον τον Ιησούν Χριστόν ένα απλό ανθρώπινο πρόσωπο. Θυμηθείτε αυτό το κινηματογραφικόν έργον που είχε έρθει πριν από μερικά χρόνια και έγινε τόση φασαρία, ‘Ιησούς Χριστός σούπερσταρ’. Πως παρουσίαζε τον Ιησούν Χριστόν -βέβαια δεν το είδα- κατά μαρτυρίες; Απλόν άνθρωπον. Το Θείο στοιχείο έλειπε. Βλέπετε, αυτό είναι ένας νέο-αρειανισμός. Πού στηρίζεται; Ότι δεχόμεθα τον Χριστόν ένα πρόσωπο που το εντάσσουμε μέσα σε έναν ουμανισμόν, σε έναν ανθρωπισμόν. Τίποτε άλλο. Δεν είναι το Θεανθρώπινον Πρόσωπον δηλαδή που ήρθε, ο Υιός του Θεού, ο αιώνιος Θεός, να μας σώσει αφού ενηνθρώπησεν.

Ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της επιστήμης και της φιλοσοφίας άρχισε μια αληθινή υποτίμησις, ένας υποβιβασμός του Χριστιανικού πνεύματος σε ουμανιστικό, ανθρωπιστικό επειδή -προσέξτε αυτό το σημείο- επειδή τόσο η επιστήμη όσο και η φιλοσοφία κινήθηκαν επάνω στην σχετικοκρατίαν. Προσέξτε παρακαλώ αυτό. Στην σχετικοκρατίαν. Τι είναι αυτή η σχετικοκρατία; Δεν θέλω να σας κουράσω αλλά πρέπει να σας τα πω. Όταν ο φιλόσοφος λέγει: αυτό το πράγμα είναι σχετικό σε σχέση με κάτι άλλο δηλαδή, δεν είναι απόλυτο. Μία αξία είναι σχετική δεν είναι απόλυτη. Ένα φαινόμενον ακόμη -στην επιστήμη τώρα- είναι σχετικό δεν είναι απόλυτο. Αν ζυγίσω αυτό στον ισημερινό ζυγίζει τόσο, αν το ζυγίσω στον Βόρειο Πόλο ζυγίζει τόσο, συνεπώς το φαινόμενον είναι σχετικόν.

Έτσι από την επιστήμη περνάμε στην φιλοσοφία και τα πράγματα τα βλέπουμε σχετικά. Από εκεί όμως πια, στην φιλοσοφία, βλέποντας τα πράγματα σχετικά μπαίνομε σε μία σχετικοκρατία. Ότι δηλαδή, και το να τιμώ τον Θεόν είναι σχετικόν, υπήρχε εποχή που τιμούσε τον Θεόν, σήμερα γιατί να τον τιμώ τον Θεόν; Το να σέβομαι τους γονείς μου είναι σχετικό και αυτό δεν είναι απόλυτη αξία, σήμερα γιατί να σέβομαι τους γονείς μου; Το να θεωρείτο η κλοπή κακόν ήτο μία απόλυτη αξία, σήμερα μπορεί να μην θεωρείται αυτό.

Έτσι όπως καταλαβαίνετε εκθρονίστηκε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Οποίος αποτελεί το ύψιστον κριτήριον του ανθρώπου και την θέση Του την πήρε ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος λόγος, η ανθρωπίνη λογική. Κάθε απόλυτη αξία άρχισε πια να αμφισβητείται και γρήγορα η Ευρώπη ή ο Δυτικός κόσμος, εν εννοία πάντοτε πολιτιστική, βρέθηκε στην αμφισβήτηση. Βρέθηκε στον μηδενισμό, στην αθεΐα, στον αναρχισμό. Να που είναι η ρίζα της αναρχίας. Να που είναι. Και της αθεΐας. Στην αμφισβήτηση. Είναι καρποί που εσπάρησαν παλαιότερα και τώρα καρποφορούν.

Όταν σπείρεται στο χωράφι, το Χριστιανικό χωράφι, η σχετικοκρατία, ότι οι αξίες δεν έχουν απόλυτη θέση αλλά σχετικήν, σιγά σιγά θα αρχίσει ο άνθρωπος να αμφισβητεί. Και γιατί αυτό; Και γιατί εκείνο; Και γιατί δεν θα μπορέσω να κάνω τούτο και εκείνο; Και γιατί να υπάρχει ο Θεός; Και τι θέλει ο Θεός από μένα; Πέφτω λοιπόν στην αθεΐα. Ο άνθρωπος δε που πέφτει στην αθεΐα, πέφτει στον μηδενισμό. Δεν υπάρχει τίποτε. Και αφού δεν υπάρχει ούτε Θεός ούτε τίποτε, γιατί να μην βάλω και μια βόμβα να σε τινάξω στον αέρα; Γιατί να μην σου πάρω το πορτοφόλι να ζήσω εγώ και να φάω και να πιώ. Να τα φαινόμενα.

Σας είπα τη ρίζα του πράγματος. Λοιπόν. Αυτήν την κατάσταση θέλησε να αντιμετωπίσει αυτή η οικουμενική κίνησις, ή το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών που είναι νεότερο όνομά του, αλλά και αυτό στην πραγματικότητα προήρχετο από την ίδια σάπια ρίζα. Ήταν και αυτός σάπιος γιατί ήτανε βασισμένος πια στον ανθρώπινο λόγο. Ξέφυγε από το Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Χριστού. Σκεφθείτε αγαπητοί μου, Έλληνες Ορθόδοξοι, θεολόγοι, κληρικοί ή θεολόγοι ή θεολόγοι-κληρικοί, να έχουνε πάει στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, να ακούσουν, και να σου λέει, μην μιλάτε δια τον Ιησούν Χριστόν διότι υπάρχουν προτεσταντικές παραφυάδες που δεν δέχονται το δόγμα της Αγίας Τριάδος. Μην τους κακοκαρδίσουμε. Μην μιλάτε δια τον Ιησούν Χριστόν, μην κακοκαρδιστούν. Δηλαδή βλέπετε, έφυγε ο Θείος, ο Θεανθρώπινος Λόγος και μπήκε ο ανθρώπινος λόγος. Ο ουμανισμός.

Μα ο ουμανισμός χάλασε την Ευρώπη κι έρχεσαι τώρα εσύ ως Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών να διορθώσεις τι; Αφού και οι δικές σου οι ρίζες είναι κοινές και είσαι και εσύ σάπιος, είσαι χαλασμένος.

Πιστεύω να το καταλάβατε με αυτήν την θεωρητική έστω και σύντομη επιγραμματική ανάλυση που σας έκανα.

Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου ξεκινάει μια προσπάθεια του οικουμενισμού χωρίς το στοιχείο του Ορθοδόξου δόγματος και χωρίς μετάνοια, να στεγάσει κάθε αίρεση αρκεί να είχε κάποιο Χριστιανικό επίχρισμα. Δεν με νοιάζει τι πιστεύεις, αρκεί να συνεννοηθούμε να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση. Όπως δε εξελίσσεται αυτή η οικουμενική κίνησις, ελεγχομένη πλέον τελείως από αλλότρια στοιχεία όπως είναι ο Μασονισμός, όπως είναι ο Σιωνισμός -τελευταία απεκαλύφθει ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών ελέγχεται και από πολιτικοποιημένες θα λέγαμε δυνάμεις, έχει αποδειχθεί και να μην σας πιο πολλά γιατί θα σκανδαλιστείτε- τείνει .. να συμπεριλάβει όχι μόνον ετεροδόξους ..-αν και οι ρωμαιοκαθολικοί δεν μετέχουν γιατί αυτοί από μόνοι τους είναι οικουμενισταί- αλλά και αλλοδόξους, δηλαδή και Εβραίους και Μουσουλμάνους και Βουδιστάς. Παράξενα πράγματα.

Κάνανε πρότινος προσευχή κάπου στις Ινδίες. Προσευχήθηκε πρώτος ένας Βουδιστής μοναχός, μετά ένας Ορθόδοξος επίσκοπος, μετά ένας Εβραίος. Τα επιχειρήματα αυτής της προσπαθείας; Κοινωνιστικά σου λέει, κοινωνιστικά, ανθρωπιστικά, ειρηνιστικά. Να έχουμε ειρήνη στον κόσμο, να παύσουν οι μισαλλοδοξίες και κυρίως οι θρησκευτικές μισαλλοδοξίες, οι διαμάχες και οι προσηλυτισμοί. Να παύσουν λέγει όλα αυτά. Έτσι κηρύσσεται μία οικουμενιστική θεολογία που ο Θεός της βέβαια δεν είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός αλλά ένας αβέβαιος Θεός όπως τον πιστεύει η κάθε θρησκεία ή θέλει να τον πιστεύει.

Όπως αντιλαμβάνεστε αγαπητοί, κάθε προβολή Ορθοδόξου δόγματος θεωρείται πλέον αναχρονισμός και διασπαστικό μάλιστα στοιχείο αυτής της οικουμενιστικής προσπαθείας. Έτσι ολότελα εξουδετερώνεται η εντολή του Χριστού, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη. Δηλαδή κάθε ιεραποστολή πλέον θεωρείται μία καταπίεσις της ανθρωπίνης ελευθερίας.

Πώς θα μπορούσαμε να ιδούμε και να κρίνομε τον οικουμενισμό; Εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό στην χειρότερή του έκδοση. Υποβιβασμένον σε ξεπερασμένα ουμανιστικά επίπεδα.

Στερείται χωρίς αντιλογία το κριτήριον της σωτηρίας και το Θεανθρώπινον Πρόσωπον του Ιησού Χριστού που είναι το κριτήριον κατά την Ορθόδοξο Πατερική ερμηνεία.

ΚΑΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΣΩΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ, ΤΟΤΕ ΤΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΩ;
ΑΛΑΤΙ ΑΝΑΛΑΤΟ.

Δεν κινείται εκ των έσω προς τα έξω, όπως κινήθηκαν οι Απόστολοι προς τα ετερόγλωσσα και ετερόκλητα πλήθη από τα οποία εζητήθη ΠΙΣΤΗ στο Θεανθρώπινο Πρόσωπο του Χριστού και ΜΕΤΑΝΟΙΑ, αλλά είναι μία κίνησις που κινείται εκ των έξω προς τα έσω.

Ο οικουμενισμός είναι μία ΠΡΟΔΟΣΙΑ του Χριστιανισμού, είναι ο πιο γνήσιος πρόδρομος του ερχομένου Αντιχρίστου. Αυτός είναι ο οικουμενισμός, έτσι χαρακτηρίζεται και είναι διάχυτος γύρω μας και επικαλείται παραπλανητικά συνθήματα: ‘αγάπη’, ‘αγαπισμός’, ‘ένωση όλων των λαών’, ‘ειρήνη όλων των λαών σε μια κοινή θρησκεία’, ‘ανοχή σε ό,τι προσφέρεται’ κτλ., κτλ..

Έτσι, αντί να εκκλησιαστικοποιήσει η Εκκλησία τον κόσμο, κινουμένη εκ των έσω προς τα έξω, αντιθέτως δέχεται εκ τον έξω τον κόσμο και κοσμικοποιείται η Εκκλησία.

Το αποτέλεσμα;

Η ΜΑΤΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ. ..

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ.

Αγαπητοί μου αυτά είχαμε να πούμε βλέποντας αυτήν την ωραία εικόνα της Πεντηκοστής που ξεχύνονται οι πνευματοφόροι Απόστολοι να εκκλησιαστικοποιήσουν τον κόσμον. Αλλά μόνον έτσι ο κόσμος γίνεται εκκλησιαστικοποιημένος, εκ των έσω προς τα έξω, ποτέ εκ των έξω προς τα έσω, γιατί αλλοιώτικα έχομε κοσμικοποίηση και ξαναεπαναλαμβάνω ματαίωση της σωτηρίας.

Απομαγνητοφώνηση [46:14 – 57:47] Φαίη

Πηγή: ηχητικό από arnion.gr. Ομιλία αρ. 16 Πράξεις Αποστόλων 2, 8 έως 11, που εκφωνήθηκε στις 3/2/85.

Πηγή: tasthyras.wordpress.com

Συζητήσεις πολυθεματικές και πολύωρες!

Τις περασμένες μέρες, Παρασκευή, Σάββατο και Δευτέρα, έγιναν πολύωρες συζητήσεις μεταξύ του πάτερ Χ. και νέων για πολλά διαφορετικά θέματα. Οι ώρες κύλησαν γρήγορα με την εναλλαγή των θεμάτων και την ανάγνωση μέσα από βιβλία προς οικοδομή των νέων. 

Ο πάτερ πήρε πολλά απ' τις διαπιστώσεις των πιστών και τοποθετήθηκε για τα προβλήματα που τους απασχολούν όπως θεωρούσε πως έπρεπε να μιλήσει αναλόγως των περιπτώσεων και των δεδομένων.

Μοναχικές κλήσεις, έγγαμος βίος, ελεημοσύνη, διαζύγια, προβληματικές σχέσεις ήταν μερικά θέματα απ' τα πολλά που τέθηκαν επί τάπητος!

Όλοι λάβαμε κάποια μικρή αλλά χρήσιμη εμπειρία απ' τις συνομιλίες μας!

Αν θέλει ο Κύριος να συνεχίσουμε ας μας το επιτρέψει, αλλιώς ας μας δείξει τον δρόμο. Αμήν!

Ο άγιος Αλέξιος Μεντβέντκω​φ, ο Ομολογητής († 22 Αυγούστου 1934)

«Καθείλε δυνάστας από θρόνων και ύψωσε ταπεινούς» (Λουκ. 1, 52).

Ο ύμνος αυτός της Θεοτόκου ανταποκρίνεται πλήρως στην πνευματική φυσιογνωμία του π. Αλεξίου Μεντβέντκωφ».

Με αυτά τα λόγια άρχισε τον επικήδειο λόγο του ο π. Παύλος Πουχάλσκυ στις 4 Οκτωβρίου 1957, προ του φέρετρου του π. Αλεξίου.

Ο εκλιπών γεννήθηκε το 1867 σ’ ένα χωριό της επαρχίας Βιάζμα, μέλος της οικογενείας ενός νέου ιερέως πού πέθανε μετά τη γέννηση του παιδιού.

Μια ζωή φτώχειας και στερήσεων άρχισε για το μικρό Αλέξιο. Εν τούτοις, φοίτησε, όπως όλα τα παιδιά των κληρικών, σ’ ένα εκκλησιαστικό σχολείο, κατόπιν πήγε στο Σεμινάριο, όπου απεφάσισε να ακολουθήση το παράδειγμα του πατέρα του: Να υπηρέτηση την Εκκλησία. Έπρεπε όμως να φροντίση για τη συντήρησή του και της οικογενείας του. Έτσι, προικισμένος με μια ωραία φωνή και «σωστό αυτί», προσελήφθη ως αναγνώστης και κατόπιν νυμφεύθηκε.

Πέρασαν πολλά χρόνια, ο πόθος της ιερωσύνης τον διακατείχε και τελικά άνοιξε την καρδιά του στον π. Ιωάννη της Κρονστάνδης, ο οποίος τον ενθάρρυνε να προχώρησει. Ο π. Αλέξιος παρουσιάσθηκε στον Μητροπολίτη Παλλάδιο, χειροτονήθηκε διάκονος το 1895, και ιερεύς δύο ημέρες αργότερα, την ημέρα των Χριστουγέννων. Τοποθετήθηκε ακολούθως στην κωμόπολη Vronda, όπου παρέμεινε επί 23 χρόνια. Λίγο πριν πεθάνη, εξομολογήθηκε σ’ ένα φίλο του ότι η χάρη της ιερωσύνης τον είχε ενισχύσει κατά τρόπο «χειροπιαστό». Συνειδητοποίησε τη μεγάλη του ευθύνη έναντι του Θεού και η πνευματική του ζωή πλουτίσθηκε από τη φροντίδα για τη σωτηρία των ψυχών πού του είχε ανατεθή. Η μητέρα του ετοίμαζε τα πρόσφορα για την εκκλησία.

Στα 23 χρόνια της διακονίας του στη Vronda εσήκωσε συνειδητά το σταυρό της ιερωσύνης προσφέροντας όλες του τις δυνάμεις: την αγάπη στους χωρικούς ενορίτες του, την εκτίμηση στους συναδέλφους του ιερείς. Έκρουε την πόρτα κάθε ψυχής για να την οδήγησει στο Θεό. Περνούσε ολόκληρες νύχτες για να ετοιμάση τα κηρύγματά του, μελετούσε τα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας για να εξασφάλιση τον καταρτισμό του ποιμνίου του.

Οι διοικητικές αρχές αναγνώρισαν το έργο του και του εξέφρασαν με διαφόρους τρόπους την εκτίμησή τους. Επήρε διάφορες διακρίσεις και το 1911 δέχτηκε από την Αγία Σύνοδο τον επιστήθιο σταυρό.

Η φτώχεια της επαρχίας του υπεχρέωνε τον π. Αλέξιο να εργάζεται χειρωνακτικά στους αγρούς -σπορά, καλλιέργεια κλπ.- ταυτόχρονα με τα ιερατικά του καθήκοντα.

Αυτή η ζωή συνεχίσθηκε μέχρι το 1917. Τότε τον συνέλαβαν και ωμολόγησε την πίστη του ενώπιον των διωκτών του. Φυλακίσθηκε, υπέστη ατιμώσεις και τέλος σκληρά σωματικά βασανιστήρια. Του έσπασαν τα χέρια και τα πόδια και ένα βίαιο κτύπημα στο πρόσωπο του κατέστρεψε το προσωπικό νεύρο. Τέλος καταδικάσθηκε σε θάνατο, αλλά η κόρη του προσφέρθηκε ως όμηρος και έτσι αποφυλακίσθηκε. Το πρόσωπό του διατήρησε για πάντα τα σημάδια του βασανισμού και το ένα του μάτι έμενε σχεδόν ανοικτό. Εν τούτοις, το 1919, μέσα στη γενική αναταραχή κατώρθωσε να διαφυγή με την οικογένειά του στην Εσθονία.

Εργάσθηκε σκληρά στα ορυχεία σχιστολίθου για να επιβίωση αυτός και η οικογένειά του. Και σαν απλός εργάτης όμως δεν λησμονούσε ότι ήταν ιερωμένος και τελούσε τη Θεία Λειτουργία σ’ ένα κοντινό χωριό.

Το 1923 οι ορθόδοξες αρχές της Εσθονίας τον διώρισαν «υπεράριθμο» ιερέα σε μια πολύ αξιόλογη ενορία. Τα δέκα χρόνια πού πέρασε στην Εσθονία ήταν εξαιρετικά δύσκολα. Η εργασία ξεπερνούσε τις δυνάμεις του και ζούσε σε μεγάλη φτώχεια. Η σύζυγός του πέθανε ύστερα από σοβαρή ασθένεια.

Ο π. Αλέξιος εζήτησε από το Μητροπολίτη Ευλόγιο να τον μετάθεση στο Παρίσι, όπου έφθασε με την οικογένειά του και τοποθετήθηκε στη μικρή πόλη Ugine. Οι υλικές συνθήκες της ζωής του βελτιώθηκαν, αλλά ο Κύριος επέτρεψε μεγάλες ηθικές δοκιμασίες. Δεν εξετίμησαν όλοι τη μεγάλη του ταπείνωση και την αληθινή χριστιανική πραότητα. Τον συκοφάντησαν στο Μητροπολίτη. Ο π. Αλέξιος υπέμεινε προσευχόμενος. Η σωματική του υγεία χειροτέρευε συνεχώς. Τα πληγωμένα του μέλη τον έκαναν να υποφέρη πολύ και τελικά εκδηλώθηκε καθολικός καρκίνος. Χειρουργήθηκε επειγόντως, χωρίς όμως καμιά βελτίωση.

Διατήρησε την πνευματική του διαύγεια μέχρι τέλους, προσευχόμενος αδιαλείπτως και κοινωνών τακτικά των Αχράντων Μυστηρίων.

Ζητούσε συγγνώμη από όλους όσους εγνώρισε και θεωρούσε τον εαυτό του υπεύθυνο για όσα είχε υποστή. Με δάκρυα παρακαλούσε τον Κύριο να τον δεχτή στη Βασιλεία Του, όχι εξ αιτίας των αρετών του, αλλά διά το «έλεός Του».

Όσοι ήσαν κοντά του την παραμονή του θανάτου του, διηγούνται ότι έψαλλε όλη τη νύχτα με δυνατή φωνή, και το πρωΐ, διακριτικά, παρέδωσε το πνεύμα (22 Αυγούστου 1934). 

Πηγή: Περιοδικό «Ανάπλασις» 1992, σ. 118-119 Αναδημοσίευση από: Σόλωνος Γ. Νινίκα, Θεολόγου – τ. Γενικού Επιθεωρητού Μ.Ε., Οι νέοι Μάρτυρες της Ρωσικής Εκκλησίας (1917-1987), § Αλέξιος Μεντβέντκωφ· ένας άγιος ιερεύς, Αθήνα 1994 

Πηγή: pemptousia.gr