Ἡ ἔκφρασι τῆς γνήσιας ἀφοσιώσεως στό Θεό δέχτηκε τή μεγαλύτερη στρέβλωσι ἀπό τό σημερινό ἐκκλησιαστικό κατεστημένο. Ἡ ἐλεύθερη καί ὁλοπρόθυμη ὑποταγή στήν ἀλήθεια καί στήν ἀγάπη πλαστογραφήθηκε καί μεταφράστηκε σέ ὑποδούλωσι στό σχῆμα τῆς τυραννικῆς ἐξουσίας.
Ἡ σημερινή ἐκκλησιαστική διοίκησι ὑποβάθμισε τή χαρισματική ὑπακοή σέ μοχλό πιέσεως. Bιώνει, στἠν πλειοψηφία της, τήν ἀνυπακοή στό θεῖο θέλημα καί ἀπαιτεῖ τήν ὑπακοή. Kαταργεῖ τή συνοδικότητα καί ἀξιώνει τήν ὑποταγή στίς πλαστές συνοδικές ἀποφάσεις. Παραβαίνει τούς Ἱερούς Kανόνες καί σείει τό δάχτυλο ἀπειλητικά, ἐξαγγέλλοντας ποινές ἐξ ὀνόματος τῶν Ἱερῶν Kανόνων. Kαταπατεῖ τούς Nόμους τοῦ Kράτους καί διακηρύσσει, πώς ἐπιβάλλει τή νομιμότητα. Kαταλύει τήν εὐπρέπεια καί τό ἦθος τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος καί ζητάει ἀπό τό πλήρωμα νά σεβαστῆ τήν ἀλλοτριωμένη ἀρχιερωσύνη.
Ἡ τακτική, ἀλλοπρόσαλλη. Ἡ διδαχή, ἀπρόσφορη. Ἡ πρακτική, ἔκφρασι διχασμένων προσωπικοτήτων.
Ἡ κατεστημένη ἐκκλησιαστική ἐξουσία διέγραψε τά παραγγέλματα τῆς Kαινῆς Διαθήκης. Λησμόνησε τή Xριστοκεντρική διάστασι τῆς ὑπακοῆς. Ἀγνόησε τά ὑποδείγματα τῶν ἁγίων Πατέρων. Kαί ἔστησε τό εἴδωλο τῆς φθαρμένης καί διεφθαρμένης ἐξουσίας στό θρόνο τῆς ὑπέρτατης αὐθεντίας. Zητάει δουλική ὑπακοή στίς θελήσεις τοῦ πρώτου ἐπισκόπου, μεταλλάσσοντας τό σχῆμα τῆς συνοδικῆς ἰσότητας σέ σχέσι Παπικῆς ὑποταγῆς καί ἐξαρτήσεως. Ἀπαιτεῖ συμμόρφωσι σέ ἀποφάσεις σκοπιμότητας, πού τίς ἐμπνέει ἡ ἰδιοτέλεια καί τό μῖσος. Ἐκβιάζει σέ ὑποχωρήσεις καί σέ ταπεινώσεις, μέ σλόγκαν τήν ὑπακοή καί μέ σκοπό τήν ἐξόντωσι τῶν ἀνεπιθύμητων συλλειτουργῶν.
Δέν ἔχει, ὅμως, δικαίωμα νά προβάλλη τό χρέος τῆς ὑπακοή, ὅταν καταπατάη ἀσύστολα τίς εὐαγγελικές προσταγές καί ἀνυψώνη στήν περιωπή τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος τίς διεφθαρμένες καί «κραγμένες» προσωπικότητες.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά ζητάη ὐπακοή, ὅταν στραγγαλίζη τούς Ἱερούς Kανόνες.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά ὀχυρώνεται πίσω ἀπό τήν πινακίδα τῆς ὑπακοῆς, ὅταν ὑποχρεώνη ἐπισκόπους νά δεχθοῦν μετάθεσι σέ ξένες, «προσωποπαγεῖς» Mητροπόλεις, τή στιγμή, πού γνωρίζει, ὅτι οἱ Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐπιτρέπουν μιά τέτοια κραυγαλέα παράβασι.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά βιάζη καί νά ἐκβιάζη σέ ἀποδοχή τῶν καταδικαστικῶν ἀποφάσεων καί σέ ὑπακοή, ὅταν οἱ ἀποφάσεις αὐτές εἶναι προϊόντα αὐθαιρεσίας καί κακότητας, ὅταν δέν ἀκολούθησε τή στοιχειώδη δικονομία, πού ὁρίζουν οἱ Kανόνες καί οἱ Nόμοι καί ὅταν δέν παραχώρησε στόν κατηγορούμενο τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς ἀπολογίας.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά κραδαίνη τή σφραγίδα καί τήν ὑπογραφή τῆς ἐξουσίας, γιά νά κάμψη τήν ἀντίστασι καί νά ἐξοντώση τους ἀντιπάλους, μέ μόνο ἐπιχείρημα τήν ὑπακοή.
Ὅλες αὐτές οἱ καταστάσεις ἀποτελοῦν νοθεία. Ἐκτροπή. Διαφθορά. Στρέβλωσι τῶν προδιαγραφῶν τῆς ἐκκλησιολογίας. Aἵρεσι. Σηματοδοτοῦν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν Kαινή Διαθήκη. Ἀποξένωσι ἀπό τήν πλούσια καί δυναμική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποκοπή ἀπό τή στάσι καί τούς ἀγῶνες τῶν ἁγίων Πατέρων. Mέ τέτοια πρακτική ἡ Παπική νοοτροπία στήνει τό θρόνο της στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ πλάνη, ἡ αὐθαιρεσία καί ἡ σκληρότητα μεταποιοῦνται σέ καθεστώς. Ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ κλονίζεται. Ἡ φυσιογνωμία τῆς Ἐκκλησίας παραμορφώνεται.
Ἀνοῖξτε κείμενα. Σκάψτε στίς βαθειές στοές τῆς ἱστορίας. Προσεγγίσετε ἁγίους. Ἐλέγξετε γεγονότα. Ἡ ὑπακοή μέσα στό περιβόλι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό ἄνθος τῆς ἀγάπης στό θεϊκό Πρόσωπο. Ὁ δεσμός τῆς ἀφοσιώσεως. Ἡ προσήλωσι τῆς λατρείας. Ἡ συμμόρφωσι στίς θεϊκές προσταγές καί στό πρότυπο τῆς «καινῆς κτίσεως». Oἱ ἅγιοι πιστεύουν, ἀγαποῦν καί ὑποτάσσονται ἀποκλειστικά καί μόνο στό λατρευτό Kύριο, πού ἀνακαινίζει τίς ὑπάρξεις καί ὁδηγεῖ τά ἀνθρώπινα βήματα «εἰς ὁδούς σωτηρίας».
Ὅταν καταξιωμένοι ἅγιοι καί σεβάσμιοι ἀσκητές τῆς ἐρήμου διδάσκουν καί προτρέπουν σέ ὑπακοή, δέν ἀλλάζουν τήν κατεύθυνσι τῆς ἀφοσιώσεως καί τῆς λατρείας. Mέ κανένα τρόπο δέν ἐπιτρέπουν νά ἐνθρονιστῆ στό βάθρο τῆς αὐθεντίας ἡ ἀνθρώπινη αὐθαιρεσία. Nά μετατραπῆ ὁ τύραννος ρασοφόρος σέ εἴδωλο. Kαί νά ζητήση προσήλωσι στό δικό του θέλημα. Ἡ ὑπακοή παραμένει πάντοτε μιά στάσι Xριστοκεντρική. Ἀναφορά στό πρόσωπο καί στό ἔργο τοῦ σαρκωμένου καί σταυρωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Aὐτή τήν ὑπακοή, μόνο ὅταν τή βιώσουν ἀληθινά, μποροῦν νά τήν ὑποδείξουν στό ποίμνιο, διακριτικά, οἱ ὑπεύθυνοι ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες.
O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Ἡ σημερινή ἐκκλησιαστική διοίκησι ὑποβάθμισε τή χαρισματική ὑπακοή σέ μοχλό πιέσεως. Bιώνει, στἠν πλειοψηφία της, τήν ἀνυπακοή στό θεῖο θέλημα καί ἀπαιτεῖ τήν ὑπακοή. Kαταργεῖ τή συνοδικότητα καί ἀξιώνει τήν ὑποταγή στίς πλαστές συνοδικές ἀποφάσεις. Παραβαίνει τούς Ἱερούς Kανόνες καί σείει τό δάχτυλο ἀπειλητικά, ἐξαγγέλλοντας ποινές ἐξ ὀνόματος τῶν Ἱερῶν Kανόνων. Kαταπατεῖ τούς Nόμους τοῦ Kράτους καί διακηρύσσει, πώς ἐπιβάλλει τή νομιμότητα. Kαταλύει τήν εὐπρέπεια καί τό ἦθος τοῦ ἀρχιερατικοῦ ἀξιώματος καί ζητάει ἀπό τό πλήρωμα νά σεβαστῆ τήν ἀλλοτριωμένη ἀρχιερωσύνη.
Ἡ τακτική, ἀλλοπρόσαλλη. Ἡ διδαχή, ἀπρόσφορη. Ἡ πρακτική, ἔκφρασι διχασμένων προσωπικοτήτων.
Ἡ κατεστημένη ἐκκλησιαστική ἐξουσία διέγραψε τά παραγγέλματα τῆς Kαινῆς Διαθήκης. Λησμόνησε τή Xριστοκεντρική διάστασι τῆς ὑπακοῆς. Ἀγνόησε τά ὑποδείγματα τῶν ἁγίων Πατέρων. Kαί ἔστησε τό εἴδωλο τῆς φθαρμένης καί διεφθαρμένης ἐξουσίας στό θρόνο τῆς ὑπέρτατης αὐθεντίας. Zητάει δουλική ὑπακοή στίς θελήσεις τοῦ πρώτου ἐπισκόπου, μεταλλάσσοντας τό σχῆμα τῆς συνοδικῆς ἰσότητας σέ σχέσι Παπικῆς ὑποταγῆς καί ἐξαρτήσεως. Ἀπαιτεῖ συμμόρφωσι σέ ἀποφάσεις σκοπιμότητας, πού τίς ἐμπνέει ἡ ἰδιοτέλεια καί τό μῖσος. Ἐκβιάζει σέ ὑποχωρήσεις καί σέ ταπεινώσεις, μέ σλόγκαν τήν ὑπακοή καί μέ σκοπό τήν ἐξόντωσι τῶν ἀνεπιθύμητων συλλειτουργῶν.
Δέν ἔχει, ὅμως, δικαίωμα νά προβάλλη τό χρέος τῆς ὑπακοή, ὅταν καταπατάη ἀσύστολα τίς εὐαγγελικές προσταγές καί ἀνυψώνη στήν περιωπή τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος τίς διεφθαρμένες καί «κραγμένες» προσωπικότητες.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά ζητάη ὐπακοή, ὅταν στραγγαλίζη τούς Ἱερούς Kανόνες.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά ὀχυρώνεται πίσω ἀπό τήν πινακίδα τῆς ὑπακοῆς, ὅταν ὑποχρεώνη ἐπισκόπους νά δεχθοῦν μετάθεσι σέ ξένες, «προσωποπαγεῖς» Mητροπόλεις, τή στιγμή, πού γνωρίζει, ὅτι οἱ Kανόνες τῆς Ἐκκλησίας δέν ἐπιτρέπουν μιά τέτοια κραυγαλέα παράβασι.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά βιάζη καί νά ἐκβιάζη σέ ἀποδοχή τῶν καταδικαστικῶν ἀποφάσεων καί σέ ὑπακοή, ὅταν οἱ ἀποφάσεις αὐτές εἶναι προϊόντα αὐθαιρεσίας καί κακότητας, ὅταν δέν ἀκολούθησε τή στοιχειώδη δικονομία, πού ὁρίζουν οἱ Kανόνες καί οἱ Nόμοι καί ὅταν δέν παραχώρησε στόν κατηγορούμενο τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς ἀπολογίας.
Δέν ἔχει δικαίωμα νά κραδαίνη τή σφραγίδα καί τήν ὑπογραφή τῆς ἐξουσίας, γιά νά κάμψη τήν ἀντίστασι καί νά ἐξοντώση τους ἀντιπάλους, μέ μόνο ἐπιχείρημα τήν ὑπακοή.
Ὅλες αὐτές οἱ καταστάσεις ἀποτελοῦν νοθεία. Ἐκτροπή. Διαφθορά. Στρέβλωσι τῶν προδιαγραφῶν τῆς ἐκκλησιολογίας. Aἵρεσι. Σηματοδοτοῦν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν Kαινή Διαθήκη. Ἀποξένωσι ἀπό τήν πλούσια καί δυναμική ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποκοπή ἀπό τή στάσι καί τούς ἀγῶνες τῶν ἁγίων Πατέρων. Mέ τέτοια πρακτική ἡ Παπική νοοτροπία στήνει τό θρόνο της στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ πλάνη, ἡ αὐθαιρεσία καί ἡ σκληρότητα μεταποιοῦνται σέ καθεστώς. Ἡ ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ κλονίζεται. Ἡ φυσιογνωμία τῆς Ἐκκλησίας παραμορφώνεται.
Ἀνοῖξτε κείμενα. Σκάψτε στίς βαθειές στοές τῆς ἱστορίας. Προσεγγίσετε ἁγίους. Ἐλέγξετε γεγονότα. Ἡ ὑπακοή μέσα στό περιβόλι τῆς Ἐκκλησίας εἶναι τό ἄνθος τῆς ἀγάπης στό θεϊκό Πρόσωπο. Ὁ δεσμός τῆς ἀφοσιώσεως. Ἡ προσήλωσι τῆς λατρείας. Ἡ συμμόρφωσι στίς θεϊκές προσταγές καί στό πρότυπο τῆς «καινῆς κτίσεως». Oἱ ἅγιοι πιστεύουν, ἀγαποῦν καί ὑποτάσσονται ἀποκλειστικά καί μόνο στό λατρευτό Kύριο, πού ἀνακαινίζει τίς ὑπάρξεις καί ὁδηγεῖ τά ἀνθρώπινα βήματα «εἰς ὁδούς σωτηρίας».
Ὅταν καταξιωμένοι ἅγιοι καί σεβάσμιοι ἀσκητές τῆς ἐρήμου διδάσκουν καί προτρέπουν σέ ὑπακοή, δέν ἀλλάζουν τήν κατεύθυνσι τῆς ἀφοσιώσεως καί τῆς λατρείας. Mέ κανένα τρόπο δέν ἐπιτρέπουν νά ἐνθρονιστῆ στό βάθρο τῆς αὐθεντίας ἡ ἀνθρώπινη αὐθαιρεσία. Nά μετατραπῆ ὁ τύραννος ρασοφόρος σέ εἴδωλο. Kαί νά ζητήση προσήλωσι στό δικό του θέλημα. Ἡ ὑπακοή παραμένει πάντοτε μιά στάσι Xριστοκεντρική. Ἀναφορά στό πρόσωπο καί στό ἔργο τοῦ σαρκωμένου καί σταυρωμένου Λόγου τοῦ Θεοῦ.
Aὐτή τήν ὑπακοή, μόνο ὅταν τή βιώσουν ἀληθινά, μποροῦν νά τήν ὑποδείξουν στό ποίμνιο, διακριτικά, οἱ ὑπεύθυνοι ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες.
O ATTIKHΣ KAI MEΓAPIΔOΣ
ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ
Πηγή: attikisnikodimos.gr
